บทที่ 2/2

เวลา 23.00 น. ณ. PR Bar

เสียงเพลงบรรเลงเร้าใจ ปลุกความเร่าร้อนในตัวของนักท่องราตรีให้ออกมาวาดลวดลายโยกย้ายร่างกายไปตามเสียงเพลง เช่นเดียวกับเอสที่กำลังวาดลวดลายอยู่ที่โต๊ะของตัวเอง ร่างสูงใหญ่โยกไปย้ายมาอย่างสนุกสนาน โดยมีพราวมุกนั่งโยกตัวอยู่ข้างๆ เพื่อรอเอวาที่เป็นตัวตั้งตัวตีชวนออกมาดื่มสังสรรค์ แต่ก็ยังไม่เห็นแม้เงาของหญิงสาวโผล่มาที่นี่

“นี่อีพราว โทรถามอีเอเลี่ยนสิมันจะมาไหม นัดเพื่อนมาแต่ตัวเองยังไม่โผล่หัวมาให้เห็น”

“เออ รอแป๊บ” กดยุกยิกกำลังจะโทรตามเพื่อนสาว แต่เพราะเสียงฮือฮาที่ดังขึ้นอยู่ด้านหน้าทำให้พราวมุกชะงักเงยหน้าขึ้นมอง

“อีเอลล่า เพื่อนมึงมาแล้ว” สะกิดเรียกเอส ให้มองดูเพื่อนสาวที่มาพร้อมกับความสวยสะพรั่งน่าขย้ำ

“อีดอก มันกะจะไม่ให้กูเกิดเลยใช่ไหมเนี่ย”

จะไม่ให้เอสพูดอย่างนั้นได้เช่นไร ก็วันนี้เอวามาในชุดเดรสสีดำรัดรูป ด้านหน้าแต่งโซ่ทองคล้องไว้ โชว์ความอวบอิ่มของทรวงอกขาวเนียนลงมายังหน้าท้องแบนราบ ด้านหลังก็เปลือยถึงครึ่ง ยิ่งหญิงสาวรวบรัดผมสูงโชว์ต้นคอระหง ยิ่งขับเน้นทรวดทรงองค์เอวและใบหน้าให้โดดเด่น เรียวขาขาวที่โผล่พ้นออกมาจากชุดเดรสแสนสั้นก็น่าลูบไล้ ทำให้ชายหนุ่มหรือแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังมองตาค้าง

ไม่เว้นแม้แต่คนที่นั่งดื่มอยู่ที่ชั้นสองของร้านที่เป็นโซนวีไอวีติดกับกระจก ยังสะดุดตากับออร่าความสวยงามเซ็กซี่ของเอวา

“เชี่ย! แม่งคนหรือนางฟ้าวะ ขาวจั๊วะ สวยแจ่มขนาดนี้ โอดินมึงดูดิ” ซันเจย์เอ่ยบอกเพื่อนชายที่นั่งดื่มอยู่ฝั่งตรงข้าม คนถูกเรียกยืดคอไปยังด้านล่าง

“น้องเอวา รุ่นน้องที่มหาลัยไง เรียนอยู่ปีสี่บริหาร” โอดินเอ่ยบอกเพื่อนที่ยังนั่งมองเอวาไม่วางตา

“ถึงว่าทำไมหน้าน้องคุ้นๆ ไอ้เวย์ สนใจไหมมึง ถ้ามึงไม่ กูจะเอานะ” คนถูกถามหันมองตามสายตาเพื่อนเล็กน้อย เรียวปากหยักยกยิ้ม เมื่อจำได้ว่าผู้หญิงที่เพื่อนพูดคือใคร

ยัยผู้หญิงที่มาอ่อยเขาเมื่อวานนี่ไง วันนี้ถ้าให้เดาก็คงแต่งตัวมาอ่อยอีกตามเคยสินะ

“เมื่อวานมาอ่อยกูถึงหน้าห้องน้ำ”

“งั้นแสดงว่า...” ซันเจย์หันมาถามตาโต เมื่อคิดว่าเพื่อนตัวเองได้ผู้หญิงน่าขย้ำคนนั้นไปครอบครองเรียบร้อยแล้ว ทว่าคนถูกถามกลับไหวไหล่ใส่

“ยัง”

“เชี่ย เป็นไปได้ไงวะ ที่เสืออย่างมึงจะปล่อยเหยื่อน่ากินแบบนี้ไป” โอดินยังแปลกใจ ปกติเวย์สันเคยพลาดเสียที่ไหน

“ก็แค่ดิวกันไม่ลงตัวนิดหน่อย แต่กูว่าวันนี้ไม่น่าจะพลาด” ควงแก้วเหล้าในมือเล่นด้วยใบหน้าอมยิ้มเจ้าเล่ห์ ทอดสายตามองผู้หญิงใจกล้าคนเมื่อวานที่อยู่ด้านล่าง

“ลูกสาว กว่าจะโผล่หัวมาได้นะคะ เล่นเอาร้านเกือบปิด แล้วดูแต่งตัวคือจะไม่ให้กะเทยอย่างแม่เกิดเลยใช่ไหมคะ” ยังไม่ทันที่บั้นท้ายจะได้สัมผัสกับเก้าอี้ เสียงเหน็บแนมแกมประชดประชันของเอสก็ดังขึ้น ทว่าคนถูกเหน็บแนมไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด กลับไหวไหล่ใส่พร้อมทั้งฉีกยิ้มหวานให้

“โธ่แม่ ก็ให้ลูกสวยบ้างไม่ได้หรือไง”

“แต่งแรงไปไหมมึง โป๊อยู่นะ” พราวมุกมองสำรวจเพื่อนสาว อย่างพิจารณาจะว่าสวยก็สวย เซ็กซี่ก็ว่าใช่ จะว่าโป๊ก็ใช่อีกนั่นแหละ

“กูก็ว่ามันโป๊ แต่ทำไงได้ ถ้าใส่คอเต่ามาเสือจะอยากขย้ำหรือไง”

“ตกลงคือแต่งมาอ่อยเสือว่างั้น แล้วมึงรู้ได้ไงว่าวันนี้เสือที่มึงว่าเขามาที่นี่” พราวมุกยังถามต่อ คนถูกถามยิ้มกรุ้มกริ่ม

“เอาเป็นว่ากูรู้แล้วกัน และกูก็มั่นใจว่ายังไงคืนนี้กูต้องได้พี่เวย์เป็นผัว” เอสและพราวมุกหันมองหน้ากัน จะว่าเอือมระอาก็ว่าใช่ กับความมั่นใจแสนสุดของเพื่อนสาว

“นี่ลูกสาว แม่จะถามเป็นครั้งสุดท้าย จะเล่นกับไฟจริงๆ เหรอ ไฟมันร้อนนะมึง ไม่กลัวโดนเผาเหรอ มึงอาจถูกเผาตายเลยนะ” ยังไม่วายจะถามย้ำออกไปอีกครั้ง เอวายังยิ้มเช่นเดิมไม่มีสีหน้าเป็นกังวลไขว้เขวให้เห็น

ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าไฟมันร้อน โดยเฉพาะไฟที่ชื่อเวย์สัน ร้อนแรง เร่าร้อน พร้อมจะเผาทุกอย่างที่ขวางหน้าให้กลายเป็นเถ้าธุลี แต่เธอก็อยากลอง เธออยากทำให้ผู้ชายคนนี้มาสยบแทบเท้าเธอให้ได้ เพื่อลบล้างแผลในใจของตัวเอง

“ถ้ากูตาย มึงก็แค่ไปงานศพก็แค่นั้น ขอตัวไปล่าเหยื่อก่อนนะ”

“มึงจะไปไหน” พราวมุกรีบเอ่ยถาม เอวาพยักพเยิดขึ้นไปยังชั้นสอง ที่มีชายที่เธอหมายปองนั่งอยู่ข้างบน

“ไม่ต้องห่วงนะ มึงสองคนสบายใจได้ กูไปล่ะ” ผละตัวเดินไป ทิ้งให้เพื่อนสองคนมองตามหลังไปจนลับสายตา

“อยากรู้จังว่าทำไมอีเอเลี่ยนมันถึงอยากได้พี่เวย์นัก”

“นั่นสิ กูว่ามันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคนอย่างอีเอวา ไม่ลงทุนอ่อยแรงขนาดนี้ พื้นฐานนิสัยมันก็ไม่ได้แรดเหมือนมึง”

“อ้าว! ด่ากูซะงั้น” พราวมุกยิ้มขบขัน เมื่อเอสหันมาตีหน้ายุ่งใส่