ขอแค่เศษใจ
ตอนที่ 3
ขอแค่เศษใจ
“คุณจะไปไหนคะ”
นิรดาดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกายที่โป๊เปลือย รีบถามสามีที่กำลังแต่งตัวจะออกไปข้างนอกเพราะวันนี้เป็นวัน เข้าหอเขากับเธอควรจะอยู่ด้วยกันทั้งคืน
“โรงพยาบาล”
คนตอบไม่แม้แต่จะหันมามองสบตา เขาถอนหายใจให้รู้ว่าเหนื่อยรำคาญกับสิ่งที่ได้ยินและไม่อยากจะเสียเวลาแม้แต่จะตอบคำถาม
“แต่วันนี้เป็นวันเข้าหอ คุณไม่ควรออกไปไหน”
หญิงสาวใช้เล็บจิกลงไปที่มือของตัวเองเมื่อรู้สึกได้ว่าสิ่งที่พูดไปมันคงจะสร้างความไม่พอใจให้กับชายหนุ่มที่เพิ่งมอบความเป็นสามีให้เธออย่างไร้ความอ่อนโยน
“คุณไม่มีสิทธิ์มาบอกว่าอะไรควรหรือไม่ควรทำเพราะตัวผมเองยังต้องฝืนทำในสิ่งที่รู้ว่าไม่ควรให้มันเกิดขึ้น คุณจำไว้นะนิรดาคุณทำให้ผมต้องสูญเสียผู้หญิงที่รัก คุณทำให้ชีวิตของผมพัง นับจากนี้ไปคุณจะได้ชดใช้และวันนั้นแม่คุณก็จะได้รู้ว่าการที่มาบังคับให้เราแต่งงานกัน มันอาจจะทำให้คุณหนีพ้นจากอันตรายบางอย่างแต่คุณจะเจอสิ่งที่อันตรายมากกว่า”
วิศเวศหันมาสบตาเจ้าสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาโดยสมบูรณ์เพื่อให้เธอรู้ว่าทุกคำที่เขาพูดมันคือความจริงในใจทั้งที่ตัวเขาเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะเป็นสิ่งอันตรายในชีวิตหญิงสาวได้แบบไหน รู้แค่เพียงว่าเขาต้องการทำให้เธอเสียใจให้มากกว่าที่เขากำลังเป็นอยู่เพราะไม่ว่าเขาจะพยายามคิดหาเหตุผลอะไรแค่ไหนมันก็มีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้ไอรินต้องจากไปก็คืองานแต่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้
ประตูห้องนอนปิดแล้วสาวน้อยเจ้าสาวในค่ำคืนนี้ทำได้แค่เพียงนอนร้องไห้ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาระบายความรู้สึกทั้งหมด นิรดาพยายามคิดทบทวนจากคำพูดของสามีก็พอจะจับใจความได้ว่าผู้หญิงที่เขารักเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางที่กำลังจะมางานแต่งงานของเธอกับเขาแต่นิรดามั่นใจว่าเธอเคยได้ยินเรื่องราวของวิศเวศกับผู้หญิงที่ชื่อไอรินและเท่าที่เธอรู้ผู้หญิงคนนั้นทิ้งเขาไปมีคนอื่นก่อนที่แม่ของเธอกับแม่ของวิศเวศจะตกลงให้เธอกับเขามาแต่งงานกันแล้วทำไมเขาถึงจะต้องเสียใจขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ทิ้งเขาไปส่วนเธอคือคนที่อยู่ใน ชีวิตจริงและที่สำคัญอุบัติเหตุครั้งนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย
“ทำไม ทำไมคุณถึงกลายเป็นแบบนี้”
คนตัวเล็กที่กำลังอ่อนแอเฝ้าแต่ถามตัวเองว่าอะไรที่ทำให้ผู้ชายที่อบอุ่นยังวิศเวศเปลี่ยนเป็นซาตานร้ายในวันที่เขาได้เป็นสามีของเธอเต็มตัว ภาพความทรงจำเมื่อทั้งคู่ยังเด็กในวันที่นิรดาเป็นเพียงแค่เด็กน้อยกำพร้าที่อ่อนแอ เขาเคยทำหน้าที่ปกป้อง เธอยังจำคำสัญญาที่เขาเคยบอกไว้ในวันที่เธอต้องเข้าโรงพยาบาลได้ดี
“ไม่ต้องกลัวพี่จะอยู่ข้างๆตลอดนะ”