ถูกไล่ล่า

ตอนที่ 1

ถูกไล่ล่า

วันนี้ฟ้าฝนไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่นักทำให้ นักธุรกิจหนุ่มอารมณ์ขุ่นมัวตั้งแต่เช้าจนจรดเย็น ภูริชมองนาฬิกาเรือนหรูก่อนที่เขาจะถอนหายใจยาว ด้านหน้ารถกำลังติดยาวเป็นหางว่าว ส่งผลให้เขานั้นตัดสินใจล้มเลิกการเดินทางไปยังต่างจังหวัด

“กลับบ้านเลยก็แล้วกัน ไปตอนนี้กว่าจะถึงก็คงพรุ่งนี้เช้า”

ชายหนุ่มพูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่คนขับรถจะพยักหน้ารับ ภูริชมองออกไปนอกหน้าต่าง เม็ดฝนกำลังโปรยปรายลงมาและหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนแทบมองไม่เห็นรอบด้าน เขากลัวว่าจะเกิดอันตรายจึงสั่งให้คนขับรถเลี้ยวเข้าปั๊มเพื่อจอดพักก่อน

“ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับคุณภูริช”

ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะหยิบแท็บเล็ตออกมาและเปิดข่าวสารเกี่ยวกับธุรกิจ ช่วงนี้การสัมปทานนั้นกำลังดุเดือด เนื่องจากทางรัฐบาลค้นพบแหล่งธรรมชาติแห่งใหม่ที่คาดว่ามีเเร่ทองคำกระจายอยู่ทั่วทั้งพื้นที่ ทำให้ภาคเอกชนต่างก็เตรียมตัวเพื่อสัมปทานหวังจะได้เป็นผู้เข้าไปกอบโกยผลประโยชน์

หนึ่งในนั้นคือภูริช เขามีความสนใจเหมืองแห่งนี้เป็นอย่างมาก และต้องการสัมปทานด้วยเช่นกัน

ชายหนุ่มลองคำนวณดูแล้วหากเขาได้เป็น ผู้ได้รับสัมปทานเหมืองทองแห่งนี้ จะสามารถสร้างผลประโยชน์เข้าบริษัทและสร้างผลประโยชน์ให้แก่รัฐบาลได้อย่างมหาศาล เขาหวังว่าเอกสารที่จัดทำไปจะทำให้ทางรัฐบาลนั้นตัดสินใจคัดเลือกเพราะเขายกผลประโยชน์เกินกว่าครึ่งให้กับทางรัฐไม่ใช่โกยเข้ากระเป๋าตัวเอง

“ฝนซาแล้วกลับเลยไหมครับคุณภูริช”คนขับรถกลับขึ้นมาบนรถ เขาเอ่ยถาม

ชายหนุ่มเห็นว่าไหนๆฝนก็เริ่มเบาลงแล้ว จึงได้ขอให้อีกฝ่ายแวะไปส่งที่คฤหาสน์ของผู้เป็นย่า

เมื่อมาถึงภูริชก็รีบเข้าไปพบอีกฝ่ายที่กำลังเอนกายนอนอยู่ในห้องนั่งเล่น ผู้เป็นย่าเมื่อเห็นว่าหลานชายมาเยี่ยมก็ดีใจ รีบสั่งสาวใช้ให้ไปเตรียมขนมและน้ำชามาต้อนรับ

“ร้อยวันพันปีไม่เห็นอยากจะมาเยี่ยม แล้วคิดยังไงถึงได้เดินทางมาที่นี่”

หญิงชราเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม เธออยากรู้เหลือเกินว่าลมอะไรหอบพัดหลานชายมาถึงนี่ได้ ทั้งที่ปกติแล้วเธอโทรไปหาขอให้เขามา ภูริชก็ไม่ยอมมาเสียที

ชายหนุ่มรู้สึกผิดที่ปล่อยให้ผู้เป็นย่ารอ แต่ใช่ว่าเขาไม่อยากมาเสียหน่อย แต่เป็นเพราะงานที่รัดตัวทำให้เขานั้นต้องคอยปฏิเสธคำเชิญชวนของผู้เป็นย่าเสมอทั้งที่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายอยากเจอเขาแค่ไหน

“วันนี้ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีและก็เลิกงานเร็วจึงคิดว่าเดินทางมาหาคุณย่าก็ดีเหมือนกัน”

หญิงชราที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมา“แสดงว่าพอมาเจอย่าก็อารมณ์ดีขึ้นใช่ไหม”

ชายหนุ่มพยักหน้าเขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อได้พูดคุยกับคุณหญิงจันทิมา ถึงแม้ย่าจะเป็นคนเข้มงวดแต่ในบางครั้งความเข้มงวดของย่าก็กลับทำให้เขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจมากที่สุด

“ผมมีเรื่องอยากขอให้คุณย่าช่วยด้วยครับ”

ชายหนุ่มเอ่ย เร็วๆนี้เขาจะร่วมสัมปทานเหมืองทอง จึงอยากจะให้ผู้เป็นย่าใช้เส้นสายที่มีอยู่เพื่อช่วยเหลือ ชายหนุ่มรู้ว่าไม่ถูกต้องนัก แต่ในวงการธุรกิจไม่มีใครมือขาวสะอาด ต่างฝ่ายต่างก็ต้องหาวิธีเพื่อเอาชนะให้ได้