4

ขณะที่มะลิฉัตรเอ่ยชวนสามีและบุตรชายคนสุดท้องเข้าไปในงาน ก็พอดีกับที่เสียงเครื่องยนต์ของ Aston Martin (แอสตัน มาร์ติน) สีเเดงสวยเฉียบ ป้ายทะเบียน R8888 ดังกระหึ่มแล่นตรงเข้ามายังคฤหาสน์ และไม่ถึงสองนาทีก็เข้ามาจอดตรงลานน้ำพุด้านหน้า ใกล้ๆ กับที่ทุกคนกำลังยืนอยู่ แน่นอนว่าจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจากออร์แลนโด้ บุตรชายคนรองของตระกูล! ชายหนุ่มที่ได้ฉายาเจ้าชายน้ำแข็งแห่งปี

“สวัสดีครับพ่อ แม่! สบายดีนะครับ” ออร์แลนโด้เอ่ยพร้อมกับสวมกอดมารดา ก่อนจะเข้าไปกอดผู้เป็นบิดาต่อ

ทั้งสองกอดตอบและเอ่ยทักทายบุตรชายคนรองที่หายหน้าไปร่วมสี่เดือน

“สบายดีจ้ะ ว่าแต่ลูกผอมลงไปหรือเปล่าอลัน?” มะลิฉัตรมองบุตรชายไปมาอย่างสำรวจ

“ก็นิดหน่อยครับ ช่วงนี้ยุ่งมากครับแม่” ออร์แลนโด้ตอบยิ้มๆ

“ดูแลตัวเองด้วยนะ แม่เป็นห่วงรู้ไหม?” มะลิฉัตรยิ้มก่อนจะชวนบุตรชายและสามีเดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยง ท่ามกลางสายตาของสาวๆ ที่หันมองตามสองหนุ่มหล่อกันเป็นแถว

แพททริกสันเดินมาถึงหน้าห้องแต่งตัวของหญิงสาว ที่ตอนนี้เขายอมรับอย่างไม่ต้องปกปิดอีกต่อไป ว่าอยากเจอเธอมากขนาดไหน

ก๊อกๆๆ ซูซี่ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสอง รีบเดินไปเปิดประตูให้คนมาเยือน พลางคิดในใจว่าน่าจะเป็นสาวใช้ขึ้นมาตามหญิงสาว

“คร่าาาา รอแป๊บหนึ่งนะคะ” ซูซี่ลากเสียงอย่างเพลียๆ ก่อนจะหมุนลูกบิดเปิดประตูให้คนด้านนอก แต่แล้วก็ต้องตกตะลึงราวกับโดนมนตร์สะกดที่สั่งให้กะเทยยืนนิ่งอยู่กับที่ หลังจากได้เห็นความหล่อเหลาคมคายของแพททริกสันชัดๆ เต็มสองตา ‘แม่เจ้า... ใครก็ได้ช่วยตบหน้าอีซูซี่ทีเถอะ! นี่มันเทพบุตรชัดๆ’

แพททริกสันเดินเบี่ยงตัวหลบสาวประเภทสองที่ยืนแข็งเป็นหินไปอย่างไม่สนใจ ทันทีที่เข้ามาในห้องก็เห็นพิมพลอยยืนก้มมองเช็กความเรียบร้อยของชุดที่ใส่อยู่ตรงกระจกบานใหญ่ ‘พระเจ้า! ไม่อยากจะเชื่อ เขาดูรูปเธอทุกวัน แต่พอมาเห็นตัวจริงแบบนี้ เขาชักจะอดใจไม่ไหวแล้วสิ เธอสวยและมีเสน่ห์ เย้ายวนกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยเจอ ที่เคยสัมผัสมา’

พิมพลอยมัวแต่สำรวจความเรียบร้อยครั้งสุดท้าย ก่อนจะออกไปยังงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดของคุณมะลิฉัตรที่ด้านนอก พอเงยหน้าขึ้นมองที่กระจกก็ตกใจที่เห็นแพททริกสันยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลังของเธอ

“สวัสดีค่ะน้องพิม!” แพททริกสันเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มกว้าง

“พะ...พี่แพท” พิมพลอยเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ในขณะที่หัวใจก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ค่ะ! พี่เอง ออกไปได้แล้ว” ชายหนุ่มตอบแล้วหันไปเอ่ยปากไล่สาวประเภทสองที่ยืนเซ่ออยู่ตรงประตูห้อง

“ฮะ!... เอ่อ ค่ะๆ ซูซี่ขอตัวก่อนนะคะคุณพิม” ซูซี่ที่เพิ่งได้สติหลังจากที่ยืนแข็งเป็นหินไปนานรีบขอตัว แล้วเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทางมึนๆ งงๆ

“สะ...สวัสดีค่ะพี่แพท...เอ่อ คือว่า...คือว่าน้องพิมกำลังจะเข้าไปในงานพอดีค่ะ” พิมพลอยหันมามองคนที่ยืนอยู่ทางด้านหลังของเธออย่างตื่นเต้น!

“น้องพิมกลัวพี่เหรอคะคนดี ดูซิ! สั่นใหญ่เลย หึๆ” แพททริกสันเอ่ยถามและขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม

“เอ่อ...” หญิงสาวอายหน้าแดงก่ำเมื่ออยู่ห่างจากอีกฝ่ายไม่ถึงคืบ

“คุณแม่ให้พี่ขึ้นมาตามน้องพิมน่ะค่ะ อ้อ! แล้วพี่ก็มีของจะให้เราด้วย” ชายหนุ่มบอกก่อนจะล้วงลงไปในกระเป๋าเสื้อสูท หยิบสร้อยที่มีจี้เป็นคำว่า P&P โดยฝังเพชรเอาไว้ตรงส่วนหัวโค้งของตัวพีทั้งสองตัว ซึ่งสั่งทำเป็นพิเศษสำหรับเธอ

หญิงสาวหน้าแดงปลั่ง ยืนนิ่งอยู่กับที่เมื่ออีกฝ่ายสวมสร้อยให้ก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากยังต้นคอระหงอย่างแผ่วเบา

“อ๊ะ!” พิมพลอยสะดุ้งตกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ

แพททริกสันยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ อย่างชอบใจกับท่าทางเขินอายของสาวเจ้า ก่อนจะค่อยๆ เชยคางของเธอขึ้นแล้วกดจูบเบาๆ ลงยังริมฝีปากบางอวบอิ่ม ที่เขาถวิลหามาตลอด ‘เขาเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ทำแบบนี้กับเธอ!’

หญิงสาวที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับจูบแสนหวาน พยายามดึงสติที่ล่องลอยให้กลับมา ‘พระเจ้า! เขาทำแบบนี้อีกแล้ว!’

สองปีก่อน...

เขาจูบเธอครั้งแรกตอนงานวันเกิดของเขา หลังจากที่เขาท้าดวลเหล้ากับคาเรนเทีย สุดท้ายทุกคนต่างก็เมาจนบอดี้การ์ดต้องช่วยกันหามกลับห้อง แพททริกสันเห็นจะหนักกว่าคนอื่น คุณมะลิฉัตรเลยขอให้เธอขึ้นไปช่วยดูอีกฝ่าย ขณะที่ท่านต้องไปดู เจคอปที่เมาไม่แพ้กันในห้องถัดไป

‘พี่แพทคะ! พี่แพท! น้องพิมเข้าไปได้ไหมคะ' พิมพลอยร้องเรียกคนข้างในห้อง แต่ก็เงียบ! ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เธอจึงล้วงกุญแจที่มาดามให้มาและกำลังจะไขประตูเข้าไป แต่อยู่ๆ คนด้านในก็เปิดประตูออกมา แล้วดึงเธอเข้าไปในห้อง และตรึงแขนทั้งสองของเธอเอาไว้กับประตูห้อง เขาจู่โจมรวดเร็วไม่ให้เธอได้มีโอกาสตั้งตัวใดๆ

จูบที่รุนแรงและดุดันราวกับต้องการจะลงโทษเธอให้ขาดใจตายในตอนแรก เริ่มเปลี่ยนมาเป็นอ่อนโยนนุ่มนวลและเนิ่นนาน จนทำให้เธอหลงลืมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวไปหมด

จนกระทั่งมือหนาของเขาเริ่มลูบไล้บั้นท้ายของเธอไปมา เธอจึงได้สติ และทุบที่หน้าอกของเขาให้หยุดการกระทำทุกอย่าง

เขาครางในลำคอราวกับกำลังหงุดหงิดที่ถูกขัดใจ แต่ก็ยอมถอนจูบออกให้แต่โดยดี เธอรู้สึกถึงลิ้นอุ่นๆ แล้วก็กลิ่นของแอลกอฮอล์ที่ร้อนแรงและความหวานปานจะขาดใจ

เธอสั่นไปหมด แข้งขาแทบจะไม่มีแรงยืน ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเขา ไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงต่อไป

‘อย่าใส่ชุดนี้อีกนะน้องพิม พี่หวงรู้ไหม! ถ้าพี่เห็นอีกครั้งนะเป็นเรื่องแน่ แล้วก็ห้ามมอง ห้ามยิ้มให้ผู้ชายคนไหนอีก เข้าใจใช่ไหมพิมพลอย!!’ เขาต่อว่าเสียงดัง จนเธอทำตัวไม่ถูก เพราะชุดที่ใส่นั้น คุณมะลิฉัตรเป็นคนเลือกมาให้เธอเอง

วันนี้เธอดีใจยิ่งกว่าอะไรที่จะได้เจอเขา...คนที่เธอแอบหลงรักมานาน แต่พอเธอเข้าไปในงานวันเกิดเขา เธอรู้สึกเหมือนเขากำลังโกรธใครสักคนอยู่ สายตาขวางๆ ที่มองมามันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด

และตอนนี้...เธอรู้แล้วว่าเพราะอะไร เป็นเธอสินะ ที่ทำให้เขาโกรธ พลันน้ำตาแห่งความเสียใจน้อยใจก็ไหลบ่าออกมาอย่างเก็บไม่อยู่

“พิมพลอย! พี่ถามว่าเข้าใจไหม!” แพททริกสันเผลอตะคอกอย่างลืมตัว ‘เขาโมโหที่เห็นสายตาของเพื่อนๆ จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน มันทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ ส่วนพิมพลอยน่ะเหรอ? หึ! ใครยิ้มให้เธอก็ยิ้มตอบทุกคนนั่นแหละ และนั่นมันทำให้เขาแทบจะยกโต๊ะขึ้นทุ่มลงกลางงานวันเกิดของตัวเองเสียให้ได้’

พิมพลอยเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมตอบอะไร ทำให้คนที่รอฟังคำตอบอยู่ทนไม่ไหว ใช้มือประคองใบหน้าจิ้มลิ้มให้เงยขึ้นมองตน

แต่แล้วคนที่กำลังโกรธก็ต้องชะงักนิ่ง! เมื่อเห็นใบหน้าเปื้อนหยดน้ำตาของสาวเจ้าที่มองเขาอย่างตัดพ้อต่อว่า ทำเอาคนที่กำลังอยู่ในอารมณ์โมโหถึงกับใจอ่อนขึ้นมาแทบจะทันทีทันใด

“น้องพิมไม่รู้ว่าตัวเองไปทำอะไรให้พี่แพทโกรธและไม่พอใจน้องพิมขอโทษนะคะ” พิมพลอยเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“ชู่ว์ๆ คนดีไม่ร้องนะคะ พี่ขอโทษค่ะ พี่ผิดเองที่หวง น้องพิมมากไปหน่อยเลยพาลโมโห’ แพททริกสันบอกพร้อมกับดึงสาวเจ้าเข้ามากอด แล้วจูบซับน้ำตาที่แก้มนวลทั้งสองข้างให้อย่างอ่อนโยน

คนที่กำลังร้องไห้อยู่ถึงกับอึ้ง หลังจากได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายนี่เขาหวงเธอเหรอ หรือว่าเมื่อกี้เธอจะหูฝาดไป

“เมื่อกี้พี่แพทบอกว่า...ว่าเอ่อ...พี่แพทหวงน้องพิมหรือคะ?” พิมพลอยเอ่ยถามออกไปราวกับคนละเมอ

“ไม่ใช่ค่ะ...ไม่ใช่แค่หวง แต่ทั้งหึงและหวงต่างหากคนดี” แพททริกสันย้ำความรู้สึก พร้อมกับก้มลงจูบที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มคู่นั้นอีกครั้งอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล จนบางอย่างในกายของเขาเริ่มจะแข็งขึงขึ้นมา ชายหนุ่มจึงต้องรีบถอนจูบออกอย่างหักห้ามใจตัวเอง

“พี่จะรอให้น้องพิมเรียนจบก่อน แล้วเราจะคุยเรื่องสำคัญกันอีกที ตอนนี้น้องพิมกลับไปนอนได้แล้วค่ะ ก่อนที่พี่จะเปลี่ยนใจ ไม่หยุดอยู่แค่จูบอย่างเดียว” เขาบอกเสร็จก็จำใจเปิดประตูให้สาวเจ้าอย่างแสนเสียดาย

“นอนหลับฝันดีค่ะ เจ้าหญิงของพี่”

“นอนหลับฝันดีค่ะพี่แพท” เธอเอ่ยเสร็จก็รีบหมุนตัวเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเองอย่างมึนงง ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องเมื่อครู่นั้นใช่เรื่องจริงหรือเปล่า ทำให้คนที่เพิ่งเคยจูบเป็นครั้งแรกข่มตาแทบไม่หลับ นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง เอาแต่นึกถึงจูบและคำพูดที่ดูเหมือนจะแสดงความรัก ความหึงหวงในตัวเธอเกินกว่าพี่น้องของอีกฝ่าย!

จากวันที่เขาจูบเธอเมื่อสองปีก่อน...เขาก็หลบหน้าเธอมาตลอดแล้ววันนี้ก็โผล่หน้ามาในงาน พร้อมกับจูบเธออีกครั้ง แล้วยังให้สร้อยพร้อมจี้ที่มีอักษร P&P มา มันคืออะไร? เขากำลังจะทำอะไร?

เธอมองคนตรงหน้าอย่างค้นหา ก่อนที่ประโยคหนึ่งของอีกฝ่ายจะลอยเข้ามาในความคิดของเธอ 'พี่จะรอให้น้องพิมเรียนจบ เเล้วเราจะคุยเรื่องสำคัญกันอีกที’ พระเจ้า! นี่คงไม่ได้หมายความว่า..

“น้องพิมเรียนจบแล้วใช่ไหมคะ?” แพททริกสันเอ่ยเข้าเรื่อง

ก๊อกๆ ๆ

สาวใช้เคาะประตูสองสามครั้งก่อนจะรายงานสิ่งที่นายหญิงของโรคาซานเดอร์สั่งมา ผ่านบานประตูที่กดล็อกด้านในเอาไว้

“คุณแพททริกสัน คุณพิมพลอยคะ มาดามให้มาเชิญไปที่งานค่ะ”

“รู้แล้ว เดี๋ยวจะตามไป” ชายหนุ่มกลอกตาอย่างเซ็งๆ

“ค่ะ” สาวใช้เอ่ยรับก่อนจะเดินกลับไป

“เราคงต้องลงไปร่วมงานข้างล่างแล้ว เพราะไม่อย่างนั้นแม่คงจะขึ้นมาตามเองแน่ๆ เลยค่ะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันอีกทีนะคะน้องพิม” แพททริกสันเอ่ยอย่างจำใจ

“ค่ะ” พิมพลอยพยักหน้าเบาๆ อย่างมึนงง ใบหน้ายังร้อนผ่าวไม่หาย

ขณะที่ทั้งสองเดินเข้ามาในงาน สายตานับร้อยๆ คู่ต่างก็พากันจับจ้อง จนพิมพลอยรู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่เคยเดินคู่กับอีกฝ่ายในงานที่มีคนมาร่วมงานเยอะแยะมากมายขนาดนี้มาก่อน

“อ้าว! มากันแล้วเหรอ แหม! ไหนบอกว่าจะไปตามน้อง หายไปนานเลยนะ!” มะลิฉัตรเอ่ยเมื่อเห็นบุตรชายเดินยิ้มกว้างเข้ามา

“ก็มานี่แล้วไงครับ หึๆ!” แพททริกสันหัวเราะชอบใจกับอาการของมารดาที่หวงสาวเจ้าเป็นพิเศษ!

พิมพลอยอายจนหน้าแดงก่ำกับคำว่า หายไปนาน จึงรีบหันไปทักทายสองหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แก้เขิน “สวัสดีค่ะพี่อลัน พี่เจค”

ออร์แลนโด้ที่กำลังคุยกับเจคอปหันมามองตามเสียงที่คุ้นเคย ก่อนจะเผลอมองสำรวจความสวยของน้องสาวบุญธรรม ที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น ทุกครั้งที่เจอ “สวัสดีค่ะสาวน้อย”

“สวัสดีจ้ะน้องพิม...อุ๊บ!” เจคอปที่กำลังจะยกแก้วขึ้นดื่มต่อถึงกับสำลักเเชมเปญออกมาทันทีทันใด เมื่อสายตาสะดุดเข้ากับจี้เพชรที่คอของน้องสาวบุญธรรม

ออร์แลนโด้ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กลอกตาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหลังให้น้องชายจอมรั่วอย่างเสียไม่ได้

“เจค! เป็นอะไรหรือเปล่าลูก!” มะลิฉัตรเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

แพททริกสันส่ายหน้าอย่างเพลียๆ ‘เฮ้อ...ทำเป็นตกใจไปได้ มีอะไรให้ตกใจเยอะกว่านี้อีก รอดูแล้วกัน!’

“ไม่เป็นไรครับ พอดีสำลักนิดหน่อย” เจคอปตอบมารดาเสร็จก็หันไปกระซิบกับพี่ชายคนรอง

“รุกหนักเลยพี่ชายเรา ดูที่คอน้องพิมสิเฮีย!” ออร์แลนโด้หันไปมองแล้วถึงกับนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอดไม่ได้ กับความหน้าด้านของพี่ชายที่ดูจะโจ่งแจ้งเกินไปสักนิด

“จี้ที่คอของน้องพิมสวยดีค่ะ ใครกันนะที่ให้สร้อยพร้อมจี้กับน้องสาวของพี่น่ะ” ชายหนุ่มแกล้งเอ่ยถาม

“หึ!” เจคอปรีบเบือนหน้าหนีเพราะกลัวจะหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง!

“พี่แพทให้เมื่อครู่ค่ะ” พิมพลอยกัดฟันตอบอย่างอายๆ

“ฮ่าๆๆ/ฮ่าๆๆ” สองหนุ่มหลุดหัวเราะออกมาอย่างทนไม่ไหวกับคำตอบซื่อๆ ของน้องสาวบุญธรรม

“ทำไม! ฉันจะให้อะไรน้องพิม แล้วมันหนักส่วนไหนของพวกนาย!” แพททริกสันชักเริ่มเดือดขึ้นมาที่ถูกน้องชายแหย่

“หนุ่มๆ จ๊ะ!” มะลิฉัตรเอ่ยปรามสามหนุ่มเบาๆ

“มีอะไรกันไอ้เสือ?” เลโอนาดท์ที่กำลังทักทายกับรัฐมนตรีกระทรวงพาณิชย์อยู่ใกล้ๆ เอ่ยขอตัวกับอีกฝ่าย ก่อนจะรีบเดินมาสมทบ เพราะเห็นบุตรชายทั้งสามอยู่กันพร้อมหน้า

“ก็ไม่มีไรครับพ่อ แค่ชมว่าจี้ของน้องพิมสวยน่ะครับ” เจคอปแหย่ต่อ เพราะนานๆ จะได้เห็นผู้เป็นพี่ชายเขินที เขารู้ว่าอีกฝ่ายแอบเฝ้ามองพิมพลอยมาหลายปีแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะทำอะไรแจ่มแจ้งขนาดนี้ ก็อย่างว่า...โคแก่ดันหลงใหลหญ้าอ่อน!

“จริงด้วยสิ สวยจังน้องพิม ว่าแต่ P&P นี่...” เลโอนาดท์ทำท่าครุ่นคิด สองหนุ่มเจคอปกับออร์แลนโด้จึงรีบแท็กทีมกันตอบอย่างไม่รอช้า

“ก็แพทกับพิมไงครับพ่อ ฮ่าๆๆๆ” สองหนุ่มบอกพลางหัวเราะชอบใจ พิมพลอยอายหน้าแดงจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองใคร

‘พระเจ้า! เธออยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ที่สุด’

มะลิฉัตรรีบเข้าไปกอดบุตรสาวบุญธรรม แล้วลูบหลังให้เบาๆ อย่างเอ็นดู พลางนึกไปถึงเรื่องเมื่อครั้งนั้น!

เมื่อสองปีก่อน... รุ่งเช้าวันต่อมา หลังจากงานเลี้ยงวันเกิดของแพททริกสัน มะลิฉัตรให้คนไปตามบุตรชายคนโตเข้ามาพบ เพราะเมื่อคืนหลังจากที่ให้พิมพลอยเข้าไปดูอีกฝ่ายได้ไม่นาน เธอก็ตามไปดูบุตรชายที่ห้อง

เธอได้ยินที่ทั้งสองคุยกันทั้งหมด ได้ยินแพททริกสันพูดจาหึงหวงสาวเจ้าดังเล็ดลอดออกมานอกห้อง! เธอกับสามีจึงสั่งห้ามไม่ให้บุตรชายคนโตเข้าใกล้พิมพลอยจนกว่าอีกฝ่ายจะเรียนจบ

เพราะข่าวครั้งนั้นของบุตรชายทำเอาฉาวไปทั้งวงการ แถมยังขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ในลอนดอนไปหลายวัน!

คาสโนว่าตระกูลดัง แพททริกสัน โรคาซานเดอร์ คั่วสาวพร้อมกันถึงสองคน ตอนเย็นเป็นนางแบบดังที่กำลังมาแรง รอบดึกเป็นท็อปโมเดลของปี แถมเรียกชื่อพวกเธอสลับกัน เป็นเหตุให้สองนางแบบตบกันกลางงานเดินแบบเครื่องเพชรของ Diamond of Angel ที่ชายหนุ่มไปร่วมงาน ข่าววงในแว่วว่า...สองสาวเขม่นกันเรื่องแพททริกสัน เลยทำให้นางแบบคนดังเอาเท้าไปสะกิดขาของคู่กรณี จนอีกฝ่ายเซตกขอบเวทีลงไป

ทำเอาท็อปโมเดลคนดังโมโหจนฟิวส์ขาด! กลับขึ้นมาบนเวทีแล้วกระชากผมของอีกฝ่ายลงมาตบ สองสาวซัดกันนัวอยู่นานจนการ์ดต้องเข้ามาจับแยก สร้างความตื่นตะลึงให้กับแขกในงานไปทั่ว

พอเช้าวันต่อมา...คาสโนวาคนดังก็ได้ฉายา ‘หล่อลืมชื่อ’ จากสื่อหลายๆ สำนักที่พากันตั้งให้เพียงข้ามคืน และในช่วงค่ำของวันนั้นที่งานประมูลภาพวาด พ่อเทพบุตรหล่อลืมชื่อก็ควงนางเอกดังอีกคนไปร่วมงานด้วยท่าทีสบายๆ งานนี้ถ้าไม่หล่อและรวยมาก ทำไม่ได้แน่นอนครับท่าน

เจมส์ ลอยท์...รายงาน

และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอสั่งห้ามไม่ให้บุตรชายเข้าใกล้พิมพลอยอย่างเด็ดขาด แต่ถ้าแพททริกสันพิสูจน์ตัวเองภายในสองปี โดยไม่มีข่าวเสียเหมือนที่ผ่านมา เธอจะยอมให้บุตรชายคบกับพิมพลอย โดยที่เธอจะไม่ขัดขวาง แถมจะยังเปิดไฟเขียวสนับสนุนให้บุตรชายอย่างเต็มที่! เพราะเธอและสามีต่างก็อยากจะได้หญิงสาวเป็นลูกสะใภ้เอง มากกว่าจะอยากให้อีกฝ่ายออกเรือนไปเป็นสะใภ้ของตระกูลอื่น

“ทำไม ฉันชอบน้องพิมแล้วพวกนายมีปัญหาอะไร!!”แพททริกสันหันไปต่อว่าน้องชายทั้งสองอย่างหงุดหงิด ‘ให้ตายเถอะ! ไอ้น้องเวรนี่มันจะกวนประสาทเขาไปถึงไหนวะ!’

“ให้มันได้อย่างนี้สิ! ชื่นใจจริงๆ ตอนนี้น้องพิมเรียนจบแล้ว แพทก็พิสูจน์ตัวเองแล้ว พ่อกับแม่ไฟเขียวจัดเต็มได้เลย!” เลโอนาดท์ยกมือขึ้นตบไหล่บุตรชายคนโตเบาๆ อย่างถูกใจ

“ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่” แพททริกสันยิ้มแก้มแทบปริอย่างดีใจ

เจคอปและออร์แลนโด้หันมามองอย่างอึ้งๆ กับพฤติกรรมของพี่ชายคนโตที่เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก

“งั้นแพทขอพาน้องพิมไปเดินเล่นข้างนอกนะครับ” แพททริกสัน ขออนุญาตมารดา เพราะถ้าขืนยืนอยู่ตรงนี้ต่อ คงไม่ได้คุยเรื่องที่อยากจะคุยกับสาวเจ้าเป็นแน่

“รู้ใช่ไหมแพท ว่าแม่รักน้องขนาดไหน” มะลิฉัตรกำชับ พร้อมกับส่งมือของพิมพลอยให้กับบุตรชายคนโต

“ทราบครับแม่ รับรองว่าจะดูแลอย่างดีไม่ต้องห่วงครับ!” แพททริกสันยิ้มก่อนจะพาสาวเจ้าเดินออกไปสูดอากาศนอกงานเลี้ยง