2

สามปีต่อมา...เมื่อวานพิมพลอยแอบได้ยินเด็กรับใช้คุยกันว่าวันนี้แพททริกสันจะกลับมาจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่คฤหาสน์ พร้อมกับเพื่อนสนิทที่ข้างสระว่ายน้ำ เธอตื่นเต้นมากตอนที่ได้ยิน! พอช่วงหัวค่ำคุณมะลิฉัตรก็แจ้งข่าวให้เธอทราบอีกครั้ง เธอแทบจะเก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่อยู่ แต่พอคิดไปคิดมา ถ้าเกิดว่าวันนี้แพททริกสันพาผู้หญิงมาด้วย เธอจะทำยังไง? พอคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

หญิงสาวนั่งถอนหายใจอยู่คนเดียวเงียบๆ ตรงระเบียงทางเดินระหว่างชั้นสองกับชั้นสาม มองดูแม่บ้านและใครต่อใครที่ช่วยกันเตรียมของ เพื่อจัดและตกแต่งสถานที่กันอย่างขยันขันแข็ง พลางแอบคิดในใจว่าตอนดึกๆ เธอจะมาแอบดูเขาตรงจุดที่นั่งอยู่ เพราะสามารถมองเห็นบริเวณโดยรอบของงาน ได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียว

ขณะที่พิมพลอยกำลังนั่งมองคนจัดงานอยู่นั้น มะลิฉัตรที่เดินลงมาจากชั้นสี่ ก็เห็นท่าทางเหม่อลอยของบุตรสาวบุญธรรม จึงรีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย

“น้องพิม! มานั่งทำอะไรตรงนี้จ๊ะ ทำไมยังไม่อาบน้ำแต่งตัวล่ะ”

“มีอะไรเหรอคะคุณแม่?” พิมพลอยตกใจนิดๆ ที่เห็นมะลิฉัตรเดินเข้ามา จึงรีบปรับสีหน้าพร้อมกับส่งยิ้มกว้างไปให้ดั่งเช่นทุกครั้ง

“อ้าว! ก็เตรียมตัวไปร่วมงานวันเกิดของพี่แพทไงลูก สงสัยจะลืมไปแล้วแน่ๆ เลย” มะลิฉัตรแกล้งหยอก

“เอ่อ... น้องพิมไม่ได้ลืมค่ะ แค่ไม่รู้ว่า...” สมควรจะไปหรือเปล่า

“น้องพิมเป็นน้องสาวของพี่แพทนะ ทำไมน้องสาวจะไปร่วมแสดงความยินดีในวันเกิดของพี่ชายไม่ได้ล่ะ ไม่เอาๆ ห้ามคิดมากเด็ดขาด เอางี้! เดี๋ยวแม่ไปช่วยน้องพิมแต่งตัวดีกว่า!” มะลิฉัตรเอ่ยขึ้นพลางดึงมือสาวน้อย ที่ตอนนี้กลายเป็นสาวสะพรั่งให้ลุกขึ้น

“โอเคค่ะ น้องพิมจะไป” หญิงสาวยิ้ม ก่อนจะเดินตามแม่บุญธรรมเข้าไปยังห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นสามอย่างว่าง่าย

Rocasander Villa...เวลา 19:45 น.

แพททริกสันในวัย 33 ปี ขับรถเข้ามาจอดพร้อมกับแดเนียล ตามมาติดๆ ด้วยเจคอป ออร์แลนโด้ และคารอส เพชรดนัย ร็อฟเวลล์ น้องชายของแดเนียล พวกเขาทั้งห้าคนมีชื่อเรียกแทนกลุ่มว่า R&R ซึ่งย่อมาจาก Rocasander & Rofwell (โรคาซานเดอร์ แอนด์ ร็อฟเวลล์)

รถสปอร์ตซูเปอร์คาร์ห้าคันของหนุ่มๆ R&R เข้ามาจอดเรียงกัน ยังด้านหน้าของคฤหาสน์ จากนั้นก็มีซูเปอร์คาร์อีกยี่สิบกว่าคันขับตามเข้ามาจอดในเวลาไล่ๆ กัน

จากนั้นหนุ่มๆ สามสิบกว่าคน และสาวๆ ที่ควงมาอีกยี่สิบกว่าคนก็พากันเดินตามแพททริกสันไปทางปีกด้านขวาของคฤหาสน์ ที่จัดเลี้ยง งานวันคล้ายวันเกิดเอาไว้

หลังจากที่ดื่มทานกันไปได้สักพัก บรรดาเหล่าเพื่อนพ้องของแพททริกสันก็ขึ้นไปร่วมแจมกับนักร้องบนเวทีกันเป็นระยะๆ ทั้งเจคอป ออร์แลนโด้ คารอสและแดเนียล ที่ขึ้นไปร้องและเล่นดนตรีกันอย่างครบแก๊ง R&R

ในขณะที่ทุกคนกำลังสังสรรค์กัน เลโอนาดท์และมาดามแจสมินก็เดินมาพร้อมกับพิมพลอยที่ตอนนี้อายุได้ 21 ปีเต็ม ใบหน้าของเธอนั้นสะสวยและจิ้มลิ้ม ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่กำลังเบ่งบาน ทำเอาหนุ่มในงานหันมามองกันเป็นตาเดียว

เจคอปที่ขึ้นไปร้องเพลงบนเวที เห็นอาการของหนุ่มๆ ที่เอาแต่ตกตะลึงในความสวยของน้องสาวบุญธรรม จึงรีบเอ่ยดักทางออกไมค์ไปตามประสาพี่ชายที่หวงน้องสาวทันที

“เอ่อ...ช่วยเก็บอาการกันหน่อยนะครับ นั่นน้องสาวของผมเอง คร้าบบบบ”

หลังจากที่เจคอปประกาศออกไมค์ไป ทำให้คนที่นั่งหันหลังอยู่หันกลับมามองที่ทางเดิน แวบแรกที่เห็นพิมพลอย ผู้หญิงคนเดียวที่เขาพยายามกันออกจากชีวิตมาตลอดช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ความเข้มแข็งที่มีทั้งหมด ก็พังลงทันทีที่เขาได้สบตากับเธอ มันเหมือนเวลาของเขาได้หยุดหมุนไปอีกครั้งหนึ่ง! เธอดูสง่างามและเป็นสาวขึ้นเต็มตัว ทั้งหน้าอกที่เต่งตึงกับเอวเล็กคอดรับกับสะโพกที่งอนงามและขาเรียวสวยได้รูปนั้น ยิ่งมองยิ่งรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

และพอหันมองกลับมาทางเดิม ก็เจอกับสายตาของเพื่อนพ้องที่พากันจ้องมองราวกับว่าเธอเป็นขนมหวานที่ทุกคนเตรียมจะยื่นมือไปหยิบมาชิม

แพททริกสันเริ่มหน้าตึงขึ้นมานิดๆ ยกไวน์ขึ้นกระดกจนหมดแก้ว แล้วลุกเดินเข้าไปหาบิดากับมารดาของตนทันที

พิมพลอยฉีกยิ้มหวานเดินเข้ามาในงาน แต่พอเห็นแพททริกสันหันกลับมามองเธอครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงขึ้นมาทันใด มันทำให้เธอทำหน้าแทบไม่ถูก เพราะอาการและสีหน้าเมื่อครู่ มันเหมือนกับจะถามเธอว่ามาทำไม?

คนที่คิดเอาเองรีบหันหลบสายตาของคนที่กำลังเดินตรงมา แล้วแสร้งทำเป็นมองไปทางอื่นแทน

“สุขสันต์วันเกิดจ้ะแพท นี่ของขวัญวันเกิดจากพ่อกับแม่จ้ะ” มะลิฉัตรเอ่ยพร้อมกับส่งของขวัญให้บุตรชายคนโต

“เดือนหน้าเตรียมตัวให้พร้อมนะแพท!” เลโอนาดท์เอ่ยพลางส่งยิ้มให้บุตรชายที่เอาแต่จ้องหน้าบุตรสาวบุญธรรมไม่วางตา

“เดือนหน้ามีอะไรหรือครับ” ชายหนุ่มหันมาเอ่ยถามอย่างสงสัย

“เดือนหน้าพ่อว่าจะวางมือแล้วให้แพทคุมบังเหียนของโรคาซานเดอร์แทนน่ะสิ!” เลโอนาดท์เอ่ยพลางตบที่ไหล่ของบุตรชายคนโตเบาๆ

“พ่อคิดว่าผมพร้อมแล้วเหรอครับ?” แพททริกสันเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยมั่นใจ

“ลูกน่ะพร้อมยิ่งกว่าพร้อมซะอีกแพท สามปีที่ผ่านมานี้พ่อแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ พ่อคิดว่าถึงเวลาที่ต้องให้อำนาจการตัดสินใจทั้งหมดกับลูกซะที”

“ขอบคุณครับ ผมจะบริหารและดูแลอย่างเต็มที่ครับ” แพททริกสันเอ่ยพร้อมกับยกมือไหว้ทั้งบิดาและมารดา ก่อนจะเข้าไปกอดท่านทั้งสองอย่างปลื้มปิติยินดี ที่ไว้วางใจให้ตนดูแลธุรกิจในเครือของโรคาซานเดอร์ทั้งหมด

“อ้าว! น้องพิมยังไม่ได้ให้ของขวัญพี่เขาใช่ไหมลูก” มะลิฉัตรเอ่ยอย่างนึกขึ้นได้ ที่เห็นกล่องของขวัญในมือของสาวน้อย

“สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่แพท” พิมพลอยเอ่ยและส่งกล่องของขวัญให้เจ้าของวันเกิด ชายหนุ่มหันมามองแวบหนึ่ง ก่อนจะรับกล่องของขวัญที่มีขนาดเท่ากับกล่องใส่แหวนมาถือไว้ในมือ

“ขอบคุณค่ะน้องพิม” แพททริกสันตอบพลางจ้องมองหญิงสาวนิ่ง

“สวัสดีครับลีโอ สวัสดีครับคุณมะลิ” แดเนียลที่เดินเข้ามาด้านหลังเอ่ยทักทาย พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้แบบไทย

“สวัสดีจ้ะต้อม เดี๋ยวอีกสักพัก...น้าว่าพ่อกับแม่ของเราน่าจะใกล้มาถึงแล้วนะ” มะลิฉัตรบอกยิ้มๆ เพราะเพิ่งจะรับสายจากพราวดาราและโดมินิก ว่าทั้งสองกำลังเดินทางมาร่วมงาน (โดมินิก ซาเก้ ร็อฟเวลล์ เป็นเพื่อนสนิทของเลโอนาดท์)

“อ๋อ! ครับ ว่าแต่นี่เป็นน้องสาวของแพทจริงๆ เหรอครับ น่ารักเชียว! ชื่ออะไรครับสาวน้อย” แดเนียลตอบรับสั้นๆ ก่อนจะถามถึงสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างสนใจ

“นี่น้องพิม พิมพลอย น้องสาวของฉันเองและฉันก็หวงมาก เพราะฉะนั้นแกอยู่ให้ห่างๆ เลย ไปๆ ไปดื่มด้วยกันตรงนู้นดีกว่า ขอตัวนะครับ!” แพททริกสันเอ่ยกับเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงห้วนๆ แล้วล็อกคอเพื่อนรักให้ออกเดินไปยังโต๊ะด้านหน้าเวที ท่ามกลางสายตาที่งงงวยของผู้เป็นบิดากับมารดา

พิมพลอยถึงกับตาโตกับคำว่า และฉันก็หวงมาก โดยลืมคำก่อนหน้าที่บอกว่า น้องสาวของฉันเอง ไป

“น้องพิมจ๊ะ แม่ว่าเราไปนั่งตรงด้านนู้นดีกว่าจ้ะ” มะลิฉัตรเอ่ยก่อนจะหันไปพยักหน้าให้สามี

“ดีเหมือนกัน! พ่อก็เริ่มจะหิวแล้วสิตอนนี้!” เลโอนาดท์เอ่ยสมทบอย่างเห็นด้วย จากนั้นทั้งสามก็พากันเดินไปยังโต๊ะใหญ่ที่ถูกจัดเตรียมไว้

ระหว่างทางที่เดินไปยังโต๊ะใหญ่ มีแต่เพื่อนๆ ของแพททริกสันพากันเอ่ยทักทายเลโอนาดท์และมะลิฉัตร ให้หยุดพูดคุยถามไถ่นู่นนั่นนี่กันจนแทบจะตลอดทาง ซึ่งจุดหมายก็เพื่อจะได้มองหญิงสาวที่เดินตามมาด้วยอย่างเต็มๆ ตา ทำให้คนที่เพิ่งล็อกคอเพื่อนรักให้ออกจากของหวงมาได้ แต่คงทำไม่ได้กับเพื่อนๆ ทั้งงาน ได้แต่จ้องมองดูหนุ่มๆ คนอื่นส่งสายตาสื่อความหมายไปให้สาวเจ้าอย่างหงุดหงิด

แพททริกสันลอบส่งสายตาดุๆ ไปให้คนที่เอาแต่แจกยิ้มไปทั่ว จนทำให้หนุ่มๆ ในงานเคลิ้มตามกันเป็นแถว

หลังจากที่พิมพลอยเข้าไปนั่งที่โต๊ะกับเลโอนาดท์และมาดามแจสมินได้ไม่ถึงสิบนาที โดมินิก ซาเก้และคุณพราวดารา ก็เดินทางมาถึง พร้อมกับเข้ามานั่งร่วมวงที่โต๊ะด้วยกัน พิมพลอยถูกแนะนำให้ทั้งสองรู้จักในฐานะลูกสาวบุญธรรม ทั้งซาเก้และพราวดาราเอ่ยชมกันไม่ขาดปาก กับความสวยของสาวน้อยที่ทำให้หนุ่มๆ ในงานหันมามองที่โต๊ะกันอยู่แทบจะตลอดเวลา

แพททริกสันที่หันไปมองทางโต๊ะที่หญิงสาวนั่งเป็นระยะๆ ก็เห็นบิดากับมารดาของเพื่อนรักมา จึงลุกขึ้นรีบเดินเข้าไปทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองทันทีอย่างถือโอกาส หนุ่มๆ R&R ที่นั่งร่วมวงหันไปมองที่โต๊ะใหญ่ พอเห็นว่าใครมาก็รีบพากันเข้าไปทักทาย

“สวัสดีครับ” แพททริกสันยกมือไหว้โดมินิกกับพราวดาราด้วย สีหน้ายิ้มแย้ม

“สวัสดีครับ/สวัสดีครับ” เจคอปกับออร์แลนโด้รีบยกมือไหว้ตามพี่ชาย

“สวัสดีจ้ะหนุ่มๆ” พราวดารายกมือขึ้นรับไหว้ ในขณะที่โดมินิก แค่พยักหน้ารับและส่งยิ้มไปให้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาบุตรชายทั้งสองที่ไม่เจอหน้ากันเลยมาเกือบสามเดือน แล้วพาเดินออกไปคุยที่อีกมุมหนึ่งของงานแบบส่วนตัว

“น้องพิมจ๋า ไปนั่งกับพี่เจคที่โต๊ะนู้นไหมจ๊ะ!” เจคอปเอ่ยชวน

“ไปนั่งด้วยกันเถอะค่ะพี่อยากจะอวดน้องสาว” ออร์แลนโด้ บอกยิ้มๆ

“เอ่อ...น้องพิม” พิมพลอยอึกอักที่เห็นสายตาดุๆ ของแพททริกสันมองมา มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด อีกฝ่ายถึงได้ทำหน้าไม่พอใจตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในงาน

“ไปเถอะจ้ะ แม่อนุญาต! แต่เจคกับอลันต้องดูแลน้องดีๆ นะ”มะลิฉัตรเอ่ยพลางลอบสังเกตสายตาของบุตรชายคนโตที่หันมามองหญิงสาว

“รับรองว่าจะไม่ให้ใครมาจีบครับ” ออร์แลนโด้ยืนยันเสียงหนักแน่น

“ไปค่ะ น้องพิม!” เจคอปเอ่ยชวนอีกครั้ง

“ค่ะ” พิมพลอยตอบเบาๆ แล้วลุกขึ้นเดินตามพี่ชายทั้งสองไป ท่ามกลางสายตาที่มองตามอย่างไม่พอใจของแพททริกสัน

“สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่แพททริก” ลูเซียน่าเดินแกมวิ่งเข้ามากอดชายหนุ่มจากข้างหลัง

แพททริกสันยืนนิ่งไปชั่วขณะ! ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวก็เห็นลูเซียส รีเวอร์ยอง เพื่อนสนิทอีกคนของบิดาเดินตามมาติดๆ

ชายหนุ่มค่อยๆ แกะมือของสาวเจ้าออกอย่างรักษามารยาท ท่ามกลางสายตาของทุกคนในโต๊ะที่มองดูกันอย่างอึ้งๆ

“ขอบใจมากซีน่า ทานอะไรมาหรือยังล่ะ” แพททริกสันเอ่ยทักทายหญิงสาวที่คุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็ก

“ยังไม่ได้ทานค่ะ ซีน่าคิดถึงพี่แพททริกที่สุดเลย” ลูเซียน่าเอ่ยขึ้นพลางเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มอย่างคิดถึง

“ซีน่า! ทักทายผู้ใหญ่หรือยัง” ลูเซียสที่เดินมาถึงโต๊ะเอ่ยเตือนบุตรสาว

ลูเซียน่าหน้าเสียนิดๆ ที่ถูกผู้เป็นบิดาตำหนิ จึงรีบหันไปเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่อย่างเสียไม่ได้

“สวัสดีครับอาลูเซียส สบายดีนะครับ” แพททริกสันทักทาย ด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“สวัสดีหลานรัก สุขสันต์วันเกิดนะ” ลูเซียสเอ่ยพร้อมกับส่งของขวัญให้

“ขอบคุณครับ” แพททริกสันรับของขวัญส่งให้เด็กรับใช้ที่อยู่ใกล้ๆ เอาไปวางที่โต๊ะ

“อ้าว! แล้วซาเก้ล่ะ!” ลูเซียสถามหาเพื่อนซี้อีกคน

“ซาเก้ออกไปคุยกับต้อมแล้วก็เพชรน่ะ” เลโอนาดท์หันมาตอบ

“ว่าแต่มะลิกับพราวเป็นไงมั่งครับ สบายดีกันใช่ไหม” ลูเซียสเอ่ยถามภรรยาของเพื่อน ก่อนจะนั่งลงร่วมวงกับทุกคน

ด้านลูเซียน่าก็นั่งลงข้างๆ แพททริกสันอย่างแนบชิด ก่อนจะส่งยิ้มหวานๆ ไปให้อีกฝ่ายราวกับคนรักที่ไม่ได้เจอกันมานาน

เจคอปรีบสะกิดพี่ชายคนรองให้หันไปมองคนที่เพิ่งมาถึง ทำให้พิมพลอยที่กำลังคุยกับออร์แลนโด้หันไปมองตาม เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นอีกฝ่ายแสดงความสนิทสนมออกมาอย่างชัดเจนว่ารู้สึกอย่างไรกับแพททริกสัน ในขณะที่เธอได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้ข้างใน

พิมพลอยนั่งมองดูทั้งคู่ด้วยความรู้สึกอิจฉา เพราะลูเซียน่าเป็นถึงลูกสาวเพื่อนสนิทของเลโอนาดท์ ที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ไม่แพ้กัน และยังสวยซะจนเธอเองก็ยังอดชื่นชมอีกฝ่ายไม่ได้

“ผมว่าถ้าซีน่าจะสีป๋าขนาดนี้ล่ะก็ ไม่ขึ้นไปนั่งบนตักซะเลยล่ะ ใช่ไหมเฮีย!” เจคอปเอ่ยค่อนขอดการกระทำของหญิงสาวที่แสดงออกราวกับว่าเป็นคนรักของพี่ชายแทบจะทุกครั้งที่เจอกัน

(เจคอปและออร์แลนโด้เรียกแพททริกสันว่า ป๋า มาตั้งแต่ตอนเป็นวัยรุ่น จนติดปากมาจนถึงตอนนี้ แล้วก็ยังเรียกแดเนียลว่า ป๋าต้อม เพราะทั้งออร์แลนโด้ เจคอป คารอส สมัยเป็นวัยรุ่นเกเรมาก เวลามีเรื่องต่างๆ จะไม่แจ้งให้ทางผู้ปกครองทราบ แต่จะแจ้งให้แพททริกสันกับแดเนียลมาเคลียร์แทนจึงเป็นที่มาของคำว่า ป๋า ที่สามหนุ่มเรียกกัน)

“หึๆ! ถ้าทำได้! เธอคงทำไปแล้วละ เชื่อสิ!” ออร์แลนโด้เอ่ยขำๆ

“ผมละกลัวว่าจะได้แม่นี่มาเป็นพี่สะใภ้จริงๆ เฮ้อ...” เจคอปเอ่ยพลางถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ

“ไม่มีทาง! ป๋าไม่หน้ามืดเล่นด้วยหรอก” ออร์แลนโด้บอกอย่างมั่นใจว่าพี่ชายไม่มีทางชอบพอกับอีกฝ่ายอย่างแน่นอน เพราะเท่าที่สังเกตดู พี่ชายของตนออกจะรำคาญซะด้วยซ้ำ

คาเรน คาเรนเทีย บาร์เลนเซนต์ หนุ่มหล่อล่ำสูง 191 หน้าตาคมเข้ม ผมหยักศกยาวคลอเคลียต้นคอ เพื่อนร่วมรุ่นของแพททริกสัน ที่เตรียมทำธุรกิจร่วมกันในเร็วๆ นี้ คาเรนเจอพิมพลอยครั้งแรกที่โรงแรมแจสมิน แกรนด์ ที่ตนได้พาสาวเข้าไปมีสัมพันธ์ด้วย

หลังจากเสร็จธุระกับนางแบบดังไปถึงสองยก คาเรนเทียก็รีบลงลิฟต์มายังชั้นล่างเพื่อเตรียมจะกลับคฤหาสน์ของตน ขณะที่เดินออกไปยังประตูด้านหน้า ก็เห็นหญิงสาวเดินผ่านล็อบบีมากับมาดามแจสมิน มารดาของแพททริกสัน

คาเรนเทียหยุดเดินและหันไปมองตามสาวน้อยที่สวยสะดุดตา ไม่ว่าจะหุ่นที่เรียกว่าไซส์มินิ แต่ทว่ากลับสมบูรณ์แบบอย่างเหลือเชื่อ เขายืนจ้องเธออยู่นาน จนลูกน้องที่รออยู่เดินเข้ามาเรียก เขาถึงได้รู้สึกตัว

จากนั้นเขาก็ให้ลูกน้องตามสืบเรื่อง จนกระทั่งได้รู้ว่าเธอชื่อ พิมพลอยเป็นลูกสาวบุญธรรมของเลโอนาดท์และมาดามแจสมิน

และเมื่อสองชั่วโมงก่อน...เพื่อนๆ ในกลุ่ม ไลน์มาชวนไปงานวันเกิดของแพททริกสันที่คฤหาสน์โรคาซานเดอร์ เขาจึงรีบตอบรับ เพราะอยากจะมายลโฉมสาวน้อยคนนั้นอีกครั้ง

“สวัสดีครับสาวน้อย! ผมคาเรนเทีย บาร์เลนเซนต์ เรียกว่าคาเรนก็ได้ครับ” คาเรนเทียเอ่ยทักทาย พร้อมกับยกแก้วขึ้นจะชน แต่ทว่า...

กริ๊ง!

“สวัสดีครับพี่คาเรน สบายดีนะครับ” เจคอปเอ่ยทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“นี่น้องพิม พิมพลอยน้องสาวของพวกเราครับ” ออร์แลนโด้รีบยกแก้วขึ้นชนกับคาเรนเทียตามน้องชาย

“เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย นี่พวกนายทำอย่างกับจะกันท่าไม่ให้ฉันทำความรู้จักสาวน้อยคนนี้งั้นแหละ!” คาเรนเทียเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจที่น้องชายของเพื่อนแสดงท่าทางหวงน้องสาวบุญธรรมจนเกินเหตุ

“มีอะไรกัน!” แพททริกสันเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินมาถึงโต๊ะ

พิมพลอยถึงกับตกใจนิดๆ เพราะเมื่อกี้เธอเหลือบไปมองยังเห็น อีกฝ่ายนั่งกับผู้ใหญ่ที่ฝั่งนู้นอยู่เลย!

“อ้าวแพททริก! นายมาก็ดีแล้ว น้องชายของนายน่ะ กำลังกันท่าฉันอยู่!” คาเรนเทียหันไปบอกเพื่อนอย่างไม่รอช้า

“นี่น้องสาวของฉัน เจคกับอลันกันท่านายก็ถูกแล้วนี่” แพททริกสันยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ พลางนึกชมน้องชายทั้งสองที่กันท่าอีกฝ่ายไว้ เพราะคาเรนเทียนั้นขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้ไม่เบาเลยทีเดียว

“เฮ้ย! แต่ฉันจริงจังนะ! ฉันจะสมัครเป็นน้องเขยของนายตั้งแต่วันนี้เลย!” คาเรนเทียเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

“แกไม่เหมาะกับน้องพิมหรอกคาเรน!” แพททริกสันตอบกลับเสียงเย็น พร้อมกับจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ

“แล้วอย่างไหนถึงจะเรียกว่าเหมาะสมวะแพททริก อย่างแกเหรอ! ฮ่าๆๆ แกก็ไม่ได้ต่างจากฉันหรอกนะว่าไหม?” คาเรนเทียที่เริ่มจะเดือด เพราะทั้งน้องชายเพื่อน และเพื่อนต่างก็กันท่าสาวน้อยตรงหน้า ที่เขารู้สึกว่าหลงรักเธอ ตั้งแต่เจอเธอเมื่อเดือนก่อนเธอสวยกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยควงเธออ่อนหวานเย้ายวนและน่าลิ้มลองซะจน...เขาต้องสั่งยกเลิกนัดกับนางเอกดังแล้วขับรถตามคนอื่นๆ มาที่นี่