บทนำ

วาดามเป็นรัฐอิสระซึ่งตั้งอยู่ในประเทศแถบตะวันออกกลาง ปกครองด้วยระบบสมบูรณาญาสิทธิราช มีเนื้อที่ส่วนหนึ่งเป็นผืนดินแห้งแล้งของทะเลทราย ซึ่งมีอาณาเขตติดต่อกับรัฐไซราห์ และ รัฐบาฮา วาดามมีทรัพยากรทั้งแหล่งน้ำ และ แร่อัญมณี เรียกว่าเป็นรัฐที่ร่ำรวยแม้จะไม่มีบ่อน้ำมันเหมือนอีกสองรัฐก็ตามที

ด้วยความที่มีแหล่งน้ำ ทำให้วาดามเป็นเมืองแห่งเกษตรกรรม ส่งออกผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรมากมาย ผู้คนในประเทศนี้น่าจะมีความสุข เนื่องจากมีปัจจัยหลายสิ่งที่เอื้ออำนวย แต่ทว่า...กลับไม่มีความสงบสุขในประเทศนี้เลยแม้แต่น้อย นั่นก็เพราะตอนนี้ บัลลังก์วาดามกำลังสั่นคลอนอย่างหนัก เนื่องเพราะศึกภายในที่กำลังเกิดประทุขึ้น ศึกแห่งสายเลือด!

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เสียงแผดร้องด้วยความตกใจดังขึ้นระงม เมื่อเสียงปืนนัดสุดท้ายเงียบลง ก่อนที่ผู้ที่สั่งยิงซึ่งอยู่ในชุดทหารเต็มยศระดับนายพล จะมองเหยื่อจากอาวุธซึ่งคร่าชีวิตพวกเขาด้วยสายตารื่นรมย์ เปี่ยมสุข จบสิ้นกันเสียที ต่อจากนี้ไป วาดามจะอยู่ในอุ้งมือของเขา!

เสียงร้องไห้ดังขึ้นแผดจ้า ทำให้เขาชะงัก แล้วหรี่ตาลง ก่อนจะหันมองไปยังใบหน้าซีดเซียวของทหาร ซึ่งเป็นคนลงมือลั่นกระสุน แล้วยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก พลางเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

“จัดการถอนรากถอนโคนมันให้หมด”

“แต่นั่นมัน เอ่อ...หลานชายของท่าน ยังเด็กนัก”

“เชื้อร้ายเก็บไว้ไม่ได้ จัดการเสียสิ ข้าจะได้เชื่อในความภักดีของเจ้าซูฮิบห์ ว่าเจ้าเหมาะที่จะมาทำงานให้กับข้าจริงๆ ไหม”

ซูฮิบห์ขบกรามเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเดินไปทางต้นเสียง เด็กทารกที่ร้องแผดจ้าอยู่ในอ้อมอกของแม่ แม่ซึ่งตอนนี้สิ้นลมหายใจไปแล้ว หากแต่ยังกอดลูกน้อยของตนไว้แน่นตามสัญชาตญาณการปกป้อง และนอกจากนั้นก็ยังมีเสียงเด็กอีกคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ในเปลข้างๆ กัน

“ข้ารับคำสั่งครับ ท่านราอิส”

เปรี้ยง! เปรี้ยง!