2/2 น้ำผึ้งแสนหวาน

กริ๊งๆ กริ๊งๆ

เสียงโมบายที่ทำจากระฆังใบเล็กที่ห้อยอยู่ที่หน้าต่างของห้องน้ำผึ้ง ดังเรียกสติของชายหนุ่มให้หันกลับมามองห้องข้างๆที่เปิดหน้าต่างอยู่

ตุ๊บ!

“คุณเข้ามาทำไม เดี๋ยวแม่ก็ว่าเอา”

น้ำผึ้งโวยวายด้วยความตกใจ แต่จะรีบวิ่งออกไปที่ประตูหน้าห้องก็ไม่ถนัดเพราะยังเจ็บขาอยู่

“อย่าเสียงดังไปสิ แม่คุณไม่ได้ยินหรอก” พูดจบชายหนุ่มก็เอื้อมมือไปปิดไฟกลางห้อง

“ปิดไฟ คนข้างนอกจะได้ไม่เห็น เดี๋ยวเขาจะนินทาคุณได้”

ศรุตให้เหตุผล ที่มันเป็นแค่เพียงส่วนหนึ่ง แต่ที่เขาปิดไฟเพราะหวังสร้างบรรยากาศ

“คุณเล่าให้ผมฟังบ้างสิ ว่าคนที่นี่วันๆเขาทำอะไรกันบ้าง ผมแค่อยากมีคนคุยด้วย คุณคงไม่ไล่ผมอีกนะ”

ศรุตไม่ได้นั่งฟังเหมือนอย่างที่ควรเป็น แต่เขากลับล้มตัวลงนอนข้างๆหญิงสาวที่กำลังกึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่

“เช้ามาก็จะพากันไปทำนาบ้าง บางคนก็ปลูกถั่ว บางบ้านก็ปลูกต้นอโวคาโดกัน แต่ส่วนใหญ่ก็จะทำมากกว่าหนึ่งอย่าง”

น้ำผึ้งเล่าด้วยเจื้อยแจ้ว นานๆทีศรุตจะซักถามอะไรเพิ่ม แต่พอหญิงสาวหันมาอีกที กลับพบว่าชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆนอนหลับไปแล้ว

“คุณๆ คุณๆ ตื่น”

หญิงสาวพยายามปลุกอยู่นานแต่ก็ไม่การตอบสนองจากชายหนุ่ม เธอจึงตัดสินนอนโดยเอาหมอนกอดมาวางกั้นกลางไว้

กว่าจะข่มตาให้นอนหลับได้ ก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง น้ำผึ้งถึงได้เผลอตัวหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

“อุ๊ย!”

หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เมื่อถูกมือหนาคว้าเอวของเธอมากอด แต่ก็ไม่กล้าเสียงดังเกินไป เพราะกลัวจะทำให้มารดาตื่น

“ปล่อยฉันจ๊ะคุณ” น้ำผึ้งพยายาดึงมือออก

“อีกไม่นานเราก็ต้องแต่งงานกัน ผมก็แค่กอดเอง ขอผมนอนกอดสักคืนนะ”

หัวใจกับสมองมันสั่งการกันไปคนละอย่าง น้ำผึ้งเลือกฟังเสียงของหัวใจ เธอยอมให้แขกผู้มาใหม่นอนกอดเธอตามที่เขาต้องการ

เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่ขัดขืนอะไร มือหนาก็ค่อยๆซุกซน ลูบไล้แขนเรียว จนคนคนตัวเล็กนอนนิ่งจนแทบลืมหายใจ ด้วยความรู้สึกที่เธอไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่าอะไร

ศรุตค่อยๆจับตัวหญิงสาวจากนอนตะแคงหันหลังให้เขา ให้ค่อยๆเปลี่ยนเป็นท่านอนหงาย

น้ำผึ้งพยายามขัดขืนด้วยการเกร็งตัว แข็งทื่อ เหมือนท่อนไม้ แต่ในที่สุดหญิงสาวก็นอนในท่าที่ชายหนุ่มต้องการ

แสงของพระจันทร์สาดเข้ามาในห้องนอน ทำให้ชายหนุ่มได้เห็นใบหน้างามของหญิงสาวที่นอนหลับพริ้ม ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตาขึ้นมาสบตาเขา

ปากหนาค่อยๆ พรหมจูบไปทั่วใบหน้าของคนที่นอนหลับตา ก่อนจะค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาจนถึงปากบางที่กำลังสั่นด้วยความรู้สึกที่เสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก

“อื่อ...”

น้ำผึ้งเผลอครางออกจากคอด้วยความกระสัน ที่ไม่รู้จะปลดปล่อยอารมณ์ที่เกิดขึ้นทางไหน

“อย่าจ๊ะคุณ”

น้ำผึ้งคว้ามือหนาที่กำลังจะสอดเข้าไปในเสื้อของเธอ เพื่อสัมผัสกับอกหนาที่เตร่งตรึงตามวัย

“ผมชอบคุณนะ” เสียงกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบาทำเอามือเล็กที่จับมือหนาไว้ค่อย ๆคลายออก