EP.4 คนตามใจ

"เทมส์ เสื้อผ้าชุดเมื่อคืนอยู่ไหนหรอ"

>"<

"อุ๊ย คุณป้าสวัสดีค่ะ คือกิ่งไม่ทราบว่าคุณป้ามา ขอโทษนะคะที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย เทมส์ " ฉันหันไปดุเทมส์ที่กำลังทำหน้าเหวออยู่ไกลๆ คุณป้าไม่ได้ว่าอะไรท่านยิ้มให้ฉันแล้วกวักมือเรียกให้ฉันเข้าไปหา โอย .. โล่งทั้งล่างและบน กราบแทบตักคุณป้าแพมค่ะ ป้าแพมยังสวยเสมอไม่เคยเปลี่ยน ขนาดลูกโตหมดแล้ว ก็ยังสวยไม่สร่าง ฉันเคยไปบ้านเทมส์หลายครั้งตอนที่ยังเรียนอยู่ที่เดียวกัน เห็นรูปของป้าแพมตอนสาวๆ แล้วอึ้งไปเลย>.< ยุคนั้นป้าแพมคงเปรี้ยวน่าดู  ส่วนลุงโซลนั่นก็หล่อตลอดกาล ลูกชายบ้านนี้ถึงได้หน้าตาดีกันทั้งคู่ ส่วนลูกสาวพี่ทิชาก็สวย สวยแปลกแถมเก่งโคตรๆ

"ทำไมมาอยู่ห้องตาเทมส์ได้ล่ะลูก ป้านึกแล้วเชียวจะต้องพาใครมาที่ห้อง " ป้าแพมหันหน้าไปหาลูกชายแล้วยิ้มบางๆ ฉันดีใจที่ได้เจอป้าแพม แต่ต้องไม่ใช่สภาพนี้สิ เหมือนเราสองคนเพิ่งผ่านอะไรต่อมิอะไรมาด้วยกันเลย ดูเทมส์สิ พันผ้าขนหนูรอบเอวใส่ผ้ากันเปื้อนน่ารักเชียว ส่วนฉันเองก็ตามนั้นค่ะ ชั้นในไม่ได้ใส่ ทั้งชุดเป็นของเทมส์ทั้งหมด^^;

"เมื่อคืนเกิดเรื่องนิดหน่อยครับแม่ กิ่งก็เลยต้องค้างที่นี่ "

"ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะลูก ป้าทำอาหารมาให้เยอะเลย ไปลูกไปทั้งคู่เลยนะ "

"ผมทำไข่ดาวค้างไว้ในครัว "

"ป้าจัดการเองค่ะ " ป้าแพมดันฉันให้ลุกไปอาบแต่งตัว เทมส์ก็เหมือนกัน เราสองคนโดนไล่ให้เข้ามาอาบน้ำ ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนส่วนเทมส์ก็เดินตามมาติดๆ

"ไม่คิดว่าแม่จะมา "

"ทำตัวน่าสงสัยบ่อยล่ะสิ ป้าแพมก็เลยแอบมาหาที่คอนโด "

"บ้าหรอ นี่ไม่เคยพาใครมาห้องเลยนะ " ฉันเดินไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ

"แล้วที่ยืนอยู่คืออะไรคะ ว่าที่คุณหมอเทมส์ "

"ผู้โชคดีไง พูดแล้วจะหาว่าโกหก เทมส์ไม่เคยพาผู้หญิงมาที่นี่เลยนะ " สีหน้าดูภูมิใจสุดๆ เชื่อตายเลย

"อมโรงพยาบาลมาพูดก็ไม่เชื่อ "

อาจจะพาไปเชือดที่อื่นก็ได้ใครจะไปรู้ พวกหวงพื้นที่ส่วนตัวมีเยอะแยะไป เทมส์คือหนึ่งในนั้น เพราะฉันไม่ใช่เหยื่อ ก็เลยมีสิทธิ์มาที่นี่ได้สินะ ~_~

"เทมส์ไม่มีใครจริงๆ นะ "

"ไม่มีใครน่ะดีแล้ว ต้องไปเรียนต่อเมืองนอกอีก คนรอเขาจะทรมาน "

"กิ่ง คิดว่าการรอมันทรมานมากขนาดไหนหรอ??? " ฉันชะงักกับคำถาม เอิ่ม ทรมานแค่ไหนงั้นหรอ

"มันก็ขึ้นอยู่ว่าเรารอเพราะอะไร รอแล้วได้อะไร แต่การรอ ไม่ว่าจะรออะไรมันก็ทรมานทั้งนั้นแหละ " ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ เทมส์พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ฉันคนหนึ่งแหละที่ไม่ชอบการรอคอย

"นั่นสิเนอะ "

เราสองคนออกมานั่งทานข้าวกับคุณป้าหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ คุณป้าตักอาหารให้ฉันหลายอย่างชวนคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบหลังจากที่เราไม่เจอกันนาน คุณป้ายังน่ารักเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แถมยังชอบชวนฉันไปเป็นลูกสะใภ้อีกเหมือนเดิม ฉันก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็ขอบคุณที่คุณป้ามีน้ำใจรักและเอ็นดู ส่วนเทมส์หน่ะหรอ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว ถ้าไม่จีบฉันก็ไม่ยอมคบด้วยหรอกนะ จะมาเต๊าะฉันเล่นๆ บอกเลยว่าไม่มีทาง ^^;

______________________

หลายเดือนต่อมา

ออกเวรแล้ว สวรรค์!!!

ชีวิตพยาบาลที่แสนลำเค็ญของกิ่งแก้ว ฉันเดินตาลอยลงมาจากตึก เข้าเวรติดต่อกันหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ มีเวลานอนไม่กี่ชั่วโมง ด้วยความที่เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ทุกคนก็เลยพร้อมใจแลกเวรกับฉันเพื่อไปเที่ยวกับครอบครัว บางคนก็ควงผู้บินลัดฟ้าพาตัวเองไปทำหน้า เห็นอีกิ่งเป็นอะไรกันคะ  ที่ยอมเพราะอาทิตย์หน้าฉันจะหยุดยาวทั้งอาทิตย์แบบเต็มๆ ถึงเวลาที่ทุกคนต้องทดแทนบุญคุณพยาบาลคนสวยจิตใจดีคนนี้แล้ว

"กิ่งไหวมั้ย "

"นึกว่าจะไม่มารับแล้ว กิ่งจะก้าวขาไม่ออกอยู่แล้วเทมส์ " ฉันพูดเสียงเบา เข้าใจอารมณ์คนอดนอนมั้ยคะ ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากฉีดวิตามินเข้าเส้นเลือดแล้วนอนให้น้ำเกลือสักกระปุก

"ประชุมเสร็จก็รีบมาเลย ขึ้นรถก่อน " เทมส์วิ่งมาเปิดประตูรถให้จากนั้นก็ดึงกระเป๋าในมือฉันยัดเข้าไปในรถแล้วเข้ามาประคองร่างพังๆ พาขึ้นรถ เบาะนุ่มแอร์เย็น เข้าทาง หลับแม่งเลย ^^;

รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่บนเตียงนุ่มๆ แล้ว มองไปข้างๆ ก็เห็นคุณหมอกำลังทำอะไรบางอย่าง เข็มฉีดยานี่!

"ทำอะไรอะเทมส์ "

"ฉีดวิตามินให้ไง เทมส์วัดความดันให้กิ่งแล้วนะ"

"เป็นไง "

"ปกติ แต่ร่างกายอ่อนแอมาก แล้วแบบนี้จะไปได้มั้ย " ฉันทำหน้ายู่ ยังไงก็ต้องได้ไปสิ นัดกันแล้วนี่ แผนล่มมาหลายครั้งเพราะคุณหมอนั่นแหละ ราวน์คนไข้จนไม่มีเวลา เทมส์จบแพทย์ทั่วไปแล้วเรียบร้อย เก่งโคตรใช้เวลาแค่สี่ปีนิดๆ สามารถจบแพทย์ได้ถือว่าไม่ธรรมดา

"เทมส์ก็รักษากิ่งสิ เป็นหมอไม่ใช่หรอ" ฉันพูดเสียงอ้อน เป็นหมอก็ต้องรักษา รักษาไม่ได้ก็ไปลาออกจากการเป็นหมอซะ

"ใช่เป็นหมอ แต่กิ่งก็ต้องดูแลตัวเองด้วย ทีหลังไม่เอาแล้วนะแลกเวรกับคนอื่นแบบนี้ น็อกไปไม่คุ้มนะกิ่ง "คุณหมอดุอีกแล้ว

(^///^)

"มันก็คุ้มไม่ใช่หรอ "

"รักษาตัวหนึ่งอาทิตย์ไม่ต้องไปไหน ดีมั้ย " เทมส์ดึงเข็มออกแล้วแปะปลาสเตอร์ลายหมีน่ารักให้ ปลาสเตอร์ประจำตัวเขาเลยล่ะ^^

"ไม่เอา เทมส์อย่าเป็นแบบนี้สิ กิ่งไหว นะๆ ไปนะ " ฉันพยายามอ้อนวอนเกาะแขนเทมส์  ให้ฉันหยุดมานอนพักผ่อนเนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะ นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เบื่อจะตายอยู่แล้ว

"เทมส์อุ้มกิ่งลงจากรถ กิ่งยังไม่รู้เรื่องเลย ป้าแมวเช็ดตัวให้กิ่งก็ไม่รู้สึกตัวเพราะหลับลึก  มันลึกจนน่ากลัวไปนะ "

ฉันเข้าใจแล้วว่าอาชีพที่ทำให้สุขภาพทรุดเร็วมากที่สุดคืออาชีพอะไร หมอพยาบาลนี่ไง หลังจากที่ได้ทำงานเป็นพยาบาลเต็มตัว ฉันก็ไม่เคยกินอาหารตรงเวลาสักมื้อ ฟิตเนสก็ไม่ได้เข้า อาหารเพื่อสุขภาพ อาหารคลีน ต่างๆ นาๆ ไม่เคยได้ใส่ใจ เอาที่ง่ายและสะดวกที่สุด ครีมบำรุงทาบ้างเป็นครั้งคราว เครื่องสำอางอย่าได้พูดถึงเลย ไม่เคยได้แตะใช้บ่อยสุดคงจะเป็นลิปมันกับแป้งเด็ก

"ขอเก็บตัวอย่างเลือดนะ ยื่นมือมา ต้องให้น้ำเกลือด้วย " ฉันยอมยื่นแขนไปให้เทมส์ ไม่ได้ไปแล้วจริงๆ ใช่มั้ย คุณหมอไม่มองหน้าเอาแต่ง่วนอยู่กับการหาเส้นเลือด  ฉันแห้งเหี่ยวขนาดคลำหาเส้นเลือดไม่เจอเลยหรอ

"เทมส์ " ฉันเรียกเทมส์อีกครั้ง

"อยากตีให้ตายจริงๆ เลยกิ่ง " เอ้า ฉันผิดอะไรอีกล่ะ เขาหัวเสียใส่ฉันอีกแล้ว

"มันเป็นงานที่กิ่งต้องทำ ก็เหมือนเทมส์เข้าเวรราวน์คนไข้จนต้องเลื่อนนัดนั่นแหละ "

"ป้าแมวครับ เปลี่ยนชุดให้กิ่งด้วยนะครับ "

"เทมส์จะไปไหน "

"ทำงาน" อะไร?! เสียบน้ำเกลือแล้วจะทิ้งฉันให้นอนเป็นผักอยู่บนเตียงแบบนี้หรอ อยู่ๆ ก็รู้สึกน้อยใจ คงไม่ได้ไปแล้วล่ะ ฉันอุตส่าห์ขอพ่อกับแม่เอาไว้แล้ว ป้าแมวเดินเข้ามาจับมือฉันเบาๆ แล้วยิ้มให้กำลังใจ

"เจ็บมั้ยคะ ป้าน่ะ เห็นคุณเทมส์ทำแบบนี้บ่อยเวลากลับมาจากงาน "

"อะไรนะคะป้า "

"คุณเทมส์ก็ทำแบบนี้เวลาที่เหนื่อยๆ บางครั้งป้าก็ต้องยกข้าวมาเสิร์ฟถึงในห้อง คุณกิ่งพักเถอะนะคะ ไม่ต้องทำอะไรเดี๋ยวป้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ " ฉันพูดไม่ออก เขาเพิ่งเลิกประชุมแล้วขับรถไปรับฉันที่โรงพยาบาล  ฉันกับเทมส์ทำงานคนละโรงพยาบาล  ฉันคงลืมนึกถึงหน้าที่ของหมอ เอาแต่ยึดติดวันหยุดที่กำลังจะถึง ฉันคงคาดหวังกับทริปครั้งนี้มากเกินไป จนลืมนึกไปว่าตัวเองกำลังแย่ เทมส์ก็เหมือนกัน ~_~

อยู่ๆก็รู้สึกตาจะปิดอีกรอบ เทมส์ให้ยานอนหลับฉันอีกแน่เลย จอมวางยา U_U

ZZZZZZZZZzzzz

_________________________

โรงแรมหรูติดทะเล

"แม่คะกิ่งยังง่วงอยู่เลย อย่าเพิ่งปลุกนะคะขออีกห้านาที "

"ถ้าไม่ลุก กิ่งจะโดนปล้ำแล้วนะลูก "

" (⊙_⊙;) "

"ยานอนหลับหมดฤทธิ์ตั้งนานแล้ว ขี้เซาอยู่ได้ " หมอเทมส์นี่!!! แล้วเมื่อกี้เสียงใคร เออ ฉันคงฝัน ใครจะปล้ำ ก็มีแต่เทมส์นี่แหละ >"< หน้าหล่อยื่นเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนต้องดึงผ้ามาปิดหน้าเหลือๆไว้แค่ลูกตา

"เดี๋ยวก็จิ้มตาบอดเลย "

"ไม่กล้าหรอก ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว " เทมส์อยู่ในชุดลำลองสบายๆ นี่มันแนวเดินชายหาดนี่หว่า เบิกเนตรไปรอบๆ ก็พบว่า ฉันอยู่โรงแรม!!! แถมยังเป็นห้องติดทะเลอีกด้วย!!!

"เทมส์ ไหนบอกจะไม่พามาไง "

"มีคนงอน ก็เลยต้องพามา "

"งื่อ" คุณหมอเดินกลับไปนั่งที่โซฟาแล้วยกกาแฟขึ้นจิบ มาดพระเอกมาก

"สายแล้ว ไปอาบน้ำจะได้มากินข้าว เทมส์เทควิตามินแล้วก็ยาบำรุงมาให้เพียบเลย "

"โอเค " ได้น้ำเกลือไปหนึ่งกระปุกค่อยมีแรงเดินหน่อย เย่ๆ  ในที่สุดก็ได้มา แต่เดี๋ยว ชุดว่ายน้ำล่ะ! มาทะเลทั้งทีไม่มีชุดว่ายน้ำไม่ได้นะ

"แค่เดินเล่นไม่ลงน้ำ " ทำไมรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไร ^^;

"โห "

"หรือว่าจะกลับ " เกลียดหมอ หัวหมอเกินไปแล้ว

________________________________