EP.2 (ว่าที่)หมอ

"อะ "

"ขอบใจ ดีนะที่เป็นเทมส์ ถ้าเกิดเป็นพวกหน้าหม้อขึ้นมา กิ่งคงต้องทิ้งโทรศัพท์แล้วซื้อเครื่องใหม่ " ฉันยื่นมือไปรับโทรศัพท์จากเทมส์ อย่างน้อยๆ ก็เป็นคนคุ้นเคยที่รู้จักดี ไม่ใช่พวกขี้เหล้าเมายาแอบเมียมาเที่ยว แต่รู้สึกว่าคนคุ้นเคยของฉันแอบมีกลิ่นเหล้านะเนี่ย

"ยังรวยเหมือนเดิมสินะ "

"ไม่รวยหรอก แค่ที่บ้านเป็นหมอกันหมด มีแต่กิ่งนี่แหละที่ผ่าเหล่า ขนาดเรียนจบแล้ว พ่อแม่ยังหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่เลย "

"แล้วทำไมไม่เรียนหมอล่ะ เทมส์ชวนกิ่งแล้วนะ " เทมส์ชวนคุยขณะขับรถ นึกถึงสมัยเรียนเทมส์ชอบเอารถที่บ้านมารับฉันไปโรงเรียน ไหนจะชอบแอบเอาโทรศัพท์พี่สาวโทรมาหาฉันอีก สุดๆ แล้วล่ะ หาเรื่องโทรมาหาทุกวัน เตือนนู่นนี่นั่น เตือนจนตัวเองลืมซะเอง ^^;

"ไม่เอาอะ เบื่อขี้หน้าเทมส์ "

"ถึงว่าล่ะช่วงนี้ไม่ได้เจอเลย " จะเจอได้ไงก็ตัวเองเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหมอให้จบภายในสี่ปี คนบ้าอะไรเก่งชะมัด

"แล้วมาทำอะไรที่ผับ หาเหยื่อหรอ??? " ใครบอกว่าหมอไม่มีเวลาจีบหญิง ใช้ไม่ได้กับเทมส์นะคะ >.<

"เบื่อๆ ก็เลยมาผ่อนคลาย " รีบตอบแบบไม่คิด ผู้ชายอย่างเทมส์ เจ้าชู้โคตร เพราะแบบนี้ไงฉันถึงหนีเทมส์ไปเรียนพยาบาล พ่อแม่รู้ไว้นะคะว่าลูกสาวหนีผู้ชายไปเรียนพยาบาลค่ะ! หนูกลัวมันจับทำเมีย โอ๊ย ความกลัวผู้

"อ่อ หรอ เรียนเป็นไง"

"ก็ดี ว่าจะเอาให้จบภายในสี่ปี แต่คงยืดอีกสักหน่อย จบแล้วว่าจะบินไปต่อเฉพาะทางที่เมืองนอก เทมส์ดีใจนะที่ได้เจอกิ่งอีกครั้ง " ตึก ตัก ตึก ตัก หัวใจเต้นแรง โอ๊ยเหมือนมันระเบิดออกมานอกเบ้า หมอบ้าอะไรเรียนสี่ปีจะเอาให้จบ เก่งเกินไปแล้ว ใจฉันยังเต้นแรงต่อเนื่อง (^///^) ฉันป่าวคิดนะ พยายามจับชีพจรวัดการเต้นของหัวใจตัวเอง  มันจะต้องผิดปกติแน่ๆ กูจบพยาบาลมา!! ควรใช้ความรู้ที่เรียนมาให้เป็นประโยชน์ กิ่งมึงหนีเขามาหลายปีแล้ว ต้องหนีอีกให้ได้สิ ...

"โชคดีนะ " เป็นคำอวยพรที่โคตรห่วย คิดได้แค่นี้นี่หว่า เขาไปเมื่อไหร่ยังไม่รู้เลย อวยพรล่วงหน้าเก๋ดีไม่มีใครทำ

"อาทิตย์หน้าว่างมั้ย พาไปเที่ยวหน่อยสิ" เหอะ ฉันเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย ดีใจด้วยนะที่จะได้ไปพัฒนาความรู้และความสามารถไกลถึงเมืองนอก บ้านเราจะได้มีแพทย์ที่ดีมีคุณภาพเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน ดีใจแทนพ่อแม่และครอบครัวของเทมส์ที่สุด อาชีพนี้ใครๆ ก็รู้ว่าเหนื่อย เวลาส่วนตัวแทบไม่มี ฉันอีกคนที่ภูมิใจในตัวเทมส์ ไม่ต้องหนีแล้วล่ะเพราะเขากำลังจะหนีมึง!! อย่าสำคัญตัวผิด

"ว่าไง " ออกจากบทพูดคนเดียวก่อนค่ะ ผู้ชายชวนไปเที่ยว แล้วฉันก็ว่างพอดี กำลังวางแผนไปเที่ยวอยู่เหมือนกัน ทุกอย่างช่างเหมาะเจาะอะไรแบบนี้

"ชวนเพื่อนไปด้วยได้มั้ย " อีนิ่ม!! เออลืมนึกถึงมันไปเลย เป็นไงบ้างวะ งอนไปแล้วแน่นอน ช่างก่อน!! เอิ่ม ฉันเลวไปมั้ย ไม่หรอกถ้ามันรู้ว่าจะชวนไปเที่ยวด้วยมันคงหายงอน หวังว่าบอสคงไม่เคลมอีนิ่มไปแล้ว เหมือนตกนรกเลยนะบอส สงสารบอสมากกว่า (≧∇≦) ﾉ บอสอย่าทำ!!

" เอาสิ นิ่มใช่มั้ย " รู้อีก มีอะไรบ้างที่เทมส์ไม่รู้ คาดเดาไม่ได้จริงๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าเทมส์รู้ได้ยังไง

"รู้ไปหมดนะเทมส์เนี่ย"

"ก็มันรู้เองอะ " รู้เอง!! อ่านหนังสือมากหรือไงถึงได้รู้เรื่องคนอื่นไปหมด ใครมันเอาเรื่องอีกิ่งไปเขียนเป็นหนังสือป่าววะ แอบสงสัย (*^_^*)

"หนังสือเยอะแยะไปหมดเลย กว่าจะเป็นหมอได้นี่เหนื่อยเนอะ ดีนะที่กิ่งไม่เรียน ปวดหัวตายเลย " แม้แต่ในรถก็มีหนังสือ เอาจริงๆ เมื่อก่อนเทมส์ไม่มีแววว่าจะเรียนหมอเลยนะ ฉันก็นึกว่าจะเรียนพวกบริหาร นิเทศอะไรแบบนี้ ฉีกกฎทุกความคิด นางเรียนหมอ เรียนเก่งอีกด้วย โปรไฟล์เริ่ดแบบนี้รับรองสาวๆ ติดหนักกว่าเดิมแน่นอน

"มีเยอะก็ใช่ว่าจะอ่านหนัก ลิสเท่าที่ต้องการ บ้าพลังอ่านไปถ้าจำไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์ " ฉันพยักหน้าให้คำตอบที่แสนเพอร์เฟ็กของคุณหมอ เรียกคุณหมอได้แล้วสินะเพราะใกล้จะจบแล้ว คำว่า ว่าที่ ขว้างทิ้งไปได้เลย เพราะตอนนี้เทมส์มีดาเมจของคุณหมอพุ่งออกมาจากตัวแรงมาก

"เก่งเนอะ"

"เก่งสิ นี่เทมส์นะ " ฉันนั่งยิ้มมองข้างทางไปเรื่อยเปื่อย ก็ยังหลงตัวเองเหมือนเดิม เออ อีนิ่มเอาไงวะเนี่ย โทรหาบอส!! เออใช่ ฉันรีบหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมากดหาเบอร์บอสทันที

ตื้ด ตื้ด

ตื้ด ตื้ด

คุณได้เข้าสู่ระบบฝากข้อความเสียง

ไม่รับ??

โทรอีก

เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถ

พอ!! ฉันไม่รอให้คอลเซนเตอร์พูดจบก็กดวางทันที มีหลายกรณีที่น่าจะเป็นไปได้ โทรไปแล้วไม่รับ โทรไปอีกครั้งติดต่อไม่ได้ บอสอาจไปทำธุระจิ๊จ๊ะกับสาวๆต่อ แต่เพื่อนกูก็ไม่น่าไว้ใจ! อะ ยังไงดีวะ เป็นห่วงบอสจังเลย ขออย่าให้อีนิ่มทำอะไรบอสเลย ยกมือท่วมหัวสาธุเลยค่ะ

"โทรหาใคร หน้าเครียดเชียว "

"เพื่อนอะ มันไม่รับ " ฉันเก็บมือถือใส่กระเป๋า กลับไปก็รู้เองนั่นแหละว่าเรื่องมันเป็นยังไง อาจจะไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดก็ได้

"จำเป็นต้องเครียดขนาดนั้นเลย " เครียดสิ เครียดมาก! ฉันพยายามไม่คิดเรื่องบอสเพราะมันจะทำให้ปวดหัว แล้วก็อาจจะทำให้อาการเจ็บจี๊ดที่หัวใจกำเริบได้ โรคประหลาดที่มันไม่ใช่โรคหัวใจ เกิดขึ้นทุกครั้งเวลาที่คิดมากหรือมีเรื่องที่ทำให้ตกใจหนักๆ บางครั้งแค่เรื่องเล็กน้อยก็ทำให้กำเริบ หัวใจฉันปกติ ระบบเลือด เส้นเลือดไม่มีการอุดตัน เพราะคุณหมอที่บ้านทุกคนตรวจให้อย่างละเอียด เหลือก็แต่หมอเทมส์นี่แหละ บ้าบอ!!

" ไม่เครียดก็ได้ แล้วนี่เทมส์จะเรียนต่อเฉพาะทางด้านอะไร "

"สูติ " หืม สูตินี่มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากเลยนะ นึกยังไงเนี่ยพ่อคุณ

" เทมส์นึกยังไงต่อสูติ "

"อยากทำคลอดให้เมียด้วยมือของตัวเอง " ฟังคำตอบสิคะ ความผัวของชะนีทั่วโลกมาก มันดีนะ ดีมากๆด้วย ใครที่ได้เป็นเมียเทมส์นี่คือ โชคดีสุดๆอะ ไม่ต้องอายหมออีกต่อไปเพราะมีผัวเป็นสูติ >.<

"เฮ้ย ดีอะ ฟังแล้วดูอบอุ่นดี ช่วงเวลาที่แสนมีค่า มันต้องวิเศษสุดๆ ไปเลย " เพ้อมาก  ในชีวิตจะมีผู้ชายแบบนี้รอฉันบ้างมั้ยน้า

"เฮ้ย เชี่ยแล้ว กิ่งต้องแวะโรงพยาบาล รอได้มั้ย " แสงไฟรถกู้ชีพหลายคันจ่อคิวเข้าตึกฉุกเฉินของโรงพยาบาลยาวเหยียด  อุบัติเหตุงั้นหรอ ทำไมถึงเยอะแยะวุ่นวายแบบนี้อะ ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่รู้ว่าเทมส์เลี้ยวเข้าโรงพยาบาลด้วยความเร็ว ตอนนี้มือฉันมันสั่นไปหมด

"เทมส์ "

"กิ่ง กิ่ง ช่วยหน่อยเร็ว คนไม่พอ" เทมส์เขย่าแขนฉันแล้วรีบเปิดประตูรถลงไป คนไม่พอ ฉันตั้งสติจากนั้นก็รีบวิ่งตามเทมส์ลงไป

"อาจารย์ครับ เกิดอะไรขึ้นครับ "

"ดีเลย ช่วยหน่อย หมอเวรมีสองคน เกิดอุบัติเหตุใหญ่ โรงพยาบาลของเราใกล้ที่สุด ไม่มีใครแล้วคุณต้องช่วย "เทมส์ยังไม่ได้เป็นหมอเต็มตัว สีหน้าของเทมส์ดูเป็นกังวล แต่ฉันก็ชื่นชมที่เทมส์เลี้ยวรถเข้ามาทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองยังไม่ได้เป็นหมอเต็มตัว

"คนไข้ไม่หายใจแล้วค่ะ ขอพยาบาลหน่อยครับ " เสียงดังมาจากรถฉุกเฉิน

" เทมส์ทำได้ กิ่งเชื่อว่าเทมส์ทำได้ "

"ถ้าคุณผ่านคืนนี้ไปได้ ผมนี่แหละจะช่วยให้คุณจบเร็วขึ้น " อาจารย์หมอกล่าวก่อนที่จะวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน มีอาจารย์หมออยู่ด้วยฉันว่ามันน่าจะโอเค

"หมอคะ คนไข้ มีเลือดออกที่กกหู มีบาดแผลที่หน้าผากซ้าย Score แรกรับ ...... CT brain แล้ว $#^#@#$/& Fast Neg Con Gensx แล้ว ไม่ทำอะไร ให้ con neuro ค่ะ " ทุกอย่างมันดูวุ่นวายไปหมด ฉันดึงมือเทมส์มาบีบไว้พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ เรียกสติเขาให้กลับคืนมา เขาต้องทำได้สิ เขากำลังจะเป็นหมอ

"กิ่งจะไปช่วยตรงนู้น เทมส์ไปเถอะ "

"ขอบใจนะ " ฉันเชื่อว่าเทมส์ทำได้

______________________________

ฟึบ

"อ๋อย เมื่อยมากเลย " เข้าใจอาชีพหมอพยาบาลอย่างถ่องแท้แล้วล่ะ นี่มันแค่เริ่มต้น ปวดเนื้อเมื่อยตัวไปหมด นอนแม่งบนโต๊ะหน้าห้องฉุกเฉินนี่แหละ เทมส์ยังไม่ออกมา ข้างนอกคลี่คลายหมดแล้วไม่มีอะไรร้ายแรง ทุกชีวิตปลอดภัย อยากหลับจังเลย หลับสักหน่อยคงไม่เป็นไร คงไม่มีใครเข็นคนเจ็บเข้ามาอีกหรอกมั้ง >"<

หลับตาลง แล้วนอนค่ะ!!

" กิ่ง กิ่ง ลุกเร็วกลับบ้านกัน "

"กิ่งง่วงอะ ลุกไม่ไหวแล้ว เทมส์กลับไปก่อนเลย "

"เฮ้อ ไปนอนต่อคอนโดเทมส์ก็แล้วกันใกล้ดี เทมส์ก็ง่วงแล้วเหมือนกัน "

"อือ "

เข้าใจอารมณ์กิ่งในตอนนี้ด้วย ง่วง ไม่สามารถฝืนถ่างหนังตาได้อีกแล้ว อยู่ๆ ร่างของฉันก็ถูกยกขึ้น แล้วก็... หลับต่อ^^; ว่าที่คุณหมอยังคงใช้น้ำหอมกลิ่นเดิม

________________________