EP.1 บังเอิญ(ตั้งใจ)

หลายปีก่อนปัจจุบัน

"จะเสียดายผู้ชายห่วย ห่วย อย่างเธอไปทำไม " ใครก็ได้พาอีนี่ไปเก็บที ฉันกลอกตามองบน มองแรง มองแล้วมองอีก อีนิ่มมันก็ไม่ละง้อยไม่รู้สึกเกรงใจอะไรฉันเลยแม้แต่นิดเดียว อนาคตพยาบาลอย่างมันต้องพาผู้ป่วยจิตเสื่อมแน่ๆ พวกเราสองสาม สี่ ห้า นับไม่ถ้วน มากินเลี้ยงฉลองเรียนจบหลักสูตรพยาบาลปีศาจที่ผับแห่งหนึ่ง ตอนแรกก็ร้านอาหารธรรมดากินข้าวชิลล์ๆ ไปๆ มาๆ เริ่มติดลมหาที่ต่อ สุดท้ายก็มาที่นี่ ที่ฉันต้องมาก็เพราะมาดูผู้หญิงเมาแล้วรั่วอย่างนังนิ่มนี่ไง ถูกผู้ชายทิ้งในวันที่ตัวเองเรียนจบ สวยงามมากค่ะ ไม่มีอะไรน่ายินดีมากกว่านี้แล้วจริงๆ

"กิ่งโว้ยไปฉี่แป๊บ " ฉันโบกมือไล่ให้รีบไป จากนั้นก็ยกแอลกอฮอล์ในแก้วขึ้นจิบเล็กน้อยพอเป็นพิธี หลังจากนี้คงไม่มีโอกาสมานั่งสถานที่แบบนี้อีกแล้วเพราะฉันต้องเริ่มงานในโรงพยาบาลตั้งแต่อาทิตย์หน้าเป็นต้นไป สวัสดีชีวิตมีเวร

"ขอชนแก้วด้วยได้มั้ยครับ " ตามมารยาทก็แล้วกัน ชนก็ชน ผู้ชายแปลกหน้าแถมยังหล่อระเบิด ใช่ว่าจะน่าไว้ใจ ชนแล้วก็กลับไปสิยืนยิ้มอยู่นั่นแหละ ไม่นานเพื่อนรักของฉันก็กลับมาในสภาพที่แบบว่า เละ!!

"นิ่มไปทำไรมาอะ " นี่มึงไปฉี่หรือว่าไปนั่งรถไฟที่อินเดียมาวะ ฉันรีบเข้าไปประคองร่างเพื่อนสนิททันที มันร้องไห้ด้วยอะ

"มึง กู " ไม่รู้เรื่องแน่ๆ ยานแถมยังเมาไม่รู้เรื่องแบบนี้ ฉันตัดสินใจลากมันออกมาคุยข้างนอกเพราะข้างในเสียงดังเกิน

ว่ามา!!!

"ยังไง ไปฟัดกับใครมา " ฉันพานิ่มออกมาหน้าผับ มันก้มหน้าร้องไห้ทันที อะไรของมันอีกวะ!!! ถ้ายังไม่พูดกูจะพากลับแล้วนะ อับอายชาวบ้านเขาหมด

"ฮึก กูเจอแฟนเก่ากู "

"คนไหน?? "

"คนที่เพิ่งเลิกไปอะ มากับชะนีอื่น นมใหญ่ ขาว สวย ดัดฟัน ผิดกับกู เพิ่งบอกเลิกกูเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา แม่งก็ควงคนใหม่แล้ว ฮื่อ " ฉันเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก ปกติมันก็ไม่เฮิร์ทขนาดนี้นี่หว่า

"มึงสวยนิ่ม อีกหน่อยมึงต้องหาได้ดีกว่า" ปลอบค่ะปลอบ ไม่กล้าเข้าไปกอดเท่าไหร่เพราะตัวมึงเหม็นเหล้ามาก ไม่รู้อะไรผสมกับอะไรบ้าง ลูบหัวไปก่อนก็แล้วกัน

"แต่กูรักคนนี้ " จบ!! รักทุกคน พูดแบบนี้ตลอด

"แต่เขาไม่ได้รักมึง มึงควรรู้เอาไว้ซะ "

"กิ่ง แต่คนนี้กูรักจริงๆ " เฮ้อ เอาไงกับมันดีล่ะ ส่งมันกลับบ้านดีกว่า ไม่อย่างนั้นคงพร่ำเพ้อไม่หยุดแน่ๆ

"เออๆ ไปกลับบ้านได้แล้ว " ดึกป่านนี้แล้วจะมีแท็กซี่มั้ยเนี่ย รถก็ไม่ได้ขับมาเพราะแม่ไม่ยอมให้ขับ แม่กลัวฉันเมา เป็นห่วงกลัวลูกสาวเอาชีวิตไม่รอดกลับถึงบ้าน

"ฮึก ฮื่อ "

"อ้าวกิ่ง ทำไมออกมาล่ะ จะกลับแล้วหรอ" เจอบอสพอดีเลย เพื่อนที่รู้จักแล้วก็สนิทมากอีกคน เป็นผู้ชายร้ายๆ แต่น่ารักไว้ใจได้

"จะไปส่งอีตัวเนีัย เมาแล้วเลอะเทอะ รอแท็กซี่อยู่ "

"กลับกับบอสก็ได้นะ บอสกำลังจะกลับพอดี หอเพื่อนกิ่งอยู่แถวไหนอะ "

"เดี๋ยวบอกทาง มาช่วยแบกมันหน่อยสิ มันหลับไปแล้ว " บอสเข้ามาช่วยอุ้มอีนิ่มคนเมาขึ้นบนรถ ส่วนฉันก็กระโดดตามเข้ามา รถบอสสะอาดจังกลิ่นก็ห๊อมหอม ผิดกับรถตัวเอง โคตรรก ผู้หญิงสกปรกแห่งปียกให้อีกิ่งไปเลยค่ะ

ครืด ครืด

พอนั่งมาสักพักโทรศัพท์นิ่มก็สั่น ฉันก็เลยควานหาในกระเป๋าสะพายใบเล็กของมัน

เบอร์ตัวเอง!!!

รีบคลำหาโทรศัพท์ตัวเอง ไม่มี ไม่มี ซวยแล้ว ทำโทรศัพท์หาย ทำไงดี จะให้บอสวนรถกลับก็เกรงใจเพราะมาได้ครึ่งทางแล้ว

"ฮัลโหล "

"เพื่อนคุณกิ่งหรือเปล่าครับ พอดีผมเจอโทรศัพท์คุณกิ่งตกอยู่ที่ผับ TXX " รู้จักชื่อกูเข้าไปอีก เออ อีนิ่มมันมีเบอร์ฉันอะเนอะ เสียงผู้ชายด้วยแค่ฟังก็รู้ว่าต้องหล่อ

"ใช่ค่ะ ขอโทษนะคะ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนหรือคะ กิ่งจะได้แวะเข้าไปเอา ยังอยู่ที่ผับอยู่หรือเปล่า " เหมือนบอสจะได้ยินค่อยๆ ชะลอความเร็วแล้วเลี้ยวจอดข้างทาง

"คุณกิ่งอยู่ที่ไหนครับ พอดีผมกำลังจะขับรถออกจากผับพอดี "

"กิ่งอยู่ เอ่อ ร้าน RTT ค่ะ " นั่งรออยู่แถวนี้ก็ได้ บังเอิญเหลือบไปเห็นร้านกาแฟเปิด24ชั่วโมงพอดี

"ได้ครับ ทางกลับบ้านผมพอดี"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ "

ฉันกดวางสายก่อนที่จะเปิดประตูรถลงไปข้างล่าง

"บอสไปส่งนิ่มให้หน่อยดิ คอนโค MI คีย์การ์ดอยู่ในกระเป๋า เดี๋ยวกิ่งรีบตามไป"

"รอเป็นเพื่อนได้ "

"อีนิ่มมันจะอ้วกเลอะรถบอสเอานะ ไปเหอะ แป๊บเดียวเดี๋ยวกิ่งตามไป"

"เอางั้นก็ได้ " ฉันเชื่อใจบอสให้ไปส่งนิ่ม บอสคงไม่กล้ากระทำชำเราซากประวัติศาสตร์โบราณสถานอย่างนิ่มหรอก

20 นาทีต่อมา

ครืด ครืด

ฉันหยิบโทรศัพท์นิ่มติดมาด้วย มาถึงแล้วแน่เลย

ตี๊ด

"ยืนอยู่หน้าร้านค่ะ "

สักพักก็มีแสงไฟจากรถสปอร์ตส่องมาที่ฉัน เจ้าของรถลดกระจกลงแล้วะชะโงกหน้าออกมาให้ฉันเห็น

"กิ่ง "

"เฮ้ย เทมส์ "

"ขี้ลืม ขึ้นรถมาเลยไปกินข้าวกัน ไม่อย่างนั้นไม่คืนโทรศัพท์ "

"เฮ้อ นึกว่าใคร " ฉันยอมขึ้นรถไปกับเทมส์ เพื่อนรุ่นเดียวกันตอนอยู่มอปลาย เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มอหนึ่งจนถึงมอหก

ลืมอีนิ่มไปเลยค่ะ!!

---------------------------