INTRO

HUGO INTERNATIONAL SCHOOL…

“อากายยยย” เสียงใสเจื้อยแจ้วร้องดังขึ้น พร้อมกับเด็กหญิงรูปร่างอ้วนท้วมหน้าตาน่าเอ็นดูรีบวิ่งมาหาผู้เป็นอา ที่มายืนรอรับอยู่หน้าห้องเรียน

“อาสอนกี่ครั้งแล้วว่าเจอผู้ใหญ่ต้องทำยังไงก่อน?” กาย (วรกันต์) ยิ้มกว้างมองหน้าหลานสาวตัวน้อยที่อยู่ในชุดนักเรียนกระโปรงสายสก็อตสีแดงสด ก่อนจะบีบไปที่พวงแก้มอวบของเด็กน้อยเบาๆ อย่างมันเขี้ยว

เขาและพ่อของเด็กหญิงเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน เลยทำให้สนิทสนมกับทิชาไปด้วย

“สวัสดีค่ะ”

“เก่งมากครับเด็กดี” มือหนาลูบศรีษะเล็กอย่างเบามือ

“วันนี้ทิชามีการบ้านเยอะแยะเลย อากายช่วยหน่อยได้ไหม?”

“ได้ครับ เดี๋ยวอาช่วยสอน”

“สอนการบ้านเสร็จแล้ว อย่าลืมซื้อไอติมให้ทิชาด้วยนะ”

“กินเยอะไม่ดี ระวังฟันผุ”

“ไม่ผุหรอกค่ะ ทิชาแปรงฟันทุกวัน”

“ตัวแค่นี้รู้มากนักนะ”

“คิกๆ” ทิชายิ้มกว้างจนตาปิด พร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะเบาๆ อย่างน่าเอ็นดู ทำเอาชายหนุ่มถึงกลับเผลอยิ้มตามออกมาแบบไม่รู้ตัว

“วันนี้หอมแก้มอาหรือยัง?”

“ยังเลยค่ะ”

“งั้นก็มาหอมซะโดยดี” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงต่ำไปหาเด็กหญิงเพื่อให้เธอได้หอมแก้มเขาเหมือนที่ชอบทำ

เด็กน้อยมองคนตรงหน้าด้วยท่าทางเขินอาย แต่ก็ยอมหอมแก้มเขาแต่โดยดี

“ถึงตาอาหอมทิชาคืนบ้างแล้ว”

“อื้อออ อย่าหอมแรงสิคะ แก้มหนูช้ำหมดแล้ว” เด็กน้อยรีบยกมือลูบแก้มทั้งสองด้วยความเจ็บ เมื่อถูกชายหนุ่มหอมพวงแก้มอ้วนๆ ทั้งสองข้างอย่างแรง

“มันเขี้ยว”

“…..”

10 ปีผ่านไป…

วันเวลาผ่านล่วงเลยไปเข้าปีที่สิบ ทิชาเด็กน้อยร่างท้วมในอดีต มาถึงตอนนี้กลายเป็นสาวสวยสะพรั่งวัยสิบแปดปี ที่เป็นถึงดาวของโรง

เรียนนานาชาติชื่อดังระดับประเทศ

สัดส่วนอกเอวที่ลงตัวบวกกับหน้าตาเฉี่ยวคมน่าดึงดูด สามารถเรียกความสนใจให้กับผู้ชายที่อยู่บริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี

“ยัยทิชามานั่นแล้ว นางดูมั่นหน้า น่าหมั่นไส้!”

“OMG ดูกระเป๋าที่นางถือสิ ใบละตั้งหลายแสน ไม่มีขายที่ไทยด้วยนะแก ฉันละอิจฉา”

“ได้ยินว่าพี่บาสเดือนโรงเรียนไปตามจีบนางด้วยนะ แต่นางไม่เอา เล่นตัวชะมัด”

“ทำไงได้ก็นางสวย นางก็ต้องเลือกเป็นธรรมดา”

ทิชาได้แต่เดินผ่านบนสทนาเมื่อสักครู่ไปแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่ว่าเธอจะเดินไปไหน มักจะได้ยินเสียงนินทาแบบนี้อยู่เป็นประจำจนเริ่มรู้สึกชินไปเอง

“อากายยยย”

‘ทิชา’ หญิงสาวร้องทักทายวรกันต์ที่กำลังนั่งรออยู่บนรถตู้อัลพาร์ดสีดำคันหรูหลังจากมาจอดรอรับอยู่หน้าโรงเรียน

“อาบอกกี่ครั้งแล้วว่าห้ามทำแบบนี้” ชายหนุ่มพูดเสียงดุเมื่อคนตัวเล็กประชิดตัวมาหอมแก้มเขาอย่างแรงหลายทีจนเกือบจะจูบกันอยู่ร่อมร่อ

“ทำไมล่ะคะ แค่หอมแก้มเอง”

“ทิชาโตเป็นสาวแล้วจะมาหอมอาเหมือนตอนเป็นเด็กไม่ได้” ชายหนุ่มบอกคนตรงหน้า

ที่ทำหน้างออยู่ในตอนนี้ เมื่อตอนเป็นเด็กเคยทำยังไง มาถึงตอนนี้ทิชาก็ยังคงทำเหมือนเดิม

“ก็ทิชารักอานิคะ” ร่างบางตอบกลับพลางกอดคนตรงหน้าให้แน่นขึ้น ถึงเขาจะมีอายุเข้าสู่เลขสี่ แต่ทุกอย่างบนตัวเขายังดูดี และดูอ่อนกว่าวัยเป็นไหนๆ

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย ถ้าใครเห็นมันจะดูไม่ดี” วรกันต์ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เมื่อสิ่งที่ได้พูดออกไปมันไร้ประ

โยชน์สำหรับเธอ ในสายตาของเขาไม่เคยคิดจะล่วงเกินหลานสาวคนนี้เลยสักครั้ง

“แล้ววันนี้ไม่มีงานเหรอคะ ทำไมถึงมารับทิชาได้”

“อามาทำธุระแถวนี้พอดี เลยแวะมารับหนู”

“ฮั่นแน่! ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน คิดถึงทิ

ชาก็บอกมาเถอะค่ะ อย่าทำเป็นปากแข็งหน่อยเลย”

“ใครจะไปคิดถึงเด็กดื้อกันล่ะ อาว่าหนูหลงตัวเองไปหน่อยนะ”

“เชอะ!”

“แล้วทำไมถึงใส่กระโปรงสั้นนัก เสื้อนัก

เรียนก็ตัวเล็กนิดเดียว ไม่ผิดระเบียบหรอกเหรอ?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปมเมื่อมองสำรวจการแต่งกายของหญิงสาวที่อยู่นั่งอยู่ข้างๆ

“ไม่ผิดหรอกค่ะ ใครๆ ก็ใส่กัน” คนตัวเล็กตอบกลับพลางยกขาขึ้นมาไขว่ห้างแบบไม่ใส่ใจ

“…..”

“แล้วเป็นยังไงคะ อาว่าหนูสวยไหม?”

“อาว่ามันโป๊ไปนิดนะ”

“หวงเหรอคะ?”

“หวงสิครับ หลานอาสวยขนาดนี้เป็นใครจะไม่หวง”

“งั้นถ้าขึ้นมหาลัย ทิชาจะใส่ให้สั้นกว่านี้อีก”

“…..” วรกันต์หันไปมองหน้าทิชาอย่างไม่เข้าใจ เพราะการกระทำของเธอมันดูจะสวนทางในสิ่งที่เขาบอก

“ก็ทิชาอยากให้อาหวงเยอะๆ ไงคะ”

“…..”