1

โชติกาถูกปลุกด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก เธอดึงผ้าห่มคลุมโปงแล้วจะนอนต่อเพราะง่วงมากยังไม่อยากตื่น

“ไม่ต้องเลยชะพลู ตื่นได้แล้ว ไม่งั้นจะเข้าเรียนสาย แกคงไม่อยากขาดเรียนคาบอาจารย์สุดหล่อหรอกใช่มั้ย”

“สุดหล่อของแกน่ะสิแนน ฉันเฉย ๆ แต่ทำไมแกตื่นเช้าขนาดนี้อะ เพิ่งจะเจ็ดโมง”

นรียาเบ้ปากหัวเราะ “โก้ส่งข้อความมาหาฉันแต่เช้าเลย บอกว่าเมื่อคืนมีความสุขมาก อยากชวนฉันไปเดทอีก”

คราวนี้โชติกาหัวเราะบ้าง แล้วลุกไปอาบน้ำแต่ก็ไม่วายบ่น “ขี้เกียจไปเรียนอะ”

“งั้นจะโดดมั้ย” นรียาหาแนวร่วมเพราะขี้เกียจเหมือนกัน

“ไม่อะ เอาไว้วันอื่นดีกว่า”

“ก็แค่นั้น งั้นแกก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”

**********

โชติกาคิดว่าตัวเองโชคดีที่วันนี้ตัดสินใจไม่โดดเรียนเพราะอาจารย์มีควิซแบบไม่ได้บอกล่วงหน้า พอหมดคาบสุดท้ายเธอก็คิดจะกลับเลยเพราะวันนี้หนักทุกวิชาแม้จะเรียนแค่ครึ่งเช้า พอเดินออกมาถึงหน้าตึกก็ได้ยินเสียงทัก

“จะกลับแล้วเหรอครับชะพลู”

โชติกาหันไปมอง เห็นเป็นหนุ่มต่างคณะ เธอไม่รู้จักเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าเขารู้จักเธอได้อย่างไร คงเหมือนกับผู้ชายคนอื่นที่เข้าหาเธอ แล้วดูสายตาที่มองมา ไม่ได้จ้องที่หน้า แต่จ้องอยู่ที่หน้าอก

“อืม” เธอตอบรับ กำลังจะเดินต่อแต่สายกระเป๋าสะพายดันหลุดจากบ่าแต่ยังดีคว้าไว้ทันก่อนมันจะร่วงลงพื้น

“ให้เราช่วยมั้ย” ชายหนุ่มปราศเข้ามาหาแต่โชติการีบเบี่ยงตัวหลบ

“ไม่เป็นไร เราไปก่อนนะ”

เธอไม่คิดสานสัมพันธ์ต่อเพราะไม่ใช่สเปก ความจริงเธอเป็นคนไม่มีสเปก แต่เมื่อคืนหลังจากที่เสิร์ชรูปหนุ่มหล่อเล่น ๆ ในหัวก็มีแต่ภาพของคาร์ล เฟรเดอริก อยากรู้ว่าตัวจริงจะหล่อฮอตแบบในรูปแค่ไหน แล้วก็อดขำไม่ได้เมื่อนึกถึงเรื่องที่คุยกับนรียาเมื่อคืน เพ้อเจ้อไร้สาระสิ้นดี คนอย่างคาร์ล เฟรเดอริกไม่ใช่คนที่จะสามารถพบเจอได้ง่าย ๆ ตามท้องถนน อะไรที่คิดไว้คงได้แต่ฝันแล้วล่ะ

เมื่อกลับมาถึงคอนโดปรากฏว่านรียากลับมาถึงก่อน พอเห็นเธอก็รีบลากเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วยท่าทางตื่นเต้น

“มีอะไรเหรอแนนถึงได้ทำท่าทางดี๊ด๊า”

“แกทายดูสิ”

“ทายเทยอะไร แต่วันนี้แกโดดเรียนคาบสุดท้ายอีกแล้ว ถามจริงแกทำไงถึงได้ A แทบทุกวิชาอะ” อันนี้โชติกาสงสัยจริงเพราะนรียาโดดเรียนบ่อย ไม่ค่อยสนใจเรียน แต่ผลสอบออกมาได้คะแนนสูงทุกครั้ง

นรียาทำท่าสะบัดบ๊อบทั้งที่ตัวเองผมยาว “เอาตัวเข้าแลกสิจ๊ะเพื่อน” แกล้งตอบเพราะรู้ว่าเพื่อนรักไม่คิดเป็นจริงเป็นจังและเธอก็ไม่ได้ทำอย่างที่ว่าจริง

โชติกาส่ายหน้าระอาแล้วเดินผ่านจะเข้าห้องนอนแต่ถูกแม่เพื่อนตัวดีรั้งไว้

“เดี๋ยวแก ทายมาก่อนดิ”

“ทายอะไร ไม่เอา”

เมื่อเห็นท่าทางรำคาญจากเพื่อนในที่สุดนรียาก็เลิกเล่นยอมบอกด้วยตัวเองตามที่โชติกาคาด

“งานอาร์ตปีนี้ได้สปอนเซอร์รายใหญ่แล้วนะ แกไม่อยากรู้เหรอว่าเป็นใคร” บอกน้ำเสียงตื่นเต้นมาก

“ใครอะ”

“แกจะไม่เดาหน่อยเหรอ”

“บอก ๆ มาเหอะน่า ลีลาเยอะ ฉันจะไปนอน ง่วง”

“คุณคาร์ล เฟรเดอริก เจ้าของลอเรลี่ช็อกโกแลตไง”

“บ้าน่า! พูดเป็นเล่น!”

“จริง ยิ่งไปกว่านั้นนะ แกรู้มั้ยว่าใครจะได้เป็นคนไปติดต่อเรื่องงานเอกสาร”

“อย่าบอกนะว่าเป็นแก”

นรียาสะบัดบ๊อบอีกรอบแล้วทำหน้าเชิ่ด “แหงซะ ตอนนั้นฉันอยู่ที่สโมฯ พอดีเลยรีบคว้าโอกาสทองนี้ซะก่อน”

“เกลียดแกว่ะ” โชติกาแกล้งค้อนเพื่อนจึงได้รับเสียงหัวเราะตอบ

“แล้วแกจะรักฉัน เพราะฉันจะให้แกเป็นคนเอาไปให้เขาเซ็น พอเซ็นแล้วแกต้องขอเขาถ่ายรูปเอามาลงประชาสัมพันธ์หน้าเว็บมหาลัยด้วย”

นรียายื่นเอกสารในมือให้ โชติการับมาอ่านดูคร่าว ๆ

“แล้วฉันจะต้องไปให้เขาเซ็นวันไหนอะ”

“ตามที่ทางนั้นบอกมาคือเขาว่างแค่วันนี้ตอนห้าโมงเย็น”

“อะไรนะ!” โชติกาไม่คิดว่าจะกะทันหันขนาดนี้

“เห็นว่าเขากำลังติดพันเรื่องสินค้าตัวใหม่อยู่หรืออะไรเนี่ยแหละ”

โชติกาพยักหน้าเข้าใจ นรียาเลยต้องกระตุ้น

“วันนี้วันศุกร์ รถติดโคตร ๆ ฉันว่าแกรีบไปตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เอารถฉันไป” เธอยัดกุญแจรถใส่มือเพื่อน

“เดี๋ยว ๆ แล้วฉันจะแต่งตัวยังไงดี” เอาจริงโชติกาก็อดตื่นเต้นไม่ได้ แค่เห็นรูปชายหนุ่มเมื่อคืนใจเธอก็สั่น ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าแค่เห็นก็ชอบ แน่นอนว่าให้ไปเจอเขาด้วยชุดนักศึกษาน่ะเหรอ ไม่มีทางซะหรอก

“เชื่อมือฉันได้เลย” ว่าจบนรียาก็จูงมือเพื่อนเดินเข้าห้อง จัดแจงเปิดค้นตู้เสื้อผ้าแล้วจับเพื่อนแต่งตัวเสร็จสรรพ

“แนนฉันว่าชุดนี้มันดูจงใจอ่อยไปรึเปล่า”

โชติกามองตัวเองในกระจก เธอสวมชุดเดรสสีแดงความสั้นระดับเข่า ถ้ามองแค่นี้จะดูเรียบร้อยดี แต่ถ้ามองไปด้านบนจะเห็นหน้าอกที่ล้นทะลักออกมาจากเดรสที่ออกแบบให้รัดแนบและดันทรงขึ้น

“สวย เชื่อฉัน” นรียาพูดเสริมความมั่นใจ

“ก็ได้ ๆ”

“ดีมากจ้ะ อย่าลืมแกล้งทำนมหกนะ แล้วก็ที่สำคัญ หยิบของที่ระลึกติดมือมาด้วย ฉันสงสัยจังว่าเขาจะใส่กางเกงในหรือบ็อกเซอร์ แต่ฉันว่าเขาใส่บ็อกเซอร์ชัวร์ เพราะถ้าใส่กางเกงในคงอึดอัดน่าดู” พูดเสร็จแล้วก็หัวเราะคิกคัก

“รู้แล้ว” โชติกาตอบรับอย่างอ่อนใจ เพื่อนคนนี้ในหัวมีแต่เรื่องอย่างว่า ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งพาเธอเสียคน จากแต่ก่อนที่เธอเคยเป็นคนเรียบร้อย ตอนนี้ยอมรับเลยว่าแรดและกำลังจะร่านด้วย

“เอาละ ลุยโลดเลยชะพลู”

นรียาตีก้นเด้ง ๆ ของเพื่อนแล้วเปิดประตูให้