อุ้มเธอขึ้นสวรรค์

“อา ดูดแรงๆ อา เสียว...”

เสียงครางพร่าดังลอดออกมาจากในห้องนอนใหญ่ หญิงชราวัย 78 ปี ที่แข็งแรงกว่าวัยยืนกำมือแน่นหน้าห้องนอนของหลานชาย นางไปปฏิบัติธรรมกลับมาแล้วมารู้จากเด็กรับใช้ว่าหลานชายพาผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้ามาทำเรื่องบัดสีในบ้านแทบทุกวัน

“หยกลูกไปเอากุญแจสำรองมาให้ย่าทีลูก” เสียงแหบแห้งตามวัยเอ่ยสั่งเด็กที่ตนรับมาเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ

“ค่ะคุณย่า” หงส์หยกรีบทำตามคำสั่งทันที แต่เสียงครางซ่านก็ยังดังลอดออกมาจากห้องนอนใหญ่อยู่ดี ดังลอดออกมาจากช่องอากาศของประตูห้อง

“อ่า ดีมาก ออย อ่า เสียว...โอว์ แรงๆ ดูดฉันแรงๆ คนเก่ง” เสียงบัดสียังคงดังลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระยะ จนคนแก่เริ่มทนไม่ไหว นางไม่อยากเคาะห้องเดี๋ยวหลานชายตัวดีก็แก้ตัวได้ ต้องจับให้ได้คาหนังคาเขา รายนั้นถึงจะแถไม่ได้

“ไขเข้าไปลูก ย่าจะดูภาพบัดสีของโตกกับยัยผู้หญิงหยำฉ่าคนนั้น”

เมื่อหงส์หยกเดินกลับมาพร้อมกุญแจในมือนางก็สั่งให้ไขเข้าไปทันที หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย และทันทีที่ประตูห้องเปิดกว้างออกก็เห็นภาพหลานชายของตัวเองยืนที่ปลายเตียง และกำลังโยกเย้าบั้นเอวกระแทกหาใบหน้าของหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ปลายเตียง

หงส์หยกยกมือปิดตาไม่กล้ามองเมื่อมองไปเห็นบั้นท้ายแข็งแรงของขันโตก หล่อนจึงได้แต่ยืนปิดตานิ่ง ส่วนคนเป็นย่าเมื่อเห็นหลานชายกำลังให้กามครอบงำก็ร้องเรียกให้ทั้งสองหยุด

“ไม่คิดจะสนใจกันเลยเหรอพ่อโตก”

“โอว์ คุณย่ามาเมื่อไหร่ครับ ทำไมไม่เคาะห้องโตก อ่า เสียว ดูดแรงๆ ใกล้เสร็จแล้ว อ่า” ขันโตกทำได้แค่หันมามองทางผู้เป็นย่าหาได้สนใจไม่ และก็ยังเร่งเร้าหญิงที่ตนจ้างมาให้เร่งแรงเสียวให้ตัวเองเสร็จสมหวังตามอารมณ์

“หยกลูกออกไปก่อน ย่ารู้ว่าหนูทนดูเรื่องบัดสีแบบนี้ไม่ได้” นางหันมาสั่งหญิงสาวให้ออกไป และหงส์หยกก็เดินออกไปเงียบๆ และเมื่อตอนนี้เหลือแค่นางกับหลานชายและผู้หญิงหยำฉ่าแล้วนางก็เดินเข้าไปหาทั้งสองที่กำลังเร่งเร้าสอดกระแทกกันอยู่

“หยุดได้แล้วพ่อโตก! อย่าทำให้ย่าโกรธไปมากกว่านี้” นางสั่งเสียงแข็ง

“ชูว์ ก็ได้ครับ อ่า”

เขาผลักหน้าสวยชื้นเหงื่อของหญิงที่ดูดเม้มแก่นกายร้อนของตัวเองออกห่าง แล้วก้มลงดึงรั้งกางเกงที่กองพื้นที่ข้อเท้าของตนเองขึ้นมาใส่ลวกๆ ก่อนจะหันมายิ้มแฉ่งเจ้าเล่ห์ให้ผู้เป็นย่า แล้วโอบกอดย่าเหมือนทุกครั้ง และพอจะก้มลงหอมแก้มท่านก็ผลักออกห่าง

“อย่ามาหอมย่า สกปรก! และปล่อยย่าได้แล้ว ส่วนหล่อนไสหัวออกจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ห้ามมาเหยียบที่นี่อีก”

“คุณย่าครับ โตกก็แค่อยากปลดปล่อยเท่านั้นเอง เดี๋ยวให้ไอ้หนุ่มกับไอ้เตียนเอาเงินไปให้นะคนสวย” ปล่อยมือที่โอบกอดย่าออกแล้วก็ส่งสายตาให้หญิงสาวคนสวยที่ยังใช้งานไม่สะใจกลับไปก่อน และตอนนี้เขาก็ต้องกัดฟันแน่นเพื่อข่มความตื่นตัวกลางร่างให้สงบลง และมันก็ได้ผลเมื่อได้สบจ้องดวงตาแข็งกร้าวของผู้เป็นย่าที่ส่งทอดมาทางตนเอง

“อาบน้ำแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อย แล้วไปคุยกับย่าข้างล่าง”

“ครับคุณย่า”

ขันโตกรับคำยิ้มๆ ก่อนจะเดินเป่าปากอารมณ์ดีเข้าไปในห้องน้ำ หาได้มีความกลัวหรืออะไรไม่ เพราะเขารู้ดีว่าย่าแค่จะบ่นเขาเหมือนทุกครั้ง เพราะนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำแบบนี้ ออกจะบ่อยด้วยซ้ำ แต่ใครจะคิดว่าครั้งนี้ย่าจะกลับบ้านมาก่อนกำหนดที่บอกเขาไว้ล่ะ ถ้ารู้แบบนี้ไม่พามาบ้านหรอกวันนี้ พาไปกินข้างนอกป่านนี้มันเตียงพังไปแล้ว แต่เอ๊ะ! เมื่อกี้นี้มีหลานรักของคุณย่าอีกคนอยู่ในห้องด้วย เขาลืมสนใจหล่อนไปได้ยังไง ช่างสิ ยัยเด็กนั่นไม่ได้มีอะไรให้น่าสนใจอยู่แล้ว

แสงหล้านั่งมองเด็กในอุปการะของตัวเองแล้วยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แต่พอเห็นหลานชายแท้ๆ เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองเดินเป่าปากเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วนางก็ต้องหุบยิ้มทันที เมื่อพ่อหลานชายของนางไม่ได้มียางอายให้ได้เห็น แต่กลับมีใบหน้าระรื่นภูมิใจไปอีก

“มีอะไรครับคุณย่า เนี่ยเพิ่งจะบ่ายโมงเองนะครับ”

เขาถามย่าเสียงเข้ม แล้วมองไปยังคนที่นั่งอยู่ที่พื้นพรมข้างๆ ผู้เป็นย่า ขันโตก ฟ้าประทาน หรือ โตก วัย 37 ปี เจ้าของฟาร์มฟ้าประทาน ฟาร์มศุกรของเขามีขนาดใหญ่และมีชื่อเสียงที่สุดในจังหวัดโคราช และทุกอย่างเขาได้รับมันมาจากคุณปู่ที่เพิ่งจากไปเมื่อสามปีก่อนด้วยโรคหัวใจ ส่วนเขาเหรอเป็นหลานชายของย่าแสงหล้าภรรยาของเจ้าของฟาร์มคนเก่า พ่อแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุจากไปตั้งแต่ตอนอายุได้เจ็ดขวบ ฉะนั้นในชีวิตนี้เขาจึงมีแต่ผู้เป็นย่าคนเดียวเท่านั้นที่เหลืออยู่เป็นครอบครัวและเป็นโลกทั้งใบของเขา และท่านก็มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด อยากได้หรือต้องการอะไรท่านก็หามาให้ตั้งแต่เด็ก เขาถูกเลี้ยงมาอย่างคนเอาแต่ใจและถูกตามใจมาแต่เด็ก จึงทำให้ขันโตกโตขึ้นมาเป็นคนมีความมั่นใจและไม่แคร์ใครหน้าไหนทั้งนั้น ถ้าเขาบอกว่าไม่คือไม่ และถ้าบอกว่าต้องการก็คือต้องได้

ใบหน้าคมเข้ม ประดับล้อมกรอบด้วยเคราสากที่ตกแต่งเป็นทรงมองไปยังหลานสาวสุดที่รักของคุณย่าแล้วแสยะยิ้มเล็กน้อย เมื่อหงส์หยก ฟ้าประทาน หรือ หยก วัย 23 ปี หล่อนเป็นคนตัวเล็กเรียบร้อยจืดชืดไร้เสน่ห์ จนเขาไม่อยากมองแม้แต่วินาทีเดียว เพราะมองทีไรก็มีแต่จะทำให้หงุดหงิดใจและโกรธไปมากขึ้นเท่านั้น หล่อนทำงานช่วยเขา ตั้งแต่เรียนจบมาก็มาช่วยดูบัญชีที่ฟาร์ม ยอมรับหล่อนทำงานเก่งละเอียดและรอบคอบ เนี่ยแหละข้อดีของกาฝากน่าเบื่อคนนี้

“แล้วเนี่ยคุณย่าบอกว่าจะมาพรุ่งนี้เช้าแล้วทำไมกลับวันนี้ครับ แล้วใครไปรับย่า หรือยัยจืดไปรับ” เขาถามพร้อมกับมองไปทางหลานสาวสุดที่รักของคุณย่า

“ถ้าย่าไม่บอกแบบนี้จะรู้เหรอว่าโตกพาผู้หญิงหยำฉ่ามาเย็บผ้าที่บ้านย่า” นางโต้สวนกลับ ก่อนจะพูดต่อ “อย่าไปพูดกระทบน้องแบบนั้น”

“แตะต้องไม่ได้เลยนะครับคุณย่า หลานคุณย่าเนี่ย แล้วผมล่ะครับ ผมก็หลานคุณย่า หลานแท้ๆ ไม่ใช่หลานกาฝากสักหน่อย ใช่ไหมยัยจืด” ท้ายประโยคกระแทกเสียงห้วนถามคนที่เอาแต่ก้มหน้า

“ย่าเลี้ยงเรามาไม่ดีใช่ไหมโตก ตาโตกถึงได้พูดจาแบบนี้ ถึงหนูหยกจะไม่ใช่หลานแท้ๆ ในสายเลือดแต่หนูหยกเขาก็เจียมตัว แต่หลานแท้ๆ ของย่าน่ะสิ เลี้ยงดีแค่ไหนก็ยังเป็นคนเลว และหื่น เย็บผ้าไม่เลือกสถานที่”

“คุณย่าอย่าเสียงดังไปครับ ความดันขึ้นเอาได้นะครับ แล้วเนี่ยอะไรครับ โตกก็ผู้ชายมีความต้องการเป็นเรื่องปกติ”

“ย่าไม่ว่าถ้ามันปกติแต่มันแทบทุกวัน”

“เธอฟ้องย่าเหรอยัยจืด” ถามหงส์หยกด้วยความขุ่นเคือง

“ปะ...เปล่านะคะคุณโตก”

“แล้วหมาสองขาที่ไหนมันบอกล่ะ” เขาสวนกลับคนตัวเล็กทันควัน

“หยาบคายอีกแล้วนะตาโตก ย่าสั่งย่าสอนแล้วใช่ไหมเวลาพูดกับคนในครอบครัวให้พูดจาอ่อนโยนและนุ่มนวล ไม่ใช่กระโชกโฮกฮากแบบนี้”

แสงหล้าละเหนื่อยจริงๆ กับหลานชายคนเดียวของตนเอง รึตั้งชื่อว่าขันโตก เป็นภาชนะใส่อาหารของทางเหนือ และนางเองก็เป็นคนเหนือแต่มาแต่งงานกับหนุ่มโคราชเลยได้ตั้งรกรากอยู่นี่กับปู่ของชายหนุ่ม แต่ดูหลานชายตัวดีสิ ไม่มีขันติในใจเอาซะเลย

“ครอบครัวผมไม่มีคนชื่อหยกย่า ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวครับจะเข้าไปในฟาร์ม ส่วนเรื่องวันนี้โตกรู้โตกผิดที่พาผู้หญิงมาเย็บผ้าในบ้านของย่า ต่อไปนี้ผมจะระวังให้มาก ถ้าอยากเย็บผ้าหนักๆ ผมจะไปเย็บข้างนอกไม่ก็บ้านพักที่ฟาร์ม”

“ยังคุยกันไม่จบจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น โตกต้องแต่งงาน ย่าว่าถึงเวลาแล้วย่าอยากอุ้มเหลน”

“อุ้มโตกแต่เล็กแต่น้อยยังไม่พออีกเหรอครับ แล้วจะอยากอุ้มเหลนทำไมตอนนี้ อีกอย่างโตกไม่อยากเย็บผ้าผูกขาด โตกอยากเย็บไปทั่ว”

“ระวังเถอะโรคจะมาหา”

“ไม่เป็นหรอก โตกป้องกันดี ย่าอย่าบังคับผมแต่งงานเลยครับ ถ้าอยากได้เหลนบอกผมสิผมจะเสกให้ แต่ผมไม่แต่งงาน” พูดพร้อมกับยิ้มมุมปากเมื่อคิดอะไรได้ และสายตาของเขาก็ไม่ได้ละไปจากคนตัวเล็กที่นั่งกุมมือตัวเองที่พื้นอย่างเจียมตัว

“หมายความว่ายังไง”

“หมายความว่าโตกจะมีเหลนให้ก็ได้ แต่โตกไม่แต่งงานนะ และโตกมีสิทธิ์เย็บผ้ากับผู้หญิงข้างนอกได้แบบไม่มีลิมิต แต่โตกจะมีเหลนให้ย่าแน่นอน และตอนนี้แหละโตกจะทำเหลนให้ ค้างแล้วต้องเย็บให้สุดซอยใช่ไหมครับ”

“อย่าคิดจะทำอะไรน้องนะโตก” อ่านสายตาของหลานชายออกว่าตอนนี้จะทำอะไร ส่วนหงส์หยกก็แหงนเงยขึ้นสบดวงตาสีเหล็กกล้าของอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยขอตัว

“หยกขอตัวก่อนนะคะคุณย่า คุณโตก” พูดจบก็ลุกขึ้นจะเดินออกไป แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเดินก็ถูกรวบร่างอย่างรวดเร็วขึ้นพาดไหล่หนา

ว้าย!

“เนี่ยแหละแม่ของเหลนย่า คนนี้สะอาดแน่ครับย่า และคงเป็นแม่ที่ดีของเหลนย่าได้ดีเชียวแหละ แต่โตกจะไม่แต่งงาน” เขาลุกขึ้นรวดเร็วไปตวัดรวบร่างน้อยขึ้นอุ้มพาดไหล่โดยไม่สนใจอาการดิ้นรนของคนตัวเล็กบนไหล่และคำทัดทานของย่า

“ปล่อยน้องลงเดี๋ยวนี้นะตาโตก”

“ปล่อยหยกลงเถอะค่ะคุณโตก”

หึหึ

“ถ้าปล่อยโตกจะมีเหลนให้ย่าได้ยังไงล่ะครับ สู้อุ้มไปเย็บผ้าตอนนี้ไม่ดีกว่าเหรอครับ เครื่องผมยังร้อนอยู่ด้วยตอนนี้” ว่าจบก็ก้าวเดินอาดๆ ออกไปจากห้องนั่งเล่น ส่วนแสงหล้าก็ได้แต่ลุกขึ้นร้องตะโกนสั่งหลานชายให้หยุด เมื่อหลานชายไม่หยุดและคนที่ถูกอุ้มพาดเหนือไหล่ของหลานชายตัวดีก็น้ำตาอาบคลอมองมาทางนางอย่างขอความช่วยเหลือ

“ย่าขอโทษหนูหยก” นางบอกเสียงแผ่ว เพราะเมื่อคิดแล้วหากว่าขันโตกจะสนใจหงส์หยกและเกิดรักหงส์หยกมันก็ดี นางก็อยากได้เหลนที่เกิดจากหงส์หยกด้วย แต่ไม่คิดว่าพ่อตัวดีจะห่ามบ้าดีเดือดอุ้มไปต่อหน้าแบบนี้ แต่ที่นางปล่อยให้ขันโตกอุ้มเด็กในปกครองของตัวเองไปแบบนั้นไม่ใช่ไม่รู้ไม่เห็นว่าหงส์หยกนั้นคิดมีใจให้กับพ่อตัวดีของตัวเองมาตลอด และนางก็เชื่อว่าขันโตกต้องรักหงส์หยกแน่นอนถ้าได้รู้จักใกล้ชิดสนิทแนบอิงกัน