กำลังใจอยู่ตรงนี้(3)

หนึ่งในนั้นพยายามโต้แย้ง เพราะไม่เห็นด้วยที่อีกฝ่ายหยิบยกเรื่องอายุขึ้นมาเพื่อใช้เป็นข้ออ้างในการตัดชายหนุ่มให้พ้นจากตำแหน่ง เขามองว่าเรื่องนี้ไม่ยากเกินความสามารถพีรวัศ ฉะนั้นแล้วจึงอยากที่จะให้โอกาสชายหนุ่มได้หาวิธีแก้ไขปัญหาเสียก่อน ได้ไม่ได้อย่างไรค่อยมาพูดคุยกันอีกที

“ผมไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมคุณถึงเข้าข้างเขา เพราะเขามีบุญคุณกับครอบครัวคุณ”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับบุญคุณหรอกนะ แต่ผมเป็นผู้ใหญ่ที่ใจกว้าง ไม่ได้ตัดสินความสามารถใครเพียงเพราะเขาอายุน้อยกว่า”

ทั้งสองโต้เถียงกันอย่างดุเดือด พีรวัศเห็นว่าบรรยากาศเริ่มไม่ค่อยดี จึงได้เอ่ยแทรกขึ้น

“ต้องขอโทษทุกท่านด้วยหากผมทำให้ผิดหวัง แต่ผมขอยืนยันว่าจะยืนหยัดแก้ไขปัญหานี้ให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี”

ชายหนุ่มให้คำสัญญา แม้ว่าเขาจะเครียดแค่ไหนแต่เพราะยังมีคนเชื่อมั่นในตัวเขา สิ่งนี้เป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขาอยากจะต่อสู้กับปัญหา

“ก็หวังว่าจะไม่ได้มีดีแค่คำพูด”

ชายวัยกลางคนเหน็บแนม ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องประชุมโดยไม่ร่ำลาใคร

พีรวัศชินชาเสียแล้วกับพฤติกรรมของผู้ถือหุ้นคนนี้ เพราะต้องการที่จะยึดอำนาจ จึงพยายามที่จะสกัดเขาทุกทาง ดีไม่ดีปัญหาที่เกิดขึ้นอาจเป็นแผนการของวันชัยก็เป็นได้ แต่ชายหนุ่มไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย หากเป็นฝีมือของอีกฝ่ายจริงอย่างไรเสียสักวันก็ต้องมีหลักฐานเอาผิดจนได้

เวลานี้เขาจะต้องแก้ไขปัญหาตรงหน้าเสียก่อน

หลังเสร็จสิ้นการประชุมน้ำหนึ่งขอตัวไปกินอาหารเที่ยง แต่วันนี้ท่านประธานหนุ่มกับขอติดตามไปด้วย เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อยที่ได้พูดในที่ประชุม จึงอยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง

เลขาพาเจ้านายมาที่ร้านโปรดของเธอ เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเก่าแก่ที่เปิดมานานกว่า 100 ปี ที่นี่มีบะหมี่เส้นแบนเป็นบะหมี่ที่อร่อยที่สุดเท่าที่เธอเคยกินมา

“ลองปรุงแบบนี้ดูสิคะ”

หญิงสาวรู้ว่าชายหนุ่มนั้นเป็นคนติดหวาน เธอจึงแนะนำให้เขาสั่งบะหมี่แห้งและโรยด้วยน้ำตาล คลุกเคล้าไปมาให้เข้ากันก่อนที่ชายหนุ่มจะคีบเข้าปากอย่างช้าๆ

“เป็นยังไงคะ”

“ผมไม่รู้เลยว่ามีร้านบะหมี่อร่อยอยู่แถวนี้ด้วย”

ปกติแล้วหญิงสาวมีหน้าที่เตรียมอาหารกลางวันให้กับเขา แต่เธอมักจะซื้ออาหารซ้ำๆเดิมๆ เพราะรู้ดีว่าเขานั้นไม่ค่อยเปิดใจลองสิ่งใหม่ๆสักเท่าไหร่นัก

พีรวัศมักจะกินอาหารร้านเดิมๆ ดื่มกาแฟร้านเดิม แม้จะเป็นแบรนด์เดียวกันแต่ก็ต้องเป็นสาขาที่ดื่มประจำเท่านั้น

ชายหนุ่มรู้ดีว่าเขาเป็นคนเรื่องมากและบางครั้งความเรื่องมากของเขาก็สร้างปัญหาให้กับหญิงสาวไม่น้อย แต่น้ำหนึ่งก็ไม่เคยแสดงท่าทีไม่พอใจ เธอเต็มใจที่จะบริการเขาอย่างเต็มที่

เจ้านายจึงมักจะมีของขวัญเล็กๆน้อยๆให้ หญิงสาวทุกๆเดือน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับหรือแม้แต่กระเป๋าราคาแพง แต่น้ำหนึ่งนั้นไม่ค่อยรับไว้เท่าไหร่นัก โดยเฉพาะของแพงๆเธอแทบจะปฏิเสธหัวชนฝา

“ถ้าคุณพีชอบไว้ฉันจะมาซื้อให้บ่อยๆนะคะ”

รอยยิ้มของเธอทำให้ดวงตาชายหนุ่มพล่ามัวไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะสะบัดศีรษะแรงๆหลายครั้งเพื่อเรียกสติกลับคืนมา

“ขอบคุณนะที่คุณคอยดูแลผม”

“ก็เป็นหน้าที่ฉันนี่ค่ะ ไว้คุณแต่งงานเมื่อไหร่ฉันจะส่งมอบหน้าที่นี้ให้ภรรยาคุณค่ะ”

หญิงสาวเอ่ยติดตลก โดยไม่ทันคิดเลยว่าในวันข้างหน้าเรื่องราวระหว่างเธอกับเขาจะเป็นเช่นไรต่อไป

“ถ้างั้นคุณคงต้องดูแลผมไปอีกสิบปีเลยล่ะ”

เขาเพิ่งจะอายุ 30 แต่ไม่มีความคิดที่อยากจะแต่งงานเลยด้วยซ้ำ ดีไม่ดีเขาคงจะครองตัวเป็นโสดอย่างนี้เรื่อยไป ชายหนุ่มรักอิสระ ยังไม่อยากถูกผูกมัดด้วยคำว่าครอบครัว