วิวาห์เพื่อเธอ(2)

“คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป็นได้ ถ้ากวินเขาสามารถเลือกที่จะไปเกิดกับครอบครัวสักครอบครัวหนึ่งเขาก็คงไม่เลือกไปเกิดกับครอบครัวที่จะทำให้เขากลายเป็นเด็กกำพร้าแต่สุดท้ายเขาก็เลือกไม่ได้แต่สิ่งที่กวินเป็นตอนนี้ทำให้ทั้งพ่อและแม่เห็นแล้วว่าเขารักลูกสาวของแม่จริงๆ”

ละออไม่เคยคิดรังเกียจลูกเขยคนนี้เลยเพราะตลอดเวลาหลายเดือนที่อยู่ด้วยกันมา กวินได้พิสูจน์ให้พ่อตาแม่ยายได้เห็นแล้วว่า เขารักและจริงใจกับ นับดาวเสมอ ชายหนุ่มไม่ได้ดูแลเพียงแค่คนรักของเขาแต่ยังดูแลมาถึงพ่อและแม่ด้วย

“ขอบคุณนะคะแม่”

สองแม่ลูกกอดกันไม่มีใครบนโลกใบนี้ที่นับดาวจะสนใจความรู้สึกเท่ากับพ่อและแม่แล้ว หลายครั้งที่เธออดรู้สึกเสียใจไม่ได้เพราะกลัวพ่อและแม่จะรู้สึก ไม่ดีที่เธอหาสามีไม่ได้มีหน้ามีตาอะไรในสังคมแต่เมื่อได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกสบายใจและดีใจที่ได้เกิดมาในครอบครัวที่เข้าใจเธอ

กวินทำงานด้วยความขยันขันแข็ง เขาไม่ใช่แค่เพียงออกไปทำงานที่บริษัทตั้งแต่เช้ามืดแต่เมื่อถึงช่วงเย็นกลับมาก็ยังช่วยพ่อตาแม่ยายทำหน้าที่รดน้ำ แปลงผักที่อยู่หลังบ้าน เช้ามืดบางวันเขาก็รีบตื่นแต่เช้าเพื่อลงมาช่วยพ่อตาแม่ยายตัดชะอมเพื่อส่งขายให้ทันกับรถผักที่มารอรับที่หน้าบ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปแบบนี้จนระยะเวลาผ่านไปเกือบ 5 เดือน กวินจึงมาบอกกับทุกคนว่าเขาจะขอกลับไปที่บ้านเกิดของเขาซึ่งเคยเป็นบ้านพ่อและแม่

“กวินแน่ใจใช่ไหมว่าจะไม่ให้ดาวไปด้วย”

หญิงสาวถึงแม้จะอยากตามสามีไปแค่ไหนแต่เธอก็เคารพในการตัดสินใจของอีกฝ่ายเพราะกวินให้เหตุผลว่าเขาต้องการไปใช้เวลาอยู่ที่นั่นไปหาเพื่อนเก่าไปหาญาติพี่น้องที่ยังพอมีหลงเหลืออยู่บ้างจึงไม่อยากพาหญิงสาวไปให้ลำบาก

“เราไปแค่ 2-3 วันเดี๋ยวก็กลับดูแลตัวเองดีๆนะ”

นับดาวไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแค่เพียงเธอสบตาสามี เธอกลับรู้สึกว่าการไปครั้งนี้ของเขามันมีอะไรมากกว่าการกลับไปเยี่ยมเยียนบ้านเกิดแต่เธอก็เลือกที่จะเชื่อใจและไม่ซักถามอะไรมากมาย อวยพรให้เขาเดินทางปลอดภัยได้เจอกับเพื่อนและญาติพี่น้องที่เขาคิดถึง