ย่า

ตอนที่ 3

ย่า

ภาคินก้าวขึ้นรถอัลพาร์ดคันหรูโดยมีพิเชษฐ์นั่งอยู่เคียงข้าง ชายหนุ่มนั่งกลัดเกร็งตลอดทาง เขาแทบไม่กล้าขยับร่างกายนอกจากหันซ้ายขวามองไปรอบรถ ความหรูหราที่ไม่เคยได้สัมผัสทำให้ชายหนุ่มนั้นรู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจของเขากระเด็นกระดอนอยู่ในอก

ระยะทางจากวัดถึงคฤหาสน์ค่อนข้างไกล เพราะเขาอาศัยอยู่แถบชานเมือง ส่วนสถานที่ตั้งคฤหาสน์นั้นอยู่ใกล้ใจกลางเมือง ประตูรั้วขนาดใหญ่ราวกับพระราชวังเปิดออกด้วยระบบอัตโนมัติ ภาคินมองไปรอบๆเพื่อสำรวจ ก่อนที่พิเชษฐ์จะเรียกเขาให้ตามเข้าไปด้านใน

ภาคินตั้งใจจะถอดรองเท้าแต่ชายวัยกลางคนกับยับยั้งเอาไว้

“ใส่เข้ามาเถอะครับ เดี๋ยวยังไงก็ต้องเปลี่ยนเป็นสลิปเปอร์ตรงนั้น”

ตู้รองเท้าขนาดใหญ่ด้านในมีสลิปเปอร์มากกว่าร้อยคู่อัดแน่นอยู่ในนั้น ภาคินเห็นเช่นนั้นก็อดสงสัยไม่ได้ จึงเอ่ยถามชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“ทำไมถึงมีรองเท้าเยอะขนาดนี้ล่ะครับ”

“ไว้สำหรับแขกครับ”

คุณหญิงดาราเป็นคนมีชื่อเสียงในแวดวงไฮโซ ทั้งยังเป็นนักธุรกิจหญิงชื่อดัง ทั้งยังเป็นผู้บุกเบิกจัดตั้งบริษัทนำเข้าชิ้นส่วนรถยนต์รายแรกของประเทศ ทั้งยังรวยติดอันดับหนึ่งในสิบ ยิ่งไปกว่านั้นยังได้รับการโหวตให้เป็นนักธุรกิจที่มีอิทธิพลมากที่สุดนานหลายสิบปี จึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไรที่ฝ่ายนั้นจะมีเพื่อนพ้องน้องพี่แวะเวียนมาหาแทบทุกวัน แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็เป็นเพราะเรื่องผลประโยชน์ทั้งสิ้น

คุณหญิงดารารู้ดีว่าตัวเธอนั้นเปรียบเสมือนน้ำผึ้งที่ดึงดูดเหล่าแมลง ความมีอิทธิพลของเธอทำให้หลายคนอยากจะยืมมือเพื่อกรุยเส้นทางธุรกิจให้ราบรื่นแต่คุณหญิงดาราไม่ใช่คนโง่ เธอยอมจับมือกับคนเหล่านั้นแต่ก็ใช่ว่าจะยอมโดนจูงจมูกได้โดยง่าย

แม้ว่าหลายคนจะมองว่าเธอนั้นเป็นเพียงผู้สูงอายุอยู่ในวัยเกษียณ ศักยภาพในการทำงานก็ลดลง แต่แท้จริงแล้ว เธอก็ยังคงเป็นกุนซืออยู่เบื้องหลังหลานชายที่ควบคุมธุรกิจทั้งหมดอยู่ในยามนี้

พิเชษฐ์เดินนำชายหนุ่มเข้ามายังห้องโถงใหญ่ ซึ่งเป็นส่วนที่จัดตั้งไว้เพื่อรับแขก โซฟาหลุยส์ราคาหลักล้านวางเรียงราย ด้านหน้ามีโทรทัศน์จอยักษ์ติดอยู่ที่ผนังพร้อมชุดโฮมเธียเตอร์ราคาหลายหมื่น

ภาคินถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นโคมไฟระย้าขนาดใหญ่ ความหรูหราที่ได้สัมผัสโดยไม่ทันตั้งตัวทำให้ชายหนุ่มนั้นถึงกับมึนงงไปชั่วขณะ

เขาพยายามตั้งสติและตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไปตลอดชีวิตของเขาต้องอยู่กับความยากลำบาก พ่อขับแท็กซี่เพื่อเลี้ยงชีพ ส่วนแม่นั้นหายสาบสูญ ช่วงหนึ่งในชีวิตที่กำลังจะดีขึ้น แม่เลี้ยงก็หอบเงินหนีไปกับผู้ชายอื่น นับตั้งแต่วันนั้นพ่อของเขาก็เครียดจนล้มป่วย

ภาคินยังจำได้ไม่ลืมราวกับว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นเพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน ความลำบากที่เขาต้องเผชิญทำให้ชายหนุ่มเริ่มตั้งคำถาม ว่าหลายปีที่ผ่านมาผู้เป็นย่าไม่เคยรับรู้เลยหรืออย่างไร ถึงได้ปล่อยให้เขากับพ่อต้องทุกข์ทรมานจากความยากลำบาก บางวันต้องแบ่งไข่ต้มกันคนละครึ่ง บางวันต้องอดมื้อกินมื้อด้วยซ้ำ

ชายหนุ่มเก็บความสงสัยไว้ในใจ เขารอคอยผู้เป็นย่าที่กำลังเดินลงมาจากชั้นบน

หญิงวัย 80 ปีแต่ยังดูแข็งแรงเกินกว่าคนอายุเท่ากัน ตั้งแต่หัวจรดเท้ามีมูลค่ารวมกันไม่ต่ำกว่าหลักล้าน สร้อยเพชรเส้นใหญ่เปล่งประกายยามที่สะท้อนแสง ภาคินจ้องมองอีกฝ่ายนิ่ง ก่อนที่พิเชษฐ์จะแนะนำเขาให้ได้รู้จักกับผู้เป็นย่า

“คุณหญิงดารา คุณย่าของคุณภาคินครับ”

ชายหนุ่มยกมือไหว้ ก่อนที่หญิงสูงวัยจะเดินตรงเข้ามาหาเขา มือเหี่ยวย่นแตะลงบนศีรษะหลานชาย ในดวงตาที่ฝ้าฟางปรากฏร่องรอยความเศร้าหมองเมื่อรู้ข่าวว่าลูกชายเพียงคนเดียวได้ถึงแก่กรรมแล้ว

“หลานย่า ในที่สุดก็ได้เจอกันสักที”

น้ำเสียงนั้นสั่นเครือก่อนที่เธอจะสวมกอดชายหนุ่มแนบแน่น ดวงตาบวมช้ำเพราะผ่าน การร้องไห้มาอย่างหนัก เธอไม่มีโอกาสได้ร่ำลาลูกชาย แม้ว่าอีกฝ่ายจะไปสู่ภพภูมิที่ดีแล้วก็ตามแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงรู้สึกผิดเพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอทำให้ ผู้เป็นแม่นั้นถึงขั้นยอมตัดขาดกับลูกชายของตัวเอง