ตอนที่ 3 ไปเป็นแม่บ้านให้พี่นะ

“คุณลุงพีท”

จันทร์เจ้าที่อาบน้ำเสร็จก็วิ่งเข้าไปหาลุงที่นั่งคุยอยู่กับหนึ่งตะวัน ก่อนจะตะเกียกตะกายขึ้นไปนั่งบนตักลุง

“ฮืมม อาบน้ำแล้วจันทร์เจ้าตัวห้อมหอม” จันทร์เจ้าหดคอไปมาเมื่อถูกคนเป็นลุงหอมขวาทีซ้ายที หนึ่งตะวันมองภาพนั้นไม่ละสายตา

“จันทร์เจ้า ไปช่วยแม่ทำกับข้าวนะลูก”

พิมพ์ดาวเรียกลูกสาวให้ไปช่วยในครัว เพราะไม่อยากให้ไปนั่งรบกวนแขก จันทร์เจ้าตะเกียกตะกายลงจากตักลุงอีกครั้งก่อนจะวิ่งไปหาแม่

“คุณลุงไปกินข้าวค่ะ... คุณลุงด้วยนะคะ”

ผ่านไปสักพักจันทร์เจ้าก็วิ่งมาชวนพวกเขาไปกินข้าว หนึ่งตะวันที่ตอนแรกว่าจะอยู่ไม่นานก็ปฏิเสธไม่ได้ เมื่อเจอรอยยิ้มสดใสของสาวน้อยที่กำลังยืนรอคำตอบจากเขา

“ครับ” หนึ่งตะวันตอบตกลงไปด้วยอาการเหม่อลอย

จันทร์เจ้าเดินมาจับมือเขาให้เดินตามเธอไปที่โต๊ะอาหาร

เพียงแค่มือเล็กๆ นุ่มนิ่มของเธอจับลงที่มือใหญ่ของเขา มันให้ความรู้สึกอุ่นซ่านในใจยังไงไม่รู้ หนึ่งตะวันบีบมือนั้นกลับไปเบาๆ

“คุณลุงนั่งตรงนี้นะคะ” จันทร์เจ้าพยายามดึงเก้าอี้ออกมาให้เขา

“ให้ลุงช่วยดีกว่าครับ ลุงเป็นสุภาพบุรุษ จะให้สุภาพสตรีมาดึงเก้าอี้ให้นั่งได้ยังไง” หนึ่งตะวันดึงเก้าอี้ออกจากมือน้อยๆ และพูดยิ้มๆ กับเธอ

“งั้นคุณลุงต้องดึงเก้าอี้ให้จันทร์เจ้าสินะคะ” จันทร์เจ้าส่งยิ้มกว้างให้เขา พร้อมกับยืนตัวตรงเพื่อรอให้สุภาพบุรุษเลื่อนเก้าอี้ให้

“ใช่ครับ เชิญครับ คุณสุภาพสตรี” หนึ่งตะวันดึงเก้าอี้ออกให้  เด็กน้อย ก่อนจะโค้งตัวให้เล็กน้อย จันทร์เจ้าหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น

“ขอบคุณนะคะ คุณสุภาพบุรุษ” เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้ว เธอก็ยกมือไหว้และเอ่ยขอบคุณหนึ่งตะวัน

พิมพ์ดาวมองภาพตรงหน้าน้ำตาคลอ เธอไม่ได้ผิดใช่ไหมที่ปิดบังพวกเขา แต่เธอก็ไม่รู้จะบอกยังไง ในเมื่อคืนนั้นมันเกิดจากความผิดพลาดและความใจง่ายของเธอ ถึงแม้เธอจะแอบรักเขามานาน แต่ก็ไม่คิดจะใช้ลูกเป็นการผูกมัดเขา

ตอนนั้นพี่ตะวันมีแฟนอยู่แล้ว และเธอก็เคยเจอผู้หญิงคนนั้นอยู่หลายครั้ง

วันที่เกิดเรื่องพี่พีทไม่อยู่บ้าน ส่วนเธอก็เพิ่งกลับจากบ้านเพื่อน แต่พอกลับมาถึงหน้าบ้านก็เจอเขานั่งเมาอยู่ เธอจึงช่วยพยุงเขาเข้าบ้าน เขาเมาไม่ได้สติก็เอาแต่เพ้อชื่อแฟนของเขา พร้อมกับกอดรัดเธอไว้แน่น จากที่ตอนแรกขัดขืน แต่พอถูกเล้าโลมมากๆ บวกกับมีใจให้ด้วยอยู่แล้ว เธอจึงยอมตกเป็นของเขาอย่างง่ายดาย แต่ตลอดเวลาที่เขาอยู่บนตัวเธอ เขากลับเอาแต่เพ้อชื่อแฟน จนเธออดเสียใจไม่ได้…

เมื่อเขาหลับไปเธอก็รีบแต่งตัวให้เขาและตัวเอง ก่อนจะทำตัวเหมือนกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น หลังจากวันนั้นเธอก็หลบหน้าเขาตลอด

และจากนั้นไม่นานหนึ่งตะวันก็ไปเรียนต่อเมืองนอก พร้อมๆ กับที่เธอรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง

“นานแล้วที่ไม่ได้ชิมฝีมือดาว ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ”

หนึ่งตะวันเห็นเธอเอาแต่นั่งเงียบเลยชวนเธอคุย

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบเขาแค่นั้นก็นั่งเงียบทานต่อเงียบ

เขามองเธออย่างแปลกใจ พิมพ์ดาวคนเดิมที่ชอบคุยเจื้อยแจ้วของเขาหายไปไหน คงเป็นเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอๆ จึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้

“ฉันกำลังหาแม่บ้านมาช่วยดูแลคอนโด แก...” 

หนึ่งตะวันเห็นเธอเหมือนไม่อยากคุยกับเขา เขาจึงหันไปหาเพื่อนเพื่อจะคุยเรื่องที่เขาตั้งใจจะมาหา

แต่เขายังพูดไม่จบ พีทก็หันมามองเขาตาดุพร้อมกับทำปากยื่นชี้ไปที่จันทร์เจ้าที่กำลังมองมาที่เขา

หนึ่งตะวันปรับสีหน้า และเรียบเรียงคำพูดใหม่ ‘ต้องพูดเพราะๆ’

“เอ่อ..คุณพีทครับ..คุณพอจะรู้จักใครดีๆ ที่จะมาทำงานให้ผมได้ไหมครับ งานไม่มีอะไรมาก แค่ทำความสะอาด ดูแลพวกเสื้อผ้า แล้วทำกับข้าวใส่ตู้เย็นไว้ให้ ทำเสร็จตอนไหนก็กลับได้เลย ไม่จำกัดเวลาว่าจะเข้าจะออกตอนไหน ขอแค่ทำตอนที่ผมไม่อยู่บ้านก็พอ” ช่วงนี้เขาเพิ่งรับงานต่อจากพ่อ เลยทำให้ไม่มีเวลาดูแลเรื่องพวกนี้จึงอยากหาคนมาช่วยเรื่องงานบ้าน

“ก็น่ามีอยู่นะ เงินเดือนเท่าไหร่ครับ” พีทที่นั่งคิดอยู่สักพักถามเขา

“ผมให้หมื่นห้าครับ” หนึ่งตะวันตอบกลับไปและหันไปยิ้มให้  จันทร์เจ้าที่มองเขาคุยกับเพื่อนอยู่

“น่าสน นี่ไงครับคุณหนึ่งตะวัน น้องสาวผมนี่แหละเหมาะสุด เก่งทั้งงานบ้านงานเรือน” พีทซี้ไปที่น้องสาวที่นั่งกินข้าวอยู่เงียบๆ

“พี่พีท...คือดาว..” พิมพ์ดาวเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวมามองหน้าพี่ชาย เธอรู้สึกอึกอัก เหมือนจะพูดแต่ไม่กล้าพูด