1 แรกพบ

ริมฝีปากบางนุ่มอุ่นร้อนคลอเคลียไล้สัมผัสทั่วแผงอกกว้างที่แน่นไปด้วยมัดกล้าม ขณะที่เจ้าของร่างใหญ่กำยำนอนเอามือไพล่ไว้หลังศีรษะอย่างสบายใจ ปล่อยให้หญิงสาวตรงหน้าทำหน้าที่บำเรอเขาฝ่ายเดียว

“อืม!”

เสียงครางหวานของสาวสวยที่พยายามยั่วยวนชายตรงหน้าทุกวิถีทาง เพื่อให้คนที่สุขุมเย็นชาปรารถนาในตัวเธอและดูเหมือนจะเป็นผล ร่างบางถูกเขาจับพลิกให้อยู่เบื้องล่างด้วยความรวดเร็วพร้อมกับจับหมุนให้นอนคว่ำหน้าลง จากนั้นจัดการยกสะโพกคนตัวเล็กขึ้นเล็กน้อยก่อนดันแท่นร้อนสอดเข้าในกายสาว

กดกระแทกเป็นจังหวะครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ฝ่ามือบีบคลึงเคล้นขยำทรวงอกอวบอิ่มไปด้วย มืออีกข้างจับกดบั้นท้ายล็อกตำแหน่งไว้แน่นทำคนตัวเล็กสยิววาบหวามไปตามแรงอารมณ์ของคนด้านหลัง ความใหญ่โตทำเธอเสียวซ่านทุกครั้งที่เขาขยับแท่นร้อนเข้ามาในกาย

“อะ อ๊ะ อ่า” เสียงร้องครวญครางเมื่อถูก ปลายนิ้วบีบเกลี่ยปลายยอดอกอวบอิ่มที่แข็งเป็นไตขณะที่บั้นท้ายถูกกระแทกหนักหน่วง ทำคนด้านล่างเสียวสะท้านแทบทนไม่ไหว

“อะ อืม!” เสียงคำรามเบาๆ

เมื่อเสร็จกิจเรียบร้อย ฝ่ามือหนากดไหล่มนสาวสวยตรงหน้าที่แอ่นยกสะโพกโค้งรับแท่นร้อนของเขาพร้อมกับปล่อยน้ำลาวาสีขาวขุ่นออกจากกายจนหมด จากนั้นจึงดึงถุงยางทิ้งใส่ถังขยะด้านข้าง แล้วเดินหันหลังให้หญิงสาวที่นอนหมดเรี่ยวแรงบนเตียงโดยไม่สนใจเธออีก

“ครั้งหน้าใช้บริการสาอีกนะคะ”

หญิงสาวที่ติดใจรีบลุกขึ้นโผเข้ากอดร่างสูงใหญ่จากทางด้านหลังใช้อกอวบอิ่มถูไถข้างแขนเขา หวังให้ชายหนุ่มเรียกใช้บริการเธออีกครั้ง

“ไม่ละครับ ผมไม่ชอบใช้ของซ้ำ ๆ”

“สาบริการไม่ถึงใจหรือคะ คุณจะต่ออีกรอบก็ได้นะถือว่าเป็นบริการเสริม”

“ไม่เป็นไร งานคุณเสร็จแล้วออกไปได้” เสียงเข้มบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างไม่ไยดี

“สาเสียใจนะคะเนี่ย”

หญิงสาวบอกอย่างตัดพ้อ แขนยังกอดรอบเอวเขาไม่ปล่อย ทั้งยังใช้ปลายนิ้วลูบวนเวียนอยู่ที่หน้าท้องชายหนุ่มเป็นการยั่วยวน แต่ก็ไม่เป็นผล

“นี่เงินของคุณ รับไว้แล้วกลับไปซะ” เขาตัดบทอย่างไร้เยื่อใย

เป็นอีกวันกับการซื้อผู้หญิงเพื่อตัดปัญหาทางอารมณ์ที่เกิดขึ้น คาลวินหนุ่มหล่อเจ้าของธุรกิจนำเข้ารถหรูรุ่นที่สองต่อจากบิดา หนุ่มโสดที่มีความต้องการเรื่อง sex เหมือนคนทั่วไป

เขาซื้อบริการในบางครั้งเพื่อตัดปัญหาความต้องการทางอารมณ์ และไม่ชอบผูกพันกับผู้หญิงคนไหนผู้หญิงที่เขานอนด้วยไม่เคยซ้ำกันเลยสักคน กฎของเขาคือผู้หญิงพวกนี้ต้องไม่ใช่พนักงานเพื่อน และคนรู้จัก

“ส่งเธอเรียบร้อยแล้วครับท่านเราจะไปกันเลยมั้ย” เพทายผู้ช่วยหนุ่มเดินกลับเข้ามารายงาน

“ไปกันเลย”

วันนี้คาลวินมีนัดเซ็นสัญญากับลูกค้าเรื่องนำเข้ารถตู้หรูที่ใช้สำหรับผู้บริหารของบริษัทยักษ์ใหญ่ ซึ่งเป็นรถราคาสูงหลายสิบล้านบาทเขาจึงต้องไปคุยกับลูกค้าด้วยตัวเอง

“เกิดอะไรขึ้น” คาลวินถามเมื่อรู้สึกว่ารถไม่ขยับไปจากตรงนี้นานแล้ว

“ด้านหน้าน่าจะเกิดอุบัติเหตุครับ ท่าทางจะติดอีกนานเลย”

“มีเส้นทางอื่นอีกมั้ย”

“ทางนี้เป็นทางเดียวครับท่าน”

“อีกแค่ครึ่งชั่วโมงเองขืนยังไม่ขยับแบบนี้เราไปไม่ทันแน่ เดี๋ยวฉันไปเรียกวินมอเตอร์ไซค์แถวนี้นำไปก่อน แกก็ขับรถตามไปทีหลังก็แล้วกัน” พูดจบร่างสูงก็เปิดประตูลงจากรถตู้ประจำตำแหน่งทันที

คาลวินพยายามโบกเรียกรถมอเตอร์ไซค์ที่ขับผ่านไปมาอยู่นาน แต่ไม่มีคันไหนจอดให้เขาเลย เพราะในช่วงเวลาเร่งด่วนต่างคนต่างเร่งรีบไปทำงานให้ทัน ชายหนุ่มจึงตัดสินใจลงไปยืนขวางทางรถมอเตอร์ไซค์คันที่กำลังขับมา ยังไงก็ต้องไปกับคันนี้ให้ได้ เขาคิด

เอี๊ยด..!!!

“ว้าย” รถมอเตอร์ไซค์สกู๊ปปี้สีขาวฟ้าคันเล็กเบรกหัวทิ่มหลังขับซอกแซกมาเจอคนยืนขวางทางด้านหน้า ลักษณะการแต่งตัวดี ผิวพรรณดี หน้าตาหล่อเหลาระดับพระเอกก็ไม่น่าจะเป็นโจรได้ เธอมองสำรวจคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ

“อะไรของคุณเนี่ย มาขวางหน้ารถฉันทำไม เดี๋ยวก็ได้ตายหรอก” เสียงใสถามอย่างไม่พอใจ

“ขอโทษที่ทำให้ตกใจครับ ผมต้องการความช่วยเหลือ ผมจะไปอาคารพลาซ่าข้างหน้า ผมจะขอติดรถคุณไปด้วย จะคิดเท่าไหร่ก็ได้ผมนัดลูกค้าไว้ หากคุณไม่ช่วยผมคงไปไม่ทันนัดแน่”

“ห้าพัน” เสียงใสบอกอย่างไม่เชื่อใจ ถ้าได้ก็ดีไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเธอคิด

“ไม่ถึงสองกิโลเนี่ยนะ” เขาท้วงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ก็คุณบอกเองว่าเท่าไหร่ก็ได้ ไม่ไปก็ได้นะแล้วแต่คุณเลย อีกอย่างถ้าไม่จ่ายก่อนฉันก็ไม่ให้ขึ้นรถไปด้วยแน่นอน”

“ทำไมกลัวผมจะหลอกคุณรึไง”

“แน่สิ ช่วงนี้มิจฉาชีพยิ่งเยอะอยู่”

“มิจฉาชีพแต่งตัวดีขนาดนี้เหรอ” เขาเถียง

“มิจฉาชีพเขาไม่เลือกการแต่งกายหรอกคุณ หล่อๆแบบคุณก็มีถมไป ไม่ไปก็ถอยค่ะฉันรีบ”

ข้าวหอมบอกอย่างหัวเสียที่เขายืนขวางทาง

“ไปครับไป”

“ไปก็จ่ายเงินมาก่อน”

คนตัวเล็กบอกพร้อมกับแบมือยื่นมารอ รับเงิน อยากจะเห็นหน้ายัยขี้งกนี้เสียจริงเขาคิด

“ผมไม่มีเงินสด”

“ไม่เป็นไรโอนได้ พร้อมเพย์นะ”

“ขี้งก”

คาลวินกลอกตามองอย่างไม่อยากเชื่อ ถ้ามีตัวเลือกอื่นเขาจะไม่มาเสียเวลากับเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นอันขาด

“ฉันยอมรับ แล้วคุณจะเอายังไง รถเริ่มขยับแล้ว”

เมื่อถูกเร่งคนตัวโตรีบหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าแอปธนาคารทันทีเห็นดังนั้นเธอก็ไม่รอช้ารีบบอกเบอร์เขาเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

“065884***”

ดวงตาโตกลมจ้องมองคนหล่อด้วยสีหน้ากังวลแต่ดูแล้วเขาก็ดูเป็นคนไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร หลังเขายื่นสลิปให้เธอจึงหยิบมือถือขึ้นมาดูข้อความที่เข้า

“รีบไม่ใช่รึไงขึ้นมาสิ” ข้าวหอมบอกพร้อมกับยื่นหมวกกันน็อกอีกใบให้