ตอนที่2.2 บนเส้นทางแห่งความฝัน

เขาเหลียวกลับไปมองด้านหลัง เขากับรถบรรทุกคันนั้นทิ้งห่างกันหลายช่วงตัว

“เหมือนจะเคลียร์กันได้แล้วครับ” คนขับรถตอบเสียงสุภาพ

เคลวินกระแทกตัวพิงเบาะ ระหว่างที่รถยนต์ของเขาแล่นผ่านจุดเกิดเหตุ เคลวินอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้ม ผู้หญิงสวมชุดเดรสสีแดงผ้าโปร่งยืนพิงข้างรถยนต์ที่ถูกชนท้ายจนยับเยินนั้น เขารู้จักดี

‘อามาเลีย ฟอนเทน’

อดีตคู่รักที่เลิกรากันไป เป็นความรักที่จบไม่สวยด้วย

การเจอผู้หญิงสองคนในสถานที่เดียวกัน แต่ความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงนั้น เคลวินไม่คิดว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ

เคลวินเหยียดยิ้มให้อามาเลีย ผู้หญิงที่บูชาเงิน จนโยนความรักของเขาทิ้ง

เวลานี้เคลวินไม่ใช่เด็กหนุ่มเหมือนเมื่อแปดปีก่อน ตอนนี้เขาประสบความสำเร็จ มีเงินเต็มกระเป๋า และที่สำคัญเขาไม่ได้แก่เหมือนสามีคราวพ่อที่อามาเลียแต่งงานด้วย

“นั่นคุณอามาเลียนี่ครับ”

“ใช่ นั่นอามาเลีย”

อามาเลียไม่ได้ไปไหนไกลตาเคลวินเลย ผู้ชายที่อามาเลียแต่งงานด้วยก็คือลุงของเขานั่นเอง

‘นิคก์ ฟานเดอเวล’

พี่ชายของบิดาที่มีอายุหกสิบปีตอนที่แต่งงานกับอามาเลีย

ข้าวขวัญสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอกลั้นใจแทบหมดลม หากรถยนต์คันนั้นไม่เคลื่อนที่ออกไปก่อน เธอคงเป็นลมเพราะขาดอากาศหายใจ

“ถ้าโชคดี คงได้เจอกันอีกนะคะ”

เธออมยิ้มกับความคิดพิลึกของตัวเอง มีความเป็นไปได้น้อยมาก ที่เธอจะเจอกับผู้ชายรูปหล่อคนนั้น เธอมาที่นี่เพื่อทำงาน เธอควรจดจ่ออยู่กับงานไม่ควรหวั่นไหวกับเสน่ห์ของผู้ชายที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก แม้เขาจะมีพลังดึงดูดมหาศาลมากแค่ไหน

การเริ่มต้นของเธอไม่ควรสะดุด ความหวังของเธอไม่ควรว่อกแว่ก

ตอนที่ 3.รอยร้าวกับความบาดหมาง

อามาเลียเดินหน้าตึงเข้ามาในคฤหาสน์ฟานเดอเวล เธอโยนกุญแจรถยนต์ BMW Z4 ไว้บนเก้าอี้เตี้ยๆ ข้างผนัง พลางมองไปรอบๆ ตัว แล้วก็เดินตรงไปหานิคก์ที่นั่งพักผ่อนอยู่ริมสระน้ำ

“ทำไมคุณยังใจเย็นอยู่ได้คะ คนของคุณไม่ได้รายงานให้รู้เหรอไงคะ ฉันเกิดอุบัติเหตุน่ะ!!”

นิคก์ปรือเปลือกตา แล้วก็หลุบเปลือกตาต่อ “ก็ไม่มีอะไรบุบสลายนี่”

“ต้องรอให้ฉันตายก่อนหรือไงคะ คุณถึงจะใส่ใจฉัน” อามาเลียโวยลั่น

นิคก์กดพนักหลังเก้าอี้ ทรงตัวขึ้นนั่ง “ผมแทบเดินไม่ไหว คุณจะให้ผมลากสังขารออกไปทำอะไรล่ะ”

อามาเลียเบ้ปาก กลอกตามองบน อารามโมโห เธอเลยลืมไป สามีของเธอปีนี้อายุหกสิบแปดปี เขายังมีลมหายใจอยู่ก็ดีเท่าไหร่แล้ว

“เลิกพูดเรื่องนั้นก็ได้ค่ะ ว่าแต่ เมื่อไหร่คุณถึงจะจดทะเบียนสมรสกับฉันสักทีคะ” อามาเลียทวงถาม ความพยายามหลายปีของเธอไม่เกิดผลอะไรเลย นิคก์เป็นแค่สามีตามพฤตินัย หากนับทางกฎหมาย นิคก์ยังมีทะเบียนสมรสกับภรรยาคนเก่าอยู่ เธอรู้ตัวว่าพลาดก็ตอนที่ตกลงแต่งงานกับเขาไปแล้ว

“รู้คำตอบอยู่แล้วจะถามทำไม” นิคก์ตอบเสียงกระแทก

ฟรานซีสก้ายืนกราน หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอมหย่า หากสามีอยากมีเมียเด็กรุ่นเดียวกับลูกนางก็ไม่ขัดขวาง ขอเพียงอย่างเดียวนางจะไม่ยอมหย่าเท่านั้น

“นังแก่นั่น ไม่รู้จะรั้งคุณไว้ทำไม” อามาเลียบ่นอุบ

นิคก์เหลือบมอง บางครั้งเขาก็อดรู้สึกขัดใจไม่ได้ อามาเลียไม่ใช่ผู้หญิงชั้นล่าง เธอแค่หย่อนการอบรม บางครั้งความกระด้างของเธอก็เผยออกมา มันขัดกับหน้าตาของอามาเลียที่นิคก์หลงใหลลิบลับ

“อย่าหยาบคายนักเลยอามาเลีย เดี๋ยวคนรับใช้จะนินทาเอา ผมขี้เกียจฟังคำพูดซุบซิบเวลาที่คุณเผลอนั่นแล้วนะ”

“ฉันเป็นแบบนี้มานานแล้วค่ะ” อามาเลียเชิดปลายคางขึ้นสูง เธอรู้สึกยิบๆ ที่ผิวหน้า แต่ไม่มีทางให้สามีคราวพ่อรู้ เธอเจ็บปวดอับอายกับคำด่าของเขามากแค่ไหน

“ไอ้เคลวินมันเลยโชคดีไป เพราะคนที่โง่นั่น กลายเป็นผมแทน” นิคก์พูดประชด

เขาดีใจแทบบ้าตอนที่อามาเลียยอมแต่งงานด้วย

ทุกคนรอบตัวพากันเย้ยหยัน ผู้หญิงอย่างอามาเลียมีดีแค่หน้าตา ผู้หญิงลักษณะนี้รักเงินในกระเป๋าเขา ไม่มีความรักต่อกันเลย นิคก์ไม่เชื่อ เขาฉลองชัยชนะของเขาด้วยการประกาศบนสื่อทุกแขนง และนั่นเป็นความเสียใจอย่างเดียวที่เขาอยากแก้ไข