คุณอาข้างบ้าน

“ คุณธีธัชมาถึงแล้วค่ะคุณยี่หวา ! ”

เสียงตื่นเต้นของน้าพิม แม่บ้านวัยสี่สิบวิ่งเข้ามาบอกยี่หวา สาวน้อยหน้าหวานวัยย่างสิบเก้าผู้มีศักดิ์เป็นคุณหนูที่เธอดูแลมาตั้งแต่เด็ก ด้วยรู้ดีว่าคุณหนูนั้นรักและเทิดทูนคุณธีธัชหรือคุณอาธีมากแค่ไหน แต่อาการที่เธอแสดงออกกลับน่าแปลกใจนัก

“ มาก็ช่างเขาสิคะน้าพิม ”

“ หืม ทำไมคุณยี่หวาพูดแบบนั้นล่ะคะ ไม่คิดถึงคุณอาธีหรือไงเอ่ย ” น้าพิมเย้ายิ้ม ๆ เพราะรู้ดีเหลือเกินว่าทั้งคู่มีความผูกพันกันราวกับญาติสนิท สาวน้อยทำปากยื่น

“ ไม่คิดถึงใครทั้งนั้นล่ะค่ะ ยี่หวาต้องรีบทำการบ้าน น้าพิมออกไปแล้วรบกวนปิดประตูให้ด้วยนะคะ ”

สาวใช้มุ่นคิ้วอย่างแปลกใจที่เจ้านายสาวสวยแสดงอาการเช่นนั้น มันตรงกันข้ามกับที่เธอเคยรู้เห็นมาตลอด

แม่ของพิมทำงานรับใช้ครอบครัว ทวิลาภาสกุล ตั้งแต่ครั้งสมัยรุ่นปู่ย่า พิมเองก็เกิดในตระกูลนี้ พ่อแม่ของเธอเสียไปแล้ว ทั้งคู่ หล่อนเป็นสาวเทื้อไร้คู่ซึ่งสิ่งนั้นก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ เพราะการได้รับใช้บ้านหลังนี้ทำให้มีความสุขเพราะเจ้านายไม่เคยถือยศศักดิ์ มีเมตตากับเธออยู่เสมอ

เจ้านายของเธอคือ นายแพทย์โยธาหรือคุณหมอโย เป็นหัวหน้าครอบครัว และท่านมีบุตรสาวเพียงคนเดียวคือคุณยี่หวาที่ขณะนี้อยู่ในวัยสิบเก้าปี เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ส่วนภรรยาของท่านนั้นเสียไปตั้งแต่คุณหนูอายุเพียงห้าขวบกว่าเท่านั้นด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง

ความรักของคุณหมอที่มีต่อภรรยานั้นมันมากเกินที่ท่านจะมีใครได้ จึงครองตัวเป็นโสดเพื่อดูแลลูกสาวคนเดียวจนกระทั่งปัจจุบันนี้ที่ท่านอายุห้าสิบปีแล้ว

ส่วนคุณธีธัช หรือคุณอาธีของคุณหนูยี่หวานั้น เป็นชายหนุ่มข้างบ้านที่อยู่กับมารดาของเขา ซึ่งหลังจากคุณหมอโยเสียภรรยาไปท่านก็ทนอยู่ที่บ้านเก่าไม่ได้ เพราะสภาพแวดล้อมเดิมๆ มันทำให้เขาวนเวียนคิดถึงอยู่แต่กับเธอ ทั้งลูกที่กำลังอยู่ในวัยกำลังพูดกำลังจำก็ถามหาแต่คุณแม่ ทำให้เขาตัดสินใจซื้อที่และสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ แถบชานเมืองที่ค่อนข้างจะสงบเงียบมีสวน มีไม้ดอกไม้ประดับมากมายที่เจ้าของที่คนเก่าปลูกเอาไว้ เรียกได้ว่าช่วยเยียวยาหัวใจได้มาก

สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้หมอโยดีขึ้น นั่นก็คือเพื่อนบ้านอย่างธีกับคุณยายผู้ใจดีของเขา ธีเป็นชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มวัยยี่สิบ เป็นนักศึกษาปีสองของคณะวิศวกรรมในตอนนั้นที่กำพร้าพ่อแม่เพราะท่านเสียไปด้วยอุบัติเหตุทั้งคู่

ธีอาศัยอยู่กับผู้เป็นยายที่ชื่อยายคะนึง ซึ่งทำร้านข้าวแกงเล็ก ๆ ขายในตอนเช้า มีขนมหวานสองสามอย่าง มีที่นั่งในสวนให้คนแถบนั้นมานั่งรับประทานอาหารเช้า ความที่อาหารอร่อย ราคาไม่แพง สภาพแวดล้อมร่มรื่น แม่ค้าและหลานชายผู้ยิ้มแย้มมนุษยสัมพันธ์ดี ทำให้คนแถวนั้นชอบมาอุดหนุนร้านยายคะนึงเป็นอย่างมาก เพราะให้ความรู้สึกเหมือนนั่งรับประทานอาหารในบ้านของตัวเอง ทั้งอบอุ่นทั้งอร่อย

หมอโยและยี่หวาก็พลอยเป็นลูกค้าประจำไปด้วย โดยเฉพาะเด็กน้อยอย่างยี่หวาที่เป็นคนโปรดของยายคะนึงและธีธัชไปโดยปริยาย ความเป็นเด็กดีขี้อ้อนทำให้ทั้งยายหลาน ทั้งรักทั้งหลง ทำอาหารโปรดให้กิน สอนหยิบโน่นจับนี่ ยี่หวาเองก็รักคนทั้งคู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ‘ อาธี ’ ของเธอที่คอยตามใจ วาดรูปสวย ๆ ให้และเป็นเพื่อนเล่นให้เธออย่างใจเย็น เธอสนุกทุกครั้งที่ได้อยู่กับอาธีเสมอ

ธีธัชเองแม้จะอยู่ในวัยหนุ่ม หน้าตาคมเข้มหล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่งแต่เขาก็ยังไม่มีคนรัก ด้วยความใส่ใจในครอบครัวและการเรียน ก่อนไปเรียนเขาจะต้องช่วยยายเตรียมของขาย เลิกเรียนแล้วก็รีบกลับมาขลุกอยู่กับยายและหลานสาวผู้น่ารักอย่างหนูยี่หวา ทำให้เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น สำหรับเขาเพียงเท่านี้ก็มีความสุขจนล้นปริ่มแล้ว

หมอโยเองก็พลอยมีความสุขไปด้วยเมื่อได้เห็นลูกสาวกลับมาร่าเริงอีกครั้ง หลังเลิกงานเขาเองก็ต้องฝากท้องให้กับยายคะนึงที่ทำอาหารเผื่อ เรียกเขามารับประทานอาหารด้วยกันที่บ้าน วันหยุดก็หาเวลาไปเที่ยวด้วยกัน นับได้ว่าธีธัชและยายคะนึงทำให้เขาเหมือนได้เกิดใหม่ ได้มีชีวิตที่สดใสอีกครั้งเขารักยายคะนึงอย่างญาติผู้ใหญ่ และรักธีธัชเช่นน้องชายคนหนึ่งเลยทีเดียว