อาจารย์ขอรับ ศิษย์ล่วงเกินแล้ว

ในตอนที่เจียงอันเหอหอบกล่องพัสดุกลับมาถึงที่บ้านก็เป็นยามสายัณห์แล้ว พระอาทิตย์สีแสดสาดแสงที่ไม่ค่อยจะแสบตานักลอดผ่านเข้ามาทางช่องหน้าต่าง เขาเก็บเสื้อผ้าที่แขวนไว้บนราวตากผ้าด้านนอกหน้าต่างเข้ามา หลังจากจัดการเรื่องอาหารค่ำและอาบน้ำเสร็จสรรพ จึงหอบกล่องพัสดุเดินกลับเข้าไปในห้องนอน

เขานั่งอยู่ที่ขอบเตียง ชูกรรไกรขึ้นมาอย่างแน่วแน่ ตัดเทปที่ติดอยู่บนกล่องออก แล้วค่อยๆ แกะกล่องที่อยู่ด้านใน

ท่าทีจริงจังที่เขามีต่อกล่อง ทำให้คนรู้สึกราวกับว่าในกล่องใบนั้นบรรจุทองคำพันชั่งอันหามูลค่าไม่ได้ก็มิปาน เขาค่อยๆ บรรจงหยิบ “สมบัติ” ในกล่องออกมา  มันคือวีอาร์เฮดเซ็ตที่มีทรงโค้งสวยงามไม่มีที่ติ ดูเรียบหรูและสะอาดตา 

จริงสิ แถมยังเป็นสีชมพูประกายอีกต่างหา

ในขณะที่จ้องมองวีอาร์เฮดเซ็ตสีชมพูประกายด้วยน้ำตาคลอเบ้า เจียงอันเหอก็คิดถึงตอนซื้อที่ทางร้านพูดออกมาคำหนึ่งว่า “สีจะถูกปล่อยตามระบบสุ่ม” เขาแอบรู้สึกกระดากอาย   

แต่ว่าต่อให้ต้องเขินอายแค่ไหนก็แค่ใส่เล่นอยู่ในบ้านตัวเอง เจียงอันเหอบรรจงเช็ดถูวีอาร์เฮดเซ็ตที่ตัวเองเก็บเงินจากเงินเดือนสามเดือนซื้อมา พลางบ่นพึมพำ “พิงค์กี้จ๋า ต่อไปฉันจะดูแลเธออย่างดีเลยนะ!"

ที่จริงเจียงอันเหอไม่ค่อยชอบเกมออนไลน์โฮโลแกรมสักเท่าไหร่ เขารู้สึกว่าเกมออนไลน์โฮโลแกรมเล่นได้ไม่สะใจเท่าเกมคีย์บอร์ดออนไลน์ แต่เขาก็ชอบอ่านนิยายแนวแฟนตาซีมากเป็นพิเศษ ดังนั้นพอได้ยินคำโฆษณาของวีอาร์เฮดเซ็ตรุ่นนี้จากบริษัทเกมออนไลน์โฮโลแกรมว่า “ได้ฟีลบำเพ็ญเซียนเต็มร้อย!” เขาจึงรีบตะบี้ตะบันเก็บเงินเพื่อซื้อชิปและวีอาร์เฮดเซ็ตชุดนี้มา

ตามคำแนะนำของผู้ผลิต ในขณะที่ผู้เล่นกำลังบำเพ็ญเซียนขณะเล่นเกม ก็จะสัมผัสถึงพลังลมปราณที่แล่นไปทั่วร่างได้จริงๆ จะสัมผัสให้ถึงระดับความสมจริงสูงสุด แน่นอนว่าต้องเป็นในห้องเกมอยู่แล้ว  แต่ตามรายรับของเจียงอันเหอ คิดว่าน่าจะต้องทำงานเก็บเงินอยู่หลายปีถึงจะซื้อห้องเกมได้ เขาก็เลยลดสเปคลงมานิดหน่อย มาซื้อวีอาร์เฮดเซ็ตแทน

พอเสียบชิปเข้าไปในวีอาร์เฮดเซ็ต เจียงอันเหอจึงสวมวีอาร์เฮดเซ็ตขึ้นเตียง การออกแบบของวีอาร์เฮดเซ็ตตัวนี้ทำให้คนรู้สึกราวกับว่าหนุนอยู่บนหมอนก็ไม่ปาน

เขาตั้งเวลาเตือนให้ออกจากเกมหลังจากนี้สามชั่วโมง เพราะพรุ่งนี้ยังต้องตื่นไปทำงาน วีอาร์เฮดเซ็ตไม่เหมือนห้องเกมที่จะฉีดสารอาหารเข้าเส้นแล้วเล่นตลอดคืนโดยไม่พักผ่อนก็ไม่รู้สึกอ่อนเพลียได้ บนหนังสือคู่มือเขียนว่าเวลาหนึ่งชั่วโมงจะเท่ากับโลกของเกมหนึ่งวัน เวลาสามชั่วโมงก็น่าจะทำให้เขาได้รู้จักสถานการณ์ของเกมมากเพียงพอ

หลับตาลง เปิดเครื่องวีอาร์เฮดเซ็ต “ ติ๊ด...ขอต้อนรับเข้าสู่เกม [บำเพ็ญเซียนOL]!”  เจียงอันเหอลืมตาขึ้นอีกครั้ง ตามเสียงหวานแหววของหญิงสาวที่ดังขึ้น ภาพที่อยู่ตรงหน้าแปรเปลี่ยนเป็นภาพทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ไพศาล  ภูตแฟรี่น้อยตัวหนึ่งกระพือปีกโปร่งแสงบินวนไปมารอบตัวเขา

เมื่อเห็นเขาลืมตาทั้งสองข้างขึ้น ภูตแฟรี่น้อยก็ต้อนรับเขาอีกครั้ง “สวัสดีค่ะ ฉันคือภูตบุปผาหมายเลข 375  ยินดีต้อนรับสู่โลกบำเพ็ญเซียน ที่นี่ทุกอย่างมีความเป็นไปได้หมดค่ะ ตามกฎกติกา คุณจะต้องใช้ชื่อสกุลจริงในการเข้าร่วมเกม คุณต้องการจะปรับอิมเมจตัวเองสักหน่อยไหมคะ”

ในเกมนี้จะต้องใช้ชื่อสกุลจริงตามบัตรประชาชนที่ใช้ซื้อชิปนี้ จุดนี้ตอนที่ซื้อร้านค้าเองก็ย้ำนักย้ำหนาแล้ว ผู้เล่นจำนวนไม่น้อยถอดใจที่จะเล่นเกมออนไลน์โฮโลแกรมนี้เพียงเพราะเงื่อนไขนี้ แต่ว่า ในโลกใบนี้มีคนชื่อซ้ำกันเยอะมาก เจียงอันเหอไม่สนว่าจะต้องใช้ชื่อสกุลจริงหรือไม่ เมื่อเทียบกันแล้ว  เขาสนใจปรับอิมเมจตัวเองมากกว่า

       “ต้องการปรับอิมเมจ” เขาเพิ่งพูดจบ ก็เห็นภูตแฟรี่น้อยประสานมือไปมา  ปากขมุบขมิบพึมพำ น้ำค้างที่เกาะอยู่บนต้นหญ้าในตอนแรกบินพุ่งมาทั่วทุกสารทิศ เกาะตัวรวมกันกลายเป็นกระจกน้ำ  ข้างกระจกน้ำปรากฏสัดส่วนที่ปรับเปลี่ยนได้ เช่น หน้าตาและส่วนสูง  

เจียงอันเหอวิเคราะห์ดูนิดหน่อย ขอบข่ายอัตราส่วนที่ปรับเปลี่ยนได้มีอยู่ราวๆ 10% ดังนั้นเขาจึงแอบเพิ่มส่วนสูงของตัวเองเป็น 185 เซนติเมตร จากนั้นก็ปรับในส่วนของหน้าตาตัวเองที่ยังรู้สึกไม่ค่อยถูกใจนิดหน่อย เขาสาละวนหน้ากระจกอยู่นาน จนกระทั่งภูตแฟรี่น้อยที่อยู่ข้างๆ หาวออกมา เจียงอันเหอจึงพยักหน้าให้กับหนุ่มหล่อในกระจกที่ดูคล้ายตัวเองอยู่เจ็ดแปดส่วน เขาใช้นิ้วมือเขี่ยภูตแฟรี่น้อยที่กำลังจะหลับ “ฉันปรับเสร็จแล้ว ใช้อิมเมจนี้ก็แล้วกัน!”

 “ห๊าวววววว” ภูตแฟรี่น้อยหาวหวอดๆ “ได้ค่ะ ท่านจะใช้อิมเมจนี้เข้าสู่โลกแห่งการบำเพ็ญเซียนใช่ไหมคะ นอกจากจะเกิดเหตุฉุกเฉิน เราจะไม่ให้ปรับเปลี่ยนอิมเมจใดๆ อีกนะคะ ขอให้ท่านยืนยันอีกครั้งค่ะ” หลังจากที่เจียงอันเหอกดยืนยันสามครั้ง ภูตแฟรี่น้อยจึงโบกมือน้อยๆ เป็นสัญญาณว่าให้เจียงอันเหอเดินเข้าไปในกระจก “ขอให้สนุกกับเกม และเป็นเซียนในเร็ววันนะคะ”

            หลังจากที่เห็นเจียงอันเหอเดินทะลุเข้าไปในกระจกแล้ว ภูตแฟรี่น้อยจึงโบกปัดให้น้ำในกระจกนั้นกระจาย กลอกตาขาวแล้วพูดกับตัวเองว่า “คนต่อไป คนต่อไป คราวหน้าจะไม่รับภารกิจนี้แล้ว น่าเบื่อจะตายชัก” รอจนเงาคนอีกร่างหนึ่งค่อยๆ เดินเข้ามาปรากฏตัว เธอจึงปรับน้ำเสียงตัวเองให้อ่อนหวานอีกครั้ง