ผู้หญิงของไฟ

ร่างบางถูกจูงมือไปยังห้องนอนของเธอ เขาถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าที่พึ่งถูกจัดเข้าที่ไปได้ไม่นาน ก่อนจะหยิบกางเกงยีนขายาวสีขาวออกมา อย่างที่หญิงสาวบอกเธอมีเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุดและที่สำคัญมีแต่ชุดตัวเล็กตัวน้อยใส่แล้วแนบเนื้อทั้งนั้น คนตัวโตจึงเดินจูงมือหญิงสาวไปยังห้องนอนของตัวเองต่อ

“นี่ห้องใครเหรอคะ”

“ห้องพี่เอง”

พอรู้ว่าเป็นห้องนอนเขาญาดารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้เข้ามาในห้องเขาง่ายขนาดนี้

ห้องนอนขนาดใหญ่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีดำเงา ภายในห้องมีเพียงโซฟาสีครีมและเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ ผนังด้านข้างรายล้อมด้วยประตูกระจกใสบานกว้าง สามารถเปิดออกรับอากาศภายนอกได้ หากปิดผ้าม่านสีดำนั่นห้องนี้ก็คือมืดสนิท

“ยิ้มแบบนี้คืออะไรคะ กำลังคิดไม่ซื่อกับพี่อยู่รึเปล่า” -เบื่อคนรู้ทัน-ญาดาคิด

“จะบ้าหรือคะดาก็แค่ยิ้มเฉยๆ แล้วพาดามาที่ห้องทำไมคะ”

สิ้นคำถามเสื้อยืดสีขาวไซต์เอ็มผู้ชายถูกยื่นมาใส่มือ ญาดาเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ

“เปลี่ยนใส่เสื้อพี่ซะ”

“แต่ว่า..”

“ถ้าไม่เปลี่ยนก็อยู่บ้านนี่แหละ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น” เสียงเข้มบอกแต่สีหน้าจริงจัง นี่เธอคิดไปเองมั้ยว่าเขากำลังหวงเธออยู่

“เปลี่ยนก็ได้ค่ะ”

รับคำก็หมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำเขานั่นแหละ ระหว่างเดินสายตาก็มองสำรวจภายในห้องไปด้วย ส่วนด้านในห้องน้ำแยกส่วนอาบน้ำชัดเจน มีอ่างล้างหน้าขนาดกลางและกระจกเงาบานใหญ่

ญาดาถอดชุดที่ใส่ออกก่อนเปลี่ยนมาสวมเสื้อยืดของเขาแทน จัดการสวมทับไว้ในกางเกงยีนขายาว จากนั้นดูความเรียบร้อยของตัวเอง ก่อนจะตั้งใจทิ้งเสื้อซับในผ้าซาตินลายลูกไม้ไว้ เป็นตัวประกันเพื่อจะขอเข้ามาในห้องเขาอีกในอนาคต

“ดาทุ่มสุดตัวเลยนะคะหวังว่าพี่ไฟจะสนใจดาบ้าง” ญาดาบอกกับตัวเองก่อนเดินยิ้มแฉ่งออกไป

“เรียบร้อยแล้วค่ะ แบบนี้โอเคแล้วใช่มั้ยคะ” ที่ถามเพราะรู้สึกว่าเสื้อตัวใหญ่ไปมาก

“โอเคสิคะ แบบนี้น่ารักดีไปกันเถอะ” ให้ตายเถอะ ชอบจังเวลาที่ถูกพี่ไฟชม

“ปกติน้องดาดื่มมั้ยคะ”

“ก็มีดื่มกับเพื่อนๆบ้างค่ะ”

“งั้นก็ดื่มได้ แต่อย่าเยอะโอเคมั้ยคะ”

“โอเคค่ะ”

อีกด้าน

“วู้ๆ…ไอ้ไฟพาสาวสวยมาด้วยว่ะ”

“โอ้โฮ! ร้ายนะมึง คนเก่าพึ่งทิ้งไป มึงก็ควงคนใหม่มาแล้ว”

“หุบปากไปเลย นี่น้องสาว”

“กูจำได้ว่ามึงเป็นลูกคนเดียว”

“น้องสาวที่โตมาด้วยกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น” เวลาที่เขาแนะนำเธอกับใครต่อใครแบบนี้มันเจ็บจี๊ดที่หน้าอกข้างซ้ายจังแฮะ

“เออ! น้องก็น้อง แนะนำให้พวกกูรู้จักหน่อยสิ” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ย

“ชื่อญาดา”

อัคคีแนะนำไปอย่างนั้นน้ำเสียงไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ พร้อมจัดที่นั่งให้หญิงสาวนั่งใกล้ตัวเอง ท่าทางกันท่าที่แสดงออกมาเพื่อนๆเห็นกันทั้งนั้น

“ชื่อยาวจังครับ”

“เรียกดาเฉยๆก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักพี่ๆทุกคนนะคะ”

“โว้ว เสียงน่ารักซะด้วย ยิ่งตอนยิ้มยังกับตุ๊กตาเลย”

“น้องดามีแฟนหรือยังครับ”

“ยังค่ะ”

“พอดีเลยพี่ก็โสด ขอจีบได้มั้ย”

“ไม่ได้ เลิกแซว เลิกพูด พูดมากกูกลับ” คำถามไม่เข้าหูทำคนทนไม่ได้เสียอาการ

“อะไรของมึงวะไอ้ไฟ จะโมโหทำไมก็แค่แซวเล่น”

“แซวเล่นก็ไม่ได้”

“แหนะ มีหวงด้วยว่ะ”

“พอแล้วๆอย่าไปแซวมันมาก เดี๋ยวก็งอนหนีกลับบ้านหรอก”

“น้องดาดื่มวิสกี้เป็นมั้ยคะ” โตหนุ่มหล่อนั่งตรงข้ามถามน้ำเสียงสุภาพ

“พอดื่มได้ค่ะ”

“งั้นนี่เลยครับ” อัคคีรับแก้ววิสกี้ที่เพื่อนยื่นให้หญิงสาวมาดื่มแทนจนหมด

“อะไรของมึงวะไอ้ไฟ นั่นของน้องดา นี่แก้วของมึง”

โตบ่นพร้อมกับยื่นอีกแก้วให้เพื่อน อัคคีรับแก้วของตัวเองขึ้นมายกดื่มจนหมดอีกครั้งในทีเดียว

“ดาดื่มน้ำส้มแล้วกันนะคะ” อัคคีหันมาบอกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆน้ำเสียงอ่อนโยนผิดกับตอนคุยกับเพื่อน

“มึงเป็นอะไรเนี่ยหวงก้างหรือไง ก็น้องเขาบอกดื่มได้”

“ก็กูไม่อยากให้น้องดื่ม”

“เออๆตามใจมันเถอะ ดูหน้ามันซะก่อนหวงขนาดนั้นพวกมึงก็อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงของมัน”