บทนำ

บทนำ

จุมพิตที่เขามอบให้ทำเอาเธอหลงในวังวนที่หาทางออกไม่เจอ ร่างแบบบางอ่อนระทวยในอ้อมกอดอบอุ่นที่ไขว้คว้ามาตลอด วันนี้ได้ครอบครองจึงยินยอมหมดทุกอย่าง ใบหน้าหวานเงยขึ้นเพื่อรับจูบได้ถนัด กระโปรงยาวถูกเลิกขึ้นจนมากองที่เอวก่อนมือจะล้วงเข้ามาในกางเกงชั้นในแล้วบีบเคล้นก้อนกลมกลึงทั้งสองด้วยความเมามัน เขาไม่ยั้งแรงทำทุกอย่างตามความปรารถนา

ลิ้นนุ่มถูกส่งเข้าไปกวาดต้อนความหวานในโพรงปากอุ่น ก่อนจะผละออกแล้วค่อยถอดเสื้อแขนยาวตัวใหญ่ที่หล่อนสวมใส่ออกจากศีรษะ โดยเจ้าตัวก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ยกแขนขึ้นเพื่อให้เขาทำทุกอย่างสะดวก กระโปรงถูกรั้งลงกองยังปลายเท้า เรือนร่างขาวผ่องปรากฏตรงหน้าเหลือเพียงชั้นในสองชิ้นที่ยังคงปกปิดร่างงามเอาไว้

แต่มันไม่เป็นปัญหาสักนิดเมื่อเขาปลดตะขอด้านหลังออก แล้วครอบครองดอกบัวคู่งามด้วยริมฝีปากที่เปียกชื้นของตัวเอง ยอดถันชูชันท้าทายสายตา เขาไม่รอช้าหยอกล้อกับมันด้วยความเชี่ยวชาญ แล้วผลักร่างบางลงบนเตียงกว้างในห้องที่เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ

“พี่ใหญ่...อ่า อื้อ” รัวลิ้นจนเธอครางไม่เป็นศัพท์ สลับกับดูดกลืนพลางใช้ริมฝีปากเม้มแล้วใช้ฟันขบด้วยความหมั้นเขี้ยวเล่นเอาเจ้าตัวร้องเสียงหลง “โอ๊ย เจ็บ!” เกือบตีเขาแล้วหากไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายเคลื่อนใบหน้ามายังทรวงอกอีกข้าง ทำเช่นเดิมจนเปียกชื้นแล้วค่อยวกกลับมาจุมพิตที่ปากอวบอิ่มอีกครั้ง

“แลกลิ้นเป็นหรือเปล่า” รู้ว่าคนตรงหน้าไม่ได้เมา แล้วเธอก็มีสติครบถ้วน ทุกอย่างเกิดจากความต้องการของหล่อนโดยมีเขาเป็นคนสนอง

“ไม่...” คำตอบไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ แต่เวลานี้เขาไม่มีอารมณ์จะสอนลูกเป็ดให้ว่ายน้ำ สิ่งที่ต้องการคือตุ๊กตาระบายอารมณ์เท่านั้น ซึ่งหล่อนก็เป็นทางเลือกที่ดีพอสมควร เมื่อหญิงสาวเสนอโดยไม่ต้องขอ แล้วเขาก็ไม่ได้เสียหายอะไร

เธออยู่ในโอวาท...

“งั้นก็ข้ามไปเลยแล้วกัน” พูดจบก็รีบจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง จนปราการสุดท้ายถูกถอดออกจากร่างกาย เผยให้เห็นความกำยำจนเธอต้องรีบเบือนหน้าไปทางอื่นไม่กล้ามอง เห็นแต่ภาพของเขาที่สวมเสื้อผ้ามาตลอด บัดนี้เราสองคนต่างเปลือยเปล่าก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก

ร่างหนาไม่มีเวลาจะเล้าโลมหล่อน เห็นดวงหน้าแสนหวานขึ้นสีก็พอจะเดาความรู้สึกของคนตรงหน้าออก ตุ๊กตาที่มีชีวิตของเขากำลังเขินอาย

“อายหรือไง” ถามตรงไปตรงมา จนหล่อนหน้าร้อนผ่าว ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่เม้มปากแน่นแล้วมองใบหน้าคมที่แสนหล่อเหลา ก่อนที่เขาจะจับขาเรียวให้แยกออก ก่อนยกขึ้นให้งอเข่าเล็กน้อย ขยับความแข็งขืนเข้าไปจ่อที่ช่องทางสีหวาน

เข้าไปไม่ถึงครึ่งหล่อนก็ร้องผวา “เจ็บ เจ็บค่ะพี่ใหญ่” ถอยกายหนีแต่กลับถูกเขาคว้าเอาคอดเอาไว้ ดวงตาหวานพราวไปด้วยหยาดน้ำตา ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องถอยเมื่อเขาดันกายเข้าไปจนสุดแล้วแช่ค้างเอาไว้เช่นนั้นเพื่อให้คนใต้ร่างเริ่มชิน

“เจ็บไม่นานหรอก เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่ายอม...หรือจะให้ฉันเอาออก” เธอรีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว เลือกเดินมาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยไม่ได้เด็ดขาด คว้าขแนหนาเอาไว้พลางผ่อนลมหายใจเข้าออกเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง

“ไม่ออกนะคะ” เขาแสยะยิ้มเมื่อได้ฟังเช่นนั้น หล่อนยินยอมหมดทุกอย่างแล้วเพียงแค่ขอให้ได้อยู่กับเขา

“ถ้างั้นก็ทน แค่นี้มันไม่เจ็บจนตายหรอก” พูดจบก็เริ่มเคลื่อนกายเข้าออกตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง ร่างแบบบางโยกไปตามจังหวะพลางครางรับเสียงดัง กายสาวสั่นสะท้านยามถูกกระแทก ไม่รู้ว่าควรรับมืออย่างจึงทำได้เพียงกอดเอวเขาเอาไว้

“อ่า อ่า อึก พี่ใหญ่...พี่ใหญ่ขา” ครางเรียกชื่อเขาเสียงลั่นแล้วมองใบหน้าที่โน้มเข้ามาใกล้ ปากหยักฉกวูบไปที่ปทุมถันสีหวาน ค่อยผละออกแล้วใช้มือบีบเคล้นความนุ่มหยุ่นแล้วครางเสียงต่ำบ่งบอกถึงความชอบใจในรสรักครั้งนี้

แต่คงเรียกว่ารักไม่ได้...มันก็แค่ความต้องการของคนทั้งสอง

“แน่นชะมัด อ่า” ไม่รู้ว่าเป็นคำชมหรือเปล่าแต่หญิงสาวก็ยิ้มรับแล้วครางไปพร้อมกัน เสียวซ่านทุกครั้งยามถูกกระแทกย้ำ ก่อนร่างของเธอจะถูกหันให้นอนคว่ำ หญิงสาวจึงไม่อาจมองใบหน้าคมยามมีความสุขร่วมกันตนได้ นอกจากร้องให้เขาทราบว่าเธอรู้สึกเช่นไร

“เข้ามา...เข้ามาอีกได้ไหมคะ” เขาไม่คิดปฏิเสธเพราะคิดจะทำเช่นนั้นอยู่แล้ว แทรกกายเข้าไปในช่องทางเดิมแล้วจับก้นงามงอนเอาไว้ กลมกลึงจนเขาทนไม่ไหวใช้มือตีลงไปสองถึงสามครั้ง ชอบที่เห็นว่ามันเด้งสู้มือ ลูบไล้ตามแผ่นหลังขาวเนียนก่อนก้มลงไปฝากรอยเอาไว้หลายแห่ง

ผิวของเธอขาวอมชมพูยามที่ร่วมรัก พอมีร่องรอยสีที่เขาทำไว้ก็ยิ่งชวนให้มีอารมณ์มากกว่าเดิม ก่อนที่น้ำสีขุ่นจะพุ่งออกมาโดยที่เขารีบถอนกายออกโดยไว คราวนี้ไม่ได้เตรียมพร้อมมาคราวหน้าต้องเตรียมของบางอย่างไว้กับตัวเองตลอดเวลา

ใบหน้าหวานแนบลงที่หมอนนุ่ม หอบหายใจถี่รับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่ถึงฝั่งฝันของตัวเองและคนที่ลุกจากเตียงไปเรียบร้อยเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามปรารถนา ไม่รู้ว่าควรดีใจหรือเสียใจกับการมอบร่างกายให้ชายในดวงใจได้เชยชม

เพราะในเวลาต่อมา...เขาก็ไม่ได้ดูดำดูดีหล่อนสักนิด

“หายโกรธพี่แล้วเหรอ...ครับ พี่จะรีบไป” นั่นคือประโยคสุดท้ายที่เขาพูดกับคนในโทรศัพท์ ก่อนชายหนุ่มจะหายออกไปจากห้องของโรงแรมที่เข้ามาใช้เพียงชั่วคราว เหมือนกับหล่อนซึ่งนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่มีแรงจะลุก

เขาทำตามอย่างที่พูดเอาไว้ว่าเรื่องของเรามันแค่เซ็กส์ ไม่มีความรักเจือปนแม้แต่นิดเดียว แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังเต็มใจมอบกายให้ผู้ชายที่ไม่มีวันมองตนเป็นอย่างอื่น นอกจากลูกสาวของเพื่อนพ่อ