๑.๘ How deep is your love?

“พี่ได้แอ้มหนูดีแน่ๆ และพี่จะไม่ยอมให้ตัวเองพลาดเด็ดขาด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตาม”

การต่อล้อต่อเถียงแบบหน้าผากชนหน้าผาก และปากแทบจะประกบปากเช่นนั้น ทำให้ทั้งคนต่อล้อและคนต่อเถียงไม่รู้สึกว่าเบื่อเลยสักนิด เบื้องนอกฝนซาเม็ดแล้วทว่าความรู้สึกเต็มตื้นวาบหวามที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอยังไม่คลายลง แต่ร่างบางจำต้องตัดใจและขยับออกห่างจากเขา เพราะกลัวว่าหากอยู่ด้วยกันตามลำพังในลักษณะเช่นนั้นนานเกินไป เธออาจไม่สามารถยับยั้งอารมณ์ของตัวเองได้อีก

“กลับบ้านกันเถอะค่ะพี่เต ฝนหยุดตกแล้ว”

“อยากกลับแล้วเหรอ”

“ค่ะ”

“โอเคกลับก็กลับ อยู่นานกว่านี้พี่ก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าจะอดใจไหว”

สิ่งที่เตชินท์พูดไม่ได้ต่างกับสิ่งที่อนุรดีคิดสักนิด เพียงแต่เธอเลือกที่จะไม่พูดมันออกมา ถึงกระนั้นประกายตาวาวหวามเจือสะเทิ้นสะท้านและฟ้องความสุขนั้นก็แทนคำพูดทุกสิ่งได้เป็นอย่างดี

แสงไฟจากโคมประดับหน้าบ้านสว่างไสวแม้ตอนนี้จะยังไม่ค่ำ แต่ท้องฟ้าที่มัวซัวจากการเทกระหน่ำลงมาของเม็ดฝน ก็ทำให้บ้านเกือบทุกหลังในละแวกนั้นต้องเปิดไฟแข่งกับความมืดที่ปกคลุมเร็วกว่ายามปกติ

รถยุโรปสมรรถนะดีสมราคาแล่นมาจอดยังหน้าบ้านหลังที่มีรั้วติดกัน ทว่าขนาดของบ้านกลับต่างกันลิบลับ ด้วยเจ้าของบ้านหลังแรกมีฐานะอยู่ในระดับกลางๆ ในขณะอีกหลังที่อยู่ถัดไป เป็นเจ้าของธุรกิจระดับหลายร้อยล้าน แต่ฐานะที่แตกต่างกันมากมายนั้น กลับไม่ได้เป็นอุปสรรคในการคบหาระหว่างสองครอบครัว ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทสนมกันมานานกว่าสามสิบปีแต่อย่างใด

“เดี๋ยวก่อนสิหนูดี จะลงแล้วเหรอ”

เสียงทุ้มเอ่ยห้ามพร้อมกับยื่นมือมารั้งต้นแขนเล็กเอาไว้ เมื่ออนุรดีหันไปปลดเข็มขัดนิรภัยและกำลังจะผลักประตูรถลงไป

“ค่ะ...พี่เตมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“หนูดียังไม่ได้บอกพี่เลย ว่าหนูดีเชื่อพี่หรือเปล่า”

“เรื่องอะไรคะ”

“ก็เรื่องที่พี่บอกว่ารักหนูดี”

“ไม่เชื่อค่ะ” เสียงหวานตอบเร็วแบบไม่ต้องคิด ทำเอาคนถามถึงกับหน้าบึ้งไปทันที

“ทำไม?”

“ก็หนูดีเคยได้ยินมาว่า อย่าเชื่อผู้ชายที่บอกรักตอนมีเซ็กซ์ เพราะมันไม่ใช่ความจริง ส่วนใหญ่เวลามีเซ็กซ์ผู้ชายมักจะพูดหวานๆ เพื่อให้ผู้หญิงรู้สึกดี”

“แต่เมื่อกี้เราสองคนไม่ได้มีเซ็กซ์กัน”

“ก็เกือบมี”

“แบบนั้นมันยังห่างไกลกับคำว่าเกือบอยู่หลายขุมนะหนูดี”

“แต่มันก็เป็นช่วงที่เราทั้งคู่ต่างก็วาบหวาม หรือพี่เตไม่รู้สึกคะ”

“ถ้าพี่ไม่รู้สึก แล้วอะไรของพี่ที่มันทิ่มหนูดีอยู่ยึกๆ”

“พี่เต...”

“เป็นอันว่าหนูดีไม่เชื่อพี่”

“ค่ะ”

“โอเค...งั้นพี่จะย้ำให้หนูดีมั่นใจอีกครั้ง ว่าพี่รักหนูดีแค่ไหน”

ริมฝีปากบางนุ่มกำลังจะเอ่ยตอบโต้ว่าไม่จำเป็นต้องย้ำ การกระทำของเขาหลังจากนี้ต่างหากที่จะพิสูจน์ว่าเขาพูดจริงหรือไม่ ทว่าเตชินท์ก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูด ทันทีที่ปากบางเผยอ เขาก็โฉบหน้าเข้ามาหาและจรดริมฝีปากแนบชิด บดเบียดเคล้าคลึง ก่อนจะชำแรกลิ้นเข้าในโพรงปากชุ่มชื่น โดยที่อนุรดีไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ปฏิกิริยาตอบสนองทางกายก็ไวเช่นเดียวกับทุกครั้งที่ถูกเรียวปากอุ่นซ่านนั้นแทรกลึกเข้ามา เธอไม่เพียงแต่เปิดปากรับเขา ยังกระหวัดลิ้นพัวพันกับเขานัวเนีย บางจังหวะก็สอดส่ายลิ้นนุ่มไร้กระดูกให้เขารูดรึงรัดเร้าอย่างดูดดื่มอีกด้วย

ลิ้นต่อลิ้นพันกันนานเกือบสองนาที ตามแรงดึงดูดระหว่างชายหญิงที่มีใจปฏิพัทธ์ต่อกัน และอาจจะนานกว่านั้น หากว่าอนุรดีไม่เรียกสติตัวเองกลับคืน แล้วผลักอกเขาออกห่าง เมื่อตระหนักว่าบริเวณที่เขาและเธอจูบกันอยู่นั้นคือหน้าบ้านของเธอเอง แม้จะอยู่ในรถแต่มันก็ไม่ใช่สถานที่ส่วนตัว หากใครมาเห็นเข้าคงได้ลือกันไปสามบ้านแปดบ้าน และคนที่จะเสียหายและอับอายมากที่สุดก็คือตัวเธอรวมทั้งพ่อแม่ของเธอด้วย

“พี่รักหนูดี และครั้งนี้พี่ก็บอกในตอนที่เราไม่ได้เกือบจะหรือกำลังมีเซ็กซ์กัน หนูดีจะเชื่อพี่ได้หรือยัง ถ้าไม่เชื่อพี่จะได้บอกอยู่อย่างนี้ทั้งคืน”

เตชินท์บอกรักอีกครั้งแถมยังขู่ตอนท้ายด้วยเสียงนุ่มนวลชวนวาบหวาม ซ้ำทำท่าว่าจะก้มลงมาจูบเธออีก อนุรดีจึงต้องรีบเบนหน้าออกห่างพร้อมกับเอ่ยห้าม

“พอได้แล้วค่ะพี่เต หนูดีจะเข้าบ้านแล้ว”

“ถ้าจะเข้าบ้าน ก็ต้องตอบพี่ก่อน ว่าหนูดีเชื่อพี่หรือยัง”

“เชื่อก็ได้ค่ะ หนูดีไปได้แล้วใช่ไหมคะ”

“อยากไปก็ไป แต่ขอให้รู้ไว้ว่าหนูดีกำลังเอาเปรียบพี่”

“เอาเปรียบยังไงคะ”

“ก็เอาเปรียบที่ให้พี่พร่ำบอกรักอยู่ฝ่ายเดียว แต่หนูดีกลับไม่ยอมพูดอะไรให้พี่ได้ชื่นใจสักคำ”

อนุรดีอมยิ้มจนแก้มป่อง ทั้งสีหน้าและวาจาที่ประชดประชันนิดๆ นั้นทำให้เธอรู้โดยปริยายว่าพี่เตงอนอีกแล้ว ซึ่งถ้าหากเธอไม่ง้อ เขาคงไม่ยอมปล่อยเธอลงจากรถง่ายๆ แน่ หรือถึงจะปล่อย เธอกับเขาก็คงมีเรื่องค้างคาใจกัน จนคืนนี้เธออาจเป็นฝ่ายนอนไม่หลับ ความคิดนั้นทำให้หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ ก่อนจะบอกลาด้วยเสียงสุดหวานหู

“ไม่ได้บอก ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่รักสักหน่อยนี่คะ หนูดีไปก่อนนะคะ หลับฝันดีค่ะพี่เตของหนูดี”

พูดจบร่างบางก็ผลักประตูลงไปแล้วรีบเดินไวๆ เข้าบ้าน ราวกับกลัวว่าถ้าช้าไปกว่านั้นจะถูกเขาทำมิดีมิร้ายอีก เตชินท์จึงได้แต่มองตามและคลี่ยิ้มกับตัวเอง

หนีอีกแล้วสินะหนูดี หนีได้หนีไป...ยังไงซะเขาก็ไม่มีทางยอมให้เธอหนีเขาและหนีหัวใจตัวเองนานนักหรอก