องครักษ์มีดบิน

ซีซี สาวน้อยวัย 18 ปีหน้าตาหมดจดจิ้มลิ้มสมวัย เธออยู่ในครอบครัวที่มีแม่เลี้ยงและพี่สาว พ่อและแม่ของเธอตายจากไปแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ

แต่ก็ไม่มีการฉลองใดๆเหมือนเช่นทุกปี เธอยังคงทำงานและไปข้างนอกตามคำสั่งของแม่เลี้ยง วันนี้เธอออกไปซื้อของอย่างเคย แม้จะเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว ในขณะที่เธอเดินอยู่บนสะพาน สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อพี่สาวต่างสายเลือดซึ่งไม่เคยชอบเธอเลย เกิดหมั่นไส้ในความสวยน่ารักของเธอ

ผลักร่างเล็กนี้ตกน้ำ ก่อนจะรีบวิ่งหนีกลับบ้านเพราะกลัวคนจะมาเห็น คิดว่าอีกไม่นานน้องสาวก็คงปีนขึ้นมา แต่อันที่จริงซีซีว่ายน้ำไม่เป็น จึงทำให้ร่างน้อยๆนั้นจมหายลงไป พร้อมกับสุริยุปราคาที่กลืนกินดวงจันทร์ ไม่ต่างจากความมืดใต้น้ำซึ่งกลืนกินร่างเล็กเช่นกัน

อีกฝั่ง ในยุคสมัยโบราณ เกิดสุริยคราส ดวงอาทิตย์ถูกกลืนกิน ผู้คนต่างก็หวาดหวั่น มิกล้าออกจากที่พัก แต่ที่วังหลวงกำลังมีพิธีสักการะเทพเจ้า เมื่ออาทิตย์ถูกกลืนกิน ทุกคนก็หลบอยู่ด้านในท้องพระโรง

แต่ทันใดนั้นก็มีแสงเรืองรองส่องสว่างปรากฏบนแท่นบูชา เป็นร่างของสาวน้อย ซีซี เธอหลุดมาในยุคโบราณ เพราะแรงดึงดูดของอาทิตย์ และพระจันทร์ เมื่อแสงสว่างจากเบื้องบนสาดส่องอีกครั้ง เหล่าองค์ชายและขุนนางต่างรีบมามุงที่แท่นบูชา ทุกคนตื่นตระหนกกับภาพของสตรีตรงหน้าที่กำลังหลับใหลอยู่

"สตรีผู้นี้เป็นใครกัน เหตุใดจึงมานอนบนแท่นบูชาได้ เช่นนี้แล้วเป็นเรื่องดีหรือไม่ท่านโหรหลวง" รัชทายาทจงหลินเอ่ยถาม เขาคือบุรุษหนุ่มรูปงามแต่งกายด้วยอาภรณ์ที่ถูกตัดเย็บเป็นอย่างดี จมูกโด่งเรียวรับกับนัยน์ตาคม และริมฝีปากได้รูป ป็นที่หมายปองของสตรีในแคว้น

"เหตุใดจึงแต่งตัวประหลาดเยี่ยงนี้" จงหลินยังคงเอ่ยถ้อยคำสงสัยออกมามิขาด โหรหลวงจึงตรวจชะตาตามตำราแล้วตอบกลับไป

"กระหม่อมมิเคยพบเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนพะย่ะค่ะ แต่ในตำรามิมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นในยามนี้ หากแต่เป็นเรื่องดีเสียมากกว่าพะย่ะค่ะ" โหรหลวงเอ่ยบอกดวงชะตาของบ้านเมืองที่ตนได้ตรวจดู

"หากเป็นเช่นนี้เราขังนางไว้ก่อนดีหรือมิพะย่ะค่ะ"

ซือเต๋อ ผู้ติดตามรัชทายาทเอ่ยขึ้น ในขณะนั้นร่างเล็กที่นอนคุดคู้อยู่ก็เริ่มขยับตัว ดวงตากลมโตลืมขึ้นพร้อมกับหันมองซ้ายขวาเพื่อสำรวจสิ่งรอบข้าง

"ที่นี่ที่ไหนกันนะ เราไม่ได้จมน้ำเหรอ แแล้วคนพวกนี้เป็นใคร" ซีซี พูดขึ้นกับตัวเองด้วยน้ำเสียงสั่น เพราะร่างกายยังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ สิ่งที่สงสัยมีมากมายเพราะเธอยังจำเหตุการณ์ได้ดี

แต่ภาพตรงหน้ามันกลับต่างออกไปจากที่ควรจะเป็น ผู้คนมากมายยืนล้อมรอบตัวเธออยู่ และแต่งกายด้วยชุดโบราณคำพูดแผ่วเบาถูกเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

"หรือว่าจะถ่ายซีรี่ย์กัน แล้วช่วยเราขึ้นมาจากน้ำเหรอ แต่ยังมิเคยได้ยินว่ามีใครมาถ่ายซีรี่ย์ใกล้บ้านเลย"เธอมองซ้ายมองขวาก็มิเห็นมีกล้องซักตัว

"ขอบคุณที่ช่วยขึ้นมาจากน้ำนะคะ เอ่อมิทราบว่าที่นี่ตั้งอยู่ตรงไหนของเมืองเหรอคะ" เธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ทุกคนกลับมึนงงคำพูดของเธอ

"เจ้าเป็นใคร? เหตุใดจึงปรากฏตัวบนแท่นบูชาได้ มิรู้หรือว่านี่คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของบ้านเมือง"

เสียงที่ดังขึ้นทำให้เธอรีบหันไปมอง หนุ่มรูปงาม เขาอยู่ในชุดของนักรบ ใบหน้าคมเข้มและนัยน์ตาคมดุจพญาเหยี่ยว กำลังจับจ้องสตรีแปลกหน้า ที่ปรากฏตัวบนแท่นบูชาของวังหลวง ผู้คนที่ยืนล้อมรอบแท่นบูชา

ทยอยถอยออกเพื่อให้อ๋องฉินเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับสตรีผู้นี้ ที่กล้าบุกรุกเข้าวังหลวง อีกทั้งยังขึ้นมานั่งบนแท่นบูชาอีก โดยมิเกรงว่าจะถูกลงโทษเอาได้

"เสด็จอา" รัชทายาทเอ่ยขึ้น

"ท่านอ๋อง" เหล่าขุนนางคำนับผู้ที่เดินเข้ามา อ๋องฉินเหยียนอนุชาฮ่องเต้ กล่าวขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ

"ว่าอย่างไร เจ้าเป็นใครกัน?"

"ฉันก็มิรู้ว่ามาที่นี่ได้ยังไง ตื่นมาก็มาอยู่ที่นี่แล้ว มิรู้ว่าจะบอกยังไงเหมือนกัน" ซีซีเอ่ยบอกออกไปทันที เพราะเธอเองก็สับสนไม่น้อยที่โผล่มาที่นี่

"ทหารจับตัวนางไปขังคุก รอการไต่สวนภายหลัง" ทันทีที่อ๋องฉินเอ่ยขึ้น เธอก็แสดงสีหน้าตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด

"เสด็จอาช้าก่อนพะยะค่ะ ถึงอย่างไรนางก็เป็นสตรี คงมิมีพิษสงอันใดหรอกพะยะค่ะ โหรหลวงก็ทำนายแล้วว่ามิมีเรื่องร้าย มีแต่เรื่องดีที่จะเกิดขึ้น"

"ใช่พะยะค่ะ กระหม่อมตรวจดวงชะตาบ้านเมืองดูแล้ว มิมีเหตุร้ายเกิดขึ้นในช่วงนี้พะยะค่ะ หากเป็นเช่นนี้นางผู้นี้ก็มิได้ส่งผลร้ายกับบ้านเมืองนะพะยะค่ะ" โหรหลวงรีบกล่าว สิ่งที่เห็นและได้ยินมันยิ่งทำให้ซีซีเป็นกังวล

"พวกเขาคุยอะไรกัน ทำไมจะเอาเราไปขัง ตกลงฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย เขามิได้ถ่ายซีรี่ย์กันจริงเหรอ อย่าบอกว่าทะลุมิติมายุคโบราณนะ ตายแน่ๆเลยยัยซีซีเอ๊ย"

“จะให้นางพักที่ใดดีล่ะ ถึงจะเฝ้าระวังนางได้" รัชทายาทเอ่ยขึ้น เพราะถึงอย่างไรสตรีผู้นี้ก็ปรากฎตัวบนแท่นบูชา ยังต้องหาที่มาของนางอีก การจะปล่อยให้อยู่ในห้องขังคงมิดีแน่

"กระหม่อมว่าให้อยู่ที่จวนของท่านอ๋องฉินเถอะพะยะค่ะ อย่างน้อยที่นั่นก็มีท่านอ๋องอยู่ อย่างไรคงมิพ้นสายตาของท่านอ๋องไปได้ หากนางเป็นสายข่าวต่างแคว้น"

เสนาบดีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของรัชทายาทที่มีต่อสตรีผู้นี้ โหรหลวงและเหล่าขุนนางจึงเห็นพ้องกับเขา

"เดี๋ยวนะคะ พวกคุณแค่ส่งฉันกลับบ้านก็พอ หรือไม่ก็บอกทางก็ได้ เดี๋ยวฉันกลับเองก็ได้” เธอทำตาปริบๆ มองไปรอบๆ ซึ่งทุกคนเอาแต่จ้องไม่วางตา

ไม่ต่างจากเธอที่จ้องทุกคนเช่นกัน หลังจากที่ถกเถียงกันอยู่นาน สตรีแปลกหน้าก็ถูกพากลับจวนอ๋องฉินเหยียน ในขณะที่รัชทายาทก็อยากได้นางไปอยู่ด้วยเช่นกัน แต่เสนาบดีคัดค้านว่าอาจเป็นภัยต่อรัชทายาท อีกทั้งเหล่าขุนนางเห็นดีงามกับการให้นางไปอยู่ที่จวนของท่านอ๋อง เพราะมิอยากให้ปัญหาเกิดขึ้นภายหน้า

บุตรีของเสนาบดีวาดหวังจะได้เป็นพระชายาของรัชทายาท อ๋องฉินเหยียนจึงจำต้องพาเด็กสาวกลับมาที่จวนของตนด้วยอย่างจำใจ เมื่อมาถึงก็ส่งต่อให้คนในจวน

"แม่นมกุ้ยให้คนจัดห้องให้นาง พรุ่งนี้ให้นางเข้าพบเสด็จแม่ด้วย จงระวังนางให้มากแม้จะเป็นสตรี" อ๋องฉินเอ่ยบอกพร้อมกับท่าทีเบื่อหน่าย เพราะแม้จะมีอายุเลยวัยมีครอบครัวไปมาก แต่ก็มิเคยสนใจสตรีไดเลยสักครา

"เพคะ ท่านอ๋อง" แม่นมกุ้ยรับคำแล้วหันมาหาสาวน้อยหน้าตาหมดจดงดงาม แต่นางยังคงยืนทำหน้าสงสัยและยังคงใช้สายตามองไปรอบจวน แม่นมเพ่งมองสาวน้อยอยู่นานจึงได้เอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงข่มอีกคนอยู่ในที

"เจ้าเป็นใครกัน เหตุใดท่านอ๋องจึงพาเข้าจวนท่านอ๋องมิเคยจะสนใจสตรีใดเลยสักครา"

"หนูก็มิรู้ว่าทะลุมาที่นี่ได้ยังไงเหมือนกันค่ะ คุณป้าพาหนูไปที่ห้องพักได้ไหมคะ หนูหิวมากเลย คุณป้าใจดี คุณป้าคนสวยนะคะ" ซีซีส่งเสียงอ้อนทันที แม่นมกุ้ยถึงกับยิ้มพร้อมกับคิดในใจ “เด็กคนนี้ช่างพูดจาน่าตีซะเหลือเกิน”

"เรียกข้าว่า แม่นมกุ้ย" หญิงชราซึ่งรับหน้าที่ดูแลบ่าวในจวนเอ่ยบอก แม้จะแปลกใจอยู่มาก แต่ก็คิดว่าเป็นเรื่องที่ดีหากท่านอ๋องคิดจะมีครอบครัว แต่นั่นเป็นความคิดที่หญิงชราผู้นี้หวังเท่านั้น หาได้เป็นเช่นนั้นไม่

"ได้ค่ะ" ซีซีรับคำพร้อมกับส่งยิ้มให้

แสงของดวงอาทิตย์ที่ทรงพลังกำลังสาดส่องไปทั่วหลังคาเรือนในเช้าวันใหม่ ซีซียังคงนอนหลับอยู่บนเตียงกว้างอย่างเพลิดเพลิน จนกระทั่งเสียงเรียกดังขึ้น

"แม่นางตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ" สาวใช้ในจวนเข้ามาปลุกคนที่กำลังหลับฝันหวาน

"อะไรกัน คิดว่าหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาจะอยู่ในบ้านซะอีก ทำไมเรายังอยู่ที่นี่นะ"

"ไท่เฟยรออยู่นะเจ้าคะ" สาวใช้เอ่ยบอกกับซีซีให้รีบแต่งตัว เพื่อไปพบมารดาของท่านอ๋อง ที่พอทราบข่าวว่าบุตรชายพาสตรีเข้าจวน

ก็อยากพบจนต้องรีบให้คนมาตามแต่เช้าเช่นนี้

"มาแล้วหรือ มาใกล้ๆข้าสิ" มารดาของอ๋องฉินเหยียน เรียกซีซีให้เข้าไปหานาง พอเห็นใกล้ๆพระสนมก็รู้สึกเอ็นดูนางเป็นอย่างมาก ด้วยหน้าตาที่งดงามต่างจากสตรีทั่วไป อีกทั้งผิวพรรณก็ผุดผ่อง และดวงตาก็ยังกลมโตน่ามอง

จึงทำให้ผู้พบเห็นหลงรักได้มิยาก

"ข้ารู้แล้วว่าเหตุใดอ๋องฉินจึงมิคัดค้านที่จะให้เจ้าอยู่ที่นี่ เพราะเจ้ามีใบหน้าเช่นนี้นี่เอง" พระสนมเอ่ยชมทันทีเมื่อได้สำรวจชัดๆ ซีซีได้แต่ยิ้มเขิน คิดในใจว่า

“จะเป็นไปได้ไง อ๋องฉินแทบจะไม่มองหน้าหนูด้วยซ้ำ” หลังจากที่พูดคุยกับพระสนมหลายชั่วโมง ซีซีก็ออกไปเดินสำรวจบริเวนจวนอ๋อง