4

การจะหาใครมาเป็นแฟนไม่ใช่จะทำกันได้ง่ายๆ รินลดาตั้งใจว่าจะบอกบุพการีไปตรงๆ ว่าเธอไม่มีแฟนเพราะเพิ่งเลิกกันไป แล้วก็ดื้อแพ่งไม่ยอมกลับไปแต่งงานกับนทีเหมือนเดิม แต่คงต้องฟังมารดาสวดยับอีกแน่ๆ เห็นบิดาโทร. มาพูดเป็นนัยๆ ว่ารอบนี้มารดาเอาจริง ถ้าไม่ยอมแต่งอีก คงถึงขั้นตัดแม่ตัดลูกกันเลยเชียว ไอ้ทรัพย์สมบัติที่ขู่เอาไว้ว่าจะบริจาคให้วัดไปสร้างป่าช้าน่ะเธอไม่ได้สนใจหรอก แต่เรื่องตัดแม่ตัดลูกมันเรื่องใหญ่เชียวนะ

คนแก่บางทีก็พูดจาไม่รู้เรื่อง ถ้าเธอแก่ตัวไปจะไม่ใช้นิสัยแบบนี้กับลูกหลานเด็ดขาด บังคับลูกให้ทำตามความต้องการของตัวเอง ไม่ได้ดั่งใจก็โวยวายจะตัดขาด บีบบังคับทุกวิถีทาง เอาคำว่ากตัญญูมาต่อรอง กดคำว่าบุญคุณค้ำคอลูกเอาไว้

รินลดาอยากจะหนีไปไกลๆ ไม่อยากอยู่รอเจอบิดามารดาเลยสักนิด หรือเธอจะโทร. ไปหาบอกพวกท่านดีว่าต้องไปต่างจังหวัด มีธุระด่วนกับบก.ที่สำนักพิมพ์ ให้ท่านมาวันหลัง แต่คิดไปคิดมา รินลดาคิดว่าวิธีนี้จะทำให้บิดามารดาโกรธเอาอีก หาว่าโกหกพกลม เนื่องจากเธอบ่ายเบี่ยงหลีกเลี่ยงมาหลายรอบแล้ว

รินลดาตื่นเช้าด้วยความรู้สึกเพลียๆ จริงๆ จะเรียกว่าเธอไม่ได้นอนเลยก็น่าจะถูก เธอเครียดเรื่องบิดามารดา

กิจวัตรประจำวันที่เธอต้องทำเสมอหลังจากตื่นนอนก็คือดื่มน้ำและรีบสวมรองเท้าผ้าใบออกไปวิ่ง

“หน้าตาคุณเหมือนไม่ได้นอนเลยนะ” รินลดาหันขวับไปมอง เห็นเพื่อนบ้านหนุ่มที่เธอเกลียดแสนเกลียดวิ่งเหยาะๆ มาเคียงข้าง เธอสะบัดหน้าพรืด รีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

“สะบัดคอมากๆ ระวังคอเคล็ดนะคุณ” เขาวิ่งตามมาแหย่ เธอเร่งฝีเท้าอีก แต่เขาก็ยังวิ่งทัน จนเธอต้องหยุดกึก

“นี่คุณ ในซอยหมู่บ้านถนนออกเยอะแยะ คุณไปวิ่งที่อื่นได้ไหม ฉันเหม็นขี้หน้าคุณ”

“ที่นี่ถนนสาธารณะนะคุณ ผมจะวิ่งที่นี่คุณจะไล่ผมได้ยังไงกัน” เธอเม้มปากวิ่งหนีไปเร็วๆ ไม่สนใจเขา เขาก็วิ่งตามมา พอเธอวิ่งไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตหน้าหมู่บ้านเขาก็ตามมาด้วย

ซูเปอร์มาร์เก็ตที่นี่เปิดบริการเช้าทุกวัน ขายกาแฟ เครื่องดื่ม ขนมจีบ ซาลาเปา ข้าวต้มและอีกหลายอย่างตรงด้านหน้า ด้านในมีข้าวของเครื่องใช้และวัตถุดิบทำอาหารมากมาย

“เอ๊ะ! คุณ ปลาตัวนี้ฉันหยิบก่อน”

“ผมหยิบก่อน” เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เขายื่นหน้ามาหา สีหน้ายียวนกวนประสาท เธอถลึงตาเข้าใส่

“คุณก็เอาตัวอื่นสิ”

“ผมจะเอาตัวนี้ แล้วทำไมคุณต้องเอาตัวนี้ด้วย”

“ฉันจะเอาตัวนี้ ปลามันสด ดูตา ดูเหงือก ดูเกล็ดสิ”

“เลือกเก่งจัง เป็นแม่บ้านแม่เรือน” ณกรรู้ดีว่าหญิงสาวเป็นคนที่เลือกของเก่ง เพราะเขาสังเกตมาหลายครั้งแล้วเวลาเธอซื้อของ

“เอ๊ะ! คุณ ผักนี่ฉันหยิบก่อน” เธอเลือกผักปลอดสารพิษบริโภค ไม่เคยซื้อวัตถุดิบสุ่มสี่สุ่มห้า เรียกว่ารับประทานแต่อาหารที่มีประโยชน์ พวกธัญพืชและข้าวกล้อง เขายอมปล่อย เธอทำสีหน้าเอาเรื่อง เขาเดินตามเธอเลือกของต้อยๆ

“นี่คุณ ทำไมต้องมาเดินตามฉันด้วย”

“ผมไม่ได้เดินตามคุณ ที่นี่มันซูเปอร์มาร์เก็ต ผมจะเดินตรงไหนก็ได้” เขาอมยิ้ม ที่เดินตามเธอ เพราะคอยหยิบจับเลือกของเหมือนเธอ พอถามพอแหย่เธอก็จะอธิบายว่าควรเลือกซื้อแบบไหน แม้จะสะบัดเสียงใส่ แต่เขาก็เห็นน้ำใจของเธอ รินลดาซื้อของเสร็จก็เดินไปจ่ายเงิน เขาคว้าข้าวของเธอมาช่วยถือหญิงสาวตาโตมองเขาอย่างตกใจ

“บ้านเราใกล้กัน ผมช่วยถือให้เอง”

“คุณใจดีขนาดนั้นเชียว” เธอมองเขาอย่างไม่เชื่อ เธอชอบวิ่ง ชอบเดิน บางทีก็ปั่นจักรยาน เพราะได้ออกกำลังกาย อาชีพแบบเธอต้องนั่งปั่นงานเขียนหน้าคอมฯ ทุกวัน ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ดังนั้นช่วงเวลาอื่นๆ เธอจึงพยายามขยับร่างกายส่วนอื่น จะได้ไม่อ้วนแผละ เต็มไปด้วยไขมันจนทำให้เป็นโรคต่างๆ ได้ เช่นโรคเบาหวาน ความดัน หรือไขมันอุดตันในเส้นเลือด เธอไม่อยากเป็นคนแก่ที่ป่วยอมโรค จึงพยายามดูแลรักษาสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอ

“ถือว่าผมไถ่โทษที่เจ้านิกกี้ไปอึหน้าบ้านคุณก็แล้วกัน”

“ดีแล้วที่สำนึก” เธอแอบอมยิ้ม อย่างน้อยเขาก็มีน้ำใจเหมือนกันนะ

ณกรเดินมาส่งรินลดาที่บ้าน พร้อมหิ้วของมาให้เธอ เขาเข้ามาในบ้านตามคำเชิญของเธอ กวาดสายตามองบ้านที่สะอาดสะอ้านของเธออย่างชื่นชม