บทที่ 2 การตามล่าตัว

หนึ่งสัปดาห์ก่อน…

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ราบในเมืองเล็กๆ ที่ล้อมรอบเต็มไปด้วยแม่น้ำและเทือกเขาสูง บนเนื้อที่หนึ่งพันไร่ ภายในคฤหาสน์ถูกจัดตกแต่งด้วยวัสดุอุปกรณ์เฟอร์นิเจอร์ที่มีราคาแสนจะแพง ของใช้ในบ้านล้วนเป็นของที่ถูกนำเข้ามาจากต่างประเทศ สไตล์อิตาลีและวิคตอเรีย และเป็นของที่คุณ 'เพชรทารา' คุณผู้หญิงเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้คัดเลือกเข้ามาจัดตกแต่งด้วยตัวเองทั้งหมด เป็นบ้านที่ให้ความรู้สึกเหมือนตกอยู่ในมนต์เสน่ห์ ราวกับพิพิธภัณฑ์กันเลยทีเดียว

ในห้องนอนของทารา มีชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาดุจราวกับเจ้าชายในเทพนิยาย นัยตาสีฟ้าปนเทาเข้า รูปเรียวปากหยักหนาสลวย ใบหน้าค่อนข้างคล้ายกับทารา ซึ่งนั่นคือผู้ที่เป็นมารดาและเป็นดวงใจของชายหนุ่ม

แพทริค ยืนถือดอกไม้อยู่ตรงหน้ารูปภาพของทารา มือหนาอีกข้างกำกำปั้นแน่น สายตามองไปยังหญิงสาวที่ยิ้มหวานอยู่ในรูปภาพตรงหน้าเขา เป็นสายตาที่บ่งบอกได้ว่าเขาคิดถึงเธอจนสุดลมหายใจ

มือหนาค่อยๆ วางช่อดอกไม้ไว้บนโต๊ะข้างล่างรูปภาพที่ติดไว้กับผนัง พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบที่รูปถ่ายเล็กๆที่วางเรียงกันอยู่บนโต๊ะ

"ผมคิดถึงแม่…จังเลย"

ชายหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ ด้วยอารมณ์ที่หดหู่และเศร้าโศกเสียใจ หลังจากที่ได้เสียมารดาผู้เป็นที่รักไปจากโลกใบนี้

"ผมสัญญา…สัญญาว่าจะจับผู้หญิงคนนั้นมาทรมานให้สาสม! ให้สมกับที่แม่เจ็บปวดเพราะพวกเขามาแสนนาน…"

"คุณชายจะพักที่นี่สักคืนมั้ยคะ…" แม่บ้านอาวุโสเดินเข้ามาทางด้านหลังชายหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยปากถามคนตัวสูงที่ยืนล้วงกระเป๋ามองวิวหลังบ้านอย่างเหม่อลอย

"ไม่ครับ ผมต้องรีบกลับไปเคลียร์งาน…ฝากดูแลบ้านของแม่ด้วยนะครับ" ชายหนุ่มหันมาพูดกับแม่บ้านที่เป็นคนสนิทของมารดาของเขา และเธอยังเป็นคนช่วยดูแลเขามาตั้งแต่เด็กๆ

"ก่อนกลับ…คุณชายไปทานข้าวก่อนนะคะ ป้าทำอาหารไว้รอแล้วค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ค่อยหิว"

"ถือว่าป้าขอแล้วกันนะคะคุณชาย …" แม่บ้านเดินเข้ามาใกล้ๆพร้อมกับเอื้อมมือมาจับที่แขนทั้งสองข้างของชายหนุ่ม

"ดูสิคะ …ผอมแห้งลงไปเยอะขนาดนี้ได้ยังไง ถ้าคุณแม่ของคุณชายทราบ เธอคงจะไม่สบายใจนะคะ" เมื่อพูดถึงทารา สีหน้าของทั้งสองกลับเปลี่ยนเป็นความเศร้าในทันที

เพราะหลังจากที่ทาราเสียไป ชายหนุ่มไม่ค่อยมีจิตใจทำอะไรเลยนอกจากอุดอู้อยู่แต่กับงาน และบริษัท แม้แต่ข้าวก็ทานไม่ครบสามมื้อจนแม่บ้านทักท้วงว่าเขาดูโทรมและซีดเซียว

การตายของเพชรทารา จุดเริ่มต้นมาจากสามีของเธอ 'ธาวิน' ซึ่งก็คือบิดาของแพทริค ธาวินได้แอบไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงต่างวัยที่ต่างประเทศ รุ่่นราวคราวเดียวกันกับลูกชายตัวเองตลอดสามปี และพยายามจะหย่ากับทารามาตลอด สุดท้ายธาวินได้หลอกให้ทาราเขียนสัญญาโอนทรัพย์สินส่วนหนึ่งของเธอให้กับเขา โดยการอ้างว่าจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นและกลับมาหาเธอ แต่สุดท้ายธาวินได้ทรัพย์สินและหนีไปใช้ชีวิตกับผู้หญิงคนนั้น ทิ้งไว้แค่ใบทะเบียนหย่าให้กับทารา

เพชรทาราเสียใจเพราะรักธาวินมาก พยายามให้คนตามหาพวกเขาแต่ก็กลับไม่มีใครพบร่องรอย ทาราเธอได้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับและไม่ได้บอกลูกชายตัวเองให้รับรู้ จนวันหนึ่ง เพชรทาราได้รับโทรศัพท์จากใครสักคนในวันเกิดของเธอ เสียงปลายสายคือผู้หญิงของธาวินที่โทรเข้ามาหัวเราะเยาะใส่เธออย่างมีความสุข จนทำให้ทาราโกรธและคิดสั้น ฆ่าตัวตาย… ต่อหน้าลูกชายที่ตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์วันเกิดในบ้านของเธอ

ปึ้กกก!!!เพล้งงง!!

เสียงกำปั้นหนาทุบลงที่โต๊ะอาหาร ต่อหน้าแม่บ้านที่ยืนคอยบริการอยู่ด้านข้าง

"ขะ คุณชายยเจ็บมั้ยคะ" แม่บ้านรีบวางถาดข้าวและวิ่งมาคว้ามือของชายหนุ่มไปดูด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรครับ ป้าเก็บได้เลยผมอิ่มแล้ว"

ชายหนุ่มรีบลุกเดินออกมาจากตรงนั้น เพราะในหัวของเขายังคงคิดถึงแต่เรื่องของมารดา และยังคับแค้นใจที่ยังตามหาตัวธาวินกับผู้หญิงคนนั้นไม่เจอสักที

ติ๊งงงงงงงง ติ๊งงงงงง~

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นมา ก่อนที่เขาจะขับรถออกไป

"ว่าไง…"

[ คิดถึงจึงโทรมาหา…]

"ถ้าไม่ได้เรื่องอีกก็วางไปเลย ฉันไม่มีอารมณ์"

[ เดี๋ยวสิครับบอส นี่บอสอารมณ์พาลแบบนี้ ไปโดนใครว่าอะไรมาครับเนี่ย!! ]

"นี่ไอเตวิช! อย่ามากวนประสาท มีเรื่องอะไรก็ว่ามา"

เตวิชเป็นทั้งเลขา ทั้งทนาย ทั้งคนดูแล และเป็นเพื่อนของแพทริคที่คอยอยู่ข้างๆและกวนประสาทเขามาตั้งแต่เด็กๆ

[ ตามสืบแกะรอยจนหมดหนทางแล้วหว่ะ แต่ยังไม่คืบหน้าอะไร รูปที่แกให้มาเนี่ย! เบ้าหน้าผู้หญิงก็ไม่มี เห็นแค่แผ่นหลังยืนกอดกับพ่อแกอยู่… ]

"เออถ้าไม่ได้เรื่องก็อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้า แล้วก็ไสหัวไปไกลๆเลยด้วยไอเพื่อนเวร! แค่นี้นะ…"

[ แต่เดี๋ยวก่อนนนน!!ครับบอส... ]

"มีไร?"

[ ยังมีคนที่รู้จักพ่อแกอยู่... แล้วคนนั้นเขาเคยเห็นหน้าผู้หญิงของพ่อแกด้วยมั้ง แต่ตอนนี้กำลังแอบตามดูอยู่ เผื่อเขานัดเจอกัน ]

"อื้มมก็ดี หวังว่าโทรมาครั้งหน้าฉันคงจะรับรู้ข่าวดีนะ"

ตู๊ดดดๆๆๆ~

ชายหนุ่มไม่รอให้คนปลายสายได้พูด เขารีบกดวางและเหยียบคันเร่งออกไปที่บริษัทอย่างรวดเร็ว

บริษัท...

"บอสจะอยู่รอประชุมเย็นนี้มั้ยคะ ดิฉันจะได้ลงตารางไว้ค่ะ"

"ไม่!" แพทริคตอบกลับเลขาของเขาด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์และน้ำเสียงเย็นชา

"รับทราบค่ะ"

ชายหนุ่มวางปากกาที่กำลังเซ็นเอกสารอยู่ นั่งคิดและเหม่อลอยมองรูปทาราที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน

ติ๊งงงงงง~ ติ๊งงงงงง~

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นมา

"ว่าไงซินดี้?"

[ ท่านคะ! เกิดเรื่องที่คลับค่ะ ]

"เดี๋ยวฉันรีบไป"

หลังจากวางสาย ชายหนุ่มรีบขับรถมุ่งหน้าออกไปยังจุดหมายปลายทาง

Harem Club...

"มีเรื่องอะไรกัน"

"ท่านคะ!! มีตำรวจจะมาขอค้นที่คลับของเราค่ะ ตอนนี้อยู่ด้านใน"

"บังอาจ!!!" ชายหนุ่มสบถเสียงดัง ก่อนจะรีบเดินเข้าไปรับหน้ากับทางตำรวจอยู่ด้านใน

"สวัสดีครับ ผมร้อย..."

"ถ้ามีหมายค้นมาก็รีบๆค้น แล้วรีบๆไสหัวไป!" ชายหนุ่มไม่ฟังคำแนะนำตัวจากคนตรงข้าม

"เอ่อออ พวกเราได้รับร้องเรียนว่าคลับคุณแพทริคมีการกักขังตัวผู้หญิงไว้ขายบริการ พวกเราจึง..."

"เชิญ!!!" น้ำเสียงที่แข็งกร้านของชายหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับผายมือเป็นสัญญาณบอกให้ตำรวจรีบค้นตามหมายค้น

"และค้นให้เจอนะ ถ้าไม่เจอพวกคุณเดือดร้อนกันทั้งครอบครัวแน่"

ทางตำรวจที่กำลังจะก้าวเท้าออกค้นภายในคลับ ถึงกับต้องหยุดชะงักกับคำพูดที่ดูเย็นชาจากชายหนุ่ม รวมถึงสีหน้าที่ไม่สื่ออารมณ์ของเขา

แน่นอนว่าตั้งแต่เขาทำธุรกิจมาไม่เคยมีใครกล้าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเขา เพราะดูเหมือนเขาเป็นคนที่คนอื่นดูเกรงขามและน่ากลัว แม้ว่าพวกคู่แข่งที่อิจฉาเขาจะพยายามสร้างเรื่องให้เขาและธุรกิจดูเสียหายแต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จสักครั้ง...

"พวกเราไม่รบกวนคุณดีกว่านะครับ...กลับ!!"

ทางด้านตำรวจดูท่าจะไม่ดีจึงรีบขอโทษและรีบกลับไปอย่างผิดหวัง

"โถ้วววพ่อคู้นนนน!! จะเล่นบอสของเราทั้งทีก็ไม่เอาให้สุด คริๆ" ซินดี้เดินออกมามองตามพวกตำรวจก่อนจะพูดเชิงหัวเราะเยาะ

"ใครที่มันเล่นสกปรก ฉันไม่ปล่อยไว้แน่"