พ่อของลูกชื่อว่า....

รวงข้าว...

ฉันเห็นอาการของลูกสาวแล้วก็เศร้าตามลูกไปด้วยอีกคน จึงตัดสินใจที่จะบอกเรื่องพ่อให้เด็กๆ ได้รับรู้ พวกแกจะได้ไม่รู้สึกแย่และเสียใจแบบนี้

ฉันเดินไปที่ห้องนอน และเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกล่องไม้ที่อยู่บนหลังตู้ลงมา

ฉันมองมันก่อนจะถือมันออกไปและเดินมานั่งข้างๆ ลูกๆ ที่ตอนนี้หยุดร้องกันแล้วค่ะแต่ก็ยังมีเสียงสะอื้นเบาๆ อยู่

"ลูกอยากรู้ใช่มั้ยคะว่าพ่อของพวกหนูคือใคร ชื่ออะไร"

เด็กทั้งสองมองหน้าฉันพร้อมกันพร้อมกับพยักหน้าเป็นคำตอบ

"เอาล่ะค่ะ แม่จะบอกเรื่องพ่อของลูกทั้ง2คน"

ฉันเปิดกล่องไม้สีขาวที่ตอนนี้มันกลายเป็นสีเทาไปซะแล้วเพราะมันเก่ามาก ในกล่องนั้นมีรูปถ่ายของใครคนนึงอยู่หลายใบ และมีสิ่งของบางอย่างที่ฉันไม่เคยลืมมัน แค่ไม่ได้หยิบมันออกมาใช้แค่นั้นเอง ฉันหยิบรูปถ่ายขึ้นมา1ใบและยื่นให้กับลูกๆ ดู เด็กๆ ก้มมองดูรูปในมือก่อนจะใช้มือน้อยๆ ลูบไปมาเบาๆ บนรูปถ่ายใบนั้น

"นี่รูปพ่อของน้องกับพี่มี่ใช่มั้ยคะแม่ขา"

ใช่ค่ะ ฉันตอบเดลี่ไปตามความจริง

"แล้วพ่อชื่ออะไรคะแม่ขา"

"พ่อของลูกชื่อ พ่อเดย์ค่ะ ชื่อดีเดย์"

"พ่อเดย์/พ่อเดย์" เด็กๆ เรียกชื่อพ่อพร้อมกัน

"ใช่ค่ะลูก พ่อชื่อเดย์ แม่เลยตั้งชื่อหนูให้คล้ายกับพ่อไงคะ เดมี่ เดลี่ ^ ~ ^ "

"เย้ๆๆๆ พี่มี่ เรามีพ่อเหมือนเพื่อนๆ แล้ว"

"ดีใจจังค่ะ แล้วพ่อไปไหนคะ ทำไมน้องไม่เคยเจอพ่อเลยคะแม่ขา" น้องเดมี่ถามคำถามที่ฉันไม่อยากจะตอบเลยจริงๆ แต่ก็ต้องตอบ แม้คำตอบจะไม่ชัดเจนและอาจจะต้องโกหกลูกก็ตาม

"พ่อของหนูไปทำงานอยู่ที่ต่างประเทศค่ะลูก"

"แล้วทำไมพ่อไม่กลับมาหาน้องกับแม่ ทำไมพ่อไม่ไปส่งน้องที่โรงเรียนเหมือนเพื่อนๆ คะแม่ขา"

"ที่ๆ พ่อไปมันไกลมากค่ะ แต่สักวันพ่อจะกลับมานะคะและพ่อก็จะพาน้องไปเที่ยวและไปส่งที่โรงเรียนด้วย"

"แล้วพ่อจะมามะไหร่คะ"

" ถ้าพ่อทำงานเสร็จพ่อก็จะกลับมาค่ะ"

"กลับมาตอนนี้ไม่ได้เหรอคะ น้องคิดถึงพ่ออยากกอดพ่อค่ะ"

"พ่อยังกลับไม่ได้ค่ะลูก ที่ๆ พ่ออยู่มันไกลมาก"

"น้องอยากเจอพ่อเดย์จังเลยค่ะ"

"น้องก็อยากเจอด้วยค่ะ"

"ไว้รอพ่อกลับมานะคะ รอได้มั้ยคะ"

"ได้ค่ะ/ได้ค่าาา"

สองสาวตอบพร้อมกันทันที ฉันสงสารลูกๆ เหลือเกิน ถ้ารู้ว่าพ่อที่แกถามหาอยู่ตอนนี้เขายังไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่ามีพวกแกอยู่บนโลกใบนี้ พวกแกเพราะจะเสียใจแค่ไหนนะ

"แม่ขาาาาาา"

"ว่าไงคะลูก"

"น้องขอรูปพ่อได้มั้ยคะ น้องจะเอาใส่กระเป๋านักเรียนไว้ค่ะ เวลาคิดถึงพ่อน้องจะเอาออกมาดู"

ในเมื่อลูกขอมีหรือฉันจะไม่ให้

"น้องก็ขอด้วยคนค่ะแม่ขา" น้องเดลี่ก็ขอบ้างฉันจึงหยิบรูปถ่ายอีกใบส่งให้เดลี่ เด็กๆ พากันดีใจยก ใหญ่ที่ได้รูปไปคนละใบ ทั้งสองก้มลงจูบรูปถ่ายของพ่อที่อยู่ในมือของตัวเอง แววตาที่แสดงออกมามันแสดงได้ชัดเจนว่าแกรักพ่อของแกมากแค่ไหนแม้จะไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน

"ที่ฉันต้องบอกลูกไปแบบนั้นก็เพราะลูกสาวทั้งสองของฉันยังเด็กมากอายุแค่3ขวบครึ่ง ฉันไม่สามารถพูดเรื่องจริงได้ในตอนนี้ว่าฉันกับพ่อของพวกแกเลิกกันไปแล้วไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ และฉันเชื่อว่าพวกแกก็ต้องถามอีกว่าเลิกกันคืออะไร ทำไมต้องเลิกกัน หรือจะให้ฉันโกหกว่าพ่อของพวกแกตายไปแล้วมันก็คงจะไม่ดีอีกเหมือนเพราะแค่รู้ว่าตัวเองไม่มีพ่อก็เสียใจมากพอแล้วฉันไม่อยากให้ลูกเสียใจมากไปกว่านี้ ฉันอาจจะผิดที่โกหกลูกในวันนี้ แต่ฉันสัญญากับตัวเองว่าถ้าลูกๆ โตพอที่จะเข้าใจอะไรมากขึ้นฉันจะบอกความจริงกับแกค่ะ แต่ตอนนี้ลูกสาวของฉันแกมีความสุขมากที่ได้เห็นรูปถ่ายของพ่อตัวเองครั้งแรก ต่างพากันสลับกันดูรูปในมือและจูบรูปนั้นด้วยความรัก

"แม่ขาาาาาาา"

"ว่าไงคะลูก"

"น้องมีความสุขจังเลยค่ะ น้องมีพ่อเหมือนเพื่อนๆ แล้ว"น้องเดลี่เดินมากอดคอฉันและหอมแก้มซ้าย

"น้องก็ดีใจที่สุดเลยค่าาาาาแม่ขา"น้องเดมี่ก็ทำตามน้องสาวอีกคน เดินมาหอมแก้มขวา หอมฉันอยู่แบบนั้นจนตอนนี้แก้มฉันคงช้ำคงไปหมดแล้ว แต่เห็นลูกมีความสุขแบบนี้ฉันก็สบายใจ ขอแค่ตอนนี้พวกแกมีความสุขฉันก็พอใจแล้วค่ะ วันข้างหน้าจะเป็นไงค่อยว่ากัน........

ดีเดย์.......

คิดถึงวันแรกที่ผมเจอเธอและคิดจะจีบเธอ ผมก็อยากด่าตัวเอง ว่าไม่น่าไปสนใจไม่น่าไปหยุดมองเธอตั้งแต่ทีแรก ไม่อย่างงั้นผมคงไม่เสียใจไม่เสียความรู้สึกที่เสือผู้หญิงอย่างผมโดนผู้หญิงซื่อๆ คนนึงที่ดูเหมือนไม่มีพิษไม่มีภัยหลอก

ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด

เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นทำให้ผมหลุดจากอดีตที่โคตรเจ็บปวด

"ว่าไงครับแม่"

"ทำไรอยู่เราอ่ะ"

"ก็กำลังทำงานอยู่สิครับจะให้ผมทำไรได้ล่ะ"

"นี่เดย์โกรธแม่เหรอ"

"โกรธ??? โกรธเรื่องอะไรครับ แม่ไม่ได้ทำอะไรที่ผมต้องโกรธนี่ผมจะโกรธทำไม"

"แน่ะ ทำเสียงตึงๆ แบบนี้ คิดว่าแม่จะเชื่อเหรอว่าเดย์ไม่โกรธแม่เรื่องที่แม่รู้ความเคลื่อนไหวของเดย์"

"แล้วแม่ทำไมต้องทำแบบนั้นผมถามหน่อยเหอะ"

"ตอนแรกแม่ก็ไม่ได้จะอะไรกับเดย์หรอกนะ เพราะเดย์น่ะโตแล้วอายุจะ30อยู่แล้ว แต่คนของแม่ที่โรงแรมรายงานว่าเดย์พาผู้หญิงคนนึงมาและเปิดห้องให้พักและให้อยู่อย่างไม่มีกำหนด ตอนแรกแม่ก็คิดว่าอาจจะเป็นแฟนเดย์รึเปล่า แม่ก็อยากจะรู้จักไง"

"แล้วไงต่อครับ"

" แม่ก็ให้คนของแม่หาข้อมูลของผู้หญิงคนนั้นน่ะสิ จนรู้ว่าเป็นนางแบบชุดชั้นในที่เดย์คบตอนอยู่ที่อเมริกา"

"ผมไม่ได้คบครับ แค่ควงเล่นๆ แก้เหงาแก้เบื่อ แม่ไม่ต้องห่วงว่าผมจะหาสะใภ้มาให้แม่หรอก ผมไม่คิดจะแต่งงานไม่คิดจะมีใครทั้งนั้น"

"แต่แม่ก็อยากให้เดย์มีแฟน อยากให้เดย์แต่งงานกับผู้หญิงดีๆ สักคน แม่อยากอุ้มหลาน" นั่นไง มามุกนี้อีกละ

"แม่ก็มีทั้งยูโดยูฟ่าแล้วไง จะอยากมีทำไมอีกครับ แค่นี้แม่ยังปวดหัวไม่พอเหรอ ถ้าแม่อยากมีหลานเพิ่มนะก็ขอเดียร์น่าทำหลานให้แม่อีกสักคนสองคนสิ"

"แต่แม่ก็อยากเห็นลูกของเดย์นี่นา"

"ผมไม่อยากมีหรอกครับลูกอ่ะ" ขนาดเมียยังไม่อยากจะมีเลยอันนี้ผมคิดในใจ

"เฮ้ออออ แม่ไม่อยากพูดกับเดย์ละ ไปรับหลานที่โรงเรียนพร้อมยัยเดียร์ดีกว่า ทำงานดีๆ ล่ะเราอ่ะ "

ตู๊ดดดดดดดดดดดดด

วางสายไปอีกคน เฮ้ออออ อะไรกันนักหนากับชีวิตเนี้ยะ ทั้งพี่ทั้งแม่ อยากให้เขามีลูกมีเมีย แค่คิดก็ปวดหัวละ