4

Chapter 4

วัดป่าของที่นี่มีพระสงฆ์อยู่ไม่ถึงสามรูปด้วยซ้ำ เพราะค่อนข้างทุรกันดาร ไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง ยังต้องใช้ตะเกียงกันอยู่เลย เขาเห็นคุณตาชอบทำบุญทำทาน เห็นความลำบากของชาวบ้านและวัดป่าในเรื่องไฟฟ้า จึงหาข้อมูลเรื่องระบบไฟฟ้า โซลาเซลล์ การอ่านตำราและการลองผิดลองถูก ทำให้หาญประสบปัญหาอยู่พอสมควร แต่เขาคิดว่าการทำอะไรสักอย่างนั้นมันไม่มีอะไรราบรื่น ถ้าเราไม่ลองทำดูก่อน แล้วจะประสบความสำเร็จได้อย่างไรกัน

หาญคำนวณแผงพลังงานโซลาเซลล์ แบตฯ ที่ต้องใช้ แล้วเริ่มทดสอบกับที่บ้านก่อนเป็นอันดับแรก คำนวณว่าเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านนั้นใช้พลังงานกี่วัตต์ต่อวัน

“คุณหาญทำอะไรครับ” ภูผาเอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม

“อันนี้เหรอ แผงรับแดด เดี๋ยวฉันจะลองติดตั้งดู ถ้ามันใช้ได้เดี๋ยวเราก็จะมีไฟฟ้าใช้กันแล้วนะ” เขาพยายามใช้ภาษาทั่วไปที่ทำให้คนแถบนี้เข้าใจง่าย ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นลูกผู้รากมากดีแล้ววางตัวเบ่งกล้าม จมไม่ลง เขาพยายามทำตัวให้กลมกลืนกับคนที่นี่ ไม่นานก็เข้ากับคนที่นี่ได้ทั้งหมด โดยเฉพาะภูผาที่ทั้งรักและเคารพเจ้านายหนุ่มที่อายุห่างกับเขาแค่สองปีอย่างสนิทใจ

หาญซาบซึ้งในน้ำใจของทุกคน ไม่นานเขาก็มีลูกน้องตามเป็นพรวน อาจเพราะไม่หวงความรู้ มีอะไรก็จะสอนคนพวกนี้ ทุกคนจึงรักและเคารพหาญเป็นอันมาก แม้ว่าการมาทำงานบุกเบิกไร่ในคราแรกนั้น จะไม่ได้มีค่าตอบแทนมากมายอะไร แค่มีข้าวกิน ทุกคนก็ไม่เคยปริปากบ่น เขาสัญญากับตัวเองว่าเมื่อวันใดทำทุกอย่างสำเร็จตามที่วาดหวังเอาไว้ จะตอบแทนลูกน้องเหล่านี้ให้พวกเขามีกินมีใช้อย่างสุขสบาย

การได้เพื่อนดีลูกน้องดีและกำลังใจที่ดีจากคุณตาและมารดาทำให้หาญมีกำลังใจที่จะทำตามความฝันให้สำเร็จ เขารู้สึกว่าตัวเองมีไฟ มีพลังมีความมุ่งมั่น ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคอันใด

เขาติดตั้งทุกอย่างพร้อมเพื่อจะผลิตกระแสไฟฟ้า มีตัวชาร์จไฟ ฯลฯ

แบตเตอร์รี่ตัวเก็บไฟเป็นกระแสไฟฟ้าตรง แล้วมีตัวแปลงไฟกลับไปเป็นกระแสไฟฟ้าสลับ ก็คือกระแสไฟฟ้าที่ใช้ในบ้านนั่นเอง

“คุณหาญสุดยอดไปเลยครับ” ในตอนเย็นวันนั้นทุกคนก็ได้รับความสว่างไสวจากไฟฟ้าเป็นครั้งแรก

หน้าบ้านไม้หลังเล็กๆ ของหาญที่เขาปลูกสร้างขึ้นมาใหม่ ไม่ไกลจากบ้านคุณตามากนักนั้นเป็นบ้านไม้ที่รับความร้อนได้ดี หน้าบ้านสว่างไสวในขณะที่ทุกคนนั่งล้อมวงกันกินข้าว และมีสุรายาดองบ้างพอหอมปากหอมคอ หาญได้ความรู้หลายอย่างหลังจากมาอาศัยอยู่ที่นี่

เหล้าของที่นี่เป็นเหล้าจากสาโท แม้ไม่ใช่เหล้าราคาแพงเหมือนในเมืองใหญ่ แต่ก็ให้รสชาติละมุนลิ้น จิบนิดๆ พอให้กระชุ่มกระชวย ช่วยทำให้เจริญอาหารได้ดี

หลังจากหาญทดลองผลิตไฟฟ้าจากโซลาเซลล์ที่บ้านตัวเองเป็นครั้งแรก เขาก็เริ่มพาลูกน้องหลายคนซึ่งภูผาไปเกณฑ์เด็กหนุ่มรุ่นๆ มาทำงาน ไปช่วยกันติดตั้งที่วัดป่าด้วย และบ้านหลายหลังก็ต้องการ แต่งบประมาณนั้นไม่พอ หาญจึงหันมามุ่งมั่นกับการบุกเบิกไร่ต่อ พอมีงบเขาคิดว่าจะช่วยชาวบ้านแถบนี้ติดตั้งแผงโซลาเซลล์ให้มีไฟฟ้าใช้กันทุกบ้าน เพราะแถบนี้ไม่ได้มีคนมากมายเหมือนในตัวเมืองใหญ่ เป็นแค่หมู่บ้านเล็กๆ ไกลปืนเที่ยงที่อยู่ในป่าในเขาเท่านั้น

หนึ่งธิดาเฝ้ารอจดหมายจากบุรุษไปรษณีย์ทุกวัน ในขณะที่สุทธิดาไม่สนใจคู่หมั้นของตัวเองอีกเลย

หนึ่งธิดาบอกบุรุษไปรษณีย์ไปว่าหากมีจดหมายจากหาญแล้วมาไม่เจอเธอก็ให้เก็บเอาไว้ก่อน เธอกลัวสองแม่ลูกจะรู้เข้า แล้วบังคับไม่ให้เธอตอบจดหมายของหาญ เนื่องด้วยสองแม่ลูกไม่อยากมีสัมพันธ์อะไรกับหาญอีก อยากให้เขาตัดใจจากสุทธิดาเสีย

ถึงน้องสองที่รักของพี่

ละแวกบ้านที่พี่อยู่ทุรกันดารจริงๆ นะ ไม่มีไฟฟ้าใช้กันเลย คนที่นี่เขาใช้ตะเกียงกัน พี่เลยศึกษาเรื่องโซลาเซลล์ ลองติดที่บ้านของพี่ก่อน บ้านที่พี่สร้างเป็นของตัวเองหลังเล็กๆ ไม่ห่างจากบ้านคุณตามากนัก ปรากฏว่ามันประสบความสำเร็จแล้วนะครับ แต่มันต้องลงทุนอยู่บ้าง เลยติดให้แค่ที่วัดป่า และบ้านที่เขาพอมีเงินรองรังอยู่บ้าง แต่พี่คิดว่าพอมีเงินก็จะทยอยติดให้หมดทั้งหมู่บ้าน ตอนนี้พี่มีลูกน้องมาช่วยงานหลายคนเลย พื้นที่เป็นพันไร่ คงต้องทยอยทำไปทีละอย่าง ต้องดูแหล่งน้ำ ระบบไฟฟ้าและสำรวจตลาดเสียก่อน พี่ว่าจะปลูกพืชผักขายไปก่อนให้พอมีรายได้ ตอนนี้พี่เริ่มบุกเบิกไร่แล้ว ที่นี่อุดมสมบูรณ์มากจริงๆ ปลูกอะไรก็ขึ้น ที่พี่มีลูกน้องหลายคนเพราะคุณตาเป็นที่รัก ท่านจิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น ทำให้พี่สามารถหาแรงงานได้ง่าย นอกจากพืชผักแล้ว พี่คิดว่าจะปลูกไม้ยืนต้น พวกไม้กฤษณา ไม้สะเดา ไม้พะยูง ไม้ตะเคียน ไม้แดง ไม้สัก กะว่าจะเริ่มทำสัก 100 ไร่ ไม้พวกนี้ขายได้ราคาดี รวมถึงจะเลี้ยงสัตว์ด้วย พี่จะทำฟาร์มกบ เลี้ยงหมู เลี้ยงไก่ไข่ ในหัวคิดอะไรมากมายหลายอย่างไปหมด อยากทำไปเสียทุกอย่างเลย ชีวิตที่บ้านไร่ของพี่เริ่มลงตัวมากๆ แล้ว ที่นี่อากาศดีการกินอยู่ไม่ได้อดอยากอย่างที่คิด อาหารการกินเรียกว่าอุดมสมบูรณ์ ขาดแต่เทคโนโลยีที่ทันสมัยเท่านั้น พี่อยากให้น้องสองมาเที่ยวที่ไร่เหลือเกิน รออีกนิดนะครับ พี่จะไปรับมาเที่ยว จดหมายฉบับก่อนหน้าพี่อ่านแล้วทำให้มีกำลังใจขึ้นมาเยอะเชียว พี่เอามาจูบมาหอมทุกวัน กอดแนบอกด้วยความคิดถึง และนับวันที่เราจะได้เจอกัน ในจดหมายสองแทนตัวเองว่าน้อง อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจเหลือเกิน ไว้พี่จะเขียนมาเล่าเรื่องการเกษตรของพี่อีก พี่คิดเอาไว้เยอะแยะไปหมด อยากเลี้ยงโน่นเลี้ยงนี่ แต่ก็ยังไม่ได้ลงมือเป็นชิ้นเป็นอันสักเท่าใดนัก ตอนนี้ยุ่งกับการทำแปลงผักและปลูกพืชล้มลุกไปก่อน เพราะพืชพวกนี้อายุสั้นจะได้มีเงินมาหมุนเวียนใช้จ่ายในครอบครัวและแจกจ่ายให้ลูกน้อง คุณตาใจดีมาก ให้ทุนพี่มาก้อนใหญ่ ถ้าไม่มีคุณตาพี่เองก็ยังไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นยังไงต่อไป

พี่หาญ

หนึ่งธิดากอดจดหมายของหาญเอาไว้แนบอก ก่อนจะค่อยๆ บรรจงเขียนตอบกลับไปด้วยหัวใจเปี่ยมไปด้วยความสุข

เธอเขียนไปยิ้มไป คิดว่าคนมุ่งมั่นแบบหาญต้องประสบความสำเร็จแน่ๆ คนเราหากลงมือทำอะไรแล้วมุ่งมั่นและศรัทธา ทุกอย่างต้องไปได้ด้วยดีแน่ๆ

ถึงพี่หาญที่รัก

น้องได้รับจดหมายของพี่หาญเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รู้สึกภูมิใจในความขยันขันแข็งของพี่มากๆ เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะคะ ไม่ว่าจะยามทุกข์หรือยามสุข หากพี่หาญมีเรื่องอะไรให้ช่วย ก็ขอให้บอกน้องได้เลย เรื่องเลี้ยงสัตว์ค่อยๆ ทำไปนะจ๊ะ ลงตัวแล้วค่อยไปทำอย่างอื่น ถ้าทำหลายอย่างพร้อมกัน อาจจะเหนื่อยมากและประสบปัญหาพร้อมกันและท้อได้ ทำทีละอย่างจะได้แก้ปัญหาไปทีละจุด ลงตัวแล้วค่อยไปทำอย่างอื่น น้องเชื่อมั่นเสมอว่าพี่จะต้องทำได้สู้ๆ นะคะ น้องเก็บจดหมายของพี่เอาไว้เป็นอย่างดี ยามคิดถึงก็จะเปิดกล่องเอาออกมาอ่านเช่นกันค่ะ

รักพี่หาญเสมอ

หาญได้อ่านจดหมายของหนึ่งธิดาที่เขาเข้าใจว่าเป็นจดหมายของคู่หมั้นสาวก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“คุณหาญยิ้มอะไรครับ” ภูผาเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งยิ้มอยู่คนเดียว

“อ่านจดหมายคู่หมั้นน่ะ”

“คู่หมั้นคุณหาญที่กรุงเทพฯ น่ะเหรอครับ”

“ใช่” คนตอบยังยิ้มไม่หุบ

“คงน่ารักมากแน่ๆ เลยนะครับ คุณหาญถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขนาดนี้”

“ใช่ เขาเป็นคนที่น่ารักมาก ชื่อสุทธิดา คอยให้กำลังใจฉันมาตลอด”

“ผมชักอยากจะเห็นหน้าแล้วสิครับ”

“สักวันนายต้องได้เห็นแน่ๆ” หาญตบบ่าลูกน้องคนสนิท ก่อนจะเก็บจดหมายลงในกล่องไม้ขนาดเล็กแล้วพากันเข้าไร่เพราะวันนี้มีภารกิจให้ทำอีกมากมาย