สัญญาผูกมัด
หลายวันต่อมา....
"บอสครับ เรื่องที่ให้ผมตามสืบ ตอนนี้ได้เรื่องแล้วครับ"
"ว่ามา"
มาร์คัสยังนั่งมองเอกสารในมือ และเซ็นเอกสารบนโต๊ะไปด้วย หูก็ฟังสิ่งที่คราเวนเอ่ย
"คุณพรลภัสเธอมีอายุ 25 ปีครับ เธอกำพร้าแม่ไปตั้งแต่อายุ 7 ปี หลังจากที่แม่ของเธอเสียไปเพราะหัวใจวาย พ่อของเธอก็พาภรรยาคนใหม่เข้ามาอยู่ในบ้านด้วยทันที โดยมีลูกชายติดมาด้วยอีกคน ซึ่งก็คือผู้หญิงที่บอสกับผมเจอวันนั้นนั่นแหละครับ และเด็กผู้ชายคนนั้นก็เป็นน้องชายของเธอ พ่อของเธอพึ่งเสียไปเมื่อเดือนก่อนนี้เองครับ ตอนนี้เธอกำลังหางานทำอยู่ เธอเรียนจบปริญญาตรีสาขาวิชาบริหารธุรกิจ น้องชายของเธอกำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ช่วงนี้เธอลำบากเรื่องเงินเป็นอย่างมาก บ้านที่อาศัยอยู่ตอนนี้ก็เป็นเพียงแค่บ้านเช่าเท่านั้นครับ"
เมื่อมาร์คัสได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกเห็นใจเธอเป็นอย่างมาก พ่อแม่ก็ไม่มีแล้ว แถมยังต้องอาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงที่เข้ากันไม่ได้อีก เขาอยากช่วยเหลือเธอ แต่จะช่วยยังไงดี
"บอสจะช่วยเธอมั้ยครับ"
"เธอไม่รับความช่วยเหลือจากฉันนะสิ วันนั้นนายเองก็เห็น ผู้หญิงคนนี้น่านับถือจริง ๆ แต่ก็น่าสงสารและเห็นใจมากกว่า"
คราเวนไม่คิดว่าเขาจะได้ยินคำพูดเห็นใจของเจ้านายเขาแบบนี้ ปกติมาร์คัสก็ไม่เคยจะใส่ใจใครเป็นพิเศษเหมือนกัน นอกจากคนรักของเขา
"ช่วงนี้ต้องอยู่ที่ประเทศไทยนี้อีกนาน นายให้คนคอยตามดูเธอก็แล้วกัน เผื่อว่าพอจะมีอะไรได้ช่วยเธอบ้าง ฉันไม่อยากติดค้างน้ำใจจากเธอ"
"ได้ครับ"
มาร์คัสรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่หากยังติดหนี้ชีวิตให้กับพรลภัสแบบนี้ หากเธอรับความช่วยเหลือจากเขาไปได้ก็คงดี เขาคงจะรู้สึกดีขึ้น และไม่ค้างคาอะไรในใจอีก
"บอสครับ คุณหญิงท่านโทรมาครับ" คราเวนเอ่ย เพราะมือถือของเขามีสายจากทางบ้านของมาร์คัสโทรเข้ามา
"อืม นายออกไปเถอะ" มาร์คัสบอก แล้วรับมือถือมาคุย
"ครับ"
"รับสายได้สักที แม่โทรไปหาตั้งหลายวันแล้วติดต่อไม่ได้เลย คิดจะหนีแม่ใช่ไหม" คุณหญิงช่อผกาเอ่ย
"เปล่าครับ พอดีที่นี่เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ผมจึงไม่สะดวกคุยเท่าไหร่ แต่ผมจัดการปัญหาเรียบร้อยแล้ว"
"แล้วเมื่อไหร่จะแต่งงานกับหนูเฮเลน่าสักทีล่ะ แม่อยากอุ้มหลานแล้วนะ"
"หากเธอพร้อมเมื่อไหร่ก็เมื่อนั่นแหละครับ"
"แม่ไม่สนล่ะ ภายในหนึ่งปีนี้ มาร์คต้องมีหลานให้แม่ ไม่งั้นไม่ต้องเฮเลน่าแล้ว มาร์คอายุ 30 ปีแล้วนะลูก จะให้แม่รอไปอีกนานเท่าไหร่ จะยังไงก็ตาม แม่ให้เวลาอีกแค่ 1 ปีเท่านั้น"
"ใช้เหตุผลหน่อยได้มั้ยครับ หนึ่งปีนี้จะให้ผมมีลูกได้ยังไง เฮเลน่าไม่ได้อยู่กับผมสักหน่อย อีกอย่างเราสองคนก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน"
"ก็หากเฮเลน่ายังไม่สามารถมีลูกให้แกได้ ก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นสิ ให้ผู้หญิงอื่นอุ้มบุญลูกแกก็ได้ แม่ไม่สนว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหน ขอแค่สามารถมีหลานให้แม่ไว ๆ ก็พอ"
"แม่พูดอะไร!" มาร์คัสรู้สึกหัวเสียเล็กน้อย ไม่คิดว่าแม่ของเขาจะกล้าพูดแบบนี้ "หากผมมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น เฮเลน่าเธอจะคิดยังไง ผมไม่ทำ"
"ก็แค่อุ้มบุญให้เท่านั้นเอง แกกับผู้คนนั้นไม่จำเป็นต้องมีอะไรกันนิ เทคโนโลยีของแพทย์เดี่ยวนี้จะทำอะไรก็ได้ หลังจากนั้นก็ให้เฮเลน่ารับเด็กเป็นลูกก็ได้แล้ว จะมีอะไรเสียหายกัน"
มาร์คัสถึงกับคิดหนัก แม่ของเขาไม่ยอมอ่อนข้อให้เลย เพราะท่านอยากมีหลานมากจึงกล้าคิดวิธีแบบนี้ออกมาได้ ทำให้เขาลำบากใจจริง ๆ
"แม่ให้โอกาสแกหาคนมาอุ้มบุญลูกของแกได้ แต่ภายใน 1 เดือนนี้แกยังหาไม่ได้ แม่จะหามาให้แกเอง จะเอาสักสิบคนเลยคอยดู"
ช่อผกาช่างไม่เห็นใจลูกชายของตัวเองเอาเสียเลย จะให้เขาปล่อยเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไปผสมกับสายเลือดผู้หญิงคนอื่นเป็นสิบได้ยังไงกัน
ข้อเสนอของแม่เขานี้ ทำให้เขาคิดไปถึงพรลภัสเลยเป็นคนแรก คนคิดว่าหากจะหาผู้หญิงมาอุ้มท้องลูกของเขาได้ ก็คงจะเป็นพรลภัสนี่แหละที่เหมาะสม
1 สัปดาห์ผ่านไป...
หลังจากที่มาร์คัสคิดเรื่องข้อเสนอของแม่เขาอยู่นาน เขาจึงตัดสินใจที่จะขอให้พรลภัสช่วยอุ้มบุญลูกให้เขา เพราะหากว่าเขายังไม่รีบตัดสินใจในตอนนี้ แม่เขาต้องทำเหมือนที่พูดไว้แน่นอน เขาจะไม่มีวันยอมแน่
"คราเวน นายช่วยไปรับพรลภัสมาหาฉันหน่อย ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับเธอ"
"ได้ครับบอส"
คราเวนไม่รีรอ เขารีบขับรถไปรับหญิงสาวทันที ก่อนไปเขาได้โทรหาหญิงสาวก่อนแล้ว โชคดีที่เธออยู่ใกล้ ๆ บริษัทของมาร์คัสพอดี
"สวัสดีครับ คุณพรลภัส"
"สวัสดีค่ะ คุณมีเรื่องอะไรกับฉันอีกเหรอ"
"พอดีเจ้านายของผมอยากจะพบกับคุณครับ เหมือนจะเป็นเรื่องด่วนด้วยสิ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?"
"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ได้โปรดไปกับผมเถอะครับ ไม่งั้นผมคงตกงานแน่" คราเวนยังใช้ลูกไม้แบบนี้มาทำให้หญิงสาวใจอ่อนอีก แต่มันกลับได้ผล
"ก็ได้ค่ะ งั้นก็รีบไปเถอะ เพราะฉันต้องไปหางานทำที่อื่นต่อ"
"ขอบคุณครับ"
คราเวนรีบเปิดประตูรถให้พรลภัสขึ้นไปทันที ถึงแม้ว่าพรลภัสจะมีสีหน้าที่เย็นชา แต่เขาพอจะมองออกว่าเธอนั้นมีจิตใจที่ดีซ่อนอยู่ข้างใน จนมาถึงที่บริษัทของมาร์คัส เขาก็รีบพาเธอขึ้นไปพบมาร์คัสทันที
"บอสครับ คุณพรลภัสมาแล้วครับ"
มาร์คัสละสายตาออกจากเอกสารแล้วจ้องมองไปที่หญิงสาวทันที เขาก็ไม่คิดว่าหญิงสาวจะยอมมาพบเขาง่าย ๆ เหมือนกัน เพราะดูจากท่าทางและบุคลิกของเธอแล้ว ดูเหมือนว่าคราเวนจะต้องใช้ลูกไม้อะไรหลอกล่อเธอมาเป็นแน่
"เชิญนั่งก่อนสิ" มาร์คัสเอ่ย
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
คราเวนคิดว่ามาร์คัสคงอยากจะคุยเป็นการส่วนตัว เขาจึงขอตัวออกไปจากห้องจะดีกว่า
"มีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ เพราะฉันรีบ และมีอย่างอื่นต้องไปทำต่ออีก"
"งั้นเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ...คือผมมีเรื่องอยากจะขอให้คุณช่วยหน่อย"
"เรื่องอะไรคะ"
"แม่ของผมอยากมีหลานมาก แต่คนรักของผมเธอยังไม่พร้อม ผมจึงอยากขอให้คุณช่วยมาอุ้มบุญลูกให้ผมหน่อยได้ไหม"