บทที่1

ฝ่ามือใหญ่สะอาดยื่นมาจับแก้วทรงสูงขึ้นจิบน้ำสีเขียวอ่อนที่เย็นจัดขึ้นจรดริมฝีปากได้รูป แต่เพียงแค่น้ำสีเขียวอ่อนถูกดื่มเข้าไป เขาก็ต้องพ่นออกแทบทัน ก่อนจะตวัดสายตาคมกล้าจ้องมองมายังใบหน้าหวานละไมของหญิงสาววัยยี่สิบสามปีที่สวยหวานอ่อนโยน

“เธอเอาน้ำอะไรมาให้ฉันอาลีญา..”

โรมวิสุทธิ์แผดเสียงก้องร้องถามอย่างฉุนเฉียวทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือกก่อนจะค่อย ๆ ขยับกลีบปากบางบอกเล่าเขาอย่างแผ่วเบาและอึกอัก

“น้ำ น้ำมะระ ปั่น ค่ะ คุณคุณพี่..”

“น้ำมะระหรือ..”

เขาหยิบแก้วน้ำสีเขียวอ่อนแล้วตรงมาหาเธอพร้อมกับยื่นมาตรงหน้าของเธอ

“กล้าดียังเอาน้ำมะระปั่นมาให้ฉันดื่ม เธอก็รู้ว่ามันขม..”

เธอช้อนสายตามองหน้าคมเข้มที่หล่อเหลาและดูดุดันจนน่าหวั่นเกรง โดยเฉพาะดวงที่คมกล้าที่ร้อนแรงราวแสงอาทิตย์ยามเที่ยงวันที่สาดส่อง ก่อนจะรีบหลุบเปลือกตามองที่มือเรียวบางของตัวเอง

“ก็ลีญาเห็นคุณพี่ดื่มจัด ก็เลยทำน้ำมะระปั่นมาให้ดื่ม เพราะว่า สรรพคุณของมะระจีน แก้ตับ ม้าม พิการ บำรุงน้ำดี ขับพยาธิในท้อง แก้ลมเข้าข้อ แก้ปวดบวมตามเข่า..”

“พอ..”

โรมวิสุทธิ์ตะคอกเสียงใส่หน้าเธอพร้อมกับสาดน้ำในแก้วที่ถือไว้ใส่หน้าหวานของเธอที่รีบยกมือปาดน้ำออกจากใบหน้าแทบทันที

“อย่าถือดี อวดเก่งมาต่อปากต่อคำกับฉันอีก..”

เขาขว้างแก้วเปล่าในมือลงตรงหน้าของเธอจนแก้วแตกกระจายเศษแก้วกระเด็นมาใส่แขนกลมกลึงของเธอจนเลือดซึม

“ไปเอาเหล้ามา..”

“หมดค่ะ..”

เธอบอกเขาเบา ๆ เมื่อยกมืออีกข้างปิดรอยแผลที่เกิดจากเศษแก้ว ในขณะที่เขาตวัดสายตาหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์

“หมดหรือ..เมื่อคืนฉันยังดื่มอยู่เลย ไปเอามา..”

“คุณพี่ดื่มทุกวันระวังจะเสียสุขภาพนะคะ..อีกอย่าง น้ำมะระปั่นยังมีรสหวาน มีรสเปรี้ยว แต่เหล้าขมอย่างเดียว”

เขาเหมือนเหลืออดก้าวเข้ามาประชิดร่างบางพร้อมกับขยุ้มคอเสื้อของเธอไว้ด้วยมือของเขาแล้วกระชับจับแน่นจนรัดคองามของเธอ

“คุณพี่ขา..”

ทำให้เธอรีบวางมือทั้งสองหมายจะให้เขาปล่อยเพราะเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก หากแต่เขากลับรั้งร่างบางให้ขยับเข้าประชิดร่างของเขาเมื่อโน้มใบหน้าต่ำลงมาหาจนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างบาง

“เธอไม่ใช่เมียฉัน อย่ามาสู่รู้..ไปเอามา..”

เขาผลักร่างบางของเธอจนเซคะมำล้มไปกับพื้น

“ในเมื่อลีญาไม่ใช่เมียของคุณพี่ แล้วทำไมคุณพี่ไม่ปล่อยลีญาไปล่ะคะ ให้ลีญาอยู่ทนทุกข์ที่นี่ทำไม ในเมื่อคนที่เป็นเมียของคุณพี่ยังทนไม่ได้ ถึงขนาดต้องหนีไป แล้วลีญาเป็นใครล่ะคะ ก็แค่อดีตน้องเมีย ปล่อยลีญาไปสิคะ..”

เขากำมือแน่นเมื่อฟังถ้อยคำของเธอจบ ฝ่ามือใหญ่ตวัดมายังใบหน้าหวานละไมของเธออย่างหนักหน่วง