ตอน 1

ปัง ! ปัง !

เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวไม่รู้มาจากทิศทางใด สิ่งที่รู้แน่ๆ คือเบื้องหน้ามีฝูงชายฉกรรจ์หลายคนนับจำนวนไม่ทันพวกเขาต่างสวมสูทสีดำ มุ่งหน้ามาทางที่ดอกเหมยยืนชมความงามของสายน้ำจูเจียง มีเรือโดยสาร เรือสินค้าแล่นตามลำน้ำ ครั้นพอเสียงดังสนั่นกระทบหู ดอกเหมยก็ไม่รู้ทิศรู้ทางอีกเลย ได้แต่ยืนเก้อหันรีหันขวาง หัวใจตกลงไปอยู่ตาตุ่ม อกสั่นขวัญหายไปไหนไม่เป็น ครั้นจะวิ่งขาก็แข็งอ่อนแรง ความตื่นเต้นถาโถมเข้าครอบงำขา ตัว สติ คิดไม่เป็นควรหลบไปไหน สุดท้าย...

“ว้าย !!!” ร่างบอบบางที่มีทั้งกล้อง กระเป๋าสัมภาระใบเล็กสะพายบนบ่า ถูกผู้ชายคนหนึ่งกระชากติดมือไปด้วย ราวกับสิ่งของชิ้นเล็กๆ เบาหวิวเท่านั้น ดึงให้เธอวิ่งตามหลังเขา โดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ “นี่ๆ จะลากฉันไปไหน ปล่อยฉันนะ” มือบางตีมือแข็งแกร่งดั่งว่าเป็นเหล็กหินเขาคนที่เธอไม่รู้จัก ตั้งหน้าตั้งตาลากเธอวิ่งไม่คิดชีวิต “ปล่อยฉันนะ” หญิงสาวร้องโวยวายแต่คนลากก็ไม่ได้ใส่ใจลากวิ่งไปเรื่อย

ชายฉกรรจ์ที่วิ่งไล่พร้อมอาวุธครบมือก็ไล่ไม่เลิก แล้วดอกเหมยจากเมืองไทยอย่างเธอเกี่ยวอะไรด้วย ไอ้บ้า...ปล่อยๆ ปล่อยฉัน ปล่อยได้ยินไหม

แทนที่เขาจะปล่อยตามคำร้องขอของคนตัวปลิวตามแรงกระชาก แรงฉุด แรงดึง พอถึงตรอกเล็กๆ ระหว่างตึกเขาก็ฉุดเธอเข้าไปในตรอกเล็กนั้นด้วยกัน ฝูงชายฉกรรจ์อาวุธครบมือ ยังคงวิ่งตาม พวกมันเป๋ไปหน่อย ตอนที่หาชายผู้นี้ไม่เจอ จึงหยุดชะงัก ปรึกษากันอยู่ไม่ไกลจากที่ที่หญิงสาวนักท่องเที่ยววิ่งเข้ามาหลบ อีตาตัวสูงสวมเสื้อหนังเป็นใคร ทำไมบ้ามาลากเธอวิ่งกระหืดกระหอบมาแบบนี้

เหนื่อยจนเกือบขาดใจอยากบ้าตาย โชคดีตอนได้ได้อั่งเป่าจากอาม่ามาเที่ยวฮ่องกง แต่นี่...อะไรต้องมาติดอยู่กับอีตาบ้าไม่รู้เป็นผู้ร้ายหรือเป็นพระเอก มีกลุ่มคนถือปืนวิ่งไล่ล่า เธอต้องพลอยฟ้าพลอยฝนเดือดร้อนไปด้วย บ้า...บ้า...บ้า หญิงสาวเดือดอยู่ในใจ ส่วนข้อมือก็ไม่ได้ถูกปล่อยแต่อย่างใด เขาไม่สนใจเธอยังคงกุมข้อมือเล็กในอุ้งมือแน่น สายตาก็มองไปยังเส้นทางที่วิ่งมา ด้วยท่าทีระวังภัย

“เฮ๊ย ! มันต้องเข้าไปในตรอกนี่แน่ๆ” กลุ่มชายฉกรรจ์ถืออาวุธครบ พูดคุยกันเป็นภาษาจีน หันหน้ามาทางตรอกที่เธอกับเขาซ่อนตัวอยู่ หญิงสาวฟังออกครบถ้วนขบวนความ ใจเต้นระรัวสีหน้าแววตาตื่นตระหนก ฉี่ปริบๆแทบราด ทั้งที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่กลุ้มคนพวกนี้ไล่ล่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้ากับเธอในตรอกแคบๆ

พวกมันวิ่งเข้ามาแล้ว ต้องเห็นเธอกับเขาแน่ๆ ฉี่จะราดของจริงละงานนี้ ในจังหวะนั้นเองผู้ชายที่ลากเธอมา ก็ถอดเสื้อคลุมหนังสีดำ ปาไปสุมอยู่กับกองขยะ ดอกเหมยมองการกระทำของเขาด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ ในขณะที่หัวใจอัดแน่นไปด้วยความกลัว ตื่นเต้น หวาดผวา เกิดมาเป็นสาวเต็มตัวอายุ 22 ก็ไม่เคยพบเจอเรื่องต้นเต้นจวนตัวขนาดนี้ อย่างมากก็แค่เห็นผ่านตาเห็นในข่าวก็เท่านั้น

เขาเบี่ยงตัวบังเธอในจังหวะกระชั้นชิด เขายังใจดีคิดปกป้องเธอจากคนพวกนั้น แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดกลับเกิดขึ้น การกระทำของเขาทำให้หัวใจหญิงสาวแทบหลุดจากอก มือใหญ่ประคองดวงหน้าตื่นตระหนกของเธอไว้ กดปากร้อนผ่าวจูบบดขยี้เรียวปากของเธอ คราวนี้ดวงตาตื่นรีสวยหวาดผวาตื่นตระหนกหนักหน่วง ดีดเปลือกตาเบิกกว้าง ในจังหวะหัวใจเต้นระรัวดังตึกตักจนเชื่อว่าหูของเธอได้ยินเสียงเต้นหัวใจตัวเอง

“ไม่มีพี่ หาจนทั่วแล้วในตรอกนี้ไม่มี ไปที่อื่นต่อ” เสียงพวกมันบอกกัน พร้อมกับวิ่งกรูกันออกไปเป็นโขยง เหมือนโขลงช้าง

“เห็นแต่วัยรุ่นใจแตกจูบกัน น้องๆ อยากมากก็ไปเปิดโรงแรมเลยไป มายืนจูบกันแบบนี้พี่อยากด้วยวะ” คนหนึ่งพูดขึ้นแล้วเดินตามฝูงออกไป

“นั่นสิ คิดถึงเมียเลยวะลูกพี่” อีกคนหนึ่งก็เสริมอย่างมันปาก

พวกมันสนทนากันด้วยถ้อยคำหยาบคาย แม้เสียงพูดคุยดั่งลั่นตรอก หากแต่ดอกเหมยที่กำลังโดนกิน กลับมีเพียงหูตาฝ้าฟาง ความรู้สึกดับสนิท จากการจู่โจมจูบอย่างบ้าคลั่งในตรอกเล็กๆ ของฮ่องกง พวกมันจากไปทิ้งไว้เพียงฉากอีโรติกดูดดื่มระหว่างสองหนุ่มสาวที่ยังไม่ได้รู้จักกันเลยแม้แต่ชื่อแส้

หูไรอัน หยวน รับรู้เสียงฝีเท้าพวกมันจากไปฝ่ายแก๊งมาเฟียคู่อริ พวกมันไล่ล่าลักลอบฆ่าเขา หากแต่เวลานี้ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย เขากำลังสนใจกินอาหารจานหนึ่ง รสชาติเลิศเยี่ยมยอดค่อนข้างถูกปาก ทีแรกตั้งใจอำพรางสายตาพวกมันด้วยการแสดงเป็นคู่รักกับแม่สาวที่เขาลากติดมือมา เธอดันอยู่ผิดที่ผิดทางขวางทางวิ่งหนีของเขาจากแก๊งมาเฟียคู่อาฆาตทุกชาติทุกภพทุกรุ่น เมื่อไม่มีเวลาคิดเขาจึงตัดสินใจแค่เสี้ยววินาทีลากเธอติดมาด้วยกัน

หนุ่มฉกรรจ์ตัวสูงสมาร์ท ท่าทางดุดัน หัวหน้าแก๊งเขี้ยวมังกรไม่ยอมถอนริมฝีปากจากการดื่มด่ำรสชาติความเนียนละมุนในการจูบประกบปากแนบสนิทชิดเชื้อกับสาวแปลกหน้า รสชาติของเธอทำให้เขาต้องการไปต่อด้วยงับ ต้องการขยี้จูบไม่ยอมปล่อย คราวนี้ชายหนุ่มไปต่อด้วยการใช้ปลายลิ้นเปิดปากนิ่มหวานคู่จูบ สอดปลายลิ้นผ่านเข้าไปในช่องปากอุ่นของเธอ ใช้ความสามารถเฉพาะตัวล่อหลอกพันเกี่ยวลิ้นเล็กเก็บเกี่ยวรสชาติลิ้นเล็กๆ ไม่รู้จักการตอบสนองเห็นชัดเจนแม่สาวคนนี้ไร้เดียงสาในบทสวาทแบบพื้นฐาน

ปลายลิ้นร้อนตวัดรัดลิ้นเล็ก ทว่าเจ้าของลิ้นเล็กกลับหนีลนลาน มาเฟียหนุ่มผู้ไม่เคยยอมแพ้อะไรทั้งสิ้น ต้องการเอาชนะเกมพันลิ้นเกมนี้เพื่อให้ได้สัมผัสรสชาติ ในที่สุดชัยชนะตกเป็นของไรอัน ได้กลืนกินลิ้นเล็กเต็มไปด้วยความดื้อดึง สองมือประคองดวงหน้าเนียนสวยใสแต่งอ่อนบางบังคับให้อยู่นิ่งในอุ้งมือร้อน ใช้การหลอกล่อหยอกเอินด้วยลิ้นร้อนชำนาญช่ำศึกรบศึกรัก

พายุจูบกระหน่ำซัดชีวิตสาวไทย ทั้งที่เป็นครั้งแรกในการมาเยือนถิ่นฮ่องกง กลับต้องพบแจ๊กพอตใหญ่ ทั้งแก๊งอันธพาล ทั้งหวิดโดนลูกปืนเฉี่ยวหัว ทั้งถูกกระหน่ำถล่มจูบแทบสิ้นสติ เลเวลการจูบสูงสุดเดือดพล่านกระหน่ำรุนแรงระทึกจังหวะการหายใจ เกิดมาเป็นคนไม่เคยจูบกับใครเลยในชีวิต กลับต้องเจอจูบแรกระดับสูงสุด ใครบ้าจะต้านไหว

เธอควรได้รับจูบจากแฟน จากคนที่เธอรัก รักเธอ ค่อยๆ สอนกันไป แต่นี่อะไรผ่านมาระดับสูงถึงขนาดถูกกัดกินลิ้นในปาก จังหวะการเต้นหัวใจรัวยิ่งกว่ากลองจังหวะร็อก

“เธอ...เธอ...” ร่างบอบบางที่เขาจาบจ้วงเมามันกับจูบ จู่ๆ หมดเรี่ยวแรงในอ้อมกอดเขาซะอย่างนั้น ไรอันรู้สึกตกใจ กระชับวงแขนประคองร่างอ่อนปวกเปียกไว้ เรียกปลุกเรียกสติไม่รู้จักชื่อเธอ ไม่รู้จะเรียกอย่างไร สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น ผยองในอก คือจูบที่ได้รับจากเธอช่างรู้สึกได้ถึงความสดใหม่ มีกระแสคลื่นบางอย่างปลุกเร้าอารมณ์ผู้ชาย สั่นระรัวตื่นเต้น อยากค้นหาในจูบนี้ต่อไปเรื่อยๆ “งานเข้าแล้วสิ” ไรอันบ่นกับตัวเองพยายามปลุกเธอด้วยการเขย่า กลับไม่เป็นผลร่างสาวงามอ่อนแรงอยู่ในวงแขน

“อาเฉามารับฉันด้วย” กดโทรศัพท์ออกไปเรียกลูกน้องมารับโดยด่วน เขามีภาระหนักแต่นิ่มอยู่ในวงแขน สายตาคมเหี้ยมก้มมองของนุ่มนิ่มส่งกลิ่นหอมระรินมุมปากกระตุกยกยิ้ม แววตาคล้ายยิ้มตามไปด้วย “ฉันควรทำอย่างไรกับตุ๊กตาตัวนี้” หญิงสาวในมือของเขาดูไปก็สวย ซ้ำน่ารัก น่ากินพอๆ กับตุ๊กตาจีน ดวงหน้าเรียว คิ้วโก่งพาดผ่านเปลือกตาปิดสนิท ทำให้เห็นขนตางอนยาวหนาเป็นแพ แก้มเนียนสุกปลั่งนุ่มนิ้วแค่ไหนเขาเป็นคนสัมผัสย่อมรู้ดี ยิ่งปากด้วยเวลาแนบปากของเขาลงไป ไม่คิดอยากถอนออกแม้แต่น้อย ความนุ่ม ความหวาน ที่แผ่ซ่านทั่วริมฝีปากปลุกความรู้สึกอยากมาพร้อมกับไฟราคะจังๆ

ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตนควรทำอย่างไรจำเป็นต้องแบกร่างคนในอ้อมแขนพาดบ่า ภายหลังกดโทรศัพท์เรียกลูกน้องให้มารับตรงตรอกแทรกเข้ามาหลบซ่อน รถยนต์หรูส่วนตัวแล่นมาจอดเขาแบกผู้หญิง โยนเข้าไปในรถตรงเบาะหลังพอๆ กับโยนกระสอบข้าว ย่อตัวเข้าไปในรถลูกน้องตะบึงรถออกจากตรงนั้นมุ่งตรงกลับถ้ำแก๊งเขี้ยวมังกร โดยไม่ได้ไต่ถามถึงกระสอบที่เจ้านายโยนเข้ามาในรถ

ระหว่างที่เขาโดนไล่ล่า ได้พลัดหลงกับลูกน้องสองบอดี้การ์ด กว่าจะติดต่อกันได้ ก็เกือบตกเป็นเหยื่อกระสุนของแก๊งพยัคฆ์ดำ

“เอาตุ๊กตามาจากไหนครับเจ้านาย” อาเฉาถามเมื่อขับรถออกมาไกลจากตรอกนั้นพอสมควร มองจากกระจกเห็นเจ้านายโยนตุ๊กตาเข้ามาในรถ ถามไม่ได้แปลกใจอะไรมาก ปกติเจ้านายรูปหล่อมักโยนผู้หญิงเข้ามาในรถแบบนี้บ่อยๆ ลูกน้องทั้งหลายจึงมองเป็นเรื่องธรรมดา ตุ๊กตาตัวใหม่นี้สวยแปลกตากว่าตัวอื่นที่เจ้านายเอาติดมาด้วย จากนี้คงโยนขึ้นเตียง

“จับต้นชนปลายไม่ถูก” ไรอันเองก็ไม่รู้เขาฉวยตุ๊กตามีชีวิตตัวนี้มาได้อย่างไร คงเพราะเธอขวางทางหนีของเขา ช้าช้าเพียงก้าวเดียวก็โดนห่ากระสุนพวกนั้นเจาะร่างพรุน เธอคนนี้เชื่อว่าถ้าไม่หลบคงพลอยโดนลูกหลงไปด้วย มีอย่างที่ไหนคนอื่นหลบหนีเอาตัวรอดไปหมด เธอกลับยืนเงอะงะขวางกระสุนอยู่คนเดียว

“น่ารักดีนะครับ” อาฟางที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ เห็นด้วย เขากับอาเฉาเที่ยวตามหาเจ้านายจนทั่วทุกถนน ทุกตรอกซอกซอย ซ้ำยังต้องปะทะกับลูกน้องแก๊งพยัคฆ์ดำ ที่เป็นคู่อริมาทุกยุค พวกมันคิดจะปลิดชีพเจ้านายพวกเขาทีเผลอ ในวันเดินทางมาประชุมแปดแก๊งมาเฟียทมิฬ ในหัวข้อเรื่องพื้นที่ดูแล เรื่องแบ่งผลประโยชน์ และเรื่องการเลือกหัวหน้าใหญ่แปดแก๊งมาเฟีย

“นั่นสิ” เขาเห็นด้วยในส่วนที่ว่าน่ารัก เห็นด้วยในใจอย่างมากคือ เพิ่งเคยมีผู้หญิงทำให้เขาไม่อยากทิ้งขว้าง ก็เธอคนนี้ ว่าแต่...เธอเป็นใครกันนะ ถึงได้รสชาติดีอย่างกับอาหารภัตาคารหรูระดับเจ็ดดาว ต่อให้ราคาสูงอาหารรสเลิศแบบนี้เขาพร้อมจ่าย