1

“ภพจ๋า... จูบพิมพ์อีกสิจ๊ะ” คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มเผยอริมฝีปากให้คนบนร่างจุมพิตลงมาหนักหน่วงเต็มอารมณ์

“ภพจ๋า... พิมพ์รักภพที่สุดในโลกเลย ภพล่ะ รักพิมพ์หรือเปล่า” เธอถามแล้วสะเทิ้นอาย เมื่อเห็นสายตาหวานเชื่อมของเขา

“ภพก็รักพิมพ์ที่สุดในโลกเหมือนกันครับ”

อ๊าย... ฟินไปถึงดาวอังคาร คนที่อยากมอบตัวมอบใจให้เพื่อนรักที่รู้จักกันมาช้านานถึงกับต้องยกมือทุบอกแกร่งเบาๆ

“บ้า... คนอะไรชอบพูดความจริง” เธอว่าอย่างเขินอาย

“พูดความจริงไม่บ้าหรอก ก็คนมันรักนี่นา รักมากๆ เลย รู้ยัง”

“รักเท่าไหน”

“แล้วพิมพ์ล่ะ รักภพเท่าไหน”

“พิมพ์ถามก่อนนะ แต่ตอบก็ได้ เท่าฟ้าเลยล่ะ ไม่ดีกว่า... เท่าจักรวาล” เธออ้าแขนออกแล้วยิ้มกว้าง

“ของภพเท่าชีวิตเลย รักพิมพ์เท่าชีวิต”

“ภพปากหวาน” เธอทุบอกเขาอีกอย่างเขินอาย

“เดี๋ยวจะให้ชิม”

“อยากชิมมานานแล้ว”

“ให้ชิมตลอดชีวิตเลย” เขาแนบหน้าลงมากระซิบ

“รักตั้งแต่ตอนไหน บอกพิมพ์ให้ชื่นใจหน่อยสิ” เธอถามตาลอย โลกนี้ช่างเป็นสีชมพูจริงๆ ไม่เคยมีความสุขอะไรเท่านี้มาก่อน

“นานแล้วล่ะ” เขาก้มลงมาหอมแก้มเธอ เธอเขินอาย ทุบเขาเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มเขากลับด้วย

“พิมพ์ก็ชอบภพมานานแล้วนะ” พูดแล้วต้องกลั้นใจกันเลยทีเดียวเมื่อเขาค่อยๆ สอดมือเข้าไปภายในเสื้อนอนของเธอ เธอตะครุบมือเขาเอาไว้ “ไม่เอานะภพมันไม่ดี” เธอพูดเสียงสะท้าน

“ไม่ดียังไง เราก็ใจตรงกันไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องกลัวนะ” เขาปลอบโยน สายตาวาวหวานจนเธอต้องหลับตา ยอมให้เขาล้วงมือเข้าไปในเสื้อนอนตัวสวยเพื่อฟอนเฟ้นทรวงอกอวบอิ่ม

“อื้อ...” หญิงสาวร้องครางกับการถูกนวดด้วยมือของอีกฝ่าย เขาสะกิดยอดถันแดงระเรื่อแล้วบดบี้จนเธอขนลุกซู่ ด้านล่างเขาก็เลื่อนมือลงไปสัมผัสกับกลีบผกาฉ่ำหวาน ซอนแซะนิ้วเข้าไปแหวกแบะออกจนได้ยินเสียงน้ำหวานฉ่ำแฉะ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในซอกทางรักอันแสนคับแคบ

“อ๊ะ! อ๊า... ภพจ๋า สอดลึกๆ อีกนิดจ้ะ” หญิงสาวร่ำร้องเสียงสั่นพร่า รับสัมผัสของนิ้วที่สอดแทรกเข้าไปภายในอย่างวาบหวาม ยิ่งนิ้วขยับเข้าออกเป็นจังหวะ เธอก็ร้องครางเหมือนแทบจะขาดใจ

มือของเขาทั้งสองข้างประสานกันทำงานอย่างไม่ขาดตกบกพร่องปรนเปรอเธอทั้งส่วนบนและส่วนล่าง ด้านบนก็ขยำอกอวบจนยอดอกแข็งเป็นไต ด้านล่างก็ขยับนิ้วสอดแทรกแหวกกลีบกายสาวจนฉ่ำชื้น เส้นไหมที่เรียงตัวเป็นแนวถูกบดบี้จนแบนชิดไปกับเนินเนื้อนูนอวบ เมื่อหยาดน้ำหวานหลั่งไหลออกมาชโลมไปทั่วด้วยนิ้วที่ทำงานไม่หยุดหย่อน

“ไม่ไหวแล้วจ้ะภพ พิมพ์จะขาดใจแล้ว”

หญิงสาวร่ำร้องบิดกายเร่าๆ ร่ำร้องครวญครางไม่ขาดปาก ก่อนจะกระตุกร่างเกร็งไปทั่วด้วยความสุขอันเลิศล้ำ ลมหายใจของเธอหอบระรัวด้วยความสุขสม

กริ๊งๆๆๆๆๆ

“โอ๊ย!!!” เสียงออดหน้าบ้านยามวิกาลทำให้คนที่ฝันหวานสะดุ้งสุดตัวตกลงจากเตียงจนเจ็บ ที่แย่ไปกว่านั้น เธอฝันไป !!! ไม่ใช่ความจริง แถมมือยังคาอยู่ในกางเกงนอน มืออีกข้างจับอยู่ที่อกอวบอิ่มของตัวเอง

“บ้าที่สุด ฝันเปียกเหรอนี่!!! อ๊ายย... จะมีอะไรน่าอายเท่านี้ไหมนี่”

พิมพ์บงกชรีบตะเกียกตะกายไปเปิดม่านหน้าต่างห้อง ก็เห็นว่าเป็นน้องชายและเพื่อนน้องชาย เธอรีบจัดเสื้อผ้า ผมเผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะตีหน้าขรึมกระแอมกระไอเรียกสติกลับคืนมาแล้วเดินไปเปิดประตูด้านล่าง

จะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเธอทำอะไรในฝัน แล้วมือที่สัมผัสบนร่างก็ไม่ใช่ของเพื่อนชายที่แอบรัก แต่เป็นของตัวเอง น่าอายชะมัด!!!

หญิงสาวตีสีหน้าเคร่งเมื่อไปเปิดประตูบ้านให้สองหนุ่มที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ คนหนึ่งคือพงศ์พัฒน์เป็นน้องชายของเธอที่คลอดไล่เลี่ยกันจากครรภ์มารดา ส่วนอีกคนเป็นเพื่อนรักและเจ้านายของเธอกับน้องชายคือ จุลภพ เลิศปริวัฒน์

“พี่พิมพ์คนสวย”

พงศ์พัฒน์เรียกพี่สาวหน้าแดงจัด พิมพ์บงกชถอยหนี ทำให้ร่างสองหนุ่มลงไปกองกับพื้น แม้จะอยากรับอีกหนุ่มมาอยู่ในอ้อมแขน แต่ถ้าทำเช่นนี้คงโดนชายร่างยักษ์ทั้งสองทับจนแบนอย่างแน่นอน

“เมามาอีกแล้วเหรอ อยากเมานักใช่ไหม งั้นก็คลานเข้าบ้านแล้วกัน”

เธอทำเสียงแข็งใส่คนทั้งสอง ก่อนจะเบ้หน้าใส่ ไปเมามาไม่เท่าไหร่ แต่ตอนเมานี่สิ คงมีสาวๆ ป้อนเครื่องดื่มจนถึงปาก คิดแล้วหมั่นไส้คน เธอยอมรับว่าหวงทั้งสองคนพอๆ กัน