ยัยตัวร้าย (100%)

“อะไรนักหนาเนี่ยยาหยี ผมเหนื่อย ขอนอนสักงีบไม่ได้หรือไง” มาเฟียหนุ่มเอ่ยประท้วงด้วยท่าทางหัวเสีย และไม่ยอมลุกขึ้นตามแรงฉุดกระชากของเธอ

“ถ้าคุณง่วงก็ไปนอนที่อื่น ที่นี่มันที่ของฉัน และในเมื่อคุณไม่เจอคนที่คุณมาตามหา คุณก็ควรจะไสหัวไปจากที่นี่ซะ เพราะฉันไม่ต้อนรับคุณ โอเค้?” หญิงสาวออกปากไล่อย่างไม่ไว้หน้า

“ไม่ไป ผมจะอยู่ที่นี่กับคุณ จนกว่าจะเจอยัยตัวร้ายที่ผมกำลังตามหา” พ่อเจ้าประคุณปฏิเสธอย่างหน้าตายและเอาแต่ใจจนน่าโมโห

“ก็บอกแล้วไงโว้ยว่าฉันไม่ให้อยู่ ไสหัวไปซะ!”

“ผู้หญิงอะไรวะโคตรโหด ไม่เป็นกุลสตรี แข็งกระด้าง แถมยังดุเหมือนหมา แต่ร้ายๆ แบบนี้แหละที่ผมตามหามานาน วันนี้ขอลองของแปลกหน่อยแล้วกัน” ขาดคำเสือร้ายแห่งลอนดอนก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือกลมกลึง แล้วออกแรงดึงเจ้าของร่างอ้อนแอ้นที่ยืนเท้าสะเอวค้ำหัวอยู่

“ว้าย!!!” คนที่ไม่ทันตั้งตัวเพราะโดนจู่โจมแบบกะทันหันหลุดอุทานด้วยความแตกตื่น พร้อมเสียหลักล้มลงไปเกยอยู่บนแผงอกกว้าง

“โอ๊ะโอ๋…ชอบเป็นฝ่ายรุกก็ไม่บอก แต่ขอโทษทีนะคนสวย คนอย่างเจคอบ เนย์สมิธ ชอบสวมบทผู้นำมากกว่าจ้ะ” ทันใดนั้นเจ้าของร่างทรงพลังก็พลิกขึ้นมาอยู่ด้านบน ก่อนที่ริมฝีปากผ่าวระอุกรุ่นกลิ่นบุหรี่จางๆ จะวาดมาประกบอย่างอุกอาจ ส่งผลให้นัยน์ตาสีคาราเมลพลันเบิกกว้างด้วยความตระหนก

ครั้นได้ลิ้มรสริมฝีปากน่าสนิทเสน่หาอย่างที่ใจปรารถนาอยู่ลึกๆ ตั้งแต่คราแรกที่พบหน้ากันเจคอบก็ชักติดอกติดใจ จูบเอาๆ เหมือนอดอยากปากแห้งมาแรมปี ก่อนจะอาศัยจังหวะที่สาวเจ้ากำลังตะลึงงันสอดแทรกเรียวลิ้นร้ายกาจเข้าไปช่วงชิงความหวานสะท้านทรวงในกระพุ้งแก้มอิ่มอุ่น และนั่นก็ทำให้ร่างสวยสะพรั่งสะดุ้งเฮือก

“ฮื้อ…” หญิงสาวครางอู้อี้ประท้วง พลางดิ้นรนขัดขืน ทุบ ตี จิก ข่วน อย่างบ้าเลือด แต่พ่อหนุ่มมาดเถื่อนกลับไม่อนาทรเลยสักนิด ลิ้นแกร่งตวัดจนถ้วนทั่วโพรงปากนุ่มละมุน แล้วเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กสีแดงอมชมพู หยอกเอินระคนหลอกล่อจนเธอหลงเพริด กระแสความร้อนแล่นปราดไปทั้งสรรพางค์กาย ส่งผลให้ท่าทีแข็งขืนแปรเปลี่ยนเป็นโอนอ่อนผ่อนตาม เสียงครางผาดแผ่วเริ่มเล็ดลอดออกมาจากลำคอระหง ตอนนี้ความดีงามอยู่ตรงไหนพาฝันก็มิอาจทราบได้ เธอปล่อยให้คนหิวโซตะโบมจูบเร่าร้อนแกมดุดันอย่างขาดสติ ก่อนที่เขาจะดูดกลืนทุกความหวานหยดพร้อมคำรามกระหึ่มด้วยความพึงพอใจกับการตอบสนองในแบบเงอะๆ งะๆ ของคนตัวเล็ก

พ่อหนุ่มนักรักยอมรับในวินาทีนี้ว่าแม่สาวแสบมีแรงดึงดูดต่อตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เพียงจูบเดียวก็ทำเอาเขาเตลิดจนแทบกู่ไม่กลับ ความกร้าวแกร่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้เป้ากางเกงซึ่งสมองไม่อาจควบคุมได้นั้นกำลังคึกคักอย่างน่าโมโห ผลักดันให้พ่อจอมตะกละดูดปากอิ่มครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างหิวกระหาย ขณะที่ฝ่ามือกระด้างเคลื่อนไปลูบไล้สีข้างและแผ่นหลังบอบบาง ก่อนจะฟ้อนเฟ้นเคล้นคลึงไปทั่วเรือนร่างเย้ายวนด้วยความย่ามใจ จนเมื่อแม่สาวน้อยดิ้นพราดๆ เพราะขาดอากาศหายใจเขาถึงได้ยอมผละห่างอย่างแสนเสียดาย ทว่ามือไม้กลับไม่หยุดยุ่มย่ามกับตัวเธอ

“ไอ้บ้าเอ๊ย! ปล่อยนะโว้ย!” ทันทีที่มือใหญ่เคลื่อนมาขยำหน้าอกอวบอิ่มพาฝันก็เริ่มได้สติ แหกปากโวยลั่น และซัดหมัดเข้าที่ครึ่งปากครึ่งจมูกของพ่อตัวโตเต็มเหนี่ยว

“บัดซบ! ผู้หญิงนรก!” เจคอบคำรามกระหึ่ม จ้องเธอด้วยสายตาอำมหิต แล้วหลุดสบถหยาบคายเมื่อแม่เจ้าประคุณตบบ๊องหูเข้าให้ ก่อนที่เขาจะลงโทษยัยตัวร้ายด้วยการกระแทกปากลงมาบดขยี้เรียวปากสีกุหลาบอย่างรุนแรง

พาฝันพยายามส่ายหน้าหลบเลี่ยงจุมพิตหยาบคาย พร้อมทุบกำปั้นลงที่ลาดไหล่กว้างไม่ยั้ง บ้างก็ดีดดิ้นสุดฤทธิ์ประหนึ่งนางม้าพยศ ทว่ากลับไม่เป็นผลแม้แต่น้อย แถมยังต้องมาถูกพ่อคนโอหังจับตรึงปลายคางมนเอาไว้เสียแน่น ลิ้นสากระคายยังคงแหวกว่ายและดูดซับความหวานล้ำไม่ลดละ บดขยี้อย่างหน่วงหนัก ดุดัน และป่าเถื่อน จนเธอเริ่มอ่อนระทวยและคล้อยตาม กระทั่งหนำใจนั่นแหละเขาถึงได้ปล่อยริมฝีปากเจ่ออย่างอ้อยอิ่ง แม้อิสระจะมาเยือนสาวเจ้าก็ยังมีสีหน้าและท่าทางราวกับช็อค เรียกเสียงหัวเราะกลั้วลำคอหนา เพราะนึกเอ็นดูในความไร้เดียงสาของเธอ

“เฮ้! คนสวย อย่าทำหน้าเหมือนผม ‘ข่มขืนแล้วยืนยิ้ม’ แบบนั้นสิ” วาจาโคตรห่ามระคนขวานผ่าซากที่หลุดออกมาจากริมฝีปากหยักลึกทำให้คนไม่ประสาหลุดออกจากภวังค์ได้อย่างชะงัด ก่อนที่สาวห้าวจะออกแรงผลักคนที่ชะโงกง้ำอยู่เหนือร่างออก แล้วรีบลนลานผุดลุกขึ้น

“เมื่อกี้คุณไม่ได้ข่มขืนฉัน แต่…” น้ำเสียงขุ่นคลั่กยังกล่าวไม่ทันจะจบประโยคคนโอหังก็โพล่งขึ้นเสียก่อน

“ผมปล้นจูบคุณ แถมมันยังเป็น ‘จูบแรก’ ของคุณเสียด้วย จริงไหมแม่ไดนาไมต์” ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจอย่างถึงแก่นนั้นทำให้แม่สาวห้าวถึงกับอ้าปากค้าง วินาทีถัดมาใบหน้างามก็ร้อนวาบด้วยความกระดากอาย

“ไสหัวไปซะ!” อดีตนายทหารสาวเค้นเสียงกระด้างขับไล่ ขณะกำหมัดน้อยทว่าอัดแน่นไปด้วยพิษสงแนบลำตัวเพื่อระงับโทสะที่กำลังโหมกระพือขึ้นเรื่อยๆ

“จุๆๆ…เวลาผู้หญิงเอียงอาย เขากราดเสียงเขียวไล่ตะเพิดแบบคุณทุกคนหรือเปล่าทูนหัว” เจคอบลอยหน้าสวนกลับด้วยน้ำเสียงครื้นเครง ทว่านัยน์ตาสีน้ำตาลทองยังคงคุกรุ่นไปด้วยความร้อนแรงปนกระหาย ความปวดหนึบที่ซอกขาเพราะต้องการปลดปล่อยทำให้เขาต้องขบกรามจนเป็นสันนูน

“ฉันบอกให้ไสหัวไป หูหนวกหรือไงห๊ะ เดี๋ยวแม่ก็เอา ‘11 มม.’ แคะขี้หูให้ซะเลยนี่” ยิ่งเขาดูไม่สะทกสะท้านหญิงสาวก็ยิ่งกราดเกรี้ยวเป็นเท่าทวี

“ว้าว! สวย เผ็ด ดุ ถึงใจแบบนี้ มันต้องสั่งสอนเสียให้เข็ด” ยังไม่ทันจะขาดคำพ่อเจ้าประคุณก็กระชากข้อมือกลมกลึงเต็มแรงยังผลให้ร่างอ้อนแอ้นปลิวไปปะทะแผงอกกว้างอีกครา มือใหญ่ล็อกเอวคอดพลางจงใจบดเบียดสัดส่วนอลังการเข้าหาทำเอาเธอทะลึ่งพรวด แล้วดิ้นขลุกขลักพร้อมซัดหมัดอุตลุด แต่ในวินาทีถัดมาพาฝันก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อคนตัวโตดูดกลีบปากสีระเรื่อดังจ๊วบ ก่อนจะเคล้าคลึงอย่างอ้อยอิ่งทว่าหน่วงหนักถึงอารมณ์ ตักตวงความหวานล้ำจนหนำใจจอมตะกละถึงได้ยอมถอนลิ้นสากออกมาจากอุ้งปากฉ่ำร้อน

หลังจากเป็นอิสระสาวแสบก็ไม่รอช้าที่จะตอบแทนในการกระทำอันแสนโอหังและกักขฬะของอีกฝ่ายให้สาสมด้วยการตวัดฝ่ามือเรียวใส่ซีกหน้าคร้ามคมสุดแรงเกิด

ฉาด!

“เลว!” น้ำเสียงดุดันประณามอย่างคับข้องใจ คำห้วนๆ ที่หลุดออกมาจากปากซึ่งเขารู้ดีว่าหวานล้ำมากเพียงใดทำให้ดวงตาสีน้ำตาลทองถึงกับวาวโรจน์ขึ้นในบัดดล

“ผมยังเลวได้มากกว่านี้อีกทูนหัว และถ้าคุณไม่อยากให้ผมทำตัวเลวๆ ก็หุบปากหวานๆ ของคุณ แล้วถอยออกไปให้ห่างจากผม เพราะเวลาผมเลวกับผู้หญิงผมชอบเลวบนเตียง แต่บนผืนทรายร้อนระอุนี่ก็คงเร้าใจดีพิลึก และถ้าคุณยังไม่เลิกตะโกนปาวๆ ไล่ผมอยู่ล่ะก็รับรองว่าคุณจะไม่ได้เสียแค่จูบแรกเหมือนเมื่อกี้ แต่มันจะรวมไปถึงพรหมจรรย์ของคุณด้วยแม่สาวเวอร์จิ้นคนสวย” คนโดนประเคนลูกตบเค้นเสียงเย็นเยียบ ขณะมองแม่ตัวดีอย่างเอาเรื่อง

“ใหญ่มาจากไหน ถึงกล้ามาทำท่าเบ่งใส่ฉัน” คนที่โดนข่มขู่ขึ้นเสียงด้วยความฉุนจัด ถึงแม้เธอจะตกเป็นรองแต่สาวแสบก็ยังไม่ยอมละพยศง่ายๆ

“ผมน่ะ ‘ใหญ่’ มาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะทูนหัว แต่ถ้าคุณอยากพิสูจน์อย่างรู้ซึ้งถึงแก่นคุณก็ต้องมาเป็นเมียผม แล้วจะรู้ว่าความ ‘ใหญ่’ ไม่เคยปรานีใคร” พ่อเจ้าประคุณยักคิ้วตบท้ายวาจาห่ามๆ ที่ถูกพ่นออกมาจากปากหยักลึกอย่างหน้าตาเฉย การจงใจเน้นบางวลีทำให้คนฟังหน้าแดงเถือก

“ไอ้คนบ้า! ไอ้คนทุเรศ! ผู้ชายเฮงซวย! กักขฬะ!” พาฝันตะเบ็งเสียงก่นด่าอย่างเหลืออด แล้วหายใจหอบแรงๆด้วยความโมโหระคนคับข้องใจเหลือแสน

“ถ้าคุณยังไม่หยุดแหกปากผมจะไม่นอนเฉยๆ แต่ผมจะ ‘นอนกับคุณ’ อย่างเร่าร้อนและรุนแรง” วาจาคาดโทษทำให้พาฝันเม้มปากจนเกือบเป็นเส้นตรง

“ฮึ่ย!” อดีตนายทหารสาวจอมโหดทำท่าฮึดฮัด ก่อนจะเดินย่ำเท้าจากมาด้วยท่าทางกราดเกรี้ยวเต็มอัตรา เพราะแสนจะเจ็บใจที่เธอต้องเป็นฝ่ายอ่อนข้อให้เขา

“ให้ตายเถอะ! นี่ฉันต้องให้ไอ้ผู้ชายกักขฬะคนนั้นอยู่ที่นี่ด้วยจริงๆ เหรอนี่” หญิงสาวบ่นอุบด้วยความหัวเสีย อีกทั้งรู้สึกกระวนกระวายที่ปล่อยให้ศัตรูมาอยู่ใกล้ชนิดหายใจรดต้นคอ

ไม่นานเสียงหนึ่งก็แว่วมากระทบโสตประสาท สาวเจ้าเงี่ยหูฟังทิศทาง ขณะหันซ้ายแลขวา ครั้นเห็นว่าไม่มีใครเธอก็สาวเท้าไปยังริมทะเลสาบ ทันใดนั้นเหยี่ยวตัวใหญ่ก็โฉบลงมาเกาะตรงกิ่งไม้ซึ่งอยู่เหนือศีรษะเล็กน้อย ก่อนที่มันจะยืนนิ่งๆ ให้เธอคลายปมเชือกที่ข้อเท้า มือเรียวดึงเมล็ดธัญพืชในกระเป๋าป้อนเข้าปากให้เจ้าเหยี่ยวแสนรู้ที่กำลังทำตาปริบๆ ออดอ้อนขอรางวัล ก่อนที่มันจะสยายปีกบินปร๋อจากไป

จากนั้นพาฝันก็รีบอ่านข้อความที่ปรากฏในกระดาษแผ่นเล็กๆ ซึ่งเป็นสารจากผู้บังคับบัญชาของเธอ ท่านส่งข่าวมาบอกว่าเจคอบกำลังสั่งคนตามล่าตัวเธอให้ควั่ก และถ้าหากเธออยากจะหนีอีกรอบก็สามารถไปขอความช่วยเหลือจากผู้นำหมู่บ้าน หลังจากทำลายหลักฐานจนย่อยยับแม่สาวขาโหดก็กระแทกลมหายใจออกมาด้วยความหนักใจเหมือนมีใครเอาหินผามาถ่วงที่หน้าอกด้านซ้าย และตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะหนีแต่อยากจะดับเครื่องชนเสียมากกว่า เพราะการหนีหัวซุกหัวซุนเหมือนคนขี้ขลาดตาขาวทั้งที่ไม่มีความผิดติดตัวมันไม่ใช่วิสัยของพาฝัน แต่สิ่งที่เธอต้องทำอย่างเร่งด่วนในตอนนี้คือการหาทาง ‘กำจัด’ ผู้ชายกักขฬะที่กำลังนอนอยู่ในกระโจม