บทที่3. เธอท้องงั้นเหรอ? 1

หลังปริ้นเอกสารนั่นออกมา เธอลังเลคิดไม่ตก สถานการณ์ตอนนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่

“ขอชาร้อนแก้วสิ” เสียงอินเตอร์คอมดังแทรกความคิดที่ร่องรอย

เธอหลุบเปลือกตาลง รวบรวมสติและเริ่มรู้สึกตื่นตระหนกผสมความเจ็บปวดที่แทรกซึมเข้ามาในใจเล็กน้อย

ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจปฏิกิริยาตอบสนองของเธอหรอก เป็นเธอเสียเองที่หลีกเลี่ยงความรู้สึกเช่นนั้นไม่ได้ เพียงเพราะความพึงพอใจที่มีต่อเขา

เธอเดินไปเคาะประตู รอฟังเสียงอนุญาต “คุณละคะ รับเครื่องดื่มด้วยเลยมั้ย?”

แววตาเย็นชาอันน่าสะพรึงกลัวของผู้ชายคนนั้นตวัดมองหน้าเธอ แต่ไม่มีคำตอบ เธอยืนรออยู่หนึ่งอึดใจ ก่อนจะถอยหลังไปทำหน้าที่ตัวเอง อัญญารู้สึกถึงความกดดันที่เกิดขึ้น

“เธอคงไม่เคยเห็นสินะ คนนั่นละ ‘คู่หมั้น’ ของคุณอเล็กซ์” มาเชลเดินมาชวนคุยเหมือนกำลังเตือนเธออ้อมๆ

อัญญายิ้มรับ “สวยดีนะคะ”

“ลูกสาวของทอม เพื่อนสนิทของอาเธอร์ไง” ถึงจะไม่เคยเจอ แต่ชื่อบุคคลที่ผ่านริมฝีปากของมาเชลออกมา เธอได้ยินบ่อยๆ อาเธอร์เป็นบิดาของอเล็กซ์ บิดาที่เป็นเพื่อนสนิทกับคนในตระกูลมัลคัมผู้ถือหุ้นรายใหญ่

อัญญาพยักหน้าหงึกหงัก แม้จะรู้สึกหน่วงๆ ในอก

“คุณรับเครื่องดื่มด้วยมั้ยคะ อัญจะได้ชงเผื่อ” การเยื้อเวลาตอนนี้ก็เพื่อตนเอง อัญญาไม่อยากเห็นภาพบาดตา หากทะเล่อทะล่าเข้าไปในตอนนี้

มาเชลส่ายหน้า หรี่เปลือกตามองหญิงตรงหน้าเงียบๆ

“ไม่ดีกว่า ว่าแต่...เอกสารบนโต๊ะของคุณ แน่ใจแล้วเหรอ” คงเพราะเอกสารแผ่นนั้นมาเชลเลยเดินเข้าหาอัญญาครั้งแรก

คนเย่อหยิ่งอย่างเจ้านาย ไม่มีวันยอมรับได้

ทุกครั้งอเล็กซ์จะเป็นฝ่ายบอกเลิก มีครั้งนี้แหละที่เขากำลังจะโดนทิ้ง จากผู้หญิงที่มีคุณสมบัติต่ำสุดกู่

ไม่ว่าอนาคตเขาจะต้องแต่งงานกับมิเชลหรือเปล่า

ไม่ว่าเขาจะรักคู่หมั้นหรือไม่ สิ่งที่อเล็กซ์ตัดสินใจไปแล้วจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลงเด็ดขาด

“ค่ะ” อัญญาพึมพำตอบ

“ขอเตือนนะ วันนี้ไม่เหมาะ” ใต้สีหน้าราบเรียบของอเล็กซ์วันนี้ ซ่อนอารมณ์กรุ่นโกรธไว้เต็มเปี่ยม มาเชลรู้ดีเพราะติดตามเจ้านายมานาน แผนการแต่งงานของอเล็กซ์เกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เขาเองก็ยังตั้งรับไม่ทันเช่นกัน

“อัญทราบแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ”

มาเชลพ่นลมหายใจดังพรวด มองตาอัญญาจนกระทั่งเธอเดินผ่านบานประตูนั่นเข้าไป

แววตาเรียวยาวของอเล็กซ์หรี่ลงอย่างเย็นชา เขายืนกอดอกอยู่มุมห้อง ในขณะที่ผู้หญิงสาวสวยคนนั่นนั่งอยู่บนโซฟารับแขกกลางห้อง

อัญญายิ้มอย่างขมขื่นในใจ

เธอเดินประคองถาดไปใกล้ วางเครื่องดื่มตามที่อเล็กซ์สั่งตรงหน้าแขกสาวสวยของเขา

“ชาเออเกรย์หรือเปล่า?” อัญญาเหลือบมองแล้วก็ส่ายหน้า

เครื่องดื่มประจำที่อเล็กซ์ดื่มมีไม่กี่อย่าง

“โทษทีนะมิเชล ครั้งหน้าผมจะเตรียมเครื่องดื่มที่คุณชอบเอาไว้ให้” อเล็กซ์เดินมาทรุดนั่งใกล้ๆ มือของเขาวางไปบนพนักโซฟา ประหนึ่งกอดหัวไหล่มิเชลไว้หลวมๆ มิเชลมองมือสีครามแดดของอเล็กซ์ เธอสะเทิ้นสะท้านจนลืมความไม่พอใจ

“เธอไปเถอะ ถ้าฉันไม่เรียก ไม่ต้องเข้ามานะ”

เสียงของเขาห้วน เหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง อัญญาทรงตัวยืน และเดินออกไปจากห้องทำงานของอเล็กซ์ช้าๆ

บทที่4. นี่บ้านของฉัน

“ว่าไง สุดสัปดาห์นี้เธอจะไปบ้านสวนกับฉันหรือเปล่า?” ยุพินแวะมากระซิบถาม

“ไปสิคะ อัญตื่นเต้นแทบรอไม่ไหวแล้วค่ะ”

อัญญารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ เธออยากไปที่ไหนสักที่ ที่ที่เงาของ อเล็กซ์จะไม่มีทางไปถึง

“ดีเลย ฉันนึกเมนูอาหารไว้หลายอย่างเลยแหละ คงสนุกแน่ๆ เลย” ยุพินตาเป็นประกาย ถึงจะรักสงบ แต่บางครั้งก็อยากมีเพื่อนสักคน

อัญญาเดินตาม เธอมีคำถามบางอย่างอยากถามยุพินเป็นการส่วนตัว

อเล็กซ์เปิดประตู มิเชลเดินนำหน้า เขาเหลือบมองเลขาฯ ของตัวเองอยู่สองสามวินาที จากนั้นเขาก็ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา ขณะที่เดินผ่านทั้งอัญญาและพนักงานหญิงอีกคนไป

“ใครอะอัญ?” ยุพินยั้งปากไว้ไม่ทัน