บทที่ 3

แต่!!! รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา มีอันต้องหุบลงกับคำถามของลุงสน

“คุณเพลิงกำลังจะหมั้นและแต่งงานกับหมามุ่ย แล้วเมื่อไรคุณไฟจะมีคนรักเหมือนคุณเพลิงล่ะครับ”

“นั่นนะสิ เมื่อไรคุณไฟจะพาคนรักมาแนะนำให้พวกลุงๆ รู้จัก” ลุงชาญก็อยากรู้และอยากเห็นคนรักของอัคคีเหมือนกัน

อัคคีตีหน้ายุ่งกับคำถามของลุงๆ ก่อนจะร้องโอดครวญออกมา “ลุง อย่าถามถึงเจ้าสาวหรือคนรักของผมได้ไหมครับ พูดถึงเรื่องนี้ทีไร ผมยังสยองและโมโหเจ้าเพลิงไม่หาย”

“ทำไมครับ คุณเพลิงทำอะไรให้คุณไฟโกรธหรือครับ”

อัคคียังไม่ทันได้ตอบคำถามของลุงสน ก็ถูกลุงชาญเอ่ยสอนแกมตักเตือนไปในคราวเดียวกัน

“คุณไฟกับคุณเพลิงเป็นพี่น้อง เป็นฝาแฝดที่คลานตามกันมา คุณไฟอย่าโกรธคุณเพลิงเลยนะครับ มีเรื่องทะเลาะอะไรกันก็ปรับความเข้าใจกัน อย่าให้บานปลาย มันจะไม่ดีครับ”

“โอ๊ยย...ลุงชาญ สอนซะยืดยาวเลย” อัคคีต่อว่ายิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยแก้ไขความเข้า

ใจผิดของลุงทั้งสอง

“ที่ผมบอกว่าโมโหเจ้าเพลิง ก็เพราะมันจะให้ผมแต่งงานกับม้า!”

“แต่งงานกับม้า!” ลุงชาญทวนคำเสียงสูง เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

“ทำไมคุณเพลิงให้คุณไฟแต่งงานกับม้าล่ะครับ”

ลุงสนเอ่ยถามได้ตรงกับใจของลุงชาญที่อยากรู้ใจจะขาด

อัคคีตีหน้ามุ่ยเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยชื่นชอบสักเท่าไร

“จริงๆ แล้วเจ้าเพลิงอยากแต่งงานกับหมามุ่ยเลย แต่แม่เลี้ยงบอกว่า ผมกับพี่เพลิงเป็นฝาแฝดกัน ดวงผูกกันตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้ว ฉะนั้นหากจะแต่งงานก็ต้องแต่งพร้อมกัน จะแต่งก่อนหรือหลังก็ไม่ได้ เพราะจะทำให้แฝดคนใดคนหนึ่งต้องมีอันเป็นไปก่อนเวลาอันสมควร”

“เรื่องนี้เป็นความจริงครับ ลุงสนเคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่พูด สมัยลุงยังเด็กๆ อยู่ครับ”

“ใช่ครับ คุณไฟ”

ลุงชาญพยักหน้ากับคำพูดของคู่หู พลางเอ่ยบอกต่อตามที่ตนเองก็เคยได้ยินมาเช่นเดียวกัน

“ถ้าใครมีลูกแฝดชาย-หญิง เมื่อเด็กโตได้ราวๆ สิบถึงสิบสองขวบ ต้องจัดพิธีแต่งงานให้ฝาแฝดเพื่อเป็นการแก้เคล็ด ไม่เช่นนั้นแฝดคนใดคนหนึ่งจะต้องมีอันเป็นไป”

“จริงหรือนี่” อัคคีพึมพำอยู่ในลำคอ ก่อนจะเอ่ยบอกต่อ “ตอนแรกผมคิดว่าแม่เลี้ยงพูดโกหก เพื่อให้ผมมีคนรักและแต่งงานพร้อมกับพี่เพลิงซะอีก”

“เรื่องจริงครับ” ลุงสนเอ่ยบอกเสียงเข้ม แล้วเอ่ยวิเคราะห์ว่า “ถ้าคุณไฟไม่มีแฟนสักที คุณเพลิงก็ไม่ได้แต่งงานกับหมามุ่ย งานนี้คุณเพลิงคงบ่นไม่เลิก”

“ไม่บ่นปากเปล่านะสิ ไอ้พี่เพลิงมันไล่ให้ผมไปแต่งงานกับม้าทั้งฝูง”

อัคคีตีหน้ามุ่ย ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะร่วนจากลุงสน ลุงชาญก็ยิ่งโมโหพี่ชายมากกว่าเดิม

“ยุ่งชะมัด พี่เพลิงจะแต่งงานไม่ได้ จนกว่าผมจะหาเจ้าสาวพบ ถ้าผ่านไปหนึ่งปี ว่าที่เจ้าสาวของผมยังไม่โผล่มา สงสัยผมจะถูกพี่เพลิงจับแต่งงานกับม้าจริงๆ”

“ถ้ายังงั้นคุณไฟต้องรีบหาเจ้าสาวแล้วล่ะครับ เดี๋ยวลุงชาญช่วยอีกแรงนะครับ”

“ใช่ๆ เดี๋ยวลุงสนช่วยด้วย รับรองว่าเจ้าสาวของคุณไฟต้องเด็ดดวงแน่นอน”

“พอๆ เลยลุง หยุดความคิดนี้เลย”

อัคคีรีบยกมือห้ามทัพ ร้องเสียงหลงกับความคิดของลุงๆ

“ฟังแล้วผมรู้สึกสยองยังไงไม่รู้”

“โธ่ๆๆ คุณไฟ รับรองว่าเด็ดเหมือนที่ไอ้สนมันพูดจริงๆ ครับ” ลุงชาญเอ่ยหว่านล้อม

และอัคคีต้องรีบห้ามเสียงเข้ม “ไม่เอาครับ หยุดเลยครับ ผมกลัว”

“กลัวอะไรครับ คุณไฟ”

ลุงสนเอ่ยถาม เดินประกบอัคคีจนกระทั่งมาถึงหน้าบ้านพัก จากนั้นก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หินอ่อนด้านหน้าบ้าน รอฟังคำตอบจากแฝดน้องสุดหล่อแห่งตระกูลวัจนากาญจ์

อัคคีกวาดสายตามองลุงสนกับลุงชาญที่ต่างก็ฉีกยิ้มแป้นรอคำตอบ จากนั้นก็เอ่ยบอกตามที่ใจนึกหวาดกลัวว่า

“ก็กลัวตรงคำว่าเด็ดนี่แหละ เรื่องเด็ดๆ แต่ละอย่างของพวกลุงน่ากลัวทั้งนั้น ตั้งชื่อให้ลูกของลุงรามก็เด็ดสุด ชื่อเล่นมีตั้งเยอะแยะไม่ตั้ง ดันตั้งว่าหมามุ่ย มีชื่อเดียวในประเทศไทยเลยละมั้ง”

ลุงชาญ ผู้ตั้งชื่อเล่นให้กับธีราดาลูกสาวของลุงราม ปล่อยเสียงหัวเราะร่วนด้วยความถูกอกถูกใจกับคำพูดของอัคคี แน่นอนว่าเขานี่แหละเป็นคนตั้งชื่อเล่นให้ธีราดาว่า ‘หมามุ่ย’

“เอาน่า คุณไฟ เชื่อฝีมือลุงชาญ ลุงสน ว่าจะหาเจ้าสาวให้คุณไฟได้เด็ดจริงๆ”

ลุงชาญหว่านล้อมต่ออีกรอบ คราวนี้อัคคีต้องยกมือห้ามสองมือเลยทีเดียว

“ลุ๊งงง หยุดความคิดนี้เลยครับ หยุดพูดด้วย ไม่ยังงั้นโครงการของวันนี้ยกเลิก งดไปช็อบปิ้งในตัวเมือง คราวนี้ลุงๆ ก็ไม่มีชุดหล่อๆ ไว้ใส่ในวันหมั้นของพี่เพลิง”

“เลิกครับ เลิกพูด เลิกคิด ไอ้ชาญเพราะมึงคนเดียว เกือบทำให้กูอดได้เสื้อผ้ากับรองเท้าใหม่แล้ว” ลุงสนโวยวายพร้อมกับซัดเบาๆ ไปบนหน้าท้องของเพื่อนรัก

“เลิกๆ ไม่หาเจ้าสาวให้คุณไฟแล้ว ไว้ให้คุณไฟแต่งงานกับม้านั่นแหละดีแล้ว”

ลุงชาญรับคำภาษาซื่อ และไม่วายเอ่ยต่อท้ายให้อัคคีต้องหลุดเสียงหัวเราะออกมา

“ตกลงตามนี้ครับ ห้ามหาเจ้าสาวให้ผม” อัคคีย้ำเสียงเข้ม หัวเราะจนหน้าดำหน้าแดง ก่อนจะเอ่ยบอกต่อว่า

“ลุงรอสักครู่ ผมขอไปหยิบกระเป๋าเงินก่อน เดี๋ยวผมจะพาลุงๆ ไปช็อบปิ้งให้เพลินไปเลย”

อัคคีเดินเข้ามาในตัวบ้านเพื่อหยิบกระเป๋าเงิน พร้อมกันนั้นก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของลุงชาญ ที่บอกให้เขาแต่งงานกับเจ้าอาชาไนย ก่อนจะพึมพำกับตัวเองว่า

“เฮ้อ!!! สงสัยได้แต่งงานกับม้าจริงๆ ป่านนี้แล้วเจ้าสาวยังไม่โผล่มาเลย