1

นักร้องที่กำลังร้องเพลงอยู่นั้นทำให้เจ้าทัพมองนิ่งไม่วางตา หล่อนคือลูกสาวคนเดียวของตระกูลดังที่เพิ่งมีข่าวว่าบิดามารดาฆ่าตัวตายเพราะที่บ้านล้มละลาย

เขารู้จักเธอในฐานะลูกคุณหนูที่แสนร่ำรวยและเป็นที่หมายปองของชายหลายคน

เจ้าทัพทอดสายตามองปิ่นเพชรไม่วางตา เขาเป็นหนึ่งในผู้ชายที่พึงพอใจเธอเช่นกัน แต่โดนเธอปฏิเสธทั้ง ๆ ที่ยังไม่เจอหน้ากัน

เขาให้คนไปนัดเธอทานข้าว แต่เธอกลับปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ถามว่าเขาเสียหน้าไหม ก็รู้สึกเสียหน้าพอสมควร แต่นั่นอาจเพราะเธอยังไม่รู้จักเขา

“นักร้องคนใหม่เป็นยังไงบ้าง” เจ้าทัพเอ่ยถามผู้จัดการร้าน หน้าที่การรับพนักงานและนักร้องประจำร้าน เขาให้เทิดไทเป็นคนตัดสินใจเอง เพราะมีธุรกิจกลางคืนแบบนี้หลายที่ เขาไม่มีเวลามานั่งสัมภาษณ์ใคร แต่ก็รับรู้ทุกอย่างภายใต้การรายงานของลูกน้องคนสนิท

“เธอร้องเพลงเพราะมากครับ เล่นดนตรีก็เก่ง” เทิดไทเอ่ยกับเจ้านายหนุ่มด้วยน้ำเสียงชื่นชม

เขาได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเพิ่งรับนักร้องคนใหม่ซึ่งก็คือปิ่นเพชร จึงแวะเข้ามาดู

หล่อนกำลังตกอับ ที่บ้านล้มละลาย บิดามารดารับไม่ได้จึงฆ่าตัวตาย จากลูกคุณหนูผู้แสนร่ำรวย เลยทำให้หล่อนไม่มีเงิน ต้องหางานทำ แต่หล่อนยังไม่มีงานทำ จึงมาทำงานที่ร้านของเขา เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับหล่อน ในขณะที่หล่อนไม่เคยรู้จักเขาเลย

“อย่างนั้นเหรอ” เขาเคยเห็นเธอเล่นเปียโนมาแล้ว ในงานวันเกิดของเธอนั่นแหละ มีผู้ชายมากหน้าหลายตารุมกันจีบเธอ แต่เขาไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอเลย

“ดูแลเธอให้ดีด้วย” เจ้าทัพนั่งมองปิ่นเพชรนั่งร้องเพลงนิ่ง ๆ ค่อย ๆ จิบไวน์เบา ๆ ด้วยสายตาเสน่หา

เธอเล่นดนตรีได้หลายประเภท ทั้งกีตาร์ ไวโอลินและเปียโน แถมยังร้องเพลงเพราะอีกด้วย

ความสามารถอันโดดเด่นนี้ได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างดีจากบิดามารดา ทำให้เธอได้เล่าเรียนในสาขาวิชาที่ชื่นชอบ

“ครับนายรอง” เทิดไทรีบรับคำ เพราะการรับปิ่นเพชรเข้ามาทำงานเป็นความประสงค์ของเจ้านายหนุ่ม

เจ้าทัพนั่งฟังหญิงสาวร้องเพลงไปสักครู่ ก่อนที่จะมีแขกของร้านเข้าไปหาเธอ

อีกฝ่ายกำลังเมาได้ที่ และกำลังพูดจาลวนลามขอซื้อเวลาจากปิ่นเพชร ซึ่งหล่อนปฏิเสธ ทำให้ลูกค้าคนนั้นไม่พอใจ

“เมื่อก่อนเป็นนางฟ้า สวยเชิด เธอก็เลยปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบ แต่ตอนนี้เธอมันไอ้หงส์ปีกหัก อย่าเล่นตัวนักเลย ที่บ้านไม่มีจะกิน จนมาทำงากลางคืนแบบนี้แล้ว เธอยังจะเล่นตัวอยู่อีกเหรอ ถ้าเธอยอมไปกับฉัน ฉันจะให้เงินเธอเท่าที่เธอต้องการ ไม่เอาเหรอเงิน ต้องการเงินไม่ใช่เหรอถึงมาทำงานกลางคืนแบบนี้” คนพูดดึงเงินออกมา ก่อนจะยิ้มเยาะ เจ็บใจที่ในอดีตปิ่นเพชรปฏิเสธตนอย่างไร้เยื่อใย

ปิ่นเพชรไม่โต้ตอบ เธอเดินหนีลงจากเวที แต่คนที่ตามตอแยและเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจนตรอกรีบเข้าไปกระชากแขนของปิ่นเพชรเอาไว้ และทำท่าจะลวนลาม

แต่แทนที่จะได้แตะเนื้อต้องตัวไปมากกว่านั้น มือหนาของใครบางคนก็รั้งเอาไว้เสียก่อน

“ใครวะ”

“ขอโทษนะครับคุณลูกค้า ทางร้านของเราไม่มีนโยบายให้ลูกค้าลวนลามพนักงานหรือนักร้องของร้านนะครับ” เจ้าทัพพูดเสียงสุภาพก็จริงแต่มันปนไปด้วยความดุดัน

“ยุ่งอะไรด้วยวะ อ้าว... คุณเจ้านั่นเอง” หนุ่มคนนั้นชะงักก่อนจะมีท่าทีพินอบพิเทา รู้ดีว่าร้านนี้เป็นของเจ้าทัพ ผู้ทรงอิทธิพล เขาไม่กล้าไปงัดข้อด้วยแน่นอน

“หวังว่าคุณลูกค้าจะไม่ทำผิดกฎของเรานะครับ”

“ผมก็แค่ทักทายคนเคยรู้จักน่ะครับ” คนพูดรีบถอยหนี เพราะเคยเห็นเพื่อนเมาแล้วลวนลาม

พนักงานในร้านแบบไม่เต็มใจ โดนกระทืบปางตายมาแล้ว แถมเพื่อนยังไม่สามารถทำอะไรได้อีก ใครมาเที่ยวที่นี่รู้ดีว่าจะได้รับการคุ้มครองอย่างปลอดภัย ในเวลาเดียวกันหากทำผิดกฎของร้านก็

จะโดนเละเหมือนกัน

ผับ บาร์ ร้านเหล้าซึ่งเป็นธุรกิจของเจ้าทัพไม่มียาเสพติดหรือการค้าบริการทางเพศ แต่อย่างหลัง

นั้นขึ้นอยู่กับความเต็มใจของผู้ซื้อกับผู้ขาย ถ้าไปต่อกันนอกร้านก็ถือว่าจบ ยกเว้นอาบอบนวดที่บริการด้านความสุขของผู้ชายโดยเฉพาะ

“เป็นยังไงบ้าง” เจ้าทัพเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังยืนมองเขาอยู่ หลังจากผู้ชายคนดังกล่าวเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“ขอบคุณค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร ขอตัวก่อนนะคะ” เธอไม่ประสงค์จะคุยกับผู้ชายคนไหนอย่างสนิทสนมในสถานที่เช่นนี้ แต่เขาก็มีบุญคุณกับเธอ เธอจึงสนทนาปราศรัยด้วยอย่างดี

“ถ้าต้องการให้ผมช่วยอะไรก็บอกได้เลยนะครับ นี่นามบัตรของผม” เขายื่นนามบัตรให้เธอ ปิ่นเพชรมองสบตาเขา แล้วก้มมองนามบัตรที่เขายื่นมาให้

“ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณค่ะ คุณเป็นพวกเดียวกับเขาไม่ใช่เหรอ” เขาในที่นั้นหมายถึงชายหนุ่มเมื่อครู่ที่พูดจาและทำท่าจะลวนลามเธอด้วย

“ไม่ใช่ครับ เขาเป็นแขก” เจ้าทัพพูดเสียงนุ่มมองเธอไม่วางตา ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เธอก็ยังสวยน่ารักเสมอสำหรับเขา

“คุณเจ้าเป็นเจ้าของที่นี่ครับคุณปิ่น” เทิดไทรีบบอกหญิงสาว ทำให้เธอเข้าใจ เธอไม่รู้หรอกว่าใคร

เป็นเจ้าของที่นี่ เพื่อนสาวแนะนำมาว่าที่นี่รับนักร้องเธอก็เลยมาสมัคร