คนปากปีจอ

ก๊อก ก๊อก 

แกร๊ก

"แม่… …"

"พี่นาวินมารับแล้วจ้ะ …"แม่บอกกับลูกสาวพร้อมกับยิ้มกว้างทันที ที่ลูกสาวมาเปิดประตูให้

"แม่คะ แม่ลงไปบอกเขาที ขิมไม่ไป …"ขิมบอกแม่พร้อมกับทำท่ากระฟัดกระเฟียดไปด้วย

"ขอโทษครับ คุณนาวินให้ผมขึ้นมายกกระเป๋า คุณนาวินกลัวไม่ทันเครื่องออกครับ บอกให้คุณขิมลงไปเร็วๆครับ …"คนของนาวินพูดด้วยท่าทางที่สุภาพ

"ขึ้นมาบนนี้ได้ยังไง …"ขิมถามคนของนาวิน ก่อนที่เธอจะหันไปมองหน้าของแม่ด้วยสายตาที่เป็นคำถาม

"คนของพี่นาวินจ้ะ เขาขึ้นมาพร้อมแม่เอง รีบไปเถอะลูก กลับมาจากภูเก็ตก็เข้าพิธีหมั้นพอดี …"แม่ของขิมบอกลูกสาวอย่างอารมณ์ดี

"แม่…!! เฮ้อ…!! สู้เว้ย…!! กระเป๋าอยู่นี่ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ …"ขิมหลับตาถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนที่จะเรียกกำลังใจให้กับตัวเองเหมือนจะออกรบ ก่อนที่เธอจะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เพื่อให้คนของนาวินเข้ามายกกระเป๋าในห้องของเธอ จริงๆแล้วเธออยากยื้อเวลาไว้มากกว่านี้ แต่พอมาคิดดูแล้วเสียเวลาเปล่า ถึงยังไงก็หนีไปพ้นแล้วล่ะ ไปตายเอาดาบหน้าเลยก็แล้วกัน

"แม่จะเก็บเสื้อผ้าไว้รอนะลูก …"แม่บอกลูกสาว ก่อนที่ลูกสาวจะเดินลงบันไดไป

"เก็บเสื้อผ้าไว้รอ…? รอทำไมคะ …"ขิมหยุดเดินแล้วหันกลับไปถามแม่ด้วยความไม่เข้าใจ

"ก็ลูกกลับมาแล้วลูกต้องหมั้นกับพี่เขา แล้วย้ายไปอยู่กับพี่เขาเลยยังไงล่ะจ้ะ …"แม่บอกกับลูกสาวอย่างอารมณ์ดีสุดๆ

"แม่…!! …"

"รีบไปเถอะจ้ะ ก่อนที่พี่นาวินจะขึ้นมาตามเอง แล้วมาอุ้มเอาขิมไป แม่ไม่รู้ด้วยนะ …"แม่แซวลูกสาวยิ้มๆ

"แม่เอาลูกสาวใส่พานยกไห้เขาไปฟรีๆเลยสิคะ ถ้าจะขนาดนี้ …"ขิมพูดกับแม่ด้วยความน้อยใจพร้อมกับมองแม่ด้วยสายตาที่ตัดพ้อ

"สมัยนี้เขาไม่ใส่พานกันแล้วลูก ให้เขามาอุ้มเอาไปเลย …"แม่ตอบโต้ลูกสาวอย่างอารมณ์ดี ที่ลูกสาวของเธอจะมีแฟนกับเขาสะที เธอกลัวมาก กลัวลูกสาวของเธอจะไม่มีแฟน แล้วก็ไม่มีครอบครัวตามประสาแม่ที่ห่วงกลัวว่าลูกสาวจะขายไม่ออก 

"แม่อ่ะ…!! ขิมไม่คุยกับแม่แล้ว ขิมไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะแม่ …"ขิมยกมือไหว้แม่แล้วเดินลงบันใดไปทันที เพราะว่าเธอไม่อยากทะเลาะกับแม่ แล้วก็กลัวพูดจาที่ไม่ดีกับแม่ด้วย

ปัง…!! 

 "ช้า …"นาวินพูดขึ้นทันที ที่ขิมขึ้นมานั่งบนรถ

0_0… …" ขิมไม่พูดอะไร เธอหยิบหูฟังขึ้นมาจากกระเป๋าถือของเธอ แล้วเธอก็เสียบใส่หูของเธอ เสร็จแล้วเธอก็หยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าขึ้นมาเปิดเพลง ก่อนที่เธอจะเอนหลังพิงเบาะหลับตาลงอย่างสบายใจ เหมือนในรถมีแค่เธอนั่งอยู่ที่ด้านหลังเพียงคนเดียว

"ฟอด สู้ดดดด หอมดีนะ ใช้นํ้าหอมยี่ห้ออะไรนะ สู้ดดดดด ฟอด หอมชื่นใจ หึหึ …"

"ว๊าย…!! ถอยไปนะ…!! ทำอะไร…? โรคจิต…!! …"ขิมสะดุ้งลืมตาขึ้นมา เมื่อปลายจมูกโด่งของคนที่นั่งข้างๆกดลงมาที่แก้มของเธอแรงๆ อย่างจงใจถึงสองครั้ง เธออุตส่าห์เปิดเพลงเสียงดัง เพื่อตัดการสนทนากับคนเอาแต่ใจและคนปากปีจอแล้ว

"โรคจิต…?…"นาวินเลิกคิ้วขึ้นแล้วถามขิมอย่างกวนๆ

"ยิ่งกว่าโรคจิตอีก …"ขิมกัดฟันพูดด้วยความโมโห

"หอมว่าที่คู่หมั้นของตัวเอง โรคจิต…? …"นาวินยังเลิกคิ้วถามในท่าเดิม

"บ้า…!! โรคจิต…!!  …"ขิมพูดได้แค่นั้น เพราะว่าเธอไม่รู้จะด่าคำไหนแล้ว กับคนหน้ามึนและท่าทางของนาวินก็กวนประสาทเธอเป็นที่สุด

"นี่คือบทลงโทษที่เธอเมินฉัน ถ้าคราวหน้าเธอยังทำเหมือนฉันไม่มีตัวตนแบบนี้อีก เธอก็จะเจอเลเวลที่สูงกว่านี้แน่นอน …"นาวินบอกขิมเสียงเข้มดุ ก่อนที่จะหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาเปิดดูหน้าตาเฉย เหมือนเมื่อกี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น

"อื้ม…ม …"ขิมได้แต่ครางในลำคอเพื่อระงับอารมณ์ของตัวเองไว้ ทั้งที่ในใจเธออยากจะยกมือขึ้นกางสิบนิ้วออก แล้วขยุ้มผมที่ถูกเช็ตมาเหมือนธรรมชาติ แต่ดูก็รู้ว่าเช็ตผมมาอย่างดีของคนหน้าหล่อคนนี้ ให้มันยุ่งเหยิงไปเลยมันคงจะสะใจดีพิลึก หึหึ

"เพ้อเจ้ออะไรอยู่ แล้วจะกางนิ้วออกมาทำไม …"นาวินถามขิม หลังจากที่เขาเห็นคนตัวอวบที่นั่งข้างๆเขา กางนิ้วออกเหมือนจะคอยขย้ำใครพร้อมกับครางขู่อะไรสักอย่างอยู่

"ฉันก็อยากจะฆ่าคุณไง อื้ม…ม จะทนไม่ไหวแล้วเนี่ย …"ขิมกัดฟันพูดอยู่คนเดียวเบาๆ พร้อมกับขยำผมของตัวเองอย่างไม่รู้จะทำยังไง เธอคิดว่าจะมาสู้กับเขาดูสักตั้ง แต่กลับมาโดนเขาหอมแก้ม แล้วยังมาโดนพูดจากวนประสาทใส่อีก เธอเจ็บใจจนพูดไม่ออกเลยตอนนี้ เธอได้แต่นั่งหันหน้าไปมองทางด้านนอกอย่างเดียว เธอไม่อยากคิดเลย ถ้าต้องไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในคอนโด แล้วชีวิตของเธอจะเป็นยังไง เธอจะผอมลงหรือจะอ้วนขึ้นเพราะความเครียดกันแน่ 

กรี๊ด…ด

"นาวิน นาวิน ตัวจริงหล่อจัง …"

"นาวิน นาวินจริงๆป่ะ …"

"จริงสิ สูงขาวหล่อขนาดนี้ กรี๊ด…ด …"

"นาวิน นาวิน …"

รถมาจอดที่หน้าทางเข้าสนามบิน ทันทีที่บอดี้การ์ดมาเปิดประตูให้นาวิน นาวินก้าวขาลงมายืนเต็มตัว เสียงกรี๊ดของสาวๆที่เป็นแฟนคลัปก็ร้องกรี๊ดขึ้นเสียงดัง นาวินเดินทางไปภูเก็ตครั้งนี้ มีผู้ติดตามไปด้วยสามคน คือบอดี้การ์ดสองคนและผู้จัดการส่วนตัวคือขิมไปด้วยแค่นั้น

"สวัสดีครับ …"นาวินก้มหัวทักทายให้แฟนคลับด้วยใบหน้าที่นิ่งสนิท ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาอยู่แล้ว ซึ่งคนที่เป็นแฟนคลับของเขาจะรู้ดี เลยไม่มีใครว่าเขาหยิ่งเลย กลับชอบและกรี๊ดทุกครั้งที่เขาทำหน้านิ่งใส่ และแค่ก้มหัวทักทายแค่นั้น โดยที่ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ พูดง่ายๆถึงเขาจะเฉยชาใส่ยังไงก็คือชอบ เพราะเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เข้าวงการมาแล้ว ไม่ใช่มาเป็นตอนที่ดังแล้ว

"เดินให้เร็วกว่านี้ได้ไหมอ้วน เดี๋ยวจะเช็คอินไม่ทัน …"นาวินหันกลับไปดุคนที่ก้าวขาตามเขาไม่ทัน 

"อย่ามาทำหน้าดุใส่ฉันนะ ใครจะไปเดินทัน ฉันก้าวสองก้าวคุณไปสี่ก้าวแล้ว แล้วก้าวของเราก็ไม่ได้เท่ากัน อ่า… อ่า… เอ่อๆแล้วฉันก็เช็คอินบนรถแล้ว แค่โหลดกระเป๋าอย่างเดียวก็พอ …"ขิมเงยหน้าขึ้นไปเถียงพร้อมกับหายใจที่หอบเหนื่อยไปด้วย 

"งั้นก็แล้วไป …"นาวินพูดแค่นั้นแล้วทำหน้านิ่งเดินไปต่อ ไม่ได้สนใจขิมอีก

"พี่นาวินขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ …"แฟนคลับคนหนึ่งวิ่งมายืนดักหน้าของนาวินเอาไว้ แล้วขอถ่ายรูปด้วย

"อือ …"นาวินหันไปมองหน้าขิม แล้วเขาก็พยักหน้ารับแล้วยืนนิ่งให้แฟนคลับเข้ามาถ่ายรูปกับเขา พอมีคนหนึ่งขอได้ อีกหลายคนก็มาต่อคิวขอบ้าง

"หนู…ช่วยถ่ายรูปให้พี่กับคุณนาวินหน่อยจ้ะ …"สาวใหญ่บอกกับขิมพร้อมกับยื่นมือถือให้ขิมถ่ายรูปให้เธอด้วย 

"คะ…ค่ะ …"ขิมรับมือถือมาด้วยความงง แล้วก็ถ่ายให้ หลังจากที่เจ้าของมือถือเดินเข้าไปยืนเบียดข้างขวาของนาวิน ในขณะที่ด้านซ้ายก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งถ่ายอยู่ ตอนนี้นาวินเลยเหมือนหุ่นที่ไม่มีชีวิตที่ใครจะถ่ายมุมไหนด้วยก็ได้

"คุณขิมครับ โหลดกระเป๋าเสร็จแล้วครับ แล้วก็ถึงเวลาที่เครื่องจะขึ้นแล้วครับ …"บอดี้การ์ดคนที่รับหน้าที่โหลดกระเป๋าเดินเข้าไปบอกขิม เพราะตอนนี้นาวินโดนแฟนคลับรุมอยู่

"คุณพี่คะ มือถือของคุณพี่ค่ะ พอดีฉันต้องไปแล้วค่ะ …"ขิมบอกสาวใหญ่พร้อมกับยื่นมือถือคืนให้กับสาวใหญ่คนนั้น 

"น้องถ่ายให้พี่อีกหน่อยสิคะ …"สาวใหญ่พูดพร้อมกับขยับเข้าไปเบียดนาวินอีก โดยที่มือก็ไม่ยอมรับมือถือจากขิมเลย

"อีกรูปหนึ่งพอนะคะ เดี๋ยวฉันจะตกเครื่องค่ะ …"ขิมกัดฟันพูดยิ้มๆ

"ค่ะ …"สาวใหญ่พยักหน้ารับคำ

"ขอโทษด้วยนะครับ คุณนาวินต้องขึ้นเครื่องแล้ว …"บอดี้การ์ดเดินเข้ามาแยกตัวนาวินออก หลังจากที่นาวินส่งสัญญาณไปให้

"นาวินพี่ขอถ่ายอีกรูปนะคะ พี่พึ่งได้เจอตัวจริงของน้องนาวินวันนี้เอง นะคะ …"สาวใหญ่ขอนาวินเสียงอ้อน 

"จะตกเครื่องแล้วค่ะ นี่ค่ะมือถือ ขอตัวนะคะ …"ขิมยื่นมือถือคืนสาวใหญ่แล้วพูดพร้อมกับจับมือของนาวินแล้วดึงออกมาทันทีด้วยความรวดเร็ว เพราะเสียงเรียกให้ขึ้นเครื่องประกาศบอกหมายเลขเครื่องที่เธอจะขึ้นแล้ว

"นี่น้อง …"

"อย่าตามมาครับ …"บอดี้การ์ดบอกสาวใหญ่คนนั้นเสียงนิ่ง ก่อนที่จะเดินตามนาวินกับขิมไปเพราะโดนเรียกขึ้นเครื่องอีกแล้ว

"เฮ้อ… อ่า… อ่า… บ้าที่สุด ทำไมฉันต้องมาวิ่งให้ทันขึ้นเครื่องด้วยเนี่ย …"ขิมบ่นเบาๆพร้อมกับหายใจที่หอบเหนื่อยไปด้วย หลังจากที่เธอมายืนอยู่หน้าที่นั่งของเธอกับนาวิน ที่คนของนาวินจองที่นั่งเฟิร์สคลาสไว้ให้

"ครั้งนี้เธอทำงานผิดพลาด ฉันจะให้อภัย…เพราะถือว่าเป็นงานแรกของเธอ แต่ต่อไปอย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก …"นาวินบอกขิมด้วยนํ้าเสียงที่นิ่งดุ พร้อมกับดันขิมให้หลบเขา แล้วตัวเขาเองก็เข้าไปนั่งชิดริมหน้าต่าง

"โห๊ะ…!! ผิดพลาด…? ฉันทำงานผิดพลาด …"ขิมชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างไม่เข้าใจ

"ใช่ แทนเธอจะห้ามคนพวกนั้น แต่เธอกลับไปถ่ายรูปให้เขา จนแทบจะตกเครื่อง เธอทำงานได้แย่มาก  แล้วจะยืนอีกนานไหม …"นาวินถามขิมเสียงดุด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด

"ฉันผิด…!! เฮ้อ…!! …"ขิมกัดฟันพูดพร้อมกับกลอกตามองบน อย่างพยายามเก็บอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่จะกระแทกก้นนั่งอย่างแรง เพื่อต้องการระบายความโมโหของตัวเอง

"นั่งเบาๆได้ไหม ตูดเธอไม่ใช่เล็กๆนะ ถ้าเก้าอี้เขาหักขึ้นมาจะทำยังไง …"

"คุณนาวิน…!! …"ขิมหันไปแล้วกัดฟันพูดกับนาวินทันทีพร้อมกับมือที่กำแน่น 

"อ้วน…เงียบได้แล้วฉันจะนอน แล้วก็ห้ามขยับตัวด้วยเพราะฉันเป็นคนตื่นง่าย …"บอกเสร็จนาวินก็หลับตาลงทันที

"อื้ม…ม …"ขิมกลอกตามองบนพร้อมกับครางในลำคอเบาๆ เธอกำมือแน่นด้วยความโมโห เธอไม่เคยอยากต่อยหน้าผู้ชายคนไหน เท่าผู้ชายคนนี้มาก่อนเลย เธอสาบานได้

…………

"เธอควรจะเดินให้เร็วกว่านี้นะ เดินต้วมเตี้ยมแบบนี้จะทำงานอะไรได้ …"นาวินหยุดยืนรอขิม หลังจากที่ออกมาที่ลานจอดรถของสนามบินแล้ว โดยที่มีรถของโรงแรมมารับ 

"ถ้าคุณไม่หยุดว่าฉัน ฉันจะตีตั๋วกลับกรุงเทพเดี๋ยวนี้เลย …"ขิมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับนาวินแล้วพูดขึ้นเสียงนิ่ง 

"คิดว่าไปได้ก็ไปสิ หึ …"นาวินยกยิ้มมุมปากอย่างยียวน

"งั้นฉันกลับ …"ขิมหันหลังกลับทันที 

หมับ !!

"ปล่อยนะ …"ตุ๊บๆขิมทั้งทุบทั้งตีคนที่กอดเอวเธอจากทางด้านหลัง แล้วยกเธอขึ้นอย่างง่ายดาย ก่อนที่จะพาเธอไปที่รถเหมือนตัวเธอเบาเป็นนุ่น

"ไม่ต้องหยุดดิ้นหรอก ถ้าเธอไม่อายคนที่กำลังมองเราสองคนอยู่ตอนนี้ …"นาวินบอกขิมเสียงเรียบ พร้อมกับยกร่างอวบขึ้นไปนั่งบนรถหน้าตาเฉย

"ฉันเกลียดคุณ …"ขิมพูดกับนาวินพร้อมกับมองไปนอกรถ ที่ตอนนี้คนยืนดูเต็มเลย" คุณพระ"เธอลืมตัวเพราะความโมโหแท้ๆเลย แล้วคนที่ยืนดูก็ยกมือถือถ่ายรูปหรือถ่ายคลิปก็ไม่รู้ เผลอๆคงจะไลฟ์สดด้วยมั้ง เอาเลย…เอาที่สบายใจกันทุกคน เฮ้อ…!! 

"ทีนี้นั่งเฉยๆได้รึยัง …"นาวินถามขิมเสียงดุ หลังจากที่ประตูรถปิดลงและออกตัวแล้ว ส่วนบอดี้การ์ดขึ้นอีกคันหนึ่ง ด้านหลังรถตู้ที่มารับเลยมีแค่นาวินกับขิมแค่สองคน

"บอกตัวเองก่อนไหม นี่คุณนาวิน…คุณรู้ตัวไหมว่าคุณปากปีจอ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ จุ๊บ อุ๊บ อื้อ…อ อือ… ปล่อยนะ จุ๊บ อื้อ…อ …"ขิมไม่มีโอกาสได้พูดอีก เมื่อนาวินปิดปากเธอด้วยปากเขาทันที ที่เธอจะอ้าปากด่า ไม่ใช่แค่ประกบปากอย่างเดียว นาวินสอดลิ้นเข้าไปในปากเธอ แล้วดูดลิ้นเธออย่างแรง จนเธอเจ็บไปหมด ก่อนที่จะปล่อยปากให้เธอได้หายใจ แล้วประกบปากลงมาใหม่อยู่อย่างนั้น

"ถ้าเธอยังกล้าด่าฉันอีก เธอคงจะรู้นะว่าเลเวลต่อไปจะเป็นอะไร …"นาวินพูดกับขิมเสียงเข้มดุ ก่อนที่เขาจะนั่งตัวตรง แล้วนั่งนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะที่ขิมนั่งนํ้าตาคลอตาด้วยความแค้นจุกอก ที่โดนรังแกในครั้งนี้