บทที่ 6

“ไม่มี้ ไม่มีทางล้มเลิก จะยังไงลูกชายของฉันก็จะต้องดองกับลูกสาวของเธอย่ะ ตารามน่ะ เอ็นดูน้องจะตาย เรื่องจะรักจะชอบก็ไม่น่าจะยาก ถ้าเป็นอีกคนสิ เราถึงจะน่าห่วงน่ะว่าจะล้มงานเอา”

อดปาดเรื่องไปพาดถึงลูกชายอีกคนของตนไม่ได้ บุหงาเหมือนรู้ว่าเพื่อนหมายถึงใคร จึงหัวเราะคิก

“ตาลักษณ์ของเธอน่ะเหรอ ฉันว่าตาลักษณ์ก็ไม่ได้เกลียดอะไรน้องหรอก แต่...”

“ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องชอบแกล้งลูกสาวเธอเกือบทุกหนที่เจอหน้าก็ไม่รู้ พ่อตัวดีน่ะ”

“ก็...น่ะ ฉันแน่ใจล่ะว่าไม่ได้เกลียดอะไร แค่อาจจะชอบหยอก ถ้าเกลียดจริงคงไม่ฝากผ้าไหมมัดหมี่มาให้หรอกหนก่อนที่มาลาวน่ะ”

“หืม...”

“นั่นไง เธอไม่รู้เรื่องจริงๆ ด้วยเรื่องของฝากนั่น ตาลักษณ์บอกว่าเธอฝากมาให้แก้มหอม แต่ฉันจำได้ว่าเธอบอกฝากมาแค่ชุดเครื่องประดับ ก็ยังสงสัยอยู่ว่าใครกันแน่คนซื้อฝาก”

“ใจดีอะไรขึ้นมาล่ะ หรือว่าแกล้งเอาอะไรแปลกๆ ใส่ในผ้าพวกนั้นหรือเปล่าน่ะ”

โวยวายนำเลยล่ะ เมื่อรู้ว่าพ่อตัวแสบทำอะไร คุณบุหงาหัวเราะชอบใจ แล้วรีบเอ่ยขัดก่อนที่เพื่อนรักจะคิดโมโหไปไกล

“ไม่มีอะไรแปลกปลอมเลย แล้วผ้าไหมสามผืนนั่นก็สวยมาก ยัยแก้มหอมชอบมาก เอาไปเย็บเป็นซิ่น กับตัดชุดเดรสไว้ ผ้าไหมมัดหมี่ลายสร้อยดอกหมากเสียด้วย เหมือนจะรู้ว่ายัยแก้มหอมกำลังอยากได้ ถึงได้ซื้อมาให้ตั้งสามผืน สีงามๆ ทั้งนั้น”

“อื้ม...คงเกิดจะสำนึกที่แกล้งน้องไปมากกระมัง เลยทำดีบ้าง นี่ก็ดูกุลีกุจอช่วยงานหนนี้ดีอย่างน่าแปลก ตอนแรกฉันก็คิดว่าตาลักษณ์จะขัด จะมีปัญหาเสียอีก ที่ไปทำเหมือนบังคับพี่ชายสุดที่รักเข้า แต่พ่อคนนี้ก็ทำให้ฉันแปลกใจอยู่”

“ก็ดีแล้วล่ะ คงจะแกล้งไปตามประสาเคยทำเพราะเอ็นดูนั่นแหละ”

“เอ็นดูจนฉันกลัวว่าเธอกับคุณไซจะโกรธเอา เพราะไปแหย่ลูกสาวเธอเข้าแรงๆ ทุกหน มีน้ำหูน้ำตาเกือบทุกรอบ”

“ฉันก็โล่งใจและรู้สึกดีมากที่เราจะได้ดองกันนะยัยดา”

“จริงสิ เดี๋ยวมะรืนตาลักษณ์จะไปรับหนูแก้มหอมที่เวียงจันทร์นะ มาถ่ายพรีเวดดิ้งที่ฝั่งนี้ ตารามไม่ว่างติดงานสำนักพิมพ์ นี่ก็มาอาสาบอกฉันว่าจะไปรับน้องให้”

“เอ...ฉันว่าไม่บอกยัยแก้มหอมดีกว่าว่าใครจะมารับเดี๋ยวงอแงไม่อยากไปขึ้นมาจะยุ่ง ขานั้นทีเล่นทีจริงเลยแกล้งแหย่แกล้งอำเอาเพราะเอ็นดู แต่ขานี้ยังเด็ก ดูจะไม่ชอบพี่เอาจริงๆ จังๆ”

“เอาน่ะ ฉันจะปรามๆ ไว้ว่าห้ามไปแกล้งน้องรังแกน้อง เห็นตารามจะมีคู่แล้ว ก็อยากให้ตาลักษณ์มีบ้างจัง”

“อยากได้สะใภ้ลาวอีกสักคนไหมละเธอ ลูกสาวเพื่อนฉันสวยๆ โสดๆ น่ารักมีเยอะเลย”

“จัดมาสิจ๊ะ จะสาวประเทศไหนก็ได้ เอาแค่ว่าเอาตาลักษณ์อยู่ ฉันก็รับได้หมดล่ะ”

สองคุณแม่กำลังจับเข่าวางแผนเป็นแม่สื่อให้กับบุตรชายคนรอง โดยไม่รู้เลยว่าพ่อตัวแสบกำลังจะมีแผนการอะไร

ถ้ารู้ล่ะก็...

คงจะไม่นั่งคุยจับคู่ หัวเราะคิกคักกันแบบนี้แน่ๆ

ถ้ารู้ว่า...งานวิวาห์ที่จะเกิดนี้ จะมีเรื่องโกลาหลอะไรเกิดขึ้นตามมา

...........

ธงลักษณ์เดินก้าวยาวๆ ออกมาจากบริเวณเกสต์ การเดินทางนานพอสมควรทำให้เขาเมื่อยขบเล็กน้อย เขายังสั่งงานคาอยู่ด้วยซ้ำตอนขึ้นเครื่องบินมายังเวียงจันทร์ มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดออกจากโหมดเครื่องบิน เพื่อสั่งงานต่อจนเสร็จ ทั้งที่งานเร่ง แต่เขาก็ยังรับปากกับมารดาไปว่าว่าง นั่นก็เพราะจะต้องมารับผู้หญิงคนสำคัญ....ของครอบครัว

ต้องเรียกว่าอย่างนั้นแล้วสินะ

เขายิ้มนิดๆ ที่มุมปาก เมื่อเดินก้าวออกมาจากสนามบินวัดไต เขาติดต่อแกรบแท็กซี่ไว้แล้วเรียบร้อย เพราะไม่อยากรบกวนเดือดร้อนใครทางนี้ อีกอย่างหนึ่งเขาย่องมาเงียบๆ ไปรอหล่อนเงียบๆ นั่นดีแล้ว เดี๋ยวเป้าหมายเกิดไม่ยอมไปด้วยเพราะรู้ว่าเป็นเขามารับ ก็จะเสียงานเสียเปล่าๆ

เดินทางต่ออีกไม่ถึงชั่วโมงหลังจากรถมารับ เขาก็นั่งรอเรียบร้อย อยู่ในห้องรับแขกของครอบครัว พอนสีไช คุณบุหงาให้เด็กเตรียมการต้อนรับไว้เป็นอย่างดี เธอมานั่งเป็นเพื่อนพูดคุยกับเขาระหว่างที่รอคนสำคัญ ตัวคุณบุหงาเองก็เกรงเหมือนกันว่าหล่อนจะไม่ยอมไปด้วยถ้าเห็นว่ามีใครมารับไปฝั่งไทย จึงให้เด็กรับใช้ขนข้าวของขึ้นรถไปแล้วอย่างเตรียมพร้อม เพราะธงลักษณ์จองไฟลท์กลับกรุงเทพฯ ไว้แล้วเรียบร้อยในช่วงเย็น

“ถ่ายรูปมาให้น้าดูบ้างนะ ระหว่างถ่ายพรี อยากไปด้วยเหมือนกันแต่ก็ติดงานทางนี้ ยังแจกการ์ดผู้หลักผู้ใหญ่ไม่ครบเลย”

“ครับ”

“ทางนั้นเรียบร้อยดีแล้วหรือยัง เตรียมงานถึงไหนแล้วจ๊ะ”

“เรียบร้อยหมดแล้วล่ะครับ ทั้งโรงแรม ทั้งแจกการ์ด แล้วก็ชุดของเจ้าบ่าว”

“นี่น้าก็ลุ้นอยู่ว่าช่างจะตัดชุดให้ยัยแก้มหอมทันไหม ขอบใจเรื่องธุระจัดการเรื่องผ้าไหมของน้องอีกหนนะ ไม่ได้ลักษณ์นี่คงจะไม่ได้ผ้างามๆ แบบนั้นหรอกจ้ะ”

“เพื่อนผมทำงานเกี่ยวกับทางนี้น่ะครับ มีคอนแทคก็เลยหาให้ง่าย แก้มหอมกับผ้าไหม ผ้าทอ...เป็นอะไรที่เหมาะมากๆ”

เผลอพูดเสียงอ่อน นัยน์ตาอ่อนแสงลง เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้อย่างไม่รู้ตัว คุณบุหงาไม่ได้สังเกตอะไรเพราะกำลังคุยเรื่องการเตรียมงานอย่างติดพัน

“พวกพ่อแม่เจ้าบ่าวเจ้าสาว ยัยดาว่าจะหาชุดแล้วก็จัดการให้เลย มีธีมด้วยนะ ลักษณ์เองก็เข้าธีมสีชมพูด้วยกันหรือเปล่าจ๊ะ”

“หึๆ ผมเป็นน้องชายเจ้าบ่าวก็คงจะต้องยอมเข้าธีมด้วยล่ะครับ แม่ไปสั่งตัดไว้แล้วเรียบร้อย เดี๋ยวอีกไม่กี่วันนี้จะส่งมาให้ครับ”

“ดีจัง มันเป็นการเตรียมงานที่เร็วมาก แต่ก็มีแต่คนช่วย ไม่มีอุปสรรคเลย ฤกษ์ดีแบบนี้ การสร้างการรวมครอบครัวของพวกเรา คงจะเป็นเรื่องดีแน่ๆ เนาะหลาน”

“ครับ”

อดเหลือบตามองท่าน แล้วแอบขอโทษในใจไว้ไม่ได้ เวลานั้นมาถึงจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นนะ เขาไม่อยากเดาเลยจริงๆ