01 แม่ผัวลูกสะใภ้

หลายเดือนก่อนหน้านี้

หลังเลิกงานฉันถืออาหารกลับเข้ามาในบ้านพะรุงพะรังเต็มไปหมด เพราะฉันต้องทำงานจึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านทำความสะอาดหรือทำอะไรเกี่ยวกับงานของแม่บ้านสักเท่าไร แต่ยังไงก็ยังมีแม่บ้านอยู่

"กว่าจะกลับมาได้นะ!"

"ขอโทษค่ะคุณแม่ พอดีว่าที่บริษัทยุ่งๆ ก็เลยกลับช้านิดหน่อยค่ะ"

"ฉันบอกแล้วไงว่าคิดจะแต่งงานกับลูกชายของฉันเธอต้องทำได้ทุกอย่าง กลับมาถึงบ้านแล้วก็ไปทำอาหารสิ"

"วันนี้มีนซื้ออาหารจากร้านอาหารที่คุณแม่ชอบมาให้ค่ะ วันนี้มีนเหนื่อยจริงๆ ขอตัวไปพักนะคะ"

ทั้งๆ ที่มีแม่บ้านคอยทำอาหารให้คอยดูแลบ้านแต่กลับไม่ให้พวกแม่บ้านทำงานนี้ เพราะตั้งใจจะให้ฉันทำ และฉันก็รู้ว่านี่คือการกระทำที่ต้องการให้ฉันรู้สึกกดดันรู้สึกเหนื่อยและรู้สึกไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป

แม่ของคุณติณภพไม่เห็นด้วยกับการที่เราสองคนแต่งงานกัน แต่คนเป็นแม่ก็ขัดความต้องการของลูกไม่ได้ และก็ยอมให้ฉันกับคุณติณภพแต่งงานกัน

แต่พอฉันได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของคุณติณภพ ก็ถูกกลั่นแกล้งสารพัด ไม่ว่าจะเริ่มทำกับข้าวเรื่องงานบ้าน แต่ยังไงฉันก็ต้องทำงานของฉันอยู่ดี

เพราะคุณแม่ของคุณติณภพต้องการให้ลูกชายของเขาแต่งงานกับคนที่ฐานะเท่าเทียมและคู่ควรกันซึ่งไม่ใช่ฉัน ทั้งที่เราก็คบกันมานานแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่ได้รับการยอมรับจากแม่ของเขาเลย

"ฉันไม่ชอบกินอาหารจากร้านอาหารมันไม่ถูกปาก!"

"แต่คุณติณบอกว่าคุณแม่ชอบอาหารร้านนี้นี่คะ มีนก็สั่งอาหารเฉพาะที่คุณแม่ชอบมาทั้งนั้นเลย"

"อะไรที่เคยชอบก็ไม่ได้แปลว่าจะชอบตลอดไป เอาไปทิ้งให้หมดฉันต้องการกินกับข้าวที่นี่และเธอก็ต้องเป็นคนทำ!"

"วันนี้มีนเหนื่อยจริงๆ ค่ะ มีนขอพักนะคะคุณแม่"

"น้ำหน้าอย่างนี้น่ะเหรอที่คิดจะมาเป็นสะใภ้บ้านนี้ แค่นี้ก็อดทนไม่ได้เลยหรอ!?"

"เฮ้อ...." ฉันถอนหายใจยาวๆ เพราะเหนื่อย นี่จะต้องไปทำอาหารอีกแล้วเหรอ

"นี่เธอกล้าถอนหายใจใส่ฉันหรอ!"

"อะไรกันครับคุณแม่เสียงดังไปถึงข้างนอกเลย"

"ก็เมียตัวดีของแกน่ะสิ ฉันบอกให้ไปทำกับข้าวแต่ก็ยังขี้เกียจสันหลังยาว"

"มีนไม่ได้ขี้เกียจนะคะคุณแม่ แต่วันนี้มีนเหนื่อยจริงๆ มีนไม่ทำอาหารก็จริงแต่มีนก็ซื้อมาให้คุณแม่แล้วนี่ไงคะ"

"นั่นน่ะสิครับคุณแม่ นี่เป็นอาหารร้านอร่อยที่คุณแม่ไปกินประจำเลยนะครับเนี่ย"

"ตอนนี้แม่ไม่ชอบแล้ว แม่อยากกินกับข้าวของที่นี่"

"ถ้างั้นคุณแม่ก็ให้แม่บ้านเป็นคนทำสิครับ"

"แม่ให้แม่บ้านกลับกันไปหมดแล้ว"

"ถ้างั้นเดี๋ยวผมเป็นคนทำให้คุณแม่เองก็ได้ครับ ให้มีนเธอไปพักเถอะ"

"อะไรกัน! เพราะชอบถือหางให้กันแบบนี้ไงเมียของแกมันถึงได้ใจไม่ยอมทำงานบ้านงานเรือนทั้งๆ ที่มันเป็นงานของเมียงานของผู้หญิงแท้ๆ แต่งงานแล้วก็ควรจะอยู่ที่บ้านทำงานบ้านสิ ถึงจะออกไปทำงานข้างนอกก็ต้องกลับมาทำงานบ้านได้"

"แม่ครับมีนเธอคงเหนื่อยจริงๆ ครับให้เธอไปพักเถอะ เดี๋ยวผมทำให้คุณแม่เองตามผมมาครับ"

"...." ฉันถอนหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อคุณติณภพจูงมือแม่ของเขาเดินเข้าไปในครัวพร้อมกับถุงอาหารที่ฉันซื้อมาก่อนหน้านี้

นี่ฉันจะต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกนานเท่าไหร่กันล่ะเนี่ย ฉันเองก็เตรียมตัวรับมือมาก่อนหน้าแล้วนะแต่ไม่คิดว่ามันจะหนักขนาดนี้ ก่อนที่เราสองคนจะแต่งงานกันก็ถูกคัดค้านครั้งแล้วครั้งเล่า โดยเฉพาะแม่ของเขาที่ไม่ได้เห็นด้วยกับการแต่งงานของเราสองคนเลย

ฉันเคยชวนคุณติณภพออกไปอยู่ข้างนอกด้วยกัน แต่เขาไม่อยากปล่อยให้แม่ของเขาต้องอยู่คนเดียวเพราะแม่ของเขาก็ค่อนข้างอายุมากแล้วปล่อยให้คนแก่ต้องอยู่บ้านคนเดียวมันก็อันตรายซึ่งฉันก็เข้าใจดี

ฉันพยายามที่จะไม่สนใจอะไรแล้วพยายามที่จะปล่อยวางทุกอย่าง แต่ดูแต่ละอย่างที่ฉันต้องเจอในแต่ละวันสิ ถ้าฉันไม่มีสติมากพอฉันคงจะเป็นบ้าไปแล้ว

***************

แกร้ก~

"อืม...กลับมาแล้วหรอคะ"

"เป็นอะไรวันนี้คุณเหนื่อยหรอ?"

"เฮ้อ ก็นิดหน่อยค่ะ วันนี้มีประชุมยาวด้วยแล้วก็ต้องเคลียร์งานให้ ก็เลยต้องอยู่ที่บริษัทนานหน่อย ฉันคิดว่าฉันคงไม่ไหวก็เลยสั่งอาหารมาไว้ให้คุณแม่ของคุณ แต่ก็นะ..."

"อย่าไปโกรธคุณแม่ท่านเลยครับท่านคงแก่แล้ว"

"ค่ะ"

"ถ้างั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ"

"ตามสบายค่ะ"

ฉันกับคุณติณภพเราไม่ได้ทำงานอยู่ที่บริษัทเดียวกัน ฉันได้ทำงานเป็นผู้จัดการบริษัทใหญ่บริษัทนึงส่วนเขาก็เป็นผู้บริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เราไม่ได้ทำงานอยู่ด้วยกันตั้งแต่แรกแล้ว หลังจากแต่งงานกันฉันก็ไม่ได้ย้ายไปทำงานอยู่ที่บริษัทของเขาเพราะบริษัทของเขาไม่ได้ต้องการพนักงานใหม่ และฉันก็ไม่อยากลาออกจากบริษัทที่กำลังทำอยู่ในตอนนี้ด้วย

หมับ~

"อืม..."

"เดี๋ยวผมช่วยทาครีมให้นะ"

"ขอบคุณค่ะ"

"จุ๊บ! ผิวของคุณขาวจังเลย กลิ่นหอมด้วย ผมชอบกลิ่นตัวของคุณจัง"

"วันนี้ฉันเหนื่อยจังเลยค่ะไม่ทำได้หรือเปล่าคะ"

"ได้สิครับเอาไว้คุณหายเหนื่อยแล้วเราค่อยทำกัน"

ตั้งแต่แต่งงานมาไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากทำหน้าที่ของภรรยาหรอกนะ แต่เพราะฉันเหนื่อยและก็ไม่อยากทำอะไรเลย มีครั้งหนึ่งที่เรากำลังทำเรื่องแบบนั้นกันอยู่แล้วแม่ของคุณติณภพมาเคาะประตู มันเลยทำให้ฉันหมดอารมณ์และไม่อยากจะมีอะไรกับเขาตอนที่หยุดที่บ้านด้วยกันเลยเพราะฉันเกลียดการถูกรบกวนแบบนั้นมาก

"พรุ่งนี้คุณไปทำงานพร้อมกับผมนะ"

"ฉันขับรถไปเองน่าจะดีกว่านะคะไม่ลำบากคุณด้วย"

"เราเป็นผัวเมียกันนะ ผัวจะแวะไปส่งเมียที่บริษัทมันจะเป็นอะไรไปครับ"

"แต่คุณก็ต้องเลยไปส่งฉันแล้วก็ย้อนกลับมาที่บริษัทอีกนี่คะ"

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลยผมเต็มใจเพื่อคุณ"

"ขอบคุณนะคะ และก็ขอบคุณที่คุณไม่ฟังความข้างเดียว ขอบคุณที่คุณยอมรับฟังฉันบ้าง"

"ผมรู้ครับว่าแม่ของผมเป็นยังไง อดทนหน่อยนะครับ ผมจะพยายามทำทุกอย่างให้แม่ของผมยอมรับในตัวคุณให้ได้"

"ฉันก็จะพยายามทำให้แม่ของคุณยอมรับในตัวของฉันให้ได้เหมือนกันค่ะ"

ก็ฉันรักคุณตินภพนี่นา จะให้เลิกกันเพราะว่าถูกแม่ของเขากีดกันมันก็ไม่ใช่เรื่องเลย นอกจากมันจะมีเรื่องราวที่ไม่ดีเกิดขึ้นจนทำให้เราสองคนต้องเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจนได้