CHAPTER. 8

ภาพมากมายในอดีตหลั่งไหลเข้ามาหัวของหญิงสาว ปฏิเสธไม่ได้เลยสักนิดว่าเธอมีความสุขมากมายแค่ไหนในช่วงเวลานั้น จนถึงวินาทีนี้ วินาทีที่เขามาอยู่ตรงหน้า กำลังมอบจูบให้กับเธออย่างที่เคยทำเหมือนเมื่อก่อน ทุกอย่างทำให้เธอหวั่นไหวไปหมด

'ป้องขอโทษ'

แต่แล้วจู่ๆ ภาพสุดท้ายของความสัมพันธ์ทั้งคู่ก็วนเข้ามาในหัวของสาวเจ้าอีกครั้ง ภาพสีหน้าและแววตาสำนึกผิดของเขาแว่บเข้ามา เธอจำได้ดีว่ามันเป็นวันที่แย่ที่สุดในความรู้สึกของเธอและมันกำลังจะเกิดขึ้นอีก... ถ้าวันนี้เธอยอมแพ้ให้กับความต้องการและความรู้สึกโหยหาที่มีกับเขา!

เธอจะยอมไม่ได้!

คนตัวเล็กดึงรั้งสติตัวเองให้กลับมาอีกครั้ง ตัดสินใจกัดลิ้นหนาที่รุกรานเธออยู่ แต่ปุริมรู้ทันเขาผละออกจากคนตัวเล็กแทบจะทันที เป็นผลให้ฟันคมๆ ของพิมพ์กานต์ทำได้เพียงกัดถากๆ ให้เขารู้สึกเจ็บจี๊ดเท่านั้น

"โอ๊ย!" ปุริมรู้สึกว่าลิ้นของเขาพอง นี่ถ้าหากเขาไม่ไหวตัวทันเสียก่อน คงได้ลิ้นขาดเป็นแน่ ใจร้ายเหลือเกินทูนหัว ทำกับผัวได้ลงคอ!

"ถ้าคุณทำแบบนี้อีก เราได้เห็นดีกันแน่! ถ้าลูกเมียคุณรู้เข้าว่าคุณทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ พวกเขาคงเสียใจมาก" เธอบอกอย่างคาดโทษ อยากจะตบตัวเองแรงๆที่เกือบเผลอไผลไปอารมณ์ไปกับชายหนุ่ม ดูเหมือนการทำงานที่บริษัทของพิมพ์กานต์จะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างเช่นทุกวันอีกแล้ว ต่อไปนี้เธอคงต้องรับมือกับปุริมที่ดูท่าทางจะไม่เลิกตามสร้างความลำบากใจให้กับเธอง่ายๆ เขาทำตัวราวกับคนไม่มีห่วงผูกคอ

ผ่านมา 6 ปีแล้วเธอไม่รู้หรอกว่าชีวิตครอบครัวของเขาเป็นอย่างไรบ้าง นับจากวันที่ตัดขาดความสัมพันธ์กับชายหนุ่มไป ป่านนี้เขาคงมีลูกสองสามคนแล้วกระมัง!

หึ...คนเห็นแก่ตัว!

พิมพ์กานต์รีบผละออกจากห้องไปโดยไม่ลืมใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากของเธอราวกับว่ารู้สึกขยะแขยงอย่างสุดจะทน ปล่อยให้ปุริมร้องโอดโอยเจ็บปวดกับลิ้นของตัวเองอยู่ตรงนั้น

‘ถ้าลูกเมียคุณรู้เข้าว่าคุณทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ พวกเขาคงเสียใจมาก'

คำพูดของพิมพ์กานต์ยังคงดังก้องอยู่ในหัว มันไม่แปลกที่เธอจะเข้าใจผิดอย่างนั้น พลันความคิดของเขาก็นึกย้อนกลับไปในวันวาน วันที่แย่ที่สุดในความรู้สึกของเขาไม่แพ้กับเธอ

"ป้องขอโทษ" หนุ่มนักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบหมาดๆ สีหน้าเศร้าเคล้ารู้สึกผิดนี้คือนายปุริมเอง ตรงหน้าของชายหนุ่มคือสาวนักศึกษาดาวเด่นวัยเดียวกัน เธอคือผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดรองจากมารดาผู้ให้กำเนิด และเป็นผู้หญิงที่เขาตั้งใจจะใช้ชีวิตคู่ด้วย ตอนนี้เธอกำลังช็อกกับสิ่งที่เขาบอกไปเมื่อครู่นี้เอง ดูเหมือนเขาคงจะใช้ชีวิตคู่กับเธอไม่ได้แล้ว...

"ป้องว่าไงนะ ป้องล้อเล่นเหรอ?" สายตาพิมพ์กานต์จับจ้องสาวนักศึกษาอีกคนที่เธอเองก็คุ้นหน้าคุ้นตาอย่างดี เพราะสาวเจ้าเป็นเพื่อนในคณะเดียวกับปุริมแฟนหนุ่มของเธอ ตอนนี้หล่อนร้องไห้ไม่พูดไม่จา เอาแต่จับมือผู้ชายที่ยืนอยู่เคียงข้าง ซึ่งนั่นคือ ปุริม แฟนหนุ่มของเธอ!

"ป้องไม่ได้ล้อเล่น ป้องขอโทษจริงๆ กิ่งท้องกับป้อง เด็กในท้องเป็นลูกของป้องเอง" แม้ว่าเขาจะไม่ได้เอ่ยบอกเลิกเธอตรงๆ แต่นั่นเจ็บเสียยิ่งกว่าการบอกลาเสียอีก น้ำตาหยดเล็กร่วงเผาะลงบนแก้มเนียน

หมดแล้วกับทุกสิ่งที่เธอมอบให้

ศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิง...ร่างกายและหัวใจ...เขาได้มันไปทั้งหมด เธอเป็นของเขาทุกอย่าง แต่วินาทีนั้นพิมพ์กานต์ตระหนักได้ว่า เขาไม่ได้เป็นของเธอเลยสักนิดและเขากำลังจะกลายเป็นของคนอื่นด้วย

"งั้นเราเลิกกัน" เธอตัดสินใจขอเป็นฝ่ายพูดมันออกมาเอง ซึ่งปุริมเองก็ยอมรับคำตัดสินของหญิงสาวแต่โดยดี วินาทีนั้นเขาเจ็บปวดจนไม่สามารถหาคำไหนมาบรรยายได้ จำได้ว่าอยากดึงเธอเข้ามากอด แต่เธอวิ่งหนีเขาออกไปไกลเหลือเกิน ไกลจนเกินที่เขาจะเอื้อมถึงได้เลยทีเดียว