ตอนที่ 3 พริมา1

ภายในห้องอาบน้ำ

เรือนร่างระหงเปลือยเปล่าเผยผิวขาวนวลของหญิงสาวนอนทอดกายอยู่ภายในอ่างอาบน้ำจากุชชี่ หญิงสาวหลับตาพริ้มพอใจกับอุณหภูมิที่พอเหมาะของน้ำ ปล่อยให้ความอุ่นของน้ำชำระล้างความคิด ความเหนื่อย ความเมื่อยล้าไป

เมื่อน้ำที่อุ่นในตอนแรกเริ่มมีอุณหภูมิต่ำลง เปลือกตาของหญิงสาวก็เปิดขึ้น เธอมองไปด้านหน้าด้วยสายตาเฉยเมย

‘อย่าคิดมากสิครับ พี่รอได้ ขอแค่วันนี้พริมยังอยู่กับพี่ก็พอ ขอแค่พริมไม่ทิ้งพี่ไปไหนพี่ก็มีความสุขแล้วครับ’

จู่ ๆ ใบหน้าและคำพูดของชายคนรักก็ค่อย ๆ แทรกเข้ามาในห้วงความคิด ราวกับตระหนักได้ถึงเรื่องราวบางอย่างที่ถ่วงรั้งเธอมานาน แปรเปลี่ยนสายตาเฉยเมยของหญิงสาวกลายเป็นสายตาแห่งความมุ่งมั่นทันที

มัวรีรอกังวลอะไรอยู่พริมา มีคนที่รักเธอมากขนาดนี้อยู่เคียงข้าง ยังจะกลัวอะไรอีก?

นั่นคือความคิดแรกที่แวบเข้ามา ภาพความรักความเอาใจใส่ที่ชายหนุ่มมีให้ตั้งแต่รู้จักกันวันแรกในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง จนความสัมพันธ์ค่อย ๆ พัฒนา ผลิบานกลายเป็นความรักฉันหนุ่มสาว ยิ่งคิดรอยยิ้มของเธอก็กว้างขึ้นเรื่อย ๆ

พริม พริมา ย้อนคิดถึงวันวานอย่างมีความสุข หญิงสาวรู้จักกับรพีพัฒน์มา 6 ปีแล้ว ตั้งแต่ที่เธอไปศึกษาระดับปริญญาแห่งหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ประเทศอเมริกาตอนอายุ 19 ปี ซึ่งรพีพัฒน์เป็นหนุ่มรุ่นพี่ที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน

พริมายังจำวันแรกที่เธอก้าวเท้าเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัยได้ดี ตอนนั้นเธอค่อนข้างสับสนและกังวล เพราะไม่รู้ว่าควรจะใช้ชีวิตแบบไหน ห้องเรียนอยู่ตรงไหนก็ยังไม่รู้ เพื่อนก็ยังไม่มี เธอยืนละล้าละลังมองคนเดินขวักไขว่อย่างทำอะไรไม่ถูก โชคดีที่เธอได้รู้จักกับรพีพัฒน์ด้วยเหตุบังเอิญ ทำให้อะไร ๆ ในรั้วมหาวิทยาลัยง่ายขึ้น

หลังจากทำความรู้จักกันและทราบว่าต่างคนต่างมาจากประเทศเดียวกัน รพีพัฒน์ก็ทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดี คอยให้คำแนะนำและให้คำปรึกษาเธอหลายอย่าง พร้อมทั้งแลกเบอร์แลกไลน์ไว้ติดต่อสื่อสาร เพราะเขาบอกว่า หากมีปัญหาอะไรให้ติดต่อหาเขาได้ทุกเมื่อ ตอนแรกพริมาก็เกรงใจ แต่พอรู้ว่าเขาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้มาตั้งแต่ปีหนึ่ง จนตอนนี้กำลังเรียนปริญญาโทปีสุดท้าย พริมาจึงกลืนก้อนความเกรงใจเอาไว้ แล้วขอความช่วยเหลือและคำแนะนำต่าง ๆ จากเขาตั้งแต่นั้นมา

รพีพัฒน์เป็นผู้ชายอบอุ่นทั้งยังดูแลเอาใจเก่ง เป็นธรรมดาที่หัวใจสาวน้อยอย่างเธอจะหวั่นไหว กอปรกับหน้าตาหล่อเหลาและสายตาอ่อนโยนของชายหนุ่ม ทั้งลักษณะนิสัยที่ดี เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะไม่ชอบ

พริมาหลงใหลได้ปลื้มหนุ่มรุ่นพี่เสียจนแอบเอาไปฝันหวานอยู่คนเดียวบ่อยครั้ง แต่ก็เท่านั้นแหละ เธอทำได้แค่แอบชอบและต้องเก็บความรู้สึกที่มีเอาไว้ให้อยู่ลึกที่สุด ด้วยไม่อยากให้ความสัมพันธ์ที่ดีนี้พังทลาย พร้อมทั้งพร่ำบอกตัวเองว่าที่เขาทำดีด้วยก็เพราะเห็นใจที่เธอมาอยู่ต่างประเทศคนเดียว จึงใจดีดูแลในฐานะรุ่นพี่ที่มีต่อรุ่นน้องร่วมมหาวิทยาลัยเท่านั้น

ที่ย้ำตัวเองเเบบนี้ก็เพื่อว่า เธอจะได้ไม่รู้สึกกับเขามากเกินไปจนถลำลึกแล้วทำให้เธอตัดใจลำบาก ยิ่งหากวันใดวันหนึ่งเขามีคนรัก คนที่เจ็บก็จะเป็นเธอ ดังนั้นเก็บความรู้สึกดี ๆ นี้เอาไว้กับตัวเองจะดีกว่า ทว่าไหนเลยจะคาดคิด เรื่องไม่นึกฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเขาขอเธอเป็นแฟน!