ตอนที่ 16 เลือกเส้นทางชีวิต

และการใช้ชีวิตอยู่ในบ้านเลิศลักษณ์ตลอดเวลาที่ผ่านมา เด็กหญิงพริมาต้องทนฟังถ้อยคำดูถูกถากถาง ที่แม่เลี้ยงและพี่สาวต่างมารดาคอยพูดกรอกหูทุกวัน ถูกกลั่นแกล้งทุกครั้งที่ลับสายตาเขา มีสักครั้งไหมที่เขาคอยปรามให้ หึ ไม่มี

นานวันเข้าเด็กหญิงก็ไม่ยอม เธอเริ่มโต้กลับ เพราะรู้แล้วว่าไม่มีใครปกป้องเธออีกแล้ว ถ้าเธอไม่สู้ ก็ต้องถูกรังแกแบบนี้ต่อไป แล้วผลลัพธ์เป็นอย่างไรล่ะ?

ทันทีที่เธอปกป้องตัวเอง เธอก็กลายเป็นเด็กก้าวร้าว ไม่มีสัมมาคารวะ ไร้มารยาท ถ้อยคำดุด่ายาวเป็นพืด ต่อให้ยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนเริ่ม เธอก็ผิดอยู่ดี นอกจากบิดาจะไม่เชื่อแล้ว เขายังไม่เคยคิดปกป้องเธอด้วยเช่นกัน

นับตั้งแต่นั้นมา พริมาจึงเลิกคาดหวังทุกอย่างเกี่ยวกับบิดา คอยหลีกเลี่ยงสองแม่ลูกเพราะไม่ต้องการความวุ่นวาย อาศัยอยู่ในบ้านตระกูลเลิศลักษณ์อย่างคนไม่มีตัวตน วันใดมีปัญหาวิ่งเข้ามาหา ก็ยอม ๆ ให้มันจบ ๆ กันไป เพราะต่อให้ไม่ยอมเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เดิมที่เคยรู้สึกโกรธ น้อยใจ เสียใจ และความอัดอั้นตันใจต่าง ๆ นานา ก็แปรเปลี่ยนเป็นความเฉยชาในที่สุด เฝ้าบอกตัวเองให้อดทนจนกว่าจะดูแลตัวเองได้ เพราะเมื่อไรที่โตเป็นผู้ใหญ่ เธอจะได้ใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่ต้องทำตามคำสั่งหรือหลบเลี่ยงใครอีก

แต่ไม่คาดว่าเมื่อเติบโตขึ้น มีหน้าที่การงานที่ดี สามารถเลี้ยงดูตนเองได้ไม่ลำบากแล้ว บิดาที่ไม่ค่อยลงรอยกัน จะเอาแต่กะเกณฑ์บงการชีวิตเธอไม่เลิก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ความหวังในการใช้ชีวิตตามปรารถนา ความสุขของเธอทั้งชีวิต ต้องจบลงเพราะทำตามคำสั่งของคนเป็นบิดางั้นหรือ?

ไม่มีทาง!

จู่ ๆ มาสั่งให้เลิกกับแฟน แล้วให้ไปคบหากับคนที่เลือกมาให้? คิดจับคู่ให้เธอแบบนี้ ไม่ใช่ต้องการให้เธอแต่งงานกับคนที่หาให้เหรอ ถึงที่ผ่านมาเธอจะเคยยอมและก้มหน้าก้มตาทำตามในหลาย ๆ ครั้ง ใช่ว่าเธอจะยอมเสมอไป ครั้งนี้พ่อของเธอล้ำเส้นเกินไปจริง ๆ เห็นทีความอดทนที่มีมาคงต้องสิ้นสุดจริง ๆ สักที เพราะนับตั้งแต่วันนี้ไป เธอจะไม่ยอมให้ใครมาคอยบงการชีวิตเธออีกแล้ว

ชีวิตเป็นของเธอ เธอขอเลือกมันด้วยตัวเอง!

ต่อให้การตัดสินใจครั้งนี้จะเพิ่มความร้าวฉานให้กับความสัมพันธ์แสนเปราะบางของเธอและพ่อก็ตามที เธอไม่สนใจแล้ว ไหน ๆ ก็ไม่เคยมองว่าเธอดีอยู่แล้วนี่ จะดูแย่เพราะขัดคำสั่งเขาก็ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่ถือ!

คิดให้เธอแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น? เหอะ ฆ่าเธอให้ตายเสียยังดีกว่า ให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ชาตินี้ทั้งชาติคงหาคำว่าความสุขไม่เจอ และถ้าอีกสามวันข้างหน้าพ่อยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะจับคู่ให้เธอล่ะก็ อย่ามาว่าเธอไม่เตือนละกัน

อะไรก็ตามที่เคยลั่นวาจาไว้ พริมาคนนี้ยินดีทำตามอย่างยิ่ง หากวันนั้นมาถึง เธอจะไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว มาดูกันสิว่า ระหว่างเธอ และพ่อ รวมถึงแม่เลี้ยงใจยักษ์นั่นใครมันจะแน่กว่ากัน ส่วนไอ้ความสัมพันธ์ครอบครัวแสนจอมปลอมอะไรนั่น ให้มันแตกหักไปเลยก็ดี เพราะเธอก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน

ยิ่งคิดอารมณ์ของพริมายิ่งฉุนเฉียว และก่อนที่มันจะระเบิดร่างสูงในชุดทำงานก็เปิดประตูเข้ามาหาเธอทันที ไม่มีถ้อยคำปลอบใจ มีเพียงรอยยิ้มอ่อนโยนและแววตาห่วงใย รวมถึงอ้อมกอดอุ่น ๆ ที่มอบให้กัน เพียงเท่านี้ความเหนื่อยล้าและความกดดันที่มีก็มลายหายไป น้ำตาที่พยายามอดกลั้นเอาไว้ก็ทะลักราวเขื่อนแตก! เธอโผลเข้าอ้อมกอดคนรัก สะอึกสะอื้นร้องไห้ตัวโยน ปล่อยให้เขาโยกตัวราวกับว่าเป็นเด็กน้อยนานนับครึ่งชั่วโมง!