จุดแตกหัก

ฉันขับรถมาถึงหน้างานวันเกิดของยัยกระแตที่จัดขึ้นที่บ้านของยัยนั่นซึ่งที่ฉันรู้ก็เพราะฉันแอบได้ยินเสือพูดกับเพื่อนๆ ของเขาเมื่อหลายวันก่อน

"จัดซะเว่อร์วังอลังการมาก" อิมเมจพูดขึ้นเธอเลยมองเข้าไปในบ้านก็เห็นภาพโดยรวมของงานที่จัดขึ้นซึ่งมันก็หรูหราจริงๆ ยัยกระแตก็ดูรวยมากเหมือนกันนะดูจากบ้านแล้วแต่รวยแล้วไงรวยแล้วทำสามารถทำเรื่องเลวทรามแบบนั้นได้เหรอจะว่าไปยัยกระแตก็สวยใช้ได้อยู่นะแต่ทำไมไม่หาแฟนใหม่ทำไมต้องมาคิดแย่งเสือไปจากฉันด้วย

"แกจะเอายังไงยัยเดียร์จะเข้าไปเลยไหม"

"เอาไงดีล่ะฉันก็ไม่รู้ว่าเข้าไปแล้วจะต้องทำหน้ายังไง" ฉันบอกกับยัยอิมเพราะพอมาถึงตอนนี้ฉันก็เริ่มคิดไม่ตกว่าจะเข้าไปยังไงเพราะงานนี้ไม่มีใครเชิญฉันมาของฉันเองมาเพื่อมาคุมมาดูแลความปลอดภัยของแฟนตัวเอง

"ถ้าเป็นอย่างที่แกบอกฉันว่ายัยนั่นจะมอมเหล้าแล้วก็จะเอายาปลุกเซ็กส์ให้เสือกินฉันว่าแกต้องรีบเข้าไปแล้วล่ะไม่งั้นอาจจะไม่ทันการ"

"จริงเหรอ"

"เออ อย่ามาทำหน้าหงอยแบบนี้นะยัยเดียร์" เอาตรงๆ นะตอนนี้ฉันเริ่มไม่มั่นใจตัวเองแล้วทั้งที่ก่อนหน้านี้พกมาเต็มร้อยเพราะอะไรน่ะเหรอเพราะตอนนี้ที่ฉันเห็นก็คือเสือกำลังยืนคุยกับยัยนั่นอย่างมีความสุขยังไงล่ะดูเหมือนคนรักกันยังไงยังงั้น ยัยนั่นก็คอยเกาะแขนเสือไม่ปล่อยซึ่งเสือก็ไม่ได้ว่าอะไร ดูแล้วเหมือนเสือจะเมาแล้วด้วย

"เฮ้ยยัยเดียร์ดูนั่น" อิมเมจโวยวายขึ้นในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรไปเรื่อย และสิ่งที่ฉันเห็นก็คือตอนนี้เสือกำลังดึงยัยนั่นเข้าไปกอดจนได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดภายในงาน ไม่ได้การแล้วล่ะฉันต้องรีบเข้าไปห้ามก่อนที่สองนั้นจะทำอะไรกันมากกว่ากอด ฉันรีบลงจากรถก่อนจะวิ่งเข้าไปดึงเสืออกมาจากยัยกระแตจนยัยนั่นล้มลงไปกองกับพื้น

"เห้ย!!! "

"ว๊ายยยย"

"กวาง!!! เธอทำอะไรของเธอ" เสือหันมาตะคอกฉันทันทีที่ฉันผลักยัยนั่นล้มลงไป

"ก็กำลังทำอะไรกันอยู่ล่ะ" ฉันตะคอกใส่หน้าเสือก่อนจะพุ่งเข้าไปกระชากหัวของยัยกระแตที่ตอนนี้ทำเป็นสำออยร้องไห้

"กรี๊ดดดดดดด เสือช่วยเราด้วยเราเจ็บ ฮือออ" ยัยกระแตร้องออกมาเมืื่อฉันกระชากหัวมันขึ้นมาแล้วตบไม่ยั้ง

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

"หยุดนะ บอกให้หยุดไงวะ!!! " เสือเข้ามาดึงยัยกระแตออกแล้วผลักฉันจนฉันเกือบล้มดีที่มีอิมเมจมารับไว้ทัน ภาพที่ฉันเห็นก็คือตอนนี้ยัยกระแตเอาแต่ซบหน้าลงที่อกของเสือแล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายออดอ้อนออเซาะบอกเจ็บอย่างงั้นเจ็บอย่างงี้แต่สายตาที่ยัยนั่นมองมาที่ฉันมันไม่ใช่เลย มันเป็นแววตาของความสะใจซะมากกว่า

"เสือกอดมันทำไมปล่อยมันเลยนะมันสำออยไม่รู้เหรอ" ฉันไม่ยอมให้เสือกอดมันหรอกนะฉันตรงเข้าไปหมายจะกระชากมันออกมาจากอ้อมกอดของเสือแต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือเสือกอดมันแนบอกกอดมันอย่างเป็นห่วงเป็นใยไว้ไม่ยอมให้ฉันเข้าถึงตัวยัยนั่น

"เสือปกป้องมันทำไม มันกำลังจะแย่งเสือไปจากเรานะ"

"เธอมันบ้าไปแล้วหรือไงวะ ไม่มีใครมาแย่งฉันไปได้ถ้าฉันไม่ยินยอมที่จะไปเอง"

"หมายความว่าไง"

"เธอทำตัวได้น่าเบื่อน่ารำคาญมากรู้ไหมวะ ฉันไม่น่าคบกับเธอเลยว่ะไม่น่าเลยจริงๆ "

"เสือ"

"ฉันว่าเราเลิกกันเหอะ ฉันทนอยู่กับคนไม่มีเหตุผลแบบเธอไม่ไหวแล้วว่ะกวาง"

"ไม่มีเหตุผล?? อะไรคือไม่มีเหตุผล การที่เราเห็นเสือกับยัยนี่ยืนกอดกันเหตุผลมันไม่เพียงพออีกเหรอ"

"ฉันกับกระแตเราเป็นเพื่อนกันกอดกันมันผิดตรงไหน"

"มันไม่ผิดหรอกถ้ายัยนั่นไม่พยายามจะแย่งเสือไปจากเรา"

"เราไม่เคยมีความคิดแย่งเสือมาจากเธอเลยนะเดียร์ ฮือออ ฮือออ" น้ำเสียงและท่าทางของยัยนั่นคนอื่นอาจจะมองดูแล้วสงสารแต่ไม่ใช่กับฉันเพราะฉันรู้ว่ามันกำลังแสดงละครอยู่

"อย่ามาตอแหลเมื่อกลางวันฉันได้ยินเธอพูดกับเพื่อนเธอในห้องน้ำว่าคืนนี้เธอจะวางยาปลุกเซ็กส์เสือแล้วจะแย่งเสือไปจากฉัน"

"ไม่จริงนะเสือ แฟนเสือใส่ร้ายเรา ฮือออ ฮือออ"

"ใส่ร้ายงั้นเหรอ เธอพูดว่าฉันใส่ร้ายเธองั้นเหรอห๊ะ"

"เรารู้ว่าเดียร์ไม่ชอบหน้าเราเพราะเรากับเสือเคยคบกันมาก่อนแต่ตอนนี้เรากับเสือเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นและที่เธอเห็นว่าเรากับเสือกอดกันเมื่อกี๊เสือเค้าก็แค่กอดแสดงความยินดีกับเราเพราะเรากำลังจะไปเรียนต่อเมืองนอกหลังเรียนจบก็เท่านั้น"

"อย่ามาตอแหลฉันไม่เชื่อ"

"จะเชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของเธอนะกวางแต่สิ่งที่กระแตพูดมันคือเรื่องจริงฉันว่าเธอกลับห้องไปได้ละ อิมเธอเอาเพื่อนเธอกลับไปก่อน" เสือหันมาพูดกับอิมเมจที่ตอนนี้กำลังกอดฉันไว้อยู่เพราะรู้ว่าฉันตอนนี้ความรู้สึกมันแย่แค่ไหน

"ไม่กลับถ้าเราจะกลับเสือก็ต้องกลับกับเราด้วยไม่งั้นเราไม่ยอมกลับแน่" ฉันเข้าไปดึงเสือออกมาแต่เขาไม่ยอมขยับตัว

"เสือกลับไปก่อนก็ได้นะเราไม่เป็นอะไรหรอกเราไม่อยากให้เสือกับเดียร์ต้องมาทะเลากันเพราะเราเป็นต้นเหตุ ฮือออ"

"ฉันไม่กลับ"

"แต่ว่าเสือกับเดียร์จะมีปัญหากันนะ"

"ปัญหามันมีมานานแล้วล่ะไม่ใช่เพิ่งมามีเพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องคิดมาก"

"กูว่ามึงกลับไปเคลียร์กับเมียมึงก่อนเหอะว่ะไอ้เสือ" ไอซ์ที่ยืนมองดูเหตุการอยู่นานก็เอ่ยขึ้น

"กูไม่กลับคืนนี้กูจะนอนค้างที่นี่"

"ไม่นะไม่ยอมยังไงเราก็ไม่ยอม"

"นั่นมันเรื่องของเธอ" พูดจบเสือก็เดินหายเข้าไปในบ้านพอเธอจะเดินตามเข้าไปเพื่อนของยัยกระแตก็เข้ามากันไว้

"หลีกไปเพื่อนฉันจะเข้าไปหาเสือ" อิมเมจพูดกับยัยสี่คนที่ยืนเรียงหน้ากระดานไม่ยอมให้ฉันเข้าไปในตัวบ้านโดยที่ตอนนี้มียัยกระแตเดินตามเสือเข้าไปแล้ว

"ไม่ได้ยินหรือไงว่าเสือเค้าจะนอนที่นี่!! "

"แต่ฉันเป็นแฟนเสือฉันไม่ยอม"

"แต่ที่ได้ยินเมื่อกี๊เสือเค้าบอกเลิกเธอไปแล้วนะยะ หรือเธอหูตึงไม่ได้ยิน"

"ที่เสือพูดเค้าก็แค่โมโหเขาไม่เลิกกับเพื่อนฉันง่ายๆหรอกเพราะเสือเขารักเพื่อนฉันมาก"

"5555 รักมากงั้นเหรอถ้ารักมากทำไมเค้าไม่เข้าข้างเพื่อนเธอล่ะทำไมเค้าถึงคอยปกป้องยัยกระแตล่ะจ๊ะ หื้มมม"

"พวกแกก็พูดอะไรเกรงใจแฟนคนปัจจุบันของเสือเค้าหน่อยสิ เอ๊ะ...จะพูดว่าเป็นแฟนคนปัจจุบันคงไม่ได้แล้วล่ะมั้งเพราะเสือเพิ่งบอกเลิกไปเองนี่นา"

"โอ๊ยยน่าสงสารซะจริงๆ เลยยัยเรนเดียร์ฉันว่าเธอกลับบ้านเธอไปซะเถอะไป๊อย่ามาทำให้งานวันเกิดเพื่อนฉันเสียบรรยากาศเพราะเธอเลยนะ ส่วนเสือเธอไม่ต้องห่วงหรอกเพราะคืนนี้เพื่อนของฉันเค้าจะดูแลให้เอง"

ฉันมองไปที่ผู้คนรอบข้างที่อยู่ในงานวันเกิดทุกคนมองฉันอย่างสมเพชเวทนามองฉันเป็นตัวปัญหาก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปสนุกกันต่อโดยที่ไม่มีใครสนใจฉันเลยจะมีก็แค่เพื่อนของเสือที่เดินมาหาฉัน

"ฉันว่าตอนนี้ไอ้เสือมันกำลังโกรธเธออยู่ฉันว่าเธอกลับไปก่อนดีกว่านะ" ไอซ์พูดขึ้นเป็นคนแรก

"เดี๋ยวฉันจะคอยดูแลมันให้เธอไม่ต้องห่วง" วินพูดเพื่อให้ฉันสบายใจ

"ถ้าเรื่องที่เธอพูดเมื่อกี๊มันเป็นเรื่องจริงฉันคนนึงล่ะที่จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่" ขุนพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ขุนเชื่อที่เราพูดเหรอ"

"แล้วเธอจะโกหกทำไมจริงไหม"

"อื้มมมม ขอบใจนะที่เชื่อเรา"

"กูก็ว่าอยู่ว่าทำไมยัยกระแตถึงคะยั้นคะยอให้ไอ้เสือมันดื่มหนักสงสัยจะมีแผนจริงๆ อย่างเธอว่า" กิตพูดอย่างใช้ความคิด ฉันยิ้มอย่างฝืนๆ ให้กับทั้งสี่คนก่อนขอกลับเพราะอยู่ไปก็ไม่สามารถทำอะไรได้แต่ก็ยังดีที่ตอนนี้ทั้งสี่คนเชื่อและจะช่วยดูแลเสือให้กับฉัน