ตอนที่ 4 ผู้หญิงร้ายกาจ

@มหาลัย B

วันต่อมาด้านโรราหลังจากที่พี่รามอนุญาตให้ฉันไปร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดพี่แทคิณด้วยนั้น เอาจริงเมื่อคืนฉันรู้สึกตื่นเต้นถึงกับนอนไม่หลับ ขณะที่โรราและมะปรางนั่งรอข้าวตังที่ใต้ต้นไม้ข้างคณะบริหารนั้น

"แกเมื่อคืนฉันตื่นเต้นถึงกับนอนไม่หลับหนะ" โรราเอ่ยกับมะปรางขณะที่เพื่อนของเธอนั่งดูดน้ำอยู่นั้น

"แกนี้หนักเข้าขั้นบ้าแล้วนะ ตื่นค่ะ แกเป็นแค่แฟนคลับพี่แทคิณคะ ไม่ใช่แฟนพี่เขา" มะปรางเอ่ยพร้อมกับตบเข้าที่ใบหน้าสวยของโรรามาเบาๆ เพื่อเตือนสติเพื่อน

"แต่แกก็รู้นิว่าฉันไม่ได้อยากเป็นแค่แฟนคลับ ฉันอยากเป็นแม่ของลูกพี่แทคิณ" คำตอบของโรราทำเอามะปรางที่ดูดน้ำอยู่นั้นถึงกับแทบสำลัก

!! แคก แคก !!

"ยัยโรราแกนี้นะ" มะปรางที่ไม่รู้จะต่อว่าเพื่อนสนิทยังไงดี

"ฉันพูดจริงนะแก ฉันรอวันที่จะได้ไปปาร์ตี้พี่แทคิณมาตั้งแต่สมัยมัธยม นี้คือโอกาสเดียวของฉันแล้ว มะปรางแกต้องช่วยฉัน" โรราเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง คนที่คิดจะจับแทคิณถึงกับนอนไม่หลับทั้งคืน มะปรางที่ถูกสายตาของโรรามองมาเช่นนั้น ใบหน้าสวยหวานซ่อนเปรี้ยวถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก

"น่านะ มะปรางคนสวย คืนนี้แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ" โรราเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าอ้อนวอนมะปรางสุดๆ

"ห๊ะ...ฉันนี้นะ"

"อืม แกนั้นแหละ แกกันพี่รามเอาไว้ เพื่อไม่ให้พี่รามขวางงานของฉัน" โรราเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

ด้านข้าวตังที่มาใหม่นั้น ถึงกับงงงวยให้กับเพื่อนสนิททั้งสองสาว

"นี้พวกแกพูดเรื่องอะไรกัน ดูจริงจังกันเชียว"

"เรื่องอะไรที่ทำให้ยัยโรราตั้งใจมากกว่าเรื่องเรียน" มะปรางเอ่ยกับข้าวตัง

"จะเรื่องไรได้ เพราะในหัวของยัยโรรามีแค่พี่แทคิณสุดที่รักของแกคนเดียว ใช่มะ" ข้าวตังเอ่ยมาเช่นนั้นโรราถึงกับฉีกยิ้มกว้างด้วยสีหน้าพึงพอใจที่เพื่อนนั้นเดาถูก

"ฉันมีนี้แกพอจะช่วยฉันได้ไหม..." โรราไม่พูดเปล่าแต่ร่างบางกับหยิบเม็ดยาออกมาจากในกระเป๋าเป้ของเธอ ด้านมะปรางและข้าวตังที่เห็นและอ่านฉลากยา ทั้งสองสาวถึงกับตาเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ

"โรรานี้มันยาปลุก...นี้แกอย่าบอกนะว่าแกจะใช้ยานี้จับพี่แทคิณ" มะปรางเอ่ยถามด้วยสีหน้าตกใจ ด้านข้าวตังเองก็ไม่ต่างจากเพื่อนนัก

"ฉันรอเวลานี้มานานถึง 3 ปีเต็มๆ แหมมพวกแกลองดูไม่เสียหายอะไรหรอกน่า" โรราเอ่ยด้วยสีหน้าปกติ

"หึ...นี้แกเอาจริงเหรอวะ" ข้าวตังถามโรราอย่างไม่เชื่อหู

"แล้วใครว่าฉันคิดเล่นๆ ละ โอกาสเป็นของฉันแล้ว ช้าอยู่ทำไม"

"แก ดูเป็นผู้หญิงที่ร้ายมาก นี้อย่าบอกนะว่าแกไปซื้อยานี้มา แกไม่อายคนขายบ้างหรือไง" มะปรางถามโรรา

"ปะ...ป่าว ของไอ้พี่รามทำหล่นที่รถ ฉันเห็นก็เลยแอบหยิบมา" โรราเอ่ยกับเพื่อนสนิทของเธอ

"มะปรางภารกิจนี้ฉันทำคนเดียวไม่ได้แกต้องช่วยฉัน"

"เฮ้ย...จะมีผัวทั้งทียังลำบากเพื่อนอีก ฉันว่าแกล้มเลิกความคิดนี้เถอะ" มะปรางได้แต่ห้ามปราม แต่นั้นคนที่ถูกความหล่อและเสน่ห์ของแทคิณเข้าครอบงำนั้นไม่คิดจะฟังใคร

"ไม่ได้ ฉันรอโอกาสนี้มานานมากแล้ว ฉันต้องเดินหน้าต่อเท่านั้น" โรราลุกขึ้นยืนและจ้องหน้ามะปราง

"และคืนนี้ไอ้พี่รามจะมารับ แกต้องไปกับฉัน" ด้านมะปรางเมื่อห้ามไม่ได้ถึงกับต้องปล่อยเลยตามเลย

"อืม ก็ได้ฉันจะไปกับแก แค่ไปนะเกิดอะไรขึ้นมาฉันช่วยแกไม่ได้นะ" มะปรางรีบออกตัว

"ฉันให้แกไปกันท่าพี่รามไม่ให้ขวางทางฉันก็พอ ที่เหลือฉันจัดการเอง" ด้านโรราพอมะปรางตอบมาเช่นนั่นใบหน้าสวยถึงกับยกยิ้มออกมาด้วยท่าทีพอใจสุดๆ

"คืนนี้อย่าหวังว่าพี่แทคิณจะไม่รอด เสร็จฉันแน่" โรราเอ่ยพร้อมกับยิ้มร่าเริงด้วยสีหน้าฟินสุดๆ

"แกเป็นผู้หญิงที่ดูร้ายมาก ขนาดฉันเป็นเพื่อนแกยังขนลุกเลย" ข้าวตังที่ได้ฟังจากปากโรราถึงกับแทบไม่เชื่อหู วิธีจับไอดอลจากแฟนคลับจะเป็นแฟนตัวจริง

"นี้ฉันเริ่มสงสารพี่แทคิณแล้วสิ ถ้าเกิดพี่แทคิณเกิดติดใจแกขึ้นมาจริงๆ แกทนได้เหรอ ฉันแอบได้ยินมาว่าพี่แทคิณอะเป็นคนที่ชอบสาวๆ ที่มีประสบการณ์ และเก่งเรื่องบนเตียง อ่อนหัด แบบแกๆ จะมัดใจพี่เขาได้เหรอ แกไหวแน่นะ พี่เขากินดุ และกินเก่งมาก แกยังจะเสี่ยงอีกเหรอ" ข้าวตังเอ่ยถามโรรามาด้วยความเป็นห่วงที่เพื่อนใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องจับไอดอลหนุ่ม ด้านโรราให้ตายเถอะฉันก็แอบได้ยินเรื่องนี้ของพี่แทคิณมาอยู่เหมือนกัน

"แหมแกเรื่องแบบนี้ครั้งแรกไม่มีใครเก่งขนาดนั้นหรอกน๊า ครั้งที่สองที่สามเดี๋ยวฉันก็เก่ง และเป็นงานเองแหละ ไม่ต้องห่วงหรอกน๊า" โรราเอ่ยตอบข้าวตังไป

"หึ...สาบานว่านี้คือเรื่องที่สาวๆ ควรพูดกัน ฉันปวดหัวกับพวกแกมาก ฉันว่าพวกเราหยุดพูดเรื่องนี้แล้วไปทานข้าวเถอะ" มะปรางเอ่ยด้วยสีหน้าเอือมๆ ให้กับโรราและข้าวตังที่เอาแต่พูดถึงเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ขนาดเธอเป็นผู้หญิงยังแสลงหูและขนลุกเลย

ด้านดีเทลหลังจากที่เมื่อวานผมพลาดนัดทานข้าวมื้อพิเศษกับคนพิเศษของหัวใจแล้วนั้น วันนี้ผมเลยขอไถ่โทษพระพายเป็นการมาทานมื้อเที่ยงกับเธอที่โรงอาหารของคณะนิเทศ ขณะที่ร่างสูงเดินเข้ามาที่โรงอาหารก็เจอกับพระพายที่นั่งรอผมที่โต๊ะ วันนี้ผมตั้งใจจะชวนเธอไปทานข้าวข้างนอกแต่ด้วยเวลาว่างที่น้อยนิดทำให้พระพายจึงเลือกที่จะทานกันที่นี่

"วันนี้พายรีบไปกองละคร ดีเทลทานกับพายที่นี่ก่อนนะ" พระพายเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มหวานให้กับผม

"ครับ" เสียงทุ่มเอ่ยตอบคนตรงหน้า

ด้านพระพายฉันกับดีเทลเรารู้จักกันมาเมื่อตอนฉันเข้าปีหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นฉันไปแคสงานละครที่บริษัทของดีเทล และปีต่อมาฉันเป็นศิลปินที่ค่ายเพลงของเขา ทำให้เรารู้จักและสนิทกัน แต่สถานะของฉันและดีเทลไม่มากกว่าเพื่อนสนิทแต่ไม่ถึงขั้นแฟนเพราะเรายังไม่เคยร่วมเตียงกัน แต่ฉันก็ไม่ได้สนิทกับหนุ่มๆ คนไหนมากไปกว่าดีเทล ฉันยังไม่อยากจะใช้คำว่าแฟนเพราะกลัวว่าจะมีผลกระทบกับเรื่องงานบันเทิง ทำให้เรานั้นอยู่ในสถานะแฟนยังไม่ได้เนื่องจากฉันติดสัญญากับทางบริษัท

"ได้สิ วันไหนพายว่าง เราค่อยไปทานข้างนอกก็ได้ครับ" เมื่อดีเทลเอ่ยมาเช่นนั้น พระพายและดีเทลถึงกับลุกออกจากโต๊ะและไปซื้อข้าวมานั่งทานด้วยกัน โดยมีสายตาของเหล่านักศึกษาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่พวกเขา เนื่องจากนี้เป็นครั้งแรกที่ดีเทลนั้นนั่งทานข้าวกับไอดอลสาวชื่อดัง อย่างพระพายแบบเปิดเผย แต่ในโรงอาหารมหาลัยแบบนี้ ถึงจะมีภาพหลุดออกไป แต่พวกเขาก็ให้เหตุผลเป็นเพื่อนกันแค่นั้น ดีเทลได้แต่คิด

ด้านโรราหลังจากที่ยัยมะปรางบ่นหิว พวกฉันก็มาหาอะไรทานที่โรงอาหาร ร่างบางในชุดนักศึกษาถือจานข้าวมานั่งตรงข้ามกับข้าวตัง แต่ขณะที่นั่งทานข้าวอยู่นั้น จู่ๆ กับมีเสียงซุบซิบจากโต๊ะข้างๆ ที่ดังแว่วขึ้นมาในหูของพวกฉัน

"แก พี่พายกับพี่ดีเทล คณะวิศวะ พวกเขาคบกันเหรอ ดูดิพวกเขาเหมือนแฟนกันมากเลย"

"ไม่รู้ว่าไปแอบคบกันตอนไหน ท่าทีแบบนี้แฟนกันชัวร์" นั้นคือเสียงซุบซิบในโรงอาหารตอนนี้

"พวกแกพี่พระพายเขาเดทกับพี่ดีเทลจริงเหรอ" จู่ๆ ยัยข้าวตังที่อยากรู้เรื่องคนอื่นก็เอ่ยขึ้นมากับพวกฉัน จากนั้นยัยมะปรางก็หันไปมองพี่พระพาย

"ท่าทีแบบนั้นน่าจะใช่ ว่าแต่พี่ดีเทลก็หล่อเบ้าหน้าฟ้าประทาน พวกเขาก็ดูเหมาะสมกันมากนะฉันว่า นี้เตรียมจิ้นเลย" ยัยมะปรางเอ่ยมากับพวกฉัน

"จิ้น คือผู้ชายเขาเป็นดารา ไอดอลเหรอ ทำไมฉันไม่รู้จัก" โรราเอ่ยถามทั้งสองสาวด้วยสีหน้าสงสัย

"ป่าวพี่ดีเทล เขาคือหนุ่มหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทาน ของดีคณะวิศวะยะ วันๆ แกจะรู้จัก และสนใจใคร เพราะในหัวของแกมีแต่พี่แทคิณคนเดียว" มะปรางเอ่ยด้วยท่าทีหมั่นไส้ให้กับโรราแต่ไม่รู้จักหนุ่มรุ่นพี่สุดฮอตอย่างดีเทล

"พี่ดีเทลของพวกแก คงหล่อสู้พี่แทคิณของฉันไม่ได้หรอกยะ" โรราเอ่ยขณะที่ตักข้าวเข้าปาก

"แต่ในสายตาฉันนะ พี่ดีเทล พี่เจมส์ พี่ดีเอ็ม หล่อและเบ้าหน้าดีกว่าพี่แทคิณของแก ขนาดไม่ใช่ไอดอลนะ แกเอ้ย... ออร่าพุ่งมาในระยะร้อยเมตร ยิ่งมองใกล้ๆ นะหน้าใสราวกับหน้าผู้หญิง ตอนแรกฉันคิดว่าพี่ดีเทลเป็นเกย์ เป็นแฟนพี่ดีเอ็ม แต่ไม่ใช่วะพวกเขาชายทั้งแท่ง ยิ่งเวลาที่พวกเขาเดินมาด้วยกันนะ ฉันนี้ละลายสุดๆ เทพบุตรจุติลงมาเกิด ลูกพระเจ้าชัดๆ" ยัยข้าวตังในชีวิตนี้ที่ฉันไม่เคยเห็นว่านางจะเอ่ยชมใคร แต่กับชมผู้ชายที่ชื่อดีเทล

"จะหล่อเบ้าหน้าดีแค่ไหนกันเชียว ฉันชักอยากจะเห็นคนหล่อของพวกแกแล้วสิ" โรราเอ่ยกับเพื่อนๆ ของเธอ