ตอนที่ 2 แฟนคลับตัวยง

ส่วนร่างบางสาวสวยแห่งคณะนิเทศศาสตร์ปี 2 ที่ถูกหนุ่มรุ่นพี่อย่างดีเทลที่เอ่ยคาดโทษนั้น ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทสั้น สวมรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่ใจ ผมยาวถูกรวบตึงเป็นจุกขึ้นกลางหัว เผยให้เห็นใบหน้าสวย เรียวรูปไข่ สะดุดตานั้น มาแนะนำกันหน่อย ฉันชื่อ โรรา โรสิตา อักคณะศิลป์ ฉันเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ครอบครัวฉันมีธุรกิจร้านทอง ฉันมีพี่ชายฝาแฝด ชื่อพี่โรม พี่ราม เรียนปี 3 คณะบริหาร มหาลัย B ส่วนชื่อโรรานั้น เป็นชื่อมาจากสองแฝดที่รวมกันนั้นเอง แต่น้อยคนนักที่รู้ว่าฉันมีพี่ชายเรียนอยู่ที่นี่ เพราะอยู่มหาลัยเราจะต่างคนต่างอยู่

ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ชื่อยัยข้าวตัง และยัยมะปราง ถึงเราจะพึ่งรู้จักกันเมื่อตอนปีหนึ่ง แต่สองคนนี้รู้ใจฉันสุดๆ ที่ฉันได้เป็นเพื่อนกับยัยข้าวตังเพราะเราบังเอิญเดินชนกัน ส่วนยัยมะปรางนั้น สาวสวยระดับตัวท็อปของคณะ ฉันเลยเข้าไปทำความรู้จักทักทาย จนกระทั่งเราสนิทกัน พอสนิทแล้วก็เป็นอย่างที่เห็นนั้นแหละ เป็นไงละพรหมลิขิตชัดๆ ที่ทำให้ฉันมีเพื่อนสนิทที่นิสัยพอๆ กับฉันเอง ส่วนนิสัยฉันเป็นคนที่ทุ่มเทให้กับคนที่ฉันรักมาก ตัวฉันตอนนี้ฉันโสดคะ แต่หัวใจไม่โสดตามเพราะมีของคนใจอยู่แล้ว ถามว่ามีหนุ่มๆ เข้ามาทำคะแนนจีบบ้างไหม ก็มีบ้างแหละเพราะเบ้าหน้าฉันไม่ได้ขี้เหร่อะไร ออกจะสวย และตรงสเปคของใครหลายคน แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่สนใจใครหรอก เพราะพื้นที่หัวใจดวงเล็กๆ ของฉันเต็มไปด้วยพี่แทคิณ ไอดอลหนุ่มหล่อลูกครึ่งเกาหลี วง X2t ที่ฉันรักและคลั่งไคล้สุดๆ ในตอนนี้

สำหรับพี่แทคิณแล้ว ฉันยอมได้ทุกอย่างที่จะได้พี่เขามาเป็นพ่อของลูกฉัน ที่ฉันเข้ามาเรียนที่มอ.B เพราะฉันมีพี่แทคิณเป็นแรงบันดาลใจของฉัน แค่เอ่ยชื่อและนึกถึงใบหน้าหล่อๆ รอยยิ้มอันมีเสน่ห์ของแทคิณแล้วนั้น ใบหน้าสวยสดใสของโรราถึงกับเผยระบายยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า ฉันนี้แหละแฟนคลับตัวยงพี่แทคิณ อะไรที่เกี่ยวกับพี่แทคิณ ฉันรู้หมดเพราะวันๆ ว่างจากเรื่องเรียน และเรื่องซ้อมร้องเพลง ซ้อนเต้นเสร็จฉันก็นั่งดูคลิปของวง X2t เพราะพี่แทคิณคือความสุขของฉัน

ถึงพี่แทคิณจะเป็นเพื่อนในกลุ่มแฮงค์เอ้าท์กับพี่โรมพี่ราม แต่นั่นใช่ว่าฉันจะเจอตัวพี่เขาได้ง่าย เพราะสองแฝดนรกเวลาไปเจอพี่แทคิณ พวกพี่ๆ ฉันไม่ยอมให้ฉันไปด้วย จะเจอพี่แทคิณทีก็ต่อเมื่อบังเอิญเจอในคณะ ตามงานคอนเสิร์ต และอีเว้นท์ต่างๆ เท่านั่นเอง ถึงจะเป็นน้องสาวของเพื่อนพี่แทคิณ ฉันก็ไม่ได้มีอภิสิทธิ์ใดๆ เลยสักนิด เหมือนกับแฟนคลับคนอื่นๆ ทั่วไปนั่นเอง

ไม่ว่าฉันจะพยายามเข้าใกล้พี่แทคิณมาก แค่ไหนฉันก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา พี่แทคิณเห็นฉันเป็นเพียงน้องสาวของพี่โรม พี่รามเท่านั้น

@ภายในตึกหอสมุด

เมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้ว

"อีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดพี่แทคิณแล้ว ฉันจะให้อะไรพี่แทคิณดีน๊า" โรราเอ่ยกับทั้งสองสาวเพื่อนสนิทขณะที่นั่งอยู่ในห้องสมุด ฉันชอบมาสิงตัวอยู่ที่นี่เนื่องจากแอร์ที่นี่เย็นฉ่ำมาก

"เห็นแกเป็นแฟนคลับเขามาตั้งแต่มอ.5 นี้แกไม่รู้เหรอว่าพี่เขาชอบอะไร" ยัยข้าวตังหันมาถามฉัน ที่ยัยนี้รู้ว่าฉันชอบพี่แทคิณมานานเพราะ อิโต้งเพื่อนสนิทฉันอีกคนที่อยู่คณะบริหารเผาฉันให้ยัยข้าวตังและยัยมะปรางฟังไงละ

"ของที่พี่แทคิณชอบ ฉันก็ให้พี่เขาไปหลายอย่างแล้ว แต่พี่แทคิณก็ไม่เคยใช้ของที่ฉันให้เลย เศร้าใจชะมัด" โรราเอ่ยด้วยน้ำเสียงและแววตาที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

"อย่างแกไม่ใช่แค่แฟนคลับที่ชอบไอดอลธรรมดาแล้วนะ คลั่งไคล้ระดับเกินเยียวยาจริง" มะปรางหันมาด้วยสีหน้าเอือมระอากับโรรา ที่วันๆ ไม่สนใจเรื่องอะไร นอกจากเรื่องของไอดอลหนุ่มรุ่นพี่อย่างแทคิณ

"ก็ไม่เคยบอกว่าอยากเป็นแฟนคลับธรรมดานี่นา อยากเปงเมีย" โรราเอ่ยกับเพื่อนสนิททั้งสองสาวพร้อมกับเปลี่ยนหน้าเศร้าๆ แบบรอยยิ้ม

"หนัก...ว่างๆ แกกินยารักษาอาการคลั่งไคล้บ้างนะ เพื่ออาการคลั่งไคล้แกจะลดลงบ้าง" มะปรางว่าพร้อมกับเอาหนังสือโขกหัวโรราด้วยท่าทีหมั่นไส้เพื่อนสาว

"พูดถึงเรื่องเรียนหน้าหงอยเหงา พูดถึงเรื่องพี่แทคิณเมื่อไหร่ ตาแกนี้เปล่งประกายวาววับขึ้นมาเชียว" มะปรางยังแขวะและดึงสติโรรากลับมา

"แน่นอน ในชีวิตนี้พี่แทคิณมีอิทธิพลต่อหัวใจฉันที่สุด ยะ" โรราหันไปเอ่ยกับทั้งสองสาวพร้อมกับเผยยิ้มด้วยท่าทีสดใส

"ยะ เรื่องหวีดผู้ไม่มีใครเกินแกจริงๆ ยอม...ค่ะ" มะปรางว่าให้โรราด้วยท่าทีหมั่นไส้สุด ที่นับวันอาการคลั่งไคล้แทคิณนั้นหนักมากขึ้นเรื่อยๆ

"จะว่าไปโรรานี้แกส่งงานเจ้ อรอุมายัง วันนี้เรทได้ไม่เกินบ่าย 3 นะ" ยัยข้าวตังที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงหน้าฉันเอ่ยขึ้นมา

" ห๊ะ...งานเจ้อร ชิบ...หายแล้วไหมแก ฉันลืมสนิทเลย ฉันทำเสร็จแล้วแต่ลืมไว้ที่คอนโด ให้ตายเถอะวันนี้วันสุดท้ายด้วย" ด้านโรราเมื่อคิดได้ว่าตัวเองลืมส่งรายงานอาจารย์ใบหน้าสวยถึงกับซีดเผือกขึ้นทันที

"เรียกแกร็บไปเอาสิแก" มะปรางที่เห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนถึงกับเอ่ยมา

"แกร็บคงไม่ทัน พวกแกฉันไปก่อนนะ บ่าย 3 เจอกันที่ห้องเรียนเลย ฉันกลับคอนโดก่อน" โรราเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือมีเวลาอีก 1 ชั่วโมงน่าจะทัน เมื่อเป็นเช่นนั้นมือเรียวถึงกับหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาโทรหาพี่ชายของเธอทันที

อีกด้านของรามหนุ่มหล่อหน้าใส ขวัญใจสาวๆ แห่งคณะบริหาร ขณะที่รามนั่งทานข้าวกับโรมและเพื่อนๆ ที่โรงอาหารอยู่นั่น จู่ๆ เสียงเรียกเข้าจากน้องสาวนั้นก็ดังขึ้นมา

Rrrrrrrr เด็กแรด [นั่นคือชื่อของโรรา]

[ว่าไง ยัยเด็กแรด] นั้นคือคำที่พี่ชายสุดที่รักเอ่ยกับฉันเอง

[พี่รามฉันลืมรายงานที่คอนโด ขอยืมรถกลับไปเอาหน่อยสิ ถ้าส่งไม่ทันฉันต้องติดFแน่ๆ ] โรราเอ่ยกับพี่ชาย

[ไม่ว่าง ทานข้าวอยู่] รามเอ่ยเสียงแข็งกับคนปลายสาย

[เบอร์ยัยมะปราง เอา...ปะ] เมื่อโรราเอ่ยไปเช่นนั้น คนที่ตักข้าวเข้าปากถึงกับวางช้อนลงทันที

[อีก 5 นาทีมารอที่คณะบริหาร] รามเอ่ยจบก็ลุกออกจากโต๊ะ ทำเอาโรมที่นั่งอยู่ด้วยนั้นถึงกับงงงวยให้กับน้องชายคู่แฝด

"ไอ้รามนั้นมึงจะไปไหน"

"พายัยเด็กแรดกลับคอนโด" เมื่อเอ่ยคำว่าเด็กแรดคู่แฝดพี่น้องจะรู้กันทันทีว่าพวกเขาหมายถึงน้องสาวตัวแสบของบ้านอย่างโรรา

ด้านโรราเมื่อรามวางสายแล้วนั้น ใบหน้าสวยใสถึงกับยกยิ้มออกมาด้วยท่าทีพอใจ ฉันรู้ว่าพี่รามชอบยัยมะปรางมากแค่ไหน วิธีนี้ได้ผลแฮ่ะ...!

ที่ฉันเลือกโทรหาพี่รามเพราะ พี่รามจะใจดีกว่าพี่โรม ส่วนพี่โรมรายนั่นจะนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด ฉันจะเกรงใจพี่โรมพี่ชายคนโตมากกว่าพี่รามเพื่อนเล่นฉันเอง