8.น้องสาวฉัน...ห้ามจีบโว้ย

“อย่ามาเรียกฉันแบบนั้น เราไม่ได้สนิทกัน…” ธามไทพูดตอบไปด้วยเสียงเข้ม พร้อมกับทำสีหน้ามึนตึงใส่เธอไป เพราะสีหน้าของเธอที่มองเขามาตอนนี้มันน่าหมั่นไส้จริงๆ

“ทำไมเย็นชาใส่กันแบบนั้นล่ะคะ ตอนกลางวันเรายังจุ๊บกันอยู่เลยนะคะ…วันนี้หนูอุตส่าห์แต่งตัวสวยมาเจอพี่เลยนะคะ…ขอนั่งด้วยคนนะคะ…พรึบ..” เจนลดาพูดไปแล้วเธอก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆธามไททันที จนธามไทนั้นทำหน้าอึ้งไปเลยที่เธอมานั่งใกล้ชิดเขาแบบนี้

เพื่อนๆของธามไทได้ยินแบบนั้นก็พากันมองแล้วยิ้มอย่างขำๆเลย เพราะตอนนี้ธามไทนั้นกำลังเสียอาการมาก เมื่อเขาเจอเด็กสาวคนนี้รุกจีบ

“ถอยออกไป นี่เธอจะแรดเกินไปแล้วนะ ใครให้เธอนั่งด้วยไม่ทราบ ลุกออกไปไกลๆฉันเลย” ธามไทพูดไปแล้วมองเธอด้วยสีหน้าดุๆ

“ไม่ค่ะ หนูอยากจะนั่งใกล้ๆพี่ มันอบอุ่นดีค่ะ…พี่ๆคะ หนูกับเพื่อนขออนุญาตนั่งด้วยนะคะ” เจนลดาหันไปพูดกับเพื่อนๆของเขาที่นั่งก่อนหน้านี้ทันที

“ได้เลยครับ เชิญนั่งเล่นครับน้องเจด้า น้องแบมบี้…ส่วนเครื่องดื่มก็สั่งได้เลยนะครับ พวกพี่เลี้ยงเอง” มาร์ชพูดตอบไปด้วยรอยยิ้ม ต่างจากธามไทที่มองเขามาอย่างจดจ้องเลย

“แกชวนเขามา…ก็ให้เขาไปนั่งออเซาะแกนู้นสิวะ…จะให้เขามาวุ่นวายกับฉันทำไมวะ…” ธามไทพูดไปแล้วก็ขยับตัวออกห่างจากเธอมาจนสุดขอบโซฟาทันที

“หนูไม่วุ่นวายหรอกค่ะ…หนูแค่อยากจะมาทำความรู้จักกับพี่ให้มากกว่านี้เท่านั้นเองค่ะ…” เจนลดาพูดไปแล้วเธอก็ขยับตัวไปนั่งชิดเขาอีก แล้วเธอก็มองหน้าหล่อๆของเขาอย่างชอบใจเลย

“ทำไมเธอถึงได้แรดแบบนี้หึ ผู้ชายเขาไม่สนใจแล้วยังจะมาตื้ออีก…” ธามไทพูดไปอย่างทนไม่ไหว เพราะเธอนั้นเข้ามาใกล้เขาจนเขานั้นได้กินตัวหอมๆของเธอโฉยเขาจมูกมาเลย แล้วดูสิ ใส่ชุดบ้าอะไรมา นมแทบจะหกอยู่แล้ว

“ก็ตื้อบ่อยๆเผื่อพี่จะใจอ่อนไงคะ…หนูชอบพี่จริงๆนะคะ ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีมีใครหล่อเข้าตาหนูแบบพี่เลยค่ะ ตั้งแต่พี่ชนกับพี่มินิมาร์ทวันนั้น หนูก็เอาพี่ออกจากหัวหนูไม่ได้เลยค่ะ…ถ้าพี่จะว่าหนูแรดก็ได้ค่ะ เพราะหนูก็แรดกับพี่แค่คนเดียวเท่านั้นแหละค่ะ กับคนอื่นหนูก็ไม่ได้ทำแบบนี้นะคะ” เจนลดาพูดไปพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆใส่เขาไป

ธามไทก็มองและฟังเธอพูดไปพร้อมกับสายตาของเขาที่มองหน้าสวยๆของเธอ เขาก็กลืนน้ำลายลงคอทันที ทำไมยัยเด็กบ้านี่ถึงได้ทำให้เขารู้สึกใจเต้นแบบนี้นะ นี่เขาจะมาหวั่นไหวกับคนอย่างเธอไม่ได้นะ

“นั่นมันก็เรื่องของเธอ…แต่อย่าคิดว่าฉันจะสนใจเธอล่ะ ไม่มีวันนั้นหรอก เพราะฉันไม่ชอบผู้หญิงแปลกๆอย่างเธอ กลางวันทำตัวเป็นเด็กเนิร์ดท่าทางใสๆซื่อๆ แต่พอกลางคืนก็กลายเป็นอีกคน แล้วก็ช่วยนั่งให้ห่างจากฉันด้วย…ถอยไปไกลๆ…” ธามไทพูดไปแล้วก็ดันมือของเธอออกทันที เพราะเธอชักจะเข้าใกล้เขาจนเกินงามแล้ว

“ถ้าหนูไม่ถอยพี่จะทำอะไรหนูเหรอคะ” เจนลดาเอ่ยถามออกไปแล้วเธอก็มองเขาแล้วยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เพราะถึงเขาจะพูดจาไร้เยื้อใยใส่เธอ แต่เธอกลับรู้สึกได้ถึงความเกร็งของเขาที่ใกล้ชิดกับเธอแบบนี้

“แกก็นั่งกับน้องเขาก่อนสิวะไอ้ธาม น้องเขาออกจะน่ารักนะโว้ย…ถ้าแกไม่ให้นั่งกับแก งั้นให้น้องเขามานั่งกับฉันนี่มา…” บอมพูดไปแล้วมองเด็กสาวอย่างชื่นชอบเพราะสวยเซ็กซี่ยั่วสายตาของเขาสุดๆเลย

ธามไทได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองหน้าบอมทันที แล้วเขาก็เห็นสายตาหื่นๆของมันที่มองมาทางยัยโก๊ะนี่ เขาก็ถอนหายใจออกมาทันที เพราะถ้าเขาปล่อยเธอไปนั่งกับมันล่ะก็ ยัยเด็กนี่คงโดนเพื่อนเขาลวนลามแน่ๆ

“แกอย่าหื่นได้ไหมวะไอ้บอม นี่มันเด็กของไอ้ธามมันนะโว้ย…ของเพื่อนแกยังจะหน้าด้านอีกนะโว้ย” มาร์ชพูดไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนจอมหื่นของเขาเข้ามายุ่ง สงสารน้องเขาเปล่าๆ

“เด็กของไอ้ธามที่ไหนกันวะ น้องเขากำลังมาจีบมันนิหว่า ยังไม่ใช่เด็กมันสักหน่อย…น้องคนสวยครับ ถ้าไอ้ธามมันจีบยาก น้องมาจีบพี่แทนได้นะ พี่น่ะไม่เล่นตัวแล้วก็ไม่เย็นชาปากร้ายแบบมันนะ…แล้วพี่ก็ดูแลดีมากๆด้วย…” บอมพูดตอบไปแล้วเขาก็มองสบตากับเด็กสาวด้วยรอยยิ้มเจ้าเหล์

“น่าสนใจเหมือนกันนะคะเนี่ย….” เจนลดาได้ยินแบบนั้นก็รู้เลยว่าพี่คนนี้ต้องเจ้าชู้มากแน่ๆ เธอก็เลยลองถามออกไปแล้วแกล้งขยับตัวออกห่างจากธามไทไป แล้วแกล้งทำเป็นสนใจเพื่อนของเขาแทน

จนธามไทนั้นมองการกระทำของเธอที่ถอยห่างจากเขาไปแล้วทำท่าสนใจเพื่อนของเขาด้วยสีหน้าอึ้งๆ เพราะเมื่อกี้เธอบอกว่าเธอแรดกับเขาแค่คนเดียวอยู่เลย นี่ยังไม่ทันไรเธอก็ส่อแววจะไปแรดกับคนอื่นแล้ว

“ไหนว่าเธอแรดกับฉันแค่คนเดียวไง…โดนเพื่อนฉันอ่อยแค่นี้ก็จะกระโจนเข้าใส่แล้วเหรอ หึ….แรด!...” ธามไทพูดไปอย่างอดไม่ได้

“หึๆ ทำไมคะ พี่หวงหนูเหรอคะ…” เจนลดาหันมาเอ่ยถามเขาแล้วอมยิ้มออกมา พร้อมกับมองเขาด้วยสายตาหวานๆ

“ฉันจะไปหวงเธอทำไมกัน…เธออยากจะแรดไปจีบหรือยุ่งกับผู้ชายคนไหนมันก็เรื่องของเธอ…ขอแค่ไม่ยุ่งกับฉันก็พอ…” ธามไทพูดบอกไปเสียงเข้ม

“โอเคค่ะ หนูเข้าใจแล้วล่ะค่ะว่าพี่ไม่ได้ชอบหนู งั้นหนูไม่ยุ่งกับพี่แล้วก็ได้ค่ะ…พี่บอมคะ หนูขอนั่งกับพี่ได้ไหมคะ…” เจนลดาตอบเขาไปแล้วเธอก็หันไปถามรุ่นพี่ที่นั่งตรงข้ามเธอทันที จนธามไทนั้นกัดฟันตัวเองอย่างข่มอารมณ์ไม่พอใจเลย

“ได้สิครับ มาเลยครับ เห้ยไอ้มาร์ช แกขยับหน่อยสิวะ ฉันจะให้น้องเขามานั่งกับฉัน” บอมตอบไปแล้วเขากรีบหันมาหาเพื่อนหนุ่มทันที

“ให้น้องเขานั่งตรงนั้นแหละ ฉันขี้เกียจลุกแล้วโว้ย…” มาร์ชพูดตอบไปแล้วเขาก็ไม่ยอมลุก เพราะเขาไม่อยากให้เด็กสาวยุ่งกับเพื่อนของเขาคนนี้

“แกลุกมาสิวะไอ้มาร์ช น้องเขาอยากจะเล่นกับไฟก็ให้เขาได้เล่นสิวะ…แกจะไปขัดเขาทำไมกัน… ธามไทพูดไปแบบประชดประชัน เพราะเธออยากจะยุ่งกับเพื่อนของเขานัก เขาก็จะให้เธอได้รู้ว่าเล่นกับไฟแล้วมันเป็นยังไง

พอเจนลดาได้ยินธามไทพูดออกมาแบบนั้นก็หันไปมองค้อนใส่เขาทันที เพราะนอกจากเขาจะไม่สนใจเธอแล้วเขายังจะพลักใสเธอไปให้เพื่อนของเขาอีก ชิ คิดว่าเธอไม่กล้าหรือไง รู้จักเธอน้อยไปซะแล้ว…

“พรึบ….เรามาแลกที่กันดีกว่าค่ะพี่มาร์ช…หนูอยากจะไปนั่งข้างๆพี่บอม…ไม่อยากจะนั่งตรงนี้ให้ใครบางคนเขารำคาญ…” เจนลดาพูดแล้วก็ลุกขึ้นทันที

“อ่อ…ครับ…” มาร์ชพูดตอบไปแล้วเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมออกไปเพื่อสลับที่นั่งกับเด็กสาวตามที่เธอต้องการ

เจนลดาก็เดินวนออกไปแล้วเธอก็เข้าไปนั่งข้างๆรุ่นพี่ที่ชื่อบอมทันที ส่วนแบมบี้ก็มองหน้าเพื่อนสาวแล้วส่ายหน้าใส่แบบเตือนๆ แต่เหมือนว่าเพื่อนสาวนั้นอยากจะเล่นกับไฟจริงๆ ทำให้แบมบี้นั้นต้องนั่งดูเพื่อนสาวอยู่ห่างๆเลย

ส่วนธามไทก็มองเธอไปนั่งข้างๆของเพื่อนเขาด้วยสีหน้าจดจ้องแบบนิ่งเรียบไม่ได้แสดงท่าทีใดๆออกมา เพราะเขาอยากจะสั่งสอนยัยเด็กนี่ให้รู้ว่า ใครที่เล่นได้และใครที่เล่นไม่ได้ ในเมื่อเธออยากจะแรดมากนักก็ให้เธอแรดให้สมใจเธอเลยก็แล้วกัน

“อืม..กลิ่นตัวหอยจังเลยนะครับ…พรึบ…ไม่ต้องห่วงนะครับน้องคนสวย…คืนนี้พี่จะดูแลน้องอย่างดีเลย…หึๆ…ดื่มด้วยกันหน่อยสิครับ…” บอมดมกลิ่นน้ำหอมของเธอแล้วพูดไป ก่อนจะเอามือโอบไหล่ของสาวสวยคนนี้ทันที ก่อนจะเอาแก้วเหล้าที่พนักงานพึ่งเติมให้นั้นส่งให้เธอไป

“อ่อค่ะ…ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่…” พอโดนโอบไหล่แล้วเจนลดาก็รู้สึกเลยว่าผู้ชายคนนี้นั้นมือไม้เร็วมาก ดูท่าจะหน้าหม้อแน่ๆ เธอคิดผิดคิดถูกเนี่ยที่มาประชดเขาแบบนี้ เหมือนหนีเสือปะจระเข้ยังไงไม่รู้ เธอก็รับแก้วเหล้ามาแล้วก็ชนแก้วกับเขาไป ก่อนจะยกเหล้าขึ้นมาดื่ม…

ธามไทก็มองกันแล้วกัดฟันไปอย่างอดไม่ได้ เพราะเธอโดนเพื่อนเขาโอบกอดแบบนั้นแล้วยังจะไม่ลุกหนีอีก ยังจะมีหน้าไปชนแก้วกับมันได้อีก นี่เธออยากจะถูกเพื่อนเขาลวนลามหรือไง…ธามไทมองไปแล้วก็กำหมัดแน่นเลย

“…งั้นน้องแบมก็มาชนกับพวกพี่มาก…มานั่งตั้งนาน นั่งเงียบทำไมกันหึ…” ชินพูดออกไปเพราะเขานั่งฝั่งตรงข้ามแล้วเขาเห็นเพื่อนหนุ่มมองไปที่บอมและเด็กสาวแบบจดจ้องเขม็งเลย เขาก็เลยรีบทำลายบรยากาศตึงเครียดนี้ซะ

“ก็ให้พี่ๆคุยกันก่อนไงคะ…มาค่ะ ชนแก้วค่ะ” แบมบี้พูดตอบไปก็ชนแก้วกับพี่ชินที่นั่งข้างๆเธอทันที เพราะจากที่ดูมานี้ทั้งโต๊ะน่าจะมีพี่คนนี้แหละที่ดูอ่อนโยนและดูสุภาพที่สุด

จากนั้นเจนลดาและแบมบี้ก็นั่งดื่มกับพวกหนุ่มๆไป โดยที่เจนลดานั้นก็ยังคงนั่งกับรุ่นพี่ที่ชื่อบอมต่อไป แล้วเธอก็โดนเขาโอบกอดแล้วดึงเข้าไปใกล้ๆจนเธอนั้นเอียงตัวหลบอยู่ครั้ง แต่พอเจอสายตาของธามไทมองมา มันก็ทำให้เธอนั้นอดที่จะเล่นไปตามน้ำไม่ได้ เพราะถ้าเธอเอาแต่ตื้อเขามันก็ดูไม่แตกต่างอะไรกับผู้หญิงที่มาชอบเขาคนอื่นๆเลย แต่ถ้าเธอทำแบบนี้มันอาจจะเรียกร้องความสนใจจากเขาก็ได้

“เดี๋ยวคืนนี้ให้พี่ไปส่งน้องกลับบ้านดีไหมครับ…” บอมเอ่ยถามไปก็เอามือวางที่ขาอ่อนของเธอเบาๆ จนเจนลดานั้นสะดุ้งตัวโหยงเลยทีเดียว

ธามไทที่มองอยู่ก็มองไปที่มือของเพื่อนหนุ่มแล้วเขาก็ถอนหายใจแรงๆอย่างข่มความไม่พอใจของเขาเลย เพราะยัยเด็กนี่ปล่อยตัวให้เพื่อนเขาจับตรงนั้นจับตรงนี้ได้ยังไงกัน นี่เธอไม่คิดจะหวงตัวเองเลยหรือไงนะ..ธามไทคิดไปก็ยกเหล้าขึ้นมาดื่มอย่างระงับอารมณ์ของตัวเอง

“อ่อ…หนูมากับแบมบี้น่ะค่ะ เดี๋ยวหนูกลับกับเพื่อนดีกว่าค่ะ ไม่รบกวนพี่บอมหรอกค่ะ…” เจนลดาพูดปฎิเสธไป เพราะเธอไม่ได้สนใจอะไรเขา คนที่เธอสนใจและอยากให้เขาไปส่งคือผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอนี่ต่างหาก ดูสิ จนป่านนี้แล้วเขายังไม่สนใจอะไรเธอเลย เฮ้อ ใช่สิ เธอมันไม่ได้สวยเหมือนสาวๆที่เขาชอบนิ

“เดี๋ยวให้ชินมันไปส่งน้องแบมบี้เขาก็ได้ แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งน้องเองนะครับ…” บอมพูดไปแล้วเขาก็เอามือลูบขึ้นมาที่ขาอ่อนของเธอจนเจนลดานั้นเอามือมาจับมือของเขาไว้ทันที ก่อนจะขยับขาของเธอออกจากมือของเขาแบบป้องกันตัวเอง แล้วเธอก็หันไปหาแบมบี้อย่างต้องการความช่วยเหลือ

“เดี๋ยวหนูพาเพื่อนกลับเองดีกว่าค่ะ ไม่รบกวนพี่บอมดีกว่านะคะ…เพราะคืนนี้เจด้าจะไปนอนกับหนูน่ะค่ะ..” แบมบี้พูดบอกไปอย่างช่วยเพื่อนสาว เพราะดูท่าไอ้พี่บอมนี่อยากจะกินเพื่อนเธอมากเลย

“อ่อ…น้องเจด้าไม่สนใจจะไปต่อกับพี่เหรอ…เดี๋ยวพี่พาไปที่สนุกๆต่อ…” บอมถามไปแล้วเอามือไปจับที่ขาของเธออีกครั้ง…เพราะสวยๆเซ็กซี่แบบนี้ถ้าปล่อยให้หลุดมือไปก็น่าเสียดายแย่

“ไม่ดีกว่าค่ะ หนูอยากจะกลับกับเพื่อนหนูมากกว่าค่ะ” เจนลดาพูดตอบไปก็เริ่มดันมือของบอมออกไป แล้วเธอก็ขยับตัวถอยห่างจากเขา เพราะเขาเริ่มจะลวนลามเธออย่างไม่เกรงใจกันแล้ว

ธามไทมองไปก็ยิ้มมุมปากออกมาทันที เพราะท่าทางของเธอตอนนี้มันแสดงออกชัดเจนว่าเธอนั้นไม่ได้สนใจเพื่อนของเขา มันเลยทำให้เขานั้นรู้สึกเลยว่าเธอทนได้ไม่นานหรอก “ หึ ยัยโก๊ะเอ้ย นึกว่าจะแน่แค่ไหนกันเชียว” ธามไทคิดในใจไปอย่างอดไม่ได้

“น้องเขาไม่อยากจะไปกับแก แกก็ยังจะหน้าด้านถามน้องเขาอีกนะไอ้บอม…ปล่อยน้องเขากลับกับเพื่อนเขาเถอะว่ะ…” มาร์ชพูดไปแบบช่วยเด็กสาว เพราะเขาเห็นสีหน้าของเจด้าแล้วเขาว่าเธอไม่ได้สนใจเพื่อนเขาเท่าไหร่ คงแค่อยากจะประชดธามไทที่ไม่สนใจเธอก็แค่นั้น

“แกนี่มันตัวมารขัดฉันจริงๆ งั้นพี่ไลน์หน่อยได้ไหม…ไว้เราจะได้ทำความรู้จักกันมากกว่านี้ไงครับ..” บอมพูดไปแล้วเขาก็มองเธอแล้วยิ้มออกมา เพราะวันนี้ไม่ได้วันหน้าก็ต้องได้แล้วล่ะ เขาเลยส่งโทรศัพท์ให้เธอ

“อ่อค่ะ…” เจนลดาก็รับโทรศัพท์มาแล้วก็กดเบอร์โทรไอดีของเธอไป เพราะอย่างน้อยมันก็ดีกว่าเขาตื้อเธอให้อยู่กับเขาต่อ

ธามไทก็มองไปแล้วทำหน้าดุๆออกมา เพราะเธอไม่ชอบเพื่อนเขาแล้วเธอยังจะไปให้ช่องทางติดต่อกับมันอีก นี่เธอโง่หรือบ้ากันแน่เนี่ย อยากจะเสียตัวให้เพื่อนเขามากนักหรือไง…

“พรึบ..ไม่ต้องไปให้มัน…ลุกมานี่…ใครให้เราแต่งตัวแรดๆออกมาเที่ยวแบบนี้หึ…” มือของเจไดเข้ามาดึงโทรศัพทของเพื่อนหนุ่มออกไป แล้วเขาก็ดึงตัวน้องสาวของเขาให้ลุกขึ้นทันที ก่อนจะมองการแต่งตัวของน้องสาวอย่างโมโห

ทุกคนก็มองการกระทำของเจไดกันแบบงงๆเลยว่ามันเข้ามาแล้วทำแบบนี้ทำไม ต่างจากแบมบี้ที่รู้สถานะของเจไดและเจด้า ทำให้เธอเดาได้เลยว่าเพื่อนเธอตายแน่ๆ

“พี่เจได…มาได้ยังไงคะ…” เจนลดาพูดออกไปด้วยสีหน้าตกใจเมื่อเห็นหน้าของพี่ชายตัวเอง

“พี่มาได้ยังไงมันไม่สำคัญหรอก เราน่ะมาแรดอะไรที่นี่…แล้วนี่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เพื่อนพี่มันลวนลามทำไมห้ะ…” เจไดพูดออกไปแบบโมโห เพราะทันทีที่เขากลับเข้ามาในร้านแล้วเขาเดินเข้ามา เขาก็เห็นน้องสาวของเขาถูกบอมเพื่อนในกลุ่มนั้นกำลังจับแขนจับขาอยู่พอดี และมันก็ทำให้เขานั้นโมโหมาก

“เหยเจได…อะไรของแกวะเนี่ย…นี่เด็กแกเหรอวะ ทำไมแกต้องโมโหขนาดนี้ด้วยวะ…” บอมถามไปแบบงงๆ ที่อยู่ๆเพื่อนของเขาก็เข้ามาด้วยท่าทางโมโหแบบนี้

พอบอมถามไปแล้วทุกคนก็รอฟังคำตอบจากเจไดทันที โดยเฉพาะธามไทที่มองเพื่อนหนุ่มนั้นจับมือจับไม้ของยัยโก๊ะนี่อย่างหวงแหนอย่างชัดเจนแบบนั้น

“เด็กบ้าอะไรล่ะวะ นี่มันน้องสาวของฉัน…นี่ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉันยะไอ้บอม ฉันต่อยหน้าแกไปแล้วที่มาลวนลามน้องสาวของฉันน่ะ…ฉันเตือนแกไว้เลยนะ ห้ามายุ่งกับน้องสาวของฉันอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน ถ้าแกจะไปหน้าหม้อก็ไปทำกับคนอื่น ไม่ใช่น้องสาวของฉัน” เจไดชี้หน้าเพื่อนหนุ่มแล้วพูดออกไปอย่างไม่พอใจ เพราะถ้ามันไม่ใช่เพื่อนของเขาเขาต่อยมันหน้าหงายไปแล้ว

“อะไรนะ นี่น้องสาวของแกเหรอวะ…” บอมพูดไปแบบตกใจ เพราะไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้เลย

“ฉันว่าแล้ว…ว่าทำไมชื่อคุ้นๆ ที่แท้น้องสาวของเจได้มันนี่เอง” มาร์ชพูดไป เพราะเขาจำได้ว่าเพื่อนของเขามีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง แต่ว่าเขาจำชื่อไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเจนลดา มาร์ชคิดไปแล้วมองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างเข้าใจ เพราะน้องใครใครก็รัก ยิ่งรู้จักนิสัยของบอมมันอีก เป็นเขาเขาก็ด่ากราดแบบนี้แหละ

ด้านธามไทพอรู้ว่ายัยโก๊ะนี่คือน้องสาวของเพื่อนตัวเองก็ถึงกับมองอย่างจดจ้องเลย เพราะมันยิ่งตอกย้ำให้เขานั้นไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเธอ จากนี้เธอจะกลายเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับเขา ธามไทคิดในใจไปแบบมาดมั่น

“อ่อ ฉันขอโทษว่ะ ฉันไม่รู้ว่าน้องเขาเป็นน้องสาวของแก…” บอมพูดบอกไปแบบขอโทษอย่างรู้สึกผิดกับเพื่อนหนุ่ม ถ้าเขารู้เขาจะไม่ยุ่งด้วยแต่แรกเลย เขาเห็นธามไทมันไม่สนใจเขาก็เลยจะลองของเด็กใหม่เท่านั้นเอง

"ตอนนี้แกรู้แล้วก็รู้เอาไว้ซะ ว่าห้ามยุ่งกับน้องสาวของฉัน ไม่ว่าจะเป็นแก หรือว่าพวกแก ห้ามยุ่งกับน้องสาวของฉัน…” เจไดพูดไปแบบจริงจังเพื่อให้ทุกคนได้รู้ว่าเขาไม่ต้องการให้พวกมันมายุ่ง เพราะแต่ล่ะคนน่ะไม่มีใครดีเลย ดังนั้นเขาต้องป้องกันเอาไว้

“เออๆ ฉันไม่ยุ่งแล้ว ฉันสาบานเลย…” บอมรีบพูดตอบไป เพราะมันดุอย่างกับหมาแบบนี้ ใครจะอยากไปยุ่งกับน้องมันล่ะ ต่อให้สวยแค่ไหนแต่ถ้าพี่มันดุแบบนี้เขาก็ไม่เอาด้วยหรอก

“แล้วถ้าน้องสาวของแกมายุ่งกับพวกฉันล่ะวะ…แกจะว่ายังไง…” ธามไทเอ่ยถามออกไป เพราะเขาโดนยัยโก๊ะนี่รุกจีบอย่างไร้ซึ่งความอายเลย ดังนั้นเขาก็อยากจะรู้ว่าเพื่อนเขามันจะทำยังไงถ้าน้องมันมาตื้อจีบเขาน่ะ

เจนลดาก็หันไปมองธามไททันทีเพราะตอนนที่ควรพูดเขาไม่พูด ทีตอนที่เขาไม่ควรพูดเขากลับพูดออกมา มันน่าด่าจริงๆเลย ทำไมเขาถึงได้กวนขนาดนี้นะ เจนลดาคิดไปอย่างอดไม่ได้

“แกหมายความว่ายังไงวะไอ้ธาม…” เจไดเอ่ยถามออกไปแล้วมองหน้าเพื่อนหนุ่มอย่างจดจ้องเลยทีเดียว เพราะอยู่ๆธามไทก็ถามเขาแบบนี้ มันก็ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าน้องสาวของเขาอาจจะเป็นฝ่ายเข้าหาเพื่อนๆของเขาหรือเปล่า ไม่งั้นวันนี้เจนลดาจะมาโผล่ที่นี่ได้ยังไงล่ะ