ตอนที่ 3 แอบชอบเขาหรือเปล่า

อิทธิพลไม่ได้พาผู้หญิงมานอนด้วยเหมือนทุกครั้ง หลังส่งข้อความบอกโยษิตา ก็ให้เลขาสาวนำทางไปส่งยังห้องพักของโรงแรม เขาดื่มไปเพียงเล็กน้อยจึงไม่เมา ทว่าก่อนหน้านั้นโดนหญิงสาวที่เอ็ดเวิร์ดจัดหามาให้ซุ่มซ่ามทำไวน์หกใส่ เวลานี้จึงได้ถอดเสื้อออก เปลี่ยนชุดไปสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวแทน

“บอสคะ เตรียมน้ำเสร็จแล้วค่ะ ชุดสำหรับใส่นอนคืนนี้ห้อยไว้ในตู้เสื้อผ้า บอสอยากให้โยสั่งเครื่องดื่มแก้เวียนหัวมาให้ไหมคะ” โยษิตารู้หน้าที่จึงเข้าไปทำการจุดเทียนหอมตีฟองสบู่ล้นอ่างให้เขา เมื่อช่วงเย็นเธอได้เข้ามาจัดเสื้อผ้าเจ้านายหนุ่มแขวนไว้เป็นชุดๆแล้ว เตรียมการเรียบร้อยไม่บกพร่องจึงถามเป็นอย่างสุดท้ายก่อนจะออกจากห้อง

อิทธิพลเห็นเธอจะไป ไม่ทราบคิดอะไรอยู่ จู่ๆก็พูดขึ้นมาสองประโยค “คุณจะรีบไปไหน นัดผู้ชายไว้เหรอ”

โยษิตาได้ยินพลันพูดไม่ออกไปชั่วขณะ นี่เป็นครั้งแรกที่บอสถามเรื่องส่วนตัว ท่าทางเหมือนไม่สนใจคล้ายพูดไปอย่างนั้น ทว่าน้ำเสียงกลับคลุมเครือเดาอารมณ์ได้ยาก ในเมื่อเขาจะพักผ่อนแล้ว ทำไมเธอจะออกไปสนุกต่อไม่ได้ล่ะ

“ไม่ได้นัดใครไว้ค่ะ” ยังมีที่อยากกล่าวอีก แต่โยษิตาคิดว่าไม่จำเป็นต้องแจกแจงจึงตอบแค่นั้น

อิทธิพลยิ้มน้อยๆ ท่าทางสื่อว่าพอใจ “ไม่ได้นัดใครไว้แสดงว่าว่าง ไม่ต้องรีบกลับ สั่งไวน์มาให้ผม อาบน้ำเสร็จจะออกมาดื่มอีก” ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ

คราวนี้เขาไม่ได้เรียกให้เข้าไปช่วยนวดหรือสระผมให้ โยษิตาเองก็โล่งใจ รีบทำตามคำสั่งโทรบอกพนักงานนำไวน์มาส่ง ผ่านไปสิบนาทีอิทธิพลกลับออกมา ไม่ทราบเพราะขี้เกียจหรือนึกจะดื่มแล้วนอนเลย เขาเลือกนั่งบนเตียงเพื่อละเลียดชิมไวน์ราคาแพงซะอย่างนั้น

โยษิตาเริ่มปวดหัวหน่อยๆ ทำการรินไวน์ใส่แก้วทรงสูงแล้วนำไปยื่นให้ชายหนุ่ม “นั่งลงสิ ดื่มเป็นเพื่อนผม”

หญิงสาวลำบากใจ แต่ด้วยสถานะพนักงานชั้นผู้น้อย เจ้านายไม่ได้ขู่เข็ญให้ทำเรื่องไม่ดีจึงไม่ควรมีท่าทีต่อต้าน โยษิตาเข็นรถบาร์น้ำเคลื่อนที่มาไว้ปลายเตียง รินไวน์ให้ตัวเองเล็กน้อยนั่งลงดื่มเป็นเพื่อนเขา

“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะ”

“อืม ก็มีอยู่” อิทธิพลกระดกดื่มหมดแก้ว ดวงตาดำขลับลุ่มลึกสะท้อนแสงไฟหัวเตียงสีเหลืองอ่อน

เขามองสำรวจโยษิตาราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน จากนั้นจึงค้นพบบางอย่างที่น่าสนใจเข้า โอ๊ะ! เลขาสาวสุดเชยของเขาคนนี้ ท่าทีประหม่าของเธอนี่หมายความว่ายังไง ได้นั่งเล่นอยู่บนเตียงกับเจ้านายที่ทั้งหล่อทั้งสมบูรณ์แบบแท้ๆ แต่กลับเหมือนนักเรียนเวลาตึงเครียดกลัวจะโดนครูถาม ลักษณะไม่ได้มีความเขินอายเป็นสาวน้อยเช่นตอนอยู่กับไอ้หนุ่มหัวทองนั่นสักนิด คล้ายนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ สีหน้าของชายหนุ่มยิ่งยากจะปกปิดความขุ่นข้อง

เมื่อวานอาบน้ำที่โรงแรม เขาขัดจรวดต่อหน้าเธอ อวดเรือนร่างอันสมส่วนเต็มที่ แต่เลขาสาวกลับไม่มีปฏิกิริยาสักนิดถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนตายด้าน เขาคงคิดไปแล้วว่าตัวเองบกพร่อง ซึ่งอย่างหลังแทบจะเป็นไปไม่ได้ เขาไม่ใช่พวกหลงตัวเอง และก็ไม่เคยประเมินตัวเองต้อยต่ำ

อิทธิพล ธาดากีรติ สุดยอดนักรักเพลย์บอยตัวพ่อ ด้วยรูปลักษณ์เงินทอง ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่หวั่นไหว ยิ่งได้ใกล้ชิดยิ่งต้องเสียอาการ โยษิตามาเมินเฉยไม่หลงเสน่ห์เขา นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย

ขณะที่อิทธิพลอึ้งไปแล้ว โยษิตาเลขาสาวผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยก็เริ่มพูดจาเจื้อยแจ้ว น้ำเสียงของเธอใสแจ๋วไพเราะ หากไม่บ่นก็จะน่าฟังไปอีกแบบ ทำให้นึกถึงสาวน้อยน่ารักขี้อ้อนสักคน

“เรื่องดีลสำเร็จลุล่วงแล้ว บอสยังมีอะไรให้กังวล ถ้าเป็นข่าวที่เมืองไทย โยจัดการให้แล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง”

“ผมไม่ได้ห่วงเรื่องงานสักหน่อย” อิทธิพลไม่ยอม ไม่ว่าใครก็ต้องศิโรราบให้กับออร่าเสน่ห์อันเหลือล้นของเขา หากว่าวันนี้ทำให้โยษิตาเขินอายไม่ได้ เขาสาบานจะเลิกกินเนื้อ ไม่มั่วสุมก่อกรรมทำเข็ญกับสาวๆ อีกตลอดชีวิต

“ผมขอถามเรื่องหนึ่ง คุณชอบแบบหมอนั่นเหรอ”

โยษิตากะพริบตาปริบๆ มึนงงกับคำถามที่รุกล้ำความเป็นส่วนตัว บอสจะอยากรู้ไปทำไม ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะใส่ใจเรื่องพนักงาน “หมอนั่น หมายถึงใครคะ?”

“คนที่จีบคุณวันนี้ไง ถ้าผมไม่ชวนคุณดื่มเป็นเพื่อน คุณจะกลับออกไปสนุกต่อไหม”

คนโดนถามนั่งเงียบอยู่สักครู่หนึ่ง พลางคิดไปว่าโรคประจำตัวบอสกำเริบแล้วแน่ๆ โรคที่ว่าคือโรคต้องการเป็นจุดศูนย์กลาง ถ้าเขาไม่ได้รับความสนใจมากพอก็จะเกิดอาการคิดเล็กคิดน้อย สิ่งต่างๆ ล้วนขวางหูขวางตา แถมยังรำคาญชาวบ้านเขาไปหมด อยู่ประเทศไทยอิทธิพลคือดาวเด่นในทุกวงการ ใครก็เอาอกเอาใจประจบสอพลอ พอมาที่นี่ นอกจากหญิงสาวที่ถูกจัดมาให้บริการกับพวกลูกชายคนใหญ่คนโตคอยชื่นชมแล้ว ก็ไม่ได้โดนรุมล้อมหน้าหลังสรรเสริญเท่าใดนัก

หากแต่ไม่เอิกเกริกเท่าที่ไทย ก็ไม่ได้อ่อนด้อยกว่าเลยนี่ ระดับลูกท่านรัฐมนตรีคอยอยู่เป็นเพื่อนเขา คอยอำนวยความสะดวกพูดจาชื่นชม ไฉนดันมาเก็บเล็กเก็บน้อยกับเลขาอย่างเธอ ตนก็แค่ไปสนุกผ่อนคลายกับหนุ่มหล่อนิดเดียวเอง หรือจะต้องให้นั่งเฝ้าเขาตลอดเวลาถึงจะพอใจ

“ไม่ล่ะค่ะ บอสกลับโยก็กลับ” เอาแต่ใจสุดๆ นึกว่าตัวเองเป็นเด็กหรือไง โยษิตารินไวน์มาดื่มแก้เซ็ง ทันใดนั้นก็ตกตะลึงกับคำถามถัดมาของเขาจนสำลัก “แค่กๆ บอสว่าไงนะคะ” หรือเธอจะหูฝาด เมาแล้วหรือเปล่าเนี่ย!

“ผมถามว่า ทำงานมาด้วยกันนานขนาดนี้ เลขาโย คุณเคยแอบชอบผมหรือเปล่า”

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์องค์เจ้า สาบานได้ว่าลูกช้างไม่เคยคิดเกินเลยกับเจ้านาย ยิ่งเขามีผู้หญิงตามติดเป็นพรวนยิ่งไม่ใช่ชายหนุ่มในฝัน หล่อเหลาบาดจิตก็จริง ร่ำรวยเงินทองอำนาจล้นฟ้าก็จริง แต่โยษิตาไม่เคยมีความคิดอยากจะเล่นของสูง อิทธิพลกับเธอ เรียกได้อยู่กันคนละโลก

“บอสเมาแล้วหรือเปล่าคะ” โยษิตาคิดว่าเขาต้องล้อเล่นแน่ หากจะแกล้งก็ช่วยมีขอบเขตหน่อยเถอะ

“เมาที่ไหนกัน เลขาโยยังไม่ตอบเลย หรือคุณกลัวว่าพอโกหกแล้วผมจะจับพิรุธได้”

หลงตัวเอง คนบ้าอะไรหลงตัวเองชะมัด โยษิตาอยากลุกไปดีดหน้าผากเขาสักร้อยครั้ง เอาให้โรคหลงตัวเองนี่มันหายไปเลย “จะโกหกทำไมคะ โยปลื้มที่บอสมีไหวพริบทำงานเก่ง ปลื้มที่บอสหน้าตาดี แถมอายุน้อยแค่นี้แต่กลับมีบารมีเจิดจ้ายิ่งกว่าคนรุ่นเดียวกัน บอสเหมือนกับเทพบุตรที่หล่อเหลาและเก่งทุกอย่าง แค่ปลื้มแค่ชอบคงยังน้อยไป จะบอกว่าโยสรรเสริญยกย่องบอสน่าจะใช่กว่า”

“หื้ม! คุณชอบผมขนาดนี้เลย ฮาฮ่า” ในที่สุดก็ไม่ต้องงดเนื้อ งดก่อกรรมทำเข็ญแล้ว

เลขาของเขาสารภาพความในใจออกมาหมด แถมยังลึกซึ้งถึงขั้นสรรเสริญยกย่อง ถ้าวันนี้ไม่พูด เขาคงไม่รู้ว่าแม่เลขาเฉิ่มเชยที่ปกติจะหน้านิ่งเข้มงวด ก็มีมุมที่แอบหลงรักเขามากขนาดนี้ ซ่อนความรู้สึกเก่งจริงๆ งี้เวลาเขากุ๊กกิ๊กกับผู้หญิงคนอื่น เธอก็คงหึงจนกำหมัดแต่ไม่แสดงออกเหรอ สุดยอดเลย! ถ้าเปลี่ยนเป็นเขาคงได้อาละวาดวีนแตกแน่

สมองของอิทธิพลแล่นพล่านไปด้วยถ้อยคำยกย่องของหญิงสาว อมยิ้มน้อยๆ แววตาลุ่มลึกยิ่งกว่าเดิม

โยษิตามองความยินดีบนสีหน้าของบอสหนุ่มไม่ออก แต่มันทำให้เธออึดอัดแปลกๆ จึงตั้งใจจะขอตัวกลับไปนอน ไม่คาดว่าหลายประโยคถัดมาจะทำให้อึ้งจนเลือดลมแตกซ่าน

“เฮ้อ! ต้องขอโทษด้วย ผมเห็นคุณเป็นเหมือนน้องสาวมาตลอด คุณทำงานขยันมีวินัย เป็นพนักงานดีเด่นที่สมควรเอาแบบอย่าง ไม่ใช่ผมติดเรื่องฐานะอะไรหรอก แต่กับคนใกล้ตัวผมไม่อยากยุ่ง มันเป็นกฎของผมเอง คุณแอบปลื้มได้ แต่อย่าให้ออกนอกหน้าเกินไป เก็บอาการไว้ดีที่สุด”

โยษิตาโมโหจนเกือบหลุดหัวเราะ เธอสามารถด่าเขาแล้วไม่ตกงานได้ไหม หรือตีเขาสักป้าบให้หายเข็ดฟัน

“บอสผู้ยิ่งใหญ่อย่าคิดมาเลยนะคะ โยไม่ได้…”

อิทธิพลรีบยกนิ้วขึ้นมาจรดริมฝีปากของเธอ “ชู่! ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไร อย่าทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้เลยโยษิตา”

หญิงสาวกุมนิ้วมือเขาแล้ววางลงไปบนที่นอน “โยจะบอกว่า โยปลื้มในความเป็นผู้นำของบอส ปลื้มแบบเจ้านายลูกน้อง ไม่ใช่ในเชิงชู้สาว บอสไม่ต้องลำบากใจนะคะ”

ในที่สุดก็ได้สกัดความคิดที่กำลังเตลิดเปิดเปิงของเขา คนเราหลงตัวเองให้น้อยๆ หน่อย อิทธิพลนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมากลบเกลือนความเขินอาย

“ผมแค่ล้อเล่น อย่าบอกว่าคุณเชื่อเป็นจริงเป็นจังนะ ฮาฮ่าๆๆๆ โยษิตา คุณตลกจริงๆ”

โยษิตายิ้มยิงฟัน ใครกันแน่ตลก ใครกันเพ้อเจ้อพูดเอาเอง “ได้ทำให้บอสอารมณ์ดี โยก็มีความสุขค่ะ”

เจ้านายท่านนี้อย่าได้ไปยั่วโมโหเชียว ไม่อย่างนั้นขอให้ทำงานอะไรก็จะไม่ทำ ยกย่องชื่นชมอย่างปลาบปลื้มเข้าไว้ ต่อให้ในใจตรงกันข้ามก็ต้องฝืน

ดื่มกันต่ออีกสักพักใหญ่อิทธิพลก็เริ่มเมา โยษิตาเองก็ถูกคะยั้นคะยอจนดื่มไปไม่น้อย ทั้งคู่จึงหงายหลังลงบนเตียง นอนหลับไปอย่างหมดสภาพ

ช่วงสายวันต่อมาขณะนั่งอยู่บนเครื่องบินเตรียมตัวกลับประเทศไทย โยษิตาที่ก้มหน้าทำงานงกๆ ไม่สังเกตเลยว่าได้มีแววตาซับซ้อนคู่หนึ่งด้อมๆ มองๆ เธอ หลังปล่อยไก่ไปเมื่อคืน อิทธิพลก็เกิดความคิดชั่วร้ายว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าเลขาที่เนี้ยบทุกกระเบียดนิ้วเช่นโยษิตาอยู่บนเตียง คงจะจืดชืดเหมือนผักต้มแน่เลย

ยัยเลขาผักต้ม กล้ามากที่มาทำให้เขาขายหน้า อิทธิพลหัวเราะฮึๆ ฟังดูไม่ปกติหญิงสาวสวมกรอบแว่นหนาเตอะจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา หากเธอรู้เข้าว่าเจ้านายอย่างเขาอยากลองเล่นของแปลก คงไม่พอใจแน่

“บอสโอเคไหมคะ?”

“โอเคสิ กลับไปจัดปาร์ตี้ให้ผมด้วย ทำงานเหนื่อยๆ ต้องได้รางวัล คุณสัญญาไว้แล้ว”