บทที่ 1

“หยุดอย่าขยับ! ถ้าไม่อย่างงั้นข้ายิงเจ้าแน่”

ทหารคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังสุดในกลุ่มทหารสี่คนตรงหน้าได้กล่าวสั่ง พร้อมกับเล็งปลายลูกศรธนูมาทางชายน่าสงสัยคนหนึ่ง

ก่อนหน้านั้น 1 ชั่วโมง

‘หลงเฟย’ ชายหนุ่ม อายุ 25 ปี ผู้มีสัญชาติไทย เชื่อสายจีน หรือที่เราเรียกกันว่า ลูกครึ่งไทย-จีน เขาได้รับจดหมายจากปู่ผู้เป็นที่รักยิ่ง ปู่ที่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของเขา แต่ตอนนี้ปู่ได้จากไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงจดหมายคำสั่งเสียที่แสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใยหลานชายที่ต้องใช้ชีวิตต่อไปลำพัง กับมรดกเล็กน้อยที่เป็น แหวนทองคำเกลี้ยงเกลา วงหนึ่งเพียงเท่านั้น

หลงเฟยอาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งตั้งอยู่ในภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย เขาทำงานอยู่ในบริษัทเล็กๆ แห่งหนึ่งในตัวเมือง ที่ทำเกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งมันทำให้หลงเฟยต้องอยู่ห่างไกลกับปู่ของเขาที่อาศัยอยู่แถบชนบทนอกตัวเมือง

หลงเฟยนั่งมองมรดกเพียงชิ้นเดียวที่ปู่ทิ้งไว้ให้อยู่สักพักใหญ่ เขายิ่งมองมันก็ยิ่งทำให้เขาเสียใจ แหวนวงนี้มันเป็นของเพียงชิ้นเดียวที่ปู่ทิ้งไว้ให้ มันจึงเป็นของชิ้นสำคัญที่เขาเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี

วันนี้หลังจากตื่นนอน ในขณะที่เขากำลังจะก้าวออกจากประตูห้องนอน เพื่อที่จะออกไปทำงานตามปกติ เขารู้สึกว่า เขาควรจะสวมแหวนไว้กับตัวเขาตลอดเวลาจะดีกว่า เพื่อเอาไว้เป็นของดูต่างหน้า

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลงเฟยจึงหันกลับเข้าไปในห้องนอนทันที แต่เพราะเขารีบหันกลับไปด้วยความเร็วจึงสะดุดล้ม แขนด้านซ้ายไปกระแทกพื้นจนเกิดรอยแผลทะลอก มีเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อย หลงเฟยใช้มือขวามาลูบแขนด้านซ้ายของตัวเองเพื่อดูว่าแผลใหญ่หรือไม่

เมื่อสำรวจแล้วพบว่าไม่ได้เป็นอะไรมากมาย เขาจึงลุกขึ้นยืน และยื่นมือด้านขวาไปหยิบแหวนมาสวมไว้ที่นิ้วชี้ของมือซ้าย แต่แล้วอยู่ๆ ภาพรอบตัวๆ ของเขาก็สว่างจ้าขึ้นมาด้วยแสงสีขาวแสบตา

ตาของหลงเฟยปิดลงตามสัญชาตญาณทันที จนเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก หลงเฟยค่อยๆ กระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างตรงหน้าอีกครั้ง แต่ภาพที่ปรากฏในสายตานั้นกลับไม่ใช่ห้องนอนของเขา แต่เป็นห้องแห่งหนึ่งที่ตกแต่งสไตล์จีนโบราณ

ขณะที่หลงเฟยกำลังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็มีเสียงเอ่ยทักทายเขาว่า

“ยินดีตอนรับ คุณหลงเฟย ทายาทของ คุณหลงอันหลิว สู่โลกอีกใบค่ะ ดิฉันรีเอล เทพธิดาประจำตัวของคุณหลงอันหลิว และตอนนี้หน้าที่ของดิฉันได้สืบทอดต่อมายังคุณหลงเฟยแล้วค่ะ ที่นี่คือ ‘ห้องเตรียมการ’ มีไว้สำหรับทำความเข้าใจพื้นฐาน และเตรียมตัวก่อนการเดินทางไปยังโลกอีกใบค่ะ โปรดทำความเข้าใจกับข้อมูลตรงหน้าด้วยค่ะ” หญิงสาวผมดำยาวในชุดจีนโบราณสีฟ้า ปรากฏตัวออกมาพูดกับหลงเฟย

“นี่มันอะไรกันเนี่ย! หรือว่าเราไม่ได้หกล้มธรรมดา หัวฟาดสลบไป? หรือว่าตายไปแล้ว?”

“ไม่ต้องตกใจค่ะ คุณไม่ได้สลบ และยังไม่ตาย นี่คือเรื่องจริง มันเป็นโลกอีกใบหนึ่งที่อยู่ในมิติอันห่างไกล โดยแหวนที่คุณได้รับเป็นมรดกจากคุณหลงอันหลิวเป็นเสมือนประตูมิติ ให้คิดว่ามันเหมือนกับเกมออนไลน์ชนิดหนึ่งก็แล้วกันนะคะ”

“อ่อครับ จะพยายามทำความเข้าใจนะครับ ว่าแต่โลกนี้มันคือที่ไหน ผมเข้ามาได้ยังไง เข้ามาทำไม และทำไมปู่ของผมถึงส่งแหวนนี่มาให้ผม” หลงเฟยที่กำลังสับสน เอ่ยคำถามออกมามากมาย

“จากคำถามของคุณหลงเฟย ขอให้คุณได้ฟังข้อความที่คุณหลงอันหลิวได้ฝากไว้ก็จะเข้าใจเองค่ะ” หลังจากหญิงสาวที่บอกว่าตนชื่อรีเอลพูดจบ ก็มีเสียงที่หลงเฟยจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของปู่ดังขึ้น

‘แหวนที่ปู่ได้มอบไว้ให้หลานคือประตูสู่โลกอีกใบ โลกที่จะทำให้หลานได้ค้นพบคุณค่าที่แท้จริงของชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งที่ปู่หวังไว้ว่า มันจะมาช่วยเติมเต็มชีวิตให้หลานได้ ชดเชยความลำบากทุกอย่างที่ผ่านมาได้’

“อืม ผมสัญญาว่าผมจะใช้ชีวิตให้สนุกครับปู่ ปู่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ... ถึงนี่จะเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อ แต่ในเมื่อเป็นสิ่งที่ปู่ตั้งใจจะมอบให้ผม ผมก็จะใช้มันให้ดีที่สุด เอาล่ะ ต่อเลยครับคุณรีเอล”

ใช่ ในเมื่อมันเป็นสิ่งของชิ้นสำคัญที่ปู่มอบไว้ให้เขา บางทีปู่อาจจะต้องการให้เขาหาคำตอบบางอย่างจากสิ่งนี้ด้วยก็ได้

“ต่อไปจะเป็นการใช้เมนู ‘ระบบตรวจสอบค่าสถานะ’ นะคะ ลองเรียกชื่อเมนูของระบบในใจค่ะ เมนูจะปรากฏออกมา ซึ่งจะไม่มีใครเห็นนอกจากคุณหลงเฟยค่ะ”

หลงเฟยลองเรียกชื่อเมนูในใจก็มีหน้าจอปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขาจริงๆ เมื่อหลงเฟยดูค่าสถานะที่ปรากฏในหน้าจอแล้วเขาก็ตกใจ

หลงเฟย Lv.1

พลังชีวิต100

พลังปราณ 10

พลังจิต 10

พลังเวท 10

STR (กำลัง) 55

INT (ฉลาด) 325

VIT (ทนทาน) 39

AGI (ว่องไว) 42

LUCK (โชค) 99.99%

‘เฮ้ย! ทำไมค่า INT ถึงมากขนาดนั้น เราในโลกก่อนก็ไม่ได้นับว่าเป็นอัจฉริยะเลยนี่หว่า แล้วไหนจะค่าโชคที่เกือบจะเต็ม 100% นั่นอีก ช่างมันเถอะ ถามคุณรีเอลดีกว่า'

“ขอโทษนะครับคุณรีเอล ปกติแล้วค่า INT กับ LUCK ของคนทั่วไปอยู่ที่เท่าไหร่เหรอครับ” หลงเฟยถามเรื่องค่าสถานะสองตัวที่เขาสงสัย เพราะค่าตัวอื่นดูแล้วถือว่าไม่ได้แปลกแต่อย่างใด

“สำหรับบุคคลธรรมดาในโลกนี้ ค่าทุกค่าจะเฉลี่ยอยู่ที่ 40-50 ค่ะ ยกเว้นค่า LUCK ที่มันจะสุ่มให้กับผู้คนในโลกค่ะ” รีเอลอธิบายอย่างยิ้มๆ

‘ค่า LUCK นี่มันจะสุ่มให้สินะ ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเราโชคดีมากน่ะสิ’ หลงเฟยคิดในใจก่อนจะเอยถามอีกครั้ง “แล้วค่า INT ของผมทำไมมันสูงมากจังเลยครับ ตั้ง 325 หน่วย”

“เพราะว่าโลกที่คุณหลงเฟยกำลังจะเข้าไปนี้ เป็นโลกที่ล้าหลังจากยุคของคุณหลงเฟยค่อนข้างมาก ถ้าให้เทียบกันแล้ว คงจะอยู่ในช่วงยุคกลางของโลกที่คุณหลงเฟยอาศัยอยู่ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความคิดความอ่านของคนบนโลกนี้มีความซับซ้อนน้อยกว่าคุณหลงเฟยไปมาก ที่ระบบแสดงอย่างนั้นถือว่าสมเหตุสมผลแล้วค่ะ” รีเอลอธิบายเพิ่มเติมให้ทันที

“อืม.... ผมพอจะเข้าใจแล้วครับ แต่ถ้าอย่างนั้น ค่า INT ที่ปกติมักจะมีผลต่อพลังเวทหรือพลังจิตอยู่บ้าง แต่ทำไมค่าพลังเวทกับค่าพลังจิตของผมมีแค่ 10 หน่วยเองละครับ”

“จริงๆ แล้ว ค่า INT มีผลต่อประสิทธิภาพในการใช้พลังและการเรียนรู้ค่ะ แต่ปริมาณพลังขึ้นอยู่กับการฝึกฝนขยายขีดจำกัดค่ะ ซึ่งในโลกนี้จะมีสำนักต่างๆ สอนเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ค่ะ ยังไงสามารถหาข้อมูลเพิ่มจากพวกเขาได้ ยังมีข้อสงสัยอื่นๆ อีกไหมคะ”

“ไม่มีแล้วครับ”