หลงครั้งที่​ 9

​

Ep. 9

รถคันหรูจอดอยู่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งแม้จะเคยขับมาที่โรงเรียนนี้ได้สองสามวันแล้วแต่ก็ยังเรียกสายตาเหล่านักเรียนและแม่ค้าที่ขายของอยู่หน้าโรงเรียนได้เป็นอย่างดี

“ทำไมจอดตรงนี้ละครับ..พี่ปริ้นซ์​ไม่เข้าสอนหรอ”ยีนถามปริ้นซ์​อย่าง​ งงๆเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้ปริ้นซ์​จอดที่หน้าโรงเรียน

“พี่ลา..”

“ไปไหนครับ..”

“มีธุระ..รอที่นี้.เลิกแล้ว..จะมารับ”ปริ้นซ์​เอือมมือไปลูบผมของยีนเบาๆแล้วพูดบอก

“ครับ..เข้าใจแล้ว”

“เดี๋ยว..”ปริ้นซ์​ยื่นมือไปรั้งแขนของยีนเอาไว้ก่อนที่ยีนจะเปิดประตูรถ

“ครับ?..”

ฟอดดดดด

“ไปได้..”ทันทีที่ยีนหันกลับมาถามปริ้นซ์​ก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มยีนฟอดใหญ่ทำเอายีนนิ่งค้างไป จนปริ้นซ์​ต้องยื่นมือไปขยี้ผมของยีนเบาๆอีกครั้ง

“ไม่ไป..”ปริ้นซ์​แกล้งถาม

“อะ.เอ่อ.ไปครับไป..สวัสดีครับ”ยีนพูดแบบเร็วจนลิ้นแทบพันกันก่อนจะยกมือไหว้ปริ้นซ์​แล้วเปิดประตูรถลงไป ปริ้นซ์​มองยีนที่เดินเข้าไปในโรงเรียนจนลับสายตาเขาถึงขับรถออกมาเพื่อที่จะไปทำธุระของเขา

ณ โกดังร้างแห่งหนึ่ง

“สวัสดีครับนาย..”ชายชุดดำคนนึงที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูพูดทักนายของเขาซึ่งก็คือปริ้นซ์​ ปริ้นซ์​เองก็พยักหน้ารับ

“เรียบร้อยไหม..”ปริ้นซ์​ถามลูกน้องของเขาถึงเรื่องที่เขาสั่งให้คนของเขาจัดการ

“เรียบร้อยแล้วครับนาย..มันอยู่ข้างใน”

“ดี..เปิดประตู”ปริ้นซ์​สั่งแล้วลูกน้องของเขาก็เปิดประตู​ ปริ้นซ์​เดินเข้าไปในโกดังตรงไปยังห้องที่ลูกน้องเขาจับคนที่เขาสั่งมาขังเอาไว้ที่นี้ ซึ่งทั้งในและนอกโกดังก็ยังมีลูกน้องของเขาอยู่ที่นี้อีก5-6คน

แอ๊ดด

“ไอ้พวกเชี้ย!..ปล่อยกูดิวะ..พวกมึงไม่รู้หรือไงว่ากูลูกใคร!!”ทันทีที่เปิดประตูเสียงของคนที่โดนจับก็โวยออกมา ปริ้นซ์​เดินเข้าไปด้วยท่าทีนิ่งๆ

“นี่มึง!.”คนที่โดนจับมองคนที่เข้ามาอย่าง งงๆเพราะคนที่เดินเข้ามาคือคนที่เป็นโค้ชของเขาที่โรงเรียน ปริ้นซ์​ลวงบุหรี่ขึ้นมาสูบพร้อมกับเดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่วางอยู่ตรงหน้าคนที่ถูกจับมัดอยู่ที่พื้น

“พูดดีๆ..”ปริ้นซ์​ว่าเสียงเรียบแล้วดูดบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง เขารู้สึกว่านี้มันก็หลายวันแล้วนะที่เขาไม่ได้สูบบุหรี่เลย เหตุผลหลักก็คือเขาไม่อยากให้ยีนเห็นหรือได้กลิ่นเพราะกลัวยีนจะสูบตามและก็ไม่อยากให้ยีนสูดกลิ่นมันเข้าไปด้วย แม้แต่ตอนยีนหลับเขายังไม่กล้าสูบเลย

“ไม่ต้องมาสั่งกู!!...มึงจับกูมาทำไม..ถ้าไม่อยากมีปัญหาปล่อยกูเดี๋ยวเลย!”ปริ้นซ์​มองคนตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง ปริ้นซ์​ปล่อยบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบซ้ำเพื่อให้มันดับ

“ลพ ..นารายท์...ลูกชาย..หัวหน้าพรรคไทยธรรมรง….เป็นแค่ลูกชายหัวหน้าพักกระจอกๆกล้ามาขู่คนของกู..มึงคงไม่อยากแก่ตายสินะ”คำพูดที่ยาวเหยียดดังออกมาจากปากของปริ้นซ์​

“มึงสิกระจอก!!...คิดว่าตัวเองเป็นใครหรือคิดว่าพูดแบบนี้แล้วกูจะกลัว”ลพยังโวยออกมาอีก

“กูเป็นคนที่จะสามารถทำให้พ่อมึงล้มละลายได้ในพริบตาไง...แปลกนะทั้งที่พ่อดีขนาดนั้นแต่ลูกเสือกไม่มีดีเลยสักนิด”การที่จะทำให้พ่อของลพลมละลายมันง่ายนิดเดียวสำหรับปริ้นซ์​แต่ที่เขาไม่ทำเพราะเขารู้จักพ่อของลพดีและถือว่าพ่อของลพเป็นคนตรงฉินคนนึงถ้าจะให้ทำลายคนดีแบบนี้ก็เสียดายแย่

“ไม่ต้องมาขู่กู..คิดหรอว่ากูจะกลัว...”ปริ้นซ์​เหยียดยิ้มมุมปากอย่างน่ากลัว

“คนอย่างกูไม่เคยขู่..แต่ที่ไม่ทำเพราะพ่อมึงเป็นคนดี..เพราะงั้นกูจะทำมึงคนเดียว”

“กูไปทำเหี้ยไรให้มึง!..ถึงจะมาทำอะไรกู”ปริ้นซ์​ยังไม่ตอบเขายกมือซ้ายขึ้นมาสี่นิ้วโดนที่งอนิ้วโป้งไว้

“4ข้อ..1.มึงล้ำเส้นกู..2.มึงแตะต้องคนของกู..3.มึงขู่คนของกู..4.มึงเรียกคนของกูว่าเมีย..เหตุผลแค่นี้พอที่จะให้กูกระทืบมึงไหม”ปริ้นซ์​ไล่ไปทีละข้อพร้อมกับเก็บนิ้วลงทีละนิ้ว

“ถ้ามึงทำอะไรกู....มึงได้ตกงานแน่”ลพพูดขู่ออกมาทั้งที่เขาก็รู้ว่าถ้าปริ้นซ์​สามารถทำให้บ้านเขาล้มละลายได้​ ยังไงปริ้นซ์​ก็ไม่ใช้ครูธรรมดาแน่และคนที่ปริ้นซ์​พูดถึงก็คงไม่พ้นยีน

“หึ...คิดว่ากูสน.....”ปริ้นซ์​บอกเสียงเรียบแล้วลุกจากเก้าอี้เดินไปนั่งยองๆตรงหน้าลพ ปริ้นซ์​ยกมือบีบกรามของลพไว้แน่น รอยยิ้มราวปีศาจปรากฏ​ขึ้นจนทำให้คนมองอย่างลพ​ อดรู้สึกกลัวจนตัวสั่นไม่ได้

“คราวนี้จะแค่สั่งสอนมึง....และจำไว้อย่าได้มายุ่งกับคนของกูอีกเป็นครั้งที่สอง.ไม่งั้น.....มึงจะได้สัมผัสนรกของจริง”ปริ้นซ์​พูดจบก็สะบัดมืออกจากหน้าของลพแล้วลุกขึ้นยืน

“ซ้อมมันสองชั่วโมง..แล้วส่งกลับบ้านไป”ปริ้นซ์​หันไปบอกลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“ได้ครับนาย..”ปริ้นซ์​เดินออกมาจากห้องไม่นานเสียงที่ร้องอย่างเจ็บปวดก็ดังขึ้นก้องโกดัง

ปริ้นซ์​เดินกลับมาที่รถเขาที่จอดอยู่เดิม เขาเดินเข้าไปนั่งในรถแล้วทิ้งตัวพิงเบาะอย่างเหนื่อยๆ

“เฮ้ออออ..เหนื่อยชะมัด”ปริ้นซ์​ได้แต่บ่นออกมาเบาๆและที่ว่าเหนื่อยเนี้ยหมายถึงเหนื่อยที่พูดมากกว่า จริงๆนี้ก็อาจเป็นวันนึงในรอบหลายเดือนที่เขาต้องมาพูดประโยคยาวๆแบบนี้ ตอนสอนเขาก็เปิดวีดีโอไม่ได้สอนเอง

หลังจากที่นั่งพักบนรถจนรู้สึกดีขึ้นบ้างปริ้นซ์​ก็ขับรถกลับคอนโดเพื่อที่ว่าจะกลับไปนอนพักอีกหน่อยแล้วตอนเย็นจะได้ไปรับยีน

...........

กริ๊งงงงงงงงง

“เย้!!!!...เลิกเรียนแล้วโว๊ยยยยย”เสียงออกเลิกเรียนที่ดังขึ้นเปรียบเหมือนกับเสียงสวรรณ์สำหรับนักเรียนหลายๆคนรวมถึงกายและยีนด้วย

“เฮ้ยไอ้ยีน..วันนี้มึงกลับไงวะ”กายพูดถามเพื่อนของเขาเพราะเขาเห็นว่าวันนี้ปริ้นซ์​ไม่ได้มาสอน

“อ่อ..เดี๋ยวพี่ปริ้นซ์​มารับนะ”ยีนตอบ

“อ่อ..แล้วนัดไว้ที่ไหนอะ.เดี๋ยวกูไปนั่งรอเป็นเพื่อนวันนี้กูว่าง”

“หน้าโรงเรียนนี้แหละ”ยีนบอกพลางเก็บของเข้ากระเป๋าตัวเองไปด้วย

“เออๆ..แล้วเสร็จยังอะจะได้ไปกัน”

“เสร็จละ..ปะ”ยีนและกายเดินมานั่งที่ม้านั่งที่อยู่แถวหน้าโรงเรียนเพื่อนั่งรอให้ปริ้นซ์​มา

“เออ.ไอ้ยีน.กูถามจริงๆนะที่มึงบอกว่าคบกับไอ้.ลพอะ.เรื่องจริงหรอวะ”

“มันก็ไม่เชิงหรอกวะ.”

“หมายความว่ายังไงวะ..อธิบายดิ”

“เอาจริงๆกูไม่ได้คบกับมันหรอกพอดีมันมีปัญหานิดหน่อยแต่ตอนนี้คงจะไม่เป็นอะไรแล้ว”กายยิ่งฟังยิ่ง งงกับคำพูดเพื่อนของเขา

“ปัญหาอะไรวะ...ขอแบบละเอียดๆได้ปะ”

“ก็คืองี้..”

“ยีน..”เสียงพูดของปริ้นซ์​ที่ดังขึ้นมาทำให้บทสนทนาของพวกเขาต้องหยุดไว้แค่นั้น ยีนหันไปหาปริ้นซ์​แล้วยิ้มออกมา

“กลับ...”ปริ้นซ์​บอก

“งั้นกูกลับก่อนนะไว้วันหลังจะเล่าให้ฟังต่อ”ยีนหันกลับไปพูดบอกกายพร้อมกับหยิบของๆเขา

“เออ.กลับดีๆ.ไว้เจอกัน....สวัสดีครับ”กายพูดตอบยีนก่อนจะหันไปยกมือไหว้ปริ้นซ์​ ซึ่งปริ้นซ์​ก็แค่พยักหน้ารับและกายก็เดินกลับบ้านของเขาปริ้นซ์​เองก็พายีนมาที่รถเขาก็เปิดประตูให้ยีนเหมือนเคย แล้วพวกเขาทั้งสองคนก็กลับมาที่คอนโด

……..

“พี่ปริ้สไม่สบายหรือเปล่าครับ..ทำไมวันนี้เสียงแหบๆ”ยีนถามอย่างเป็นห่วงเพราะเขาสังเกตุว่าวันนี้เสียงของปริ้นซ์​ดูไม่ดีเลย ตอนนี้พวกเขาก็นั่งอยู่ที่โซฟา

“เปล่า..”ปริ้นซ์​บอกพร้อมส่ายหน้านิดๆ ยีนขมวดคิ้วแล้วเอื้อมมือไปทาบที่หน้าผากของปริ้นซ์​

“ตัวไม่ร้อนจริงๆด้วย..เอางี้ไหมครับเดี๋ยวผมไปทำน้ำมะนาวให้พี่กิน..มันช่วยทำให้ชุ่มคอได้นะ”

“ครับ..”พอปริ้นซ์​โอเคยีนเลยลุกไปที่ครัวแล้วหยิบมานาวมาสองสามลูกเขาจัดการคันเอาน้ำมะนาวมาผสมกับน้ำร้อนและก็น้ำผึ้งพอชิมจนคิดว่าโอเครแล้วเขาก็เดินเอาแก้วที่มีน้ำมะนาวยื่นไปให้ปริ้นซ์​ แล้วนั่งลงข้างๆปริ้สเหมือนเดิม ปริ้นซ์​รับแก้วมาแล้วจิบนิดหน่อย

“โอเคไหมครับ..เปรี้ยวไปหรือเปล่า”

“ไม่..พอดีแล้ว”ปริ้นซ์​กินจนหมดแก้ว ยีนเองก็รีบเอาแก้วไปล้างแล้วกลับมานั่งเหมือนเดิม

“เรียน..เหนื่อยไหม”ปริ้นซ์​ยกมือเกลี่ยผมข้างหน้าของยีนเล่นแล้วพูดถาม

“นิดหน่อยครับ..แต่ว่าวันนี้ผมไม่เห็นไอ้ลพที่โรงเรียนเลย”

“แล้วไม่ดี..”

“มันก็ดีครับ..แต่ผมสงสัยนะครับที่จู่ๆมันก็หยุดเรียนไป”

“คงมีธุระ..”ปริ้นซ์​ตอบเสียงเรียบ และมือของเขาก็ยังคงเล่นผมยีนอยู่

“คงอย่างนั้นแหละครับ..ว่าแต่พี่ปริ้นซ์​ละวันนี้ไปไหนมาดูท่าทางเหนื่อยเหมือนกันนะครับ”ยีนจับมือของปริ้นซ์​ที่กำลังเล่นผมเขาออกแล้วเอามากุมไว้หลวมๆ

“เครียลงานนิดหน่อย”ปริ้นซ์​คิดว่ายีนไม่ควรรู้เรื่องนี้เท่าไรเขาไม่อยากให้ยีนคิดมากในสิ่งที่เขาทำ

“อย่าหักโหมมากไปนะครับ..ผมเป็นห่วง”

“ครับผม...... ”

........................................................................

10/11/63